Σωτηρία ψυχών (5)

 

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ

 

«Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.ια:30).

 

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο ΣΟΦΟΣ Χριστιανός καλλιεργεί τη χριστιανική του ζωή για να φέρει καρπό. Ο καρπός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ψυχές. Καρπός είναι οι ψυχές που κερδίζει κανείς στο Χριστό. Στην πραγματικότητα ο Ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι ΚΑΘΕ Χριστιανός πρέπει να φέρει καρπό.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Καθώς διατρέχει κανείς τα τέσσερα Ευαγγέλια με τις διηγήσεις των ευαγγελιστών για τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία του Χριστού, δεν μπορεί να μη σταθεί και να μη θαυμάσει την σχέση που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στον Ιησού και στους δώδεκα μαθητές Του. Ήταν μια σχέση παραπάνω από τη σχέση δασκάλου και μαθητών, ή κυρίου και των οπαδών του. 

Άκαρπα δέντρα

Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθησεν· αλλ' εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα. Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή. Δεν θέλουσιν είσθαι ούτως οι ασεβείς· αλλ' ως το λεπτόν άχυρον, το οποίον εκρίπτει ο άνεμος. Διά τούτο δεν θέλουσιν εγερθή οι ασεβείς εν τη κρίσει, ουδέ οι αμαρτωλοί εν τη συνάξει των δικαίων. Διότι γνωρίζει ο Κύριος την οδόν των δικαίων· η δε οδός των ασεβών θέλει απολεσθή.. (Ψαλμ.α:1-6 ).

Γραφές και παραδόσεις (29)

Οι καρποί της εν Χριστώ πίστεως

Η πραγματική πίστη στον Χριστό δεν είναι ούτε συναίσθημα, ούτε γνώση, αλλά μία ζωντανή δύναμη διά της οποίας, καθώς είδαμε, ο δικαιωμένος σταυρώνει τον παλαιό του άνθρωπο και ανασταίνεται «είς νέα ζωή» νεκρώνει τη «σάρκα» και ζει «κατά Πνεύμα». Αυτή η ηθική μεταμόρφωση του πιστού στηρίζεται στον προσωπικό του σύνδεσμο με τον επουράνιο Χριστό και φανερώνεται με τα έργα του Πνεύματος.

Το αραίωμα

Η γλώσσα των μαθηματικών είναι πολύ όμορφη. Εύστοχη, απλή, χωρίς πολλές, περιττές συζητήσεις. Μιλούν με σαφή και καθαρό τρόπο. Βάζεις μερικούς νόμους και πάνω στις στερεές βάσεις τους χτίζεις τη θεωρία σου, τις αποδείξεις σου. Θα προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον τρόπο αυτό.

Θεώρημα πρώτο. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο. Όλους τους ανθρώπους. Καμία διάκριση. Όποια κι αν είναι η γνώμη τους ή η στάση τους απέναντί Του.

Θεώρημα δεύτερο. Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται ο άνθρωπος. Απόλυτο αυτό. Μόνο ο Θεός το ξέρει. Κανένας άλλος, ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός.

Σωτηρία ψυχών (5)

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ

«Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.ια:30).

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο ΣΟΦΟΣ Χριστιανός καλλιεργεί τη χριστιανική του ζωή για να φέρει καρπό. Ο καρπός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ψυχές. Καρπός είναι οι ψυχές που κερδίζει κανείς στο Χριστό. Στην πραγματικότητα ο Ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι ΚΑΘΕ Χριστιανός πρέπει να φέρει καρπό. «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. ΠΑΝ ΚΛΗΜΑ εν εμοί ΜΗ ΦΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ, εκκόπτει αυτό και παν το φέρον ΚΑΡΠΟΝ, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη ΠΛΕΙΟΤΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ» (Ιωαν.ιε:1,2). Ο Ιησούς αποβλέπει ο κάθε Χριστιανός να γίνει ένας πετυχημένος ψαράς ανθρώπων. Ο Ιησούς είναι η άμπελος κι οι Χριστιανοί τα κλήματα. Αν αυτή η επιθυμία υπάρχει στην άμπελο - η σωτηρία των αμαρτωλών - θα υπάρχει και στα κλήματα.

ΤΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Iωάν. ιγ:35, ιζ:26

Ιωάν. ιγ:33 “Τεκνία, έτι ολίγον είμαι μεθ’ υμών...όπου υπάγω εγώ, σεις δεν δύνασθε να έλθητε...”

Όταν ο Κύριος πληροφόρησε τους μαθητές Του ότι θα πάει σ’ ένα τόπο όπου δεν μπορούσαν, προς το παρόν, να Τον ακολουθήσουν, οι καρδιές τους ράγισαν. Για να τους ενθαρρύνει, τους έδωσε αυτό το αποχαιρετιστήριο μήνυμα, το οποίο τελείωσε με την προσευχή Του.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα δόθηκε αμέσως μετά την αναχώρηση του Ιούδα. Όπως φαίνεται, οι υποσχέσεις που δόθηκαν δεν αφορούσαν τον Ιούδα, αλλά απευθύνονταν στους πιστούς μαθητές Του μόνο. Δεν ξέρουμε πόσο διάρκεσε αυτή η γλυκιά, τρυφερή επικοινωνία με τους μαθητές Του, αλλά ξέρουμε ότι ήταν απ’ τις ιερότερες στιγμές που πέρασε διδάσκοντας τους. Άνοιξε την καρδιά Του στην μικρή συντροφιά και τους είπε κάποιες ξεχωριστές, πολύτιμες αλήθειες που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ακριβώς, μέχρι που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι απευθύνθηκε στους μαθητές Του, λέγοντάς τους “τεκνία”. Αυτό το μήνυμα περιλαμβάνει μερικά απ’ τα πιο γνωστά κι αγαπητά εδάφια της Γραφής.

Καρποφόρος χριστιανός

Ιωάν.ιε:1-2 Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν.

Ένα αμπέλι φυτεύεται αποκλειστικά και μόνο για τον καρπό του. Υπάρχουν πολλά είδη αμπελιών, το καθένα με διαφορετικό είδος σταφύλια. Όταν ο αμπελουργός φυτεύει ένα αμπελώνα, επιλέγει τον τύπο που παράγει, τους επιδιωκόμενους καρπούς. Ο καρπός φανερώνει το σκοπό του αμπελώνα. Όταν ο Θεός φύτεψε το ουράνιο αμπέλι, το έκανε με σκοπό ο καρπός του να δώσει ζωή και δύναμη στους νεκρούς ανθρώπους. Τη ζωή του Θεού, που ο άνθρωπος έχασε με την πτώση, θα την επανακτούσε από τον Χριστό. Ο Χριστός ήταν να γίνει για μας το αληθινό δέντρο της ζωής. Σ’ Αυτόν, τον αληθινό, το ουράνιο αμπέλι, με τον λόγο Του και το έργο Του, τη ζωή και το θάνατο, η ζωή του Θεού θα επέστρεφε στους ανθρώπους. Όποιος έτρωγε τον καρπό αυτού του αμπελιού θα ζούσε αιώνια.

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Ο Ιησούς, κάποτε, είπε μία παραβολή για ένα άνθρωπο, ο οποίος είχε μια συκιά που  δεν του έδινε καρπό για τρία χρόνια (Λουκ.ιγ:6-9). Αυτός ο άνθρωπος ζήτησε απ’ τον αμπελουργό να κόψει τη συκιά, λέγοντάς του: «δια τι καταργεί και την γην;». Ο αμπελουργός, όμως,  του ζήτησε να δώσει στο δέντρο άλλη μια ευκαιρία. Υποσχέθηκε να σκάψει γύρω απ’ αυτό και να βάλει κοπριά κι αν παρ’ όλα αυτά και τον επόμενο χρόνο δεν έφερνε καρπό θα την έκοβε. Ο Ιησούς δίδαξε μ’ αυτή την παραβολή ότι ο λαός Του πρέπει να φέρει καρπό. Αυτός παρέχει στους αγίους Του πνευματική δύναμη κι ικανότητα να φέρουν τον καρπό του Πνεύματος, αλλά οι άγιοι πρέπει να προσφέρουν τη θέληση και την προσπάθειά τους.

Καρπός που να μένει

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Ό καρπός είναι σημάδι ζωής. Απόδειξη ζωής. Καρπός χωρίς ζωή δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως και το αντίθετο. Και επειδή η ζωή πηγάζει μέσα από το θάνατο, καρπός πνευματικός που να μένει θα έρθει μόνο όταν πεθάνουμε ως προς τον κόσμο, τις επιθυμίες μας, τα πάθη μας.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 9. Μιλώντας σε γλώσσες (2)

Οι γλώσσες δεν είναι σημείο ότι το Πνεύμα κατοικεί μόνιμα σε κάποιον!

Η γλωσσολαλιά είναι το αρχικό σημείο ότι κάποιος έχει λάβει το 'Αγιο Πνεύμα, αλλά από μόνη της δεν αποδεικνύει τη μόνιμη κατοίκηση του Πνεύματος. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά σημεία γι' αυτό το θέμα, όπως για παράδειγμα ο καρπός του Πνεύματος (Γαλ.ε:22-23).

Ιδιαίτερα, η αγάπη είναι η απόλυτη δοκιμασία της αληθινής μαθητείας (Ιωάν.ιγ:34-35). Το πραγματικό παιδί του Θεού αγαπάει το Θεό, υπακούει στις εντολές Του, περπατά κατά το Πνεύμα και οδηγείται από το Πνεύμα (Α΄Ιωάν.β:3-6, Ρωμ.η:4,14). Αν απουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά, η ομιλία σε γλώσσες δεν είναι εγγύηση ότι το Πνεύμα κατοικεί σε κάποιο και ελέγχει τη ζωή του. 

Χριστιανική ζωή

Κεφάλαιο 7

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Ο Ιησούς, κάποτε, είπε μία παραβολή για έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε μια συκιά που  δεν του έδινε καρπό για τρία χρόνια (Λουκ.ιγ:6-9). Αυτός ο άνθρωπος ζήτησε απ’ τον αμπελουργό να κόψει τη συκιά, λέγοντάς του: «δια τι καταργεί και την γην;». Ο αμπελουργός, όμως,  του ζήτησε να δώσει στο δέντρο άλλη μια ευκαιρία. Υποσχέθηκε να σκάψει γύρω απ’ αυτό και να βάλει κοπριά κι αν παρ’ όλα αυτά και τον επόμενο χρόνο δεν έφερνε καρπό θα την έκοβε. Ο Ιησούς δίδαξε μ’ αυτή την παραβολή ότι ο λαός Του πρέπει να φέρει καρπό. Αυτός παρέχει στους αγίους Του πνευματική δύναμη κι ικανότητα να φέρουν τον καρπό του Πνεύματος, αλλά οι άγιοι πρέπει να προσφέρουν τη θέληση και την προσπάθειά τους.

 

Το χρέος

Κάποιος δανειστής είχε δύο χρεοφειλέτες· ο ένας χρωστούσε 500 δηνάρια, ενώ ο άλλος 50. Και επειδή δεν είχαν να τα επιστρέψουν, τα χάρισε και στους δύο. Ποιος, λοιπόν, απ' αυτούς θα τον αγαπήσει περισσότερο; (Λουκ.ζ:36-50)

Ένας φαρισαίος κάλεσε στο σπίτι του τον Ιησού για φαγητό. Μια πρόσκληση από ένα θρησκευόμενο άνθρωπο που όμως όπως φαίνεται από τη διήγηση της ιστορίας μας, δεν είχε και τα πιο αγνά κίνητρα και ελατήρια. Η φιλοξενία που παρείχε στο δάσκαλο δεν ήταν ολοκληρωμένη, δεν ήταν όπως άρμοζε στον κάθε καλεσμένο φιλοξενούμενο εκείνη την εποχή. 

Ο πνευματικός αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α΄ Τιμ.ς:12), δεν τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά οι αληθινοί αγωνιστές.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.