Καρπός που να μένει

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Ό καρπός είναι σημάδι ζωής. Απόδειξη ζωής. Καρπός χωρίς ζωή δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως και το αντίθετο. Και επειδή η ζωή πηγάζει μέσα από το θάνατο, καρπός πνευματικός που να μένει θα έρθει μόνο όταν πεθάνουμε ως προς τον κόσμο, τις επιθυμίες μας, τα πάθη μας.

Ο λόγος του Θεού όταν μιλάει για καρπό χρη­σιμοποιεί νούμερα και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πώς οι αριθμοί έχουν τη δική τους σκληρή και απόλυτη γλώσσα, δε χωράνε γνώμες, συζητήσεις.

Ο καρπός δεν είναι αποτέλεσμα προσπάθειας, δράσης, αγώνα ξεχωριστού. Αντίθετα είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα των χυμών της ζωής, πού κυλούν μέσα μας και είναι κάτι πού δεν κρύβεται όταν υπάρχει. Ο ζωντανός Ιησούς μέσα μας είναι η δύναμη της καρποφορίας. Όλα τα υπόλοιπα, όπως ο ζήλος για το έργο, το τρέξιμο, οι εξορμήσεις, τα οργανωτικά σχήματα, είναι φτηνά υποκα­τάστατα, θνησιγενή και ετοιμόρροπα. Δεν προσφέρουν σοβαρά και σπουδαία πράγματα.

Αυτούς πού φέρνουν καρπό, ο Θεός τους ξεχωρίζει. Θα νόμιζε κανείς πώς τους χαϊδεύει ή τους ετοιμάζει βραβεία και στεφάνια. Λάθος όμως. Δεν ξέρουμε τι ετοιμάζει για τον καθένα μας εκεί πάνω. "Εδώ κάτω έχει κλάδεμα. Γιατί μόνο ο καρπός μετράει στο έμπειρο μάτι του γεωργού.

Βλέπει τα περιττά, τα ζημιογόνα κλαδιά, και τα κόβει. O καρπός ενδιαφέρει, ο καρπός μετράει.

Ο καρπός στη ζωή του χριστιανού έχει διπλό αποτέλεσμα. Μαρτυρία δυνατή στους γύρω, χαρά και αγαλλίαση, μέσα μας. Και μάλιστα ή χαρά της καρποφορίας είναι «πλήρης». Αν προσέχαμε το λόγο του Θεού θα ξέραμε πολύ καλά γιατί η χαρά μας δεν είναι πλήρης.

Αν δεν υπάρχει καρπός στη ζωή μας, θα πρέπει να σταματήσουμε αμέσως εκεί πού είμαστε. Να ελέγξουμε μια - μια τις περιοχές μετάνοιας, καθαρισμός, γνησιότητα καρδιάς, πιστότητα, θάνατος. Εκεί θα βρούμε την απάντηση και την αιτία πού εμποδίζει τους νόμους του Θεού να λειτουργήσουν.

Τέλος ο καρπός πρέπει να έχει τα γνωρίσματα της ζωής. Ανάγλυφη, δυνατή ή παρουσία της. Ο καρπός πού ζητά και αναγνωρίζει ο Κύριος δεν έχει σχέση με ακροατήρια, με αριθμό καθήμενων και όρθιων... Έχει όμως σχέση με τη φωτιά, με τα δάκρυα μετάνοιας, με τον αγιασμό, με την αφιέρωση.