Α’
Κορινθίους ιγ: Η αγάπη στην άσκηση των πνευματικών χαρισμάτων
Το θέμα της Α’ Κορ.ιγ, ένα από τα πιο αγαπητά κεφάλαια της Βίβλου, είναι η
αγάπη. Είναι σημαντικό, ότι έχει τοποθετηθεί στη μέση της συζήτησης για τα
πνευματικά χαρίσματα. Με αυτό τον τρόπο ο Θεός υπογραμμίζει την προτεραιότητα
της αγάπης πάνω στα πνευματικά χαρίσματα και την αναγκαιότητά της στην άσκησή
τους. Ας αναλύσουμε αυτά τα εδάφια με ιδιαίτερη αναφορά στα χαρίσματα.
Η υπεροχή της αγάπης (Α’
Κορ.ιγ:1-3)
«Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων
και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και
εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν
έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν.
Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να
καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι».
«Η υπερέχουσα οδός» της Α’
Κορ.ιβ:31 είναι ο δρόμος της αγάπης. Η Α’ Κορ.ιγ διδάσκει την υπεροχή της
αγάπης στη χριστιανική ζωή. Καμία συζήτηση για τα πνευματικά χαρίσματα δεν
είναι πλήρης, αν δεν λαμβάνεται υπόψη η αγάπη, γιατί η αγάπη είναι το απαραίτητο
κίνητρο για κάθε ενέργεια.
Η υψηλότερη έννοια της λέξης «αγάπη» είναι η θεία αγάπη, η ανιδιοτελής
αγάπη, θυσιαστική αγάπη, αγάπη χωρίς προσδοκία ανταπόδοσης.
Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το θέμα, αυτά τα εδάφια παραθέτουν
μερικά από τα πνευματικά χαρίσματα της Α’ Κορ.ιβ - γλώσσες, προφητεία, γνώση,
πίστη - καθώς και καλά έργα. Ακόμα δίνουν υπερθετικά παραδείγματα: «γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων», «πάσαν την γνώσιν» (όχι μόνο ένα «λόγο»),
«εξεύρω πάντα τα μυστήρια», «πάσαν την πίστιν ώστε να μετατοπίζω όρη», «πάντα
τα υπάρχοντά μου διανείμω», και «παραδώσω
το σώμα μου διά να καυθώ».
Που σημαίνει ότι ακόμη κι αν ένα άτομο εκδηλώνει όλα αυτά τα χαρίσματα, και
λειτουργεί σε υπέρτατο βαθμό, χωρίς αγάπη δεν είναι τίποτα και οι πράξεις του
δεν τον ωφελούν καθόλου. Στις μέρες μας, πλήθη τρέχουν πίσω από κάποιους που
επιδεικνύουν τέτοια «χαρίσματα» και έργα, αλλά η Γραφή μας προειδοποιεί ότι,
από μόνα τους, κανένα από αυτά δεν είναι κριτήριο πνευματικότητας ή κατοχής της
αλήθειας.
Με λίγα λόγια, το μόνο αποδεκτό κίνητρο για να λειτουργούν τα πνευματικά
χαρίσματα είναι η αγάπη. Ενώ θα πρέπει να ζητάμε με ζήλο τα πνευματικά
χαρίσματα (Α’ Κορ.ιβ:31), πρέπει να τα επιθυμούμε με σωστό πνεύμα: όχι για να
εξυψώσουμε τους εαυτούς μας, αλλά για να ευλογήσουμε τους άλλους. Ίσως, ένας
λόγος που πολλοί Χριστιανοί δεν βλέπουν περισσότερα χαρίσματα σε ενέργεια,
είναι επειδή τα θέλουν εγωιστικά (Ιάκ.δ:3).
Όταν εξασκούμε ένα πνευματικό χάρισμα, πρέπει να αναρωτηθούμε, μιλάω ή
ενεργώ με αγάπη; Είναι το πραγματικό μου κίνητρο η αγάπη για το Θεό, την
εκκλησία Του, τον χαμένο, ή επιδιώκω να υψώσω το εγώ μου;
Τα ανθρώπινα κίνητρα μπορεί να είναι ένα μείγμα εγωισμού και αγαθού.
Επιπλέον, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μεγάλη ικανότητα να δικαιώνουμε τους εαυτούς
μας και να τρέφουμε αυταπάτες.
Ιερεμ.ιζ:9 Η καρδία είναι απατηλή
υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;
Κανένας δεν μπορεί να εμπιστευτεί την καρδιά του, πρέπει περιοδικά να
εξετάζουμε τον εαυτό μας, μπορούμε να ζητήσουμε από τον Κύριο να αποκαλύψει
κρυφές ακαθαρσίες και να ζητήσουμε να μας καθαρίσει από ανάρμοστα κίνητρα και
επιθυμίες.
Ο Ψαλμωδός εκφράζει αυτή τη στάση στην προσευχή του: Ψαλμ.ιθ:12-14 Τις συναισθάνεται τα εαυτού αμαρτήματα;
καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων. Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από
υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή
από μεγάλης παρανομίας. Ας ήναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου και η μελέτη
της καρδίας μου ενώπιόν σου, Κύριε, φρούριόν μου και λυτρωτά μου.
Ενώ μπορούμε και πρέπει να έχουν μεγάλη επιθυμία για τα πνευματικά
χαρίσματα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι επικίνδυνο να τα εφαρμόσουμε χωρίς
αγάπη. Επειδή είναι υπερφυσικά και συχνά θεαματικά, μπορεί εύκολα να τα
επιζητούμε για να μας προσέξουν ή για προσωπικό όφελος, αγνοώντας τι είναι
καλύτερο για τους άλλους. Πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, ότι
χωρίς την αγάπη όλα αυτά τα χαρίσματα είναι χωρίς νόημα.
Τα χαρακτηριστικά της αγάπης (Α’
Κορινθίους ιγ:4-7)
«Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η
αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν
ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την
αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα
ελπίζει, πάντα υπομένει».
Αυτά τα εδάφια περιγράφουν την ουσία της αγάπης, το είδος της αγάπης που
είναι αναγκαίο κατά την άσκηση των πνευματικών χαρισμάτων. Τα ακόλουθα
χαρακτηριστικά της αγάπης πρέπει να διακρίνονται όταν τα πνευματικά χαρίσματα
λειτουργούν φυσιολογικά:
|
1. Υπομονή
|
2. Ευγένεια
|
|
3. Χωρίς
ζήλια
|
4. Χωρίς
καύχηση
|
|
5. Χωρίς
υπερηφάνεια
|
6. Χωρίς
αγένεια
|
|
7. Χωρίς
ιδιοτέλεια
|
8. Χωρίς
οργή
|
|
9. Χωρίς
ενθύμηση λαθών
|
10. Χωρίς διαλογισμό του κακού
|
|
11. Με
χαρά στην αλήθεια
|
12. Με
ανεκτικότητα
|
|
13. Με
πίστη
|
14. Με
ελπίδα
|
|
15. Με
υπομονή
|
|
