ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - γ:14

Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Λαοδικέων γράψον· Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.

Α. Λαοδίκεια

Η χρονική διάρκεια της περιόδου αυτής είναι από την Αρπαγή μέχρι την 6^η σφραγίδα του βιβλίου της Αποκάλυψης. Τότε είναι που όλοι οι μάρτυρες της θλίψης έχουν σκοτωθεί από τον Αντίχριστο, ανασταίνονται και αρπάζονται στον ουρανό. Ο χρόνος αυτής της περιόδου είναι 42 μήνες ή 1260 ημέρες ή 3 ½ χρόνια ή καιροί, καιρός και ήμισυ καιρού.

Υπό μία έννοια, η εκκλησία της Λαοδίκειας υπάρχει σήμερα, ανάμεσά μας και είναι οι αναγεννημένοι μεν Χριστιανοί οι οποίοι όμως είναι χλιαροί, δεν έχουν αγάπη για τον Ιησού και το λόγο Του. Είναι ακόμα εκκλησίες της Μεταρρύθμισης που υπάρχουν σήμερα, που έχουν χάσει το φως της αλήθειας και της κίνησης του Πνεύματος του Θεού και στέκονται αντιμέτωποι με τον Ίδιο το Θεό, όπως στο θέμα της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο.

Β. Ιστορία της πόλης της Λαοδίκειας

Βρισκόταν πάνω σε λόφους, μεταξύ δύο ποταμών. Ήταν η έδρα της εφορίας για τους τόπους εκείνους και πολιτικό κέντρο. Όπως στην Πέργαμο, έτσι κι εδώ υπήρχε ιατρική σχολή με το ίδιο έμβλημα του φιδιού σαν σύμβολο θεραπείας. Ήταν πλούσια, προοδευτική πόλη με πολλές τράπεζες και βιοτεχνίες, είχε όμως πολλούς σεισμούς εκ των οποίων ο χειρότερος έγινε το 60 μ.Χ. Η πόλη τον καιρό εκείνο ήταν τόσο πλούσια που αρνήθηκε τη βοήθεια της Ρώμης για να ξαναχτιστεί. Είχαν το αυταρχικό πνεύμα, ότι «δεν έχουμε ανάγκη κανένα, τα καταφέρνουμε και μόνοι μας».

Ένας πολίτης της Λαοδίκειας, ονόματι Ηρως, χάρισε αμύθητα ποσά και περιουσίες στο λαό και στόλισε την πόλη με ακριβά δώρα και μνημεία έτσι που ήταν πραγματικά όμορφη. Ήταν καλοσχεδιασμένη και όμορφα στολισμένη. Οι πολίτες της επειδή ήταν πλούσιοι ασχολούντο με την Ελληνική τέχνη. Υπήρχε ιππόδρομος και άλλα κέντρα διασκέδασης όπως θέατρα, που ένα από αυτά είχε διάμετρο 150 μέτρα (αρκετά μεγάλο). Ο Σερ Γουϊλλιαμ Ράμσεϊ που έκανε ανασκαφές σ’ εκείνο τον χώρο χαρακτήρισε την Λαοδίκεια σαν πόλη των συμβιβασμών.

Το όνομα Λαοδίκεια σημαίνει: «δίκη λαού» με την έννοια ότι ο λαός δικάζει ή ο λαός κυβερνά. Κυβέρνηση από τα μέλη, τη μάζα της εκκλησίας και όχι από τους εργάτες που ο Θεός έθεσε. Αυτό φανερώνει ανυπακοή και απείθεια. Στην εκκλησία αυτή αντί να οδηγούνται από τους πρεσβυτέρους, αυτοί οδηγούν το πρεσβυτέριο όπου θέλουν σύμφωνα με τις ορέξεις τους, κάτι που είναι αντίθετο απ’ το θέλημα του Κυρίου. Σήμερα, υπάρχουν εκκλησίες που πλούσιοι «πιστοί» απολύουν τους ποιμένες και οδηγούς τους, με τα χρήματά τους  ασκούν επιρροή στους πρεσβυτέρους και γενικά κυβερνά ο λαός αντί να κυβερνά ο Ιησούς δια μέσου των «αγγέλων» ή «αστέρων» Του. Ο Ιησούς χρησιμοποιεί αυτό το όνομα για να μας δείξει την κατάσταση της εκκλησίας της Λαοδικείας.

Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η Λαοδίκεια δεν είχε πόσιμο νερό και αναγκαζόταν να φέρει με υδραγωγούς από μακρινές θερμές όμως πηγές. Το νερό αυτό μέχρι να έλθει στην πόλη ήταν χλιαρό και άνοστο. Ο Ιησούς λοιπόν χρησιμοποιεί αυτό το στοιχείο για να τους διδάξει ένα κύριο μάθημα  γι’ αυτή την περίοδο της εκκλησίας.

Γ. Τάδε λέγει ο αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός

Η αποκάλυψη του Ιησού στη Λαοδίκεια είναι: ο Αμήν ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός η αρχή της κτίσεως του Θεού. Ονομάζει τον Εαυτό Του ο ΑΜΗΝ, που σημαίνει «ας γίνει ούτως». Το Αμήν συνοδεύει συνήθως μια πρόταση, ένα λόγο και μπαίνει στο τέλος σαν συμπληρωματικό εγγυήσεως ότι πράγματι ότι λέχθηκε θα γίνει ούτως. Έτσι κι ο Ιησούς είναι η εκπλήρωση και η εγγύηση ότι ό,τι είπε ο Πατέρας θα γίνει ούτως. Αυτός είναι η αρχή του σχεδίου του Θεού, Αυτός είναι και το τέλος του. Σ’ Αυτόν αποβλέπουν όλες οι σκιές, τα σύμβολα και οι τύποι της Π.Δ. Αυτός είναι η εκπλήρωση και το συμπλήρωμα κάθε υπόσχεσης του Θεού στην εκκλησία Του.

Β’ Κορ.α:19-20 «....διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού είναι εν αυτώ το ναι, και εν αυτώ το αμήν, προς δόξαν Θεού δι «ημών».  Αυτός δηλαδή είναι η αρχή και το τέλος κάθε επαγγελίας και σ’ Αυτόν πραγματοποιούνται.

Δ. Ο μάρτυς ο πιστός και ο αληθινός

Μάρτυρας είναι αυτός που μαρτυρεί με λόγο ή με τη ζωή του, αλλά κι αυτός που υποφέρει μαρτύρια, μέχρι και το θάνατο. Ο Ιησούς μαρτύρησε το λόγο του Θεού και πέθανε πάνω στο σταυρό. Ιδιαίτερα σ’ αυτή την περίοδο της εκκλησίας, ο θάνατος είναι αναγκαίος σαν μέρος της μαρτυρίας των αγίων που πρόκειται να περάσουν μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη.

Η λέξη «μάρτυς» δεν αναφέρεται μόνο στο θάνατο, αλλά έχει και την έννοια της προφορικής μαρτυρίας. Επειδή όμως οι πρώτοι Χριστιανοί πολύ συχνά έπρεπε να δώσουν τη ζωή τους για την μαρτυρία τους, γι’ αυτό είναι τόσο στενά συνδεμένη με την έννοια του θανάτου.

Στο Ιωαν.ιη:37,38 ο Πιλάτος ρώτησε τον Κύριο «λοιπόν βασιλεύς είσαι σύ; Απεκρίθει ο Ιησούς Συ λέγεις, ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο εγεννήθην εις τον κόσμον δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν...». Ο Ιησούς  μαρτύρησε εις την αλήθεια τόσο στη ζωή Του όσο και στο θάνατό Του. Θα δούμε εδώ ότι ο Ιησούς καλεί την εκκλησία της Λαοδίκειας να μιμηθεί το παράδειγμά Του γιατί θα χρειαστεί να κάνει πόλεμο με το θηρίο και να δώσει τη ζωή της για τον Ιησού.

Αποκ.ια:7,8 Οι άγιοι αυτοί της θλίψης θα σκοτωθούν στην Βαβυλώνα, δηλαδή στον κόσμο, σ’ όλο το πρόσωπο της γης.

Ο Ιησούς τους λέει, «Εγώ είμαι το παράδειγμά σας, αν βλέπετε τη ζωή μου, και πάρετε τη δύναμη του Πνεύματός μου μέσα σας και ακολουθείτε τα χνάρια μου, θα γίνετε κι εσείς πιστοί μάρτυρες. Εγώ θα σας δώσω δύναμη να βαδίσετε αυτό το στενό μονοπάτι που εγώ ακολούθησα.

Ε. Η αρχή της κτίσεως του Θεού

Εδώ αναφέρεται στην αρχή της αληθινής τέλειας κτίσης την οποία άρχισε να κάνει ο Θεός. Αυτό δεν μας αναγκάζει να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι το πρώτο ον το οποίο δημιούργησε ο Θεός στο χρόνο, για τις παρακάτω αιτίες:

·     Το κύριο νόημα που βρίσκουμε εδώ, στην αρχή της δημιουργίας ή κτίσεως του Θεού είναι ότι ο Ιησούς είναι το πρωτότυπο. Β’ Κορ.ε:17 «...εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέο κτίσμα». Ο Χριστός είναι ο πρώτος, η αρχή αυτής της νέας πνευματικής κτίσης. Αυτής της τέλειας πνευματικής γενιάς ανθρώπων που γίνονται κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού.

·     Ο λόγος του Θεού Τον ονομάζει «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α’ Κορ.ιε:20). Έτσι φανερώνεται σαν η αρχή της κτίσης του Θεού. Αυτός είναι ο αληθινός και τελευταίος Αδάμ, που ήλθε να οδηγήσει την ανθρωπότητα σ’ αυτή την καινούρια κτίση δια του πνεύματος.

·     Κολ.α:15-17 «ος εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα εν τοις ουρανοίς και επί της γής, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν έκτισται, και αυτός εστίν προ πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκεν».

α) Ο Ιησούς είναι ο πρώτος υιός αυτής της καινής κτίσης και μάλιστα αλλού αναφέρεται «ότι ους προέγνω, και προώρισεν συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, ΕΙΣ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΝ ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙΣ» (Ρωμ.η:29). Ο Ιησούς λοιπόν είναι ο πρώτος τεχθείς αυτής της κτίσης ή η απαρχή.

β) εν αυτώ.... δι’ αυτού και εις αυτόν έκτισται τα πάντα και αυτός εστί προ πάντων .... Αυτό το «προ πάντων» μπορεί να αναφέρεται σε θέση ή σε χρόνο. Όπως κι να το πάρουμε, ο Χριστός έχει την πρώτη θέση, γιατί λέγει στην Α’ Πετρ.α:20 σαν αμνός προεγνωσμένος ΠΡΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ, που σημαίνει ότι πριν μπουν τα θεμέλια του κόσμου ο Ιησούς ήταν προεγνωσμένος από τον Πατέρα (πρόγνωση προϋποθέτει ότι ο Ιησούς σαν άνθρωπος δεν υπήρχε, αλλά ο Θεός επειδή είναι Παντογνώστης Τον ΠΡΟ-ΓΝΩΡΙΣΕ πριν ακόμα γεννηθεί από την Μαριάμ) και τον έβαλε βάση και θεμέλιο ολόκληρης της δημιουργίας Του, διότι μόνο δια μέσου Αυτού ο Θεός θα μπορούσε να αποκτήσει την εκκλησία Του.  Σε χρόνο, ο Ιησούς έχει πάλι την πρώτη θέση για τον ίδιο λόγο που αναφέραμε στην Α’ Πετρ.α:20. Ο Χριστός είναι ο λόγος του Θεού, δηλαδή η εσωτερική έκφραση του Θεού (σκέψη, βούληση, θέλημα) που εξωτερικεύτηκε και έγινε σάρκα (Α’ Πετρ. γ:16) όταν ο Ιησούς γεννήθηκε από την Μαριάμ. Μέχρι τότε, ήταν ενδιάθετος λόγος, ήταν στην καρδιά του Θεού στην πρό-γνωσή Του σαν αμνός που σφάχτηκε πρό καταβολής κόσμου. Ο Χριστός δεν εσφάγη παρά μόνο στο Γολγοθά το 30 μ.Χ. περίπου. Άρα γιατί μας λέει για τον αμνό που εσφάγη πριν από τη θεμελίωση του κόσμου; Που σφάχτηκε ο Ιησούς πριν γίνει ο κόσμος; Η απάντηση είναι ότι αυτή η θυσία του Ιησού που αποτελεί τη βάση και την αρχή ολόκληρης της δημιουργίας του Θεού, πνευματικής και υλικής, έλαβε χώρα πρώτα στην πρόθεση, στην καρδιά του Θεού.

Ότι ο Θεός δημιούργησε αργότερα ήταν γιατί πρώτα υπήρξε η θυσία, υπήρξε ο σκοπός, το κέντρο, το εξιλαστήριο μέσο εξαγοράς όλης της κτίσης η οποία θα έπεφτε στην αμαρτία. Γι’ αυτό τα πάντα εκτίσθησαν ΕΝ ΑΥΤΩ. Αυτός είναι το επίκεντρο η αιτία, ο σκοπός και ο προορισμός πάσης κτίσεως.

·     Κολ.α:18  «και αυτός εστίν η κεφαλή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων». Αυτό σημαίνει ότι είναι ο πρώτος από τους αναστημένους υιούς του Θεού. Αν ο Ηλίας και ο Ενώχ πήραν την ξεχωριστή αυτή θέση είναι γιατί ο Θεός τους χρησιμοποίησε σαν σύμβολα και τύπους αυτού που ο Ιησούς θα έκανε. Ο Ιησούς λοιπόν είναι η αιτία της αρπαγής τόσο του Ενώχ όσο και του Ηλία γιατί πέθανε και γι’ αυτούς. Ο Ιησούς είναι ο πρώτος Υιός από τους νεκρούς.

·     Ψαλμ.πθ:27  λέγει για το Χριστό «Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου Υψιστον επί τους βασιλείς της γης». Λέει ο Πατέρας για τον Υιό ότι, «ΘΕΛΩ ΚΑΜΕΙ» που σημαίνει ότι σε κάποιο χρονικό σημείο της ζωής Του ο Χριστός θα γινόταν πρωτότοκος σαν να μην ήταν και αυτό γίνεται στην Ανάστασή Του.

·     Ψαλμ.β:7  «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα ο Κύριος είπε προς εμέ Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερον σε εγέννησα». Αυτό είναι όπως ξέρουμε μία προφητεία και αναφέρεται στη γέννηση του Ιησού μέσα στο χρόνο από την παρθένο Μαρία και γι’ αυτό είναι ο Υιός του Θεού. Όμως δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι αυτό δεν αναφέρεται εξ ίσου στην ανάστασή Του γιατί αποδεικνύεται από τις Πράξ.ιγ:32-34 όπου ο απόστολος Παύλος παίρνει το ίδιο αυτό εδάφιο και το εφαρμόζει στην Ανάσταση του Ιησού.

·     Ο Αδάμ ήταν αθώος, αλλά και αδόκιμος. Όταν δοκιμάστηκε έπεσε, γι’ αυτό έγινε και ο πατέρας των πεσμένων από την παρουσία του Θεού ανθρώπων. Ο Ιησούς Χριστός όμως, είναι ο πρώτος μιας καινούριας γενιάς ανθρώπων, μιας πνευματικής γενιάς που γεννάται από το Πνεύμα του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς είπε στον Νικόδημο «εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν, δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν.γ:3). Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να γεννηθεί άνωθεν από το Πνεύμα του Θεού για να γίνει μέλος αυτής της πνευματικής γενιάς του Θεού. Ο Ιησούς είπε «το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ, και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος είναι πνεύμα» (Ιωαν.γ:6),  ακόμα «οι λόγοι μου πνεύμα και ζωή είναι» και μιλά γι’ αυτή την πνευματική γέννηση όπου το νεκρό από την αμαρτία και τις παραβάσεις πνεύμα (Εφ.β:1) παίρνει νέα ζωή από το Πνεύμα του Θεού.

·     Ο Ιησούς είναι ο πρώτος αυτής της νέας γενιάς των τελείων και αναστημένων ανθρώπων. Δια του Χριστού όλα αντιστρέφονται. Η κατάρα δεν ισχύει, η αμαρτία εξουθενείται, οι αμαρτωλοί τελειοποιούνται, ανασταίνονται και αρπάζονται στη δόξα. Γίνονται η γενιά των τελείων υιών του Θεού κατά την εικόνα και την ομοίωσή Του για να μοιραστούν την αγάπη Του, τη δόξα Του και την παρουσία Του σ’ όλη την αιωνιότητα. Ο Χριστός λοιπόν είναι ο πρώτος και η αρχή αυτής της γενιάς των τελείων που ο Θεός άρχισε να κάνει.

·     Α’ Κορ.ιε:44-49 ο απόστολος Παύλος μιλώντας για την ανάσταση μας δείχνει ότι σ’ αυτή τη ζωή είμαστε μέλη και των δύο γενεών. Υπήρξαμε της γενεάς του πρώτου Αδάμ, της αμαρτίας και τώρα είμαστε στην καινούρια. Όπως πήραμε την εικόνα του χοϊκού έτσι πρόκειται να πάρουμε και την εικόνα του επουρανίου γιατί το πολίτευμά μας δεν είναι πια του κόσμου, αλλά του ουρανού, είμαστε με το Νέο Αδάμ την Νέα κτίση εν Χριστώ Ιησού που Αυτός είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών και απαρχή. Το ίδιο βλέπουμε στο Εβρ.β:5-10.

·     Ιωάν.ιζ:4-5  Ο Ιησούς προσεύχεται και λέγει «εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον τελειώσας ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω και νυν δόξασόν με συ, πάτερ παρά σεαυτώ τη δόξα ή είχον προ σου τον κόσμον είναι παρά σοι»

 

α) Εδώ ο Ιησούς στέκεται μπροστά στον Πατέρα και παρακαλεί για όλη την ανθρωπότητα σαν ιερέας και μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων αντιπροσωπεύοντας όλους αυτούς που θα έλθουν σ’ Αυτόν. «προ του τον κόσμον είναι παρά σοι» που θα πει «πριν ο κόσμος να είναι κοντά σου» και δεν μπορούμε να μην σκεφθούμε το εξής: Ποια ήταν η δόξα του Υιού του Θεού προ του κόσμου, πριν δηλαδή γίνει ο κόσμος; Ας αφήσουμε το λόγο να μας πει. Α’ Πετρ.α:19-20, Εφ.α:4, Εβρ.θ:26, Αποκ.ιγ:8 & ιζ:8. Η δόξα λοιπόν που είχε ο Ιησούς πριν ακόμα υπάρξει ο κόσμος ήταν ως αμνός, και μάλιστα σφαγμένος, σαν η θυσία και το μέσο εξαγοράς και εξιλασμού ολόκληρης της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα της εκκλησίας. Το ζητά δε τώρα που σε λίγο θα έλθουν στον κήπο της Γεθσημάνης που προσεύχεται, να Τον πάρουν για να Τον σταυρώσουν. Ζητά από τον Πατέρα να δεχθεί τη θυσία και να του δώσει την δόξα σαν αμνού σφαγμένου, άμωμου και άσπιλου, σαν μεσίτη και αρχιερέα, σαν του εξιλασμού της εκκλησίας, σαν του Σωτήρα κάθε πιστού. Αυτή τη δόξα είχε ο Χριστός στην πρόθεση και στο σχέδιο του Θεού και τώρα ζητά να γίνει πραγματικότητα, να γίνει ο Νέος Αδάμ, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, η αρχή της κτίσεως του Θεού και στους Εβρ.ε:7-10 μας λέγει ότι «εισηκούσθει δια την ευλάβειαν Αυτού.....και γενόμενος τέλειος κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις Αυτόν, ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Αυτό ζήτησε ο Κύριος και αυτό του έδωσε ο Πατέρας! 

β) Μαζί με τον Χριστό, παίρνουμε κι εμείς τη θέση που είχαμε χάσει, τη δόξα που είχαμε στο πρόσωπο του Αδάμ και της Εύας όταν ζούσαν στην παρουσία του θεού στον παράδεισο της Εδέμ χωρίς αμαρτία και είχαν τέλεια επικοινωνία με τον Πατέρα. Ο Ιησούς εκεί προσεύχεται και για μας και ζητά από τον Πατέρα την αποκατάσταση του ανθρώπινου γένους, με τη δόξα που είχε ο άνθρωπος κοντά στον Θεό πριν ακόμα γίνει ο υπόλοιπος κόσμος. Προσεύχεται για την καινούρια κτίση, την νέα γενιά της οποίας αρχή γίνεται ο Ίδιος.

γ) Το βλέπουμε αυτό καθαρά στο Ιωάν.ιζ:24 όπου ο Ιησούς λέγει: «Πάτερ εκείνους τους οποίους μοι έδωκας, θέλω όπου είμαι εγώ, να είναι και εκείνοι μετ’ εμού δια να θεωρώσι την δόξαν μου, την οποίαν μοι έδωκας, διότι με ηγάπησας προ καταβολής κόσμου».

·     Την ίδια δόξα, ως αμνού εσφαγμένου, βλέπουμε να έχει ο Ιησούς στην Απόκ.ε:6 «και είδον και ιδού εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων, Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον έχον κέρατα επτά, και οφθαλμούς επτά...». Μέσα στη δόξα του Πατέρα και των αγίων, στέκεται ο Υιός με τη δόξα Του  Αρνίου. Το ίδιο βλέπουμε και στο τέλος των αιώνων, στην αιωνιότητα, να είναι η ίδια δόξα του Υιού ως Αρνίου μέσα από το οποίο φαίνεται η δόξα του Πατέρα και το πρόσωπο του Πατέρα έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης ταυτότητα, ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ «Και ναόν δεν είδον εν αυτή, διότι ναός αυτής είναι ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το ΑΡΝΙΟΝ. Και η πόλις δεν έχει χρείαν του ήλιου ουδέ της σελήνης δια να φέγγωσιν εν αυτή, διότι η δόξα του Θεού εφώτισεν αυτή, και Ο ΛΥΧΝΟΣ ΑΥΤΗΣ είναι το ΑΡΝΙΟΝ» (Αποκ.κα:22,23).

·     Αποκ.κβ:3,4 «Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον, και ο θρόνος του θεού ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι ΑΥΤΟΥ θέλουσι λατρεύσει ΑΥΤΟΝ και θέλουσι ιδεί το ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΑΥΤΟΥ και το ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών».

·     Ο Ιησούς δοξάστηκε με την δόξα που ο Πατέρας είχε μέσα στην πρόθεσή Του για Εκείνον. Το ίδιο κι εμείς, θα πάρουμε τη δόξα που είχαμε στην πρόθεσή Του (Εφ.α:3-9), θα είμαστε άγιοι, άμωμοι και υιοί της δόξας Του. Όπως ο Θεός τελειοποίησε τον Αρχηγό της σωτηρίας μας, έτσι θα τελειοποιήσει κι εμάς δια των παθημάτων ώστε όπως λέγει να μην εντρέπεται να μας καλεί αδελφούς.

Αυτά λοιπόν περιλαμβάνονται σ’ αυτό που λέγει ο Χριστός στην εκκλησία της Λαοδίκειας ότι είναι η αρχή της κτίσεως του Θεού, της οποίας κτίσεως το «απομεινάρι» είναι η εκκλησία αυτής της περιόδου.