Ο Ένας!

Η «ανάγνωση» των έσχατων καιρών δεν είναι απλή ή εύκολη υπόθεση. Μπορεί στις μέρες μας να έχουμε πληθώρα στοιχείων και ταχύτατων εξελίξεων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε εύκολα να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματά τους και να βγάλουμε ασφαλή και ορθά συμπεράσματα.

Οι σεισμοί κατά τόπους και η ένταση μεταξύ των κρατών και οι πόλεμοι και οι φήμες πολέμων και οι καθημερινές σχεδόν απανωτές απειλές στις οικονομίες των διαφόρων χωρών, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η αγωνία των ανθρώπων για το τι θα τους φέρει η επόμενη μέρα… είναι μερικά από αυτά που παρακολουθούμε άφωνοι και με απορία κάθε μέρα να ξετυλίγονται γύρω μας. Υπάρχουν κι άλλα, όμως ποιο είναι το κορυφαίο όλων, ποιο είναι το ένα, το μοναδικό, για το οποίο δουλεύουν όλες αυτές οι εξελίξεις;

Μην πάει το μυαλό σας στη βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη επίλυση των μικρών ή μεγαλύτερων προβλημάτων που ταλαιπωρούν και απειλούν τη ζωή μας. Αυτά, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε μελετώντας την Ιστορία, κάνουν κύκλους. Έρχονται, επηρεάζουν τη ζωή μας, μας οδηγούν πρόσκαιρα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, πρόσκαιρα αντιμετωπίζονται, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι με κάποια μεταλλαγμένη μορφή θα χτυπήσουν ξανά την πόρτα μας σε μερικά χρόνια. Όμως τι το μοναδικό, το σημαντικό υπάρχει πίσω από όσα βλέπουμε, ακούμε και ζούμε; 

Ο κόσμος όλος, χωρίς να το γνωρίζει, ετοιμάζεται για κάποιο κορυφαίο και μοναδικό γεγονός. Ποιο είναι αυτό; Κάτι ετοιμάζεται μεθοδικά, συστηματικά να εμφανιστεί και να επιβληθεί στον κόσμο μας. Όλος ο κόσμος, ολόκληρη η ανθρωπότητα ετοιμάζεται για τον Ένα! Τον ερχομό και την εμφάνιση αυτής της μοναδικής προσωπικότητας εξυπηρετούν όλες οι σύγχρονες εξελίξεις γύρω μας. Πρόσωπο ξεχωριστό, προσωπικότητα χαρισματική, μοναδικά προικισμένος. Όμοιός του δεν έχει περάσει από τη φλούδα της γης. Ο ηγέτης που θα καταφέρει πολύ σύντομα να συσπειρώσει γύρω του όλο τον ταλαιπωρημένο κόσμο μας, ο οποίος θα τον αγκαλιάσει και θα τον αποδεχτεί με αναγνώριση και ελπίδα.

ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Για να μπορέσει να αναδειχθεί με το έργο του και να γίνει πρόθυμα αποδεκτός από όλους, χρειάζεται να προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος. Αυτό ακριβώς είναι που γίνεται με εντατικούς ρυθμούς στις μέρες μας. Δεν πάει το μυαλό μας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια πίσω από όσα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας. Τα προβλήματα, τα αδιέξοδα, τα άλυτα χρονίζοντα θέματα, όλα όσα κανείς δεν τολμάει αλλά και δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει, συσσωρεύονται. Τις νέες σύγχρονες απειλές κανείς δεν μπόρεσε να τις προβλέψει και η ανθρωπότητα δείχνει ότι έχει άγνοια ως προς την αντιμετώπισή τους. Αυτό είναι το στίγμα των ημερών μας, αλλά αυτό είναι και το καταλληλότερο έδαφος να φυτρώσει και να αναπτυχθεί ο Ένας, ο Μοναδικός, ο Ηγέτης που θα γίνει πρόθυμα αποδεκτός από όλους τους κατοίκους αυτής της Γης.

Όταν θα επιλύσει αυτά τα χρόνια άλυτα προβλήματα, τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα, με δικό του μοναδικό τρόπο και μάλιστα άμεσα, σύντομα, και με λύσεις αποδεκτές από όλες σχεδόν τις εμπλεκόμενες πλευρές, αυτό είναι που θα αναδείξει τον Ένα. Το θαυμαστό με αυτόν τον παγκόσμιο Ηγέτη είναι ότι στην αρχή τουλάχιστον όλες οι λύσεις που θα δώσει θα είναι ειρηνικές ή φιλειρηνικές. Αυτό ακριβώς είναι και το στοιχείο που θα κάνει τον κόσμο να παραληρεί και να φτάσει σε σημείο λατρείας στο πρόσωπό του. Οι πόλεμοι έχουν ταλαιπωρήσει για δεκαετίες την ανθρωπότητα και σπάνια έχουν οδηγήσει στην ποθητή ανακούφιση ή λύση. Ο κόσμος διψάει για ειρήνη και είναι έτοιμος να αποδεχθεί τυφλά όποιον του την προσφέρει.

Τα προβλήματα συσσωρεύονται και θα συνεχίσουν με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς. Η αντιμετώπισή τους από τις σύγχρονες κυβερνήσεις προσφέρει κάποια προσωρινή και πολύ εύθραυστη ανακούφιση, με κάποια προσωρινά μέτρα ή ημίμετρα. Όλα αυτά είναι απαραίτητα ώστε να προλειάνουν το έδαφος για τον ερχομό του παγκόσμιου Ηγέτη, ο οποίος θα έχει λύσεις και απαντήσεις που θα εντυπωσιάσουν, θα γίνουν πρόθυμα και άμεσα αποδεκτές και θα έχουν και θεαματικά αποτελέσματα ώστε ο κόσμος να βλέπει, να θαυμάζει και να προσχωρεί στην αναγνώρισή του. Κάποια στιγμή ο κόσμος όλος αυτόν θα αναγνωρίζει, σ’ αυτόν θα ανήκει. Θα γίνει ο κόσμος δικός του. Το επόμενο βήμα θα είναι να επιβάλει στον κόσμο μας λύσεις, αρχές και πρακτικές, όπως αυτός τις πιστεύει, και τότε θα αρχίσουν οι τραγικές εξελίξεις, αλλά θα είναι πολύ αργά, γιατί θα έχει μοναδική ισχύ και δύναμη επιρροής.

ΙΣΧΝΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ

Ένα άλλο πολύ αποφασιστικό σημείο σχετικά με την εμφάνιση και την αποδοχή τού Αντίχριστου είναι η έλλειψη, σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας δυνατής προσωπικότητας, ενός πραγματικά χαρισματικού ηγέτη, ενός προικισμένου κυβερνήτη. Αυτή η έλλειψη είναι που καλλιεργεί την προσδοκία και την έντονη αναζήτηση στις σκέψεις των ανθρώπων. Αυτή η έλλειψη προετοιμάζει τους ανθρώπους να τον αποδεχτούν πρόθυμα, που κάμπτει αντιρρήσεις, φόβους, θρησκευτικούς ενδοιασμούς.

Αξιολογώντας αυτό που ζούμε στις μέρες μας, θα συμφωνήσουμε πιστεύω ότι οι πολιτικοί, οι ηγέτες, οι αρχηγοί είναι μέτριοι έως ανίκανοι και συχνά εγκλωβισμένοι και ανεπαρκείς. Η αποδοχή τους από τον κόσμο είναι οριακή, ο κόσμος είναι επιφυλακτικός. Οι συντριπτικές πλειοψηφίες ανήκουν στο μακρινό παρελθόν, κάτι που αν το είχαν σήμερα θα διευκόλυνε το έργο τους. Ούτε οι προτάσεις τους ή οι παρεμβάσεις τους είναι καινοτόμες, ριζοσπαστικές, με λύσεις μακράς πνοής. Πολλοί από αυτούς είναι μέτριες έως κακές επιλογές, που ο κύκλος τους κλείνει γρήγορα και εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν ούτε καν ίχνη… Συχνά είναι όμηροι συμφερόντων ή ανόητων σκανδάλων.

Κοιτάξτε για παράδειγμα τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Όλα όσα λέγονται, ακούγονται ή προτείνονται μοιάζουν ερασιτεχνικές προσπάθειες προς την κατεύθυνση της βραχυπρόθεσμης επιβίωσης των οικονομιών των χωρών. Οι προτάσεις των πολιτικών είναι προτάσεις «μη κατάρρευσης» και όχι επίλυσης, ανάπτυξης ή εξόδου από την κρίση. Οι πολιτικοί, οι επιστήμονες, οι καθηγητές πανεπιστημίων δείχνουν σα να πειραματίζονται, κάνουν σπασμωδικές κινήσεις, με προτάσεις μικρής εμβέλειας και μεγάλης αβεβαιότητας ως προς το αποτέλεσμα. Πολλές από αυτές είναι αντιφατικές μεταξύ τους και συγκρουόμενες. Κανένας τους δεν έχει τη λύση, δεν γνωρίζει τη λύση.

Όταν θα παρουσιαστεί στο προσκήνιο ο Ένας, θα αλλάξει το τοπίο θεαματικά. Ο Αντίχριστος δεν θα πειραματίζεται, δεν θα δοκιμάζει θεωρίες όπως γίνεται σήμερα, αλλά θα έχει λύσεις με ορίζοντα, που θα τις επιβάλλει με ακτινοβολία πραγματικού ηγέτη, με πείρα, με γνώση, με πειθώ. Πολύ γρήγορα θα ξεχωρίσει από το μέτριο ανάστημα των συναδέλφων του, θα βγει μπροστά και η αποδοχή του κόσμου θα του δώσει θέση ζηλευτή με δύναμη και αξία. Αυτό το σύγχρονο αρνητικό ψυχολογικό κλίμα της απουσίας ικανών και αποτελεσματικών ηγετών, εξυπηρετεί τέλεια την έλευση του Αντίχριστου στη γη μας.

Ο Αντίχριστος θα θελήσει να πάρει τη θέση του Ιησού Χριστού στον κόσμο μας, στις καρδιές των ανθρώπων. Θα εμφανιστεί πρώτος, θα είναι εξοπλισμένος από το Σατανά με μοναδικές και πρωτόγνωρες ικανότητες, ταλέντα και χαρίσματα, ακριβώς για να πείθει και να κλέβει τις καρδιές τους ώστε να τον λατρέψουν, «διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». (Ματθ.κδ:24).

Αυτός ακριβώς θα είναι και ο απώτερος στόχος του Σατανά και του οργάνου του στον κόσμο μας, του Αντίχριστου, να πλανήσει όσο είναι δυνατόν περισσότερους από τους εκλεκτούς του Θεού.

Ο Κύριος μας καλεί να μείνουμε στην πίστη σ’ Αυτόν μέχρι τέλους. Να μη βιαστούμε, να μην παρασυρθούμε, να μη λυγίσουμε.

Ο κόσμος περιμένει το δικό του Ένα. Να δώσει λύσεις, να ανακουφίσει, να φέρει ειρήνη στη γη. Θα τους παγιδέψει, θα τους παρασύρει, γιατί θέλει την αιώνια απώλειά τους. Θα έχει μέσα του τον απ’ αρχής ανθρωποκτόνο διάβολο, που μισεί τον Θεό και το δοξασμένο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, που θέλει να τον εξοντώσει. Όλα αυτά όμως δεν θα γίνουν έτσι τυχαία και δεν είναι χωρίς εξήγηση. Προηγήθηκε η άρνηση των ανθρώπων να δεχθούν τον Ιησού Χριστό Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο. Διάλεξαν το σκοτάδι μάλλον παρά το φως, γιατί ήταν πονηρά τα έργα τους.

Ξέρουμε πολύ καλά ποιος θα είναι αυτός ο Ένας, τι  και ποιος θα κρύβεται πίσω του, τι ετοιμάζει, σε τι αποσκοπεί και πού θα καταλήξουν όλα όσα θα πετύχει και όλοι όσοι θα τον ακολουθήσουν. Οι λυτρωμένοι του αναστημένου και ερχόμενου Ιησού Χριστού περιμένουμε τον Κύριό και Βασιλιά μας να μας παραλάβει, νύμφη Του εκλεκτή, για τη χαρά και τη δόξα των γάμων στον ουρανό, «Κατά την υπόσχεσιν Αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (Β΄ Πέτρ.γ:13). Τα όσα γίνονται γύρω μας τα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, γιατί μας πληροφορούν για τον ερχόμενο Βασιλιά μας. Εκεί έχουμε καρφωμένα με πίστη τα μάτια της ψυχής μας. Και πορευόμαστε τις μέρες εδώ κάτω έχοντας με χαρά και βεβαιότητα κλείσει στην καρδιά μας την υπόσχεσή Του τη θαυμαστή:

«Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος είναι καθαρός» (Α΄ Ιωάν.γ:2–3).

Ισχνοί ηγέτες, διογκούμενα, άλυτα προβλήματα, συσσωρευμένα αδιέξοδα, ορατός καθημερινός ο κίνδυνος παγκόσμιας κατάρρευσης. Όλα προετοιμάζουν τον μεγάλο ερχομό, όλοι περιμένουν τον μεγάλο Ηγέτη. Να ανακουφίσει, να δώσει λύσεις στα χρόνια άλυτα προβλήματα, να λυτρώσει τον κόσμο από τα περίπλοκα αδιέξοδα, να προσφέρει ελπίδα, να ανθίσει πάλι το χαμόγελο στους κατοίκους της ταλαίπωρης Γης μας. Ο Ένας. Ποιος θα είναι, από πού προέρχεται, ποιοι τον στηρίζουν, ποιους και τι εξυπηρετεί, ποια τα πραγματικά σχέδιά του, ποιες οι κρυφές προθέσεις του, τι βρίσκεται πίσω από τον ερχομό του;

1. Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Μέσα στην υλιστική και μηχανοκρατούμενη εποχή μας, το πρόσωπο, η δράση και ακόμη το άκουσμα του ονόματος του αντίχριστου γίνονται δεκτά με αρκετή δόση επιφύλαξης και κάποιας ειρωνείας ίσως. Η λέξη είναι πάρα πολύ γνωστή και μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε καθημερινή χρήση πολλών ανθρώπων, ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα. Χρησιμοποιείται συνήθως για να εκφράσει κάτι το πολύ κακό, το τελείως αντίθετο προς τον Θεό και το θέλημά Του. Μα νομίζω, πως στο σημείο αυτό σταματούν και οι γύρω από το πρόσωπο αυτό γνώσεις των ανθρώπων. Κανένας, και αυτοί ακόμη που κάνουν χρήση του ονόματός του, δεν πιστεύουν πως κάποιο πρόσωπο με τέτοιο όνομα θα υπάρξει κάποτε, και ακόμη ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πράγματα του κόσμου μας, και μάλιστα σε γενική και παγκόσμια κλίμακα. Για τους πολλούς είναι απλώς ένα επίθετο, με αρκετά ασαφές περιεχόμενο.

Μα ακόμη και μεταξύ των θρησκευόμενων, και μεταξύ αυτών που διαβάζουν την Αγία Γραφή, υπάρχει μια τρομερή άγνοια. Πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουν γι’ αυτόν. Η όποια γνώση τους δεν στηρίζεται πάνω σε μια προσεκτική μελέτη των όσων μας λέει η Αγία Γραφή για το πρόσωπό του και το έργο του — δεν είναι πάρα πολλά, είναι όμως αρκετά διαφωτιστικά — αλλά σε προφορικές παραδόσεις, που έχουν τις ρίζες τους σε παλιές «μεσαιωνικές» αντιλήψεις, κι αυτές αρκετά συσκοτισμένες. Η εικόνα του αντίχριστου, όπως προβάλλει μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής, είναι τόσο διαφορετική.

2. ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

Είμαι βέβαιος πως αρκετοί είναι εκείνοι, που δε θα κρύψουν τη δυσφορία τους διαβάζοντας τον τίτλο αυτής της μελέτης μας, λέγοντας μάλιστα «γιατί να χάνουμε τον καιρό μας και να ασχολούμαστε με τον αντίχριστο, και όχι με κάποιο άλλο θέμα, όπως με τον Κύριό μας, την αγάπη Του, τη σωτηρία Του;» Να μου επιτρέψουν όσοι διαφωνούν, να μη συμφωνήσω μαζί τους. Πολλοί είναι οι λόγοι, μα θα αναφέρω μόνο μερικούς.

1. Όταν η Αγία Γραφή ασχολείται με ένα θέμα ή κάποιο πρόσωπο, έχει ορισμένους λόγους που το κάνει αυτό, λόγους σοβαρούς, που μόνο ο Θεός τους γνωρίζει, αλλά μερικές φορές και εμείς αντιλαμβανόμαστε ένα μέρος τους. Συνεπώς, η δική μας προκαταβολική και ανεξέλεγκτη απόρριψη και ο αποκλεισμός, δεν είναι με κανένα τρόπο δικαιολογημένα.

2. Η εποχή μας, όπως πάρα πολλές μαρτυρίες συγκλίνοντας αναγνωρίζουν, βρίσκεται μέσα στα όρια «των εσχάτων καιρών», και μάλιστα σε προχωρημένο σημείο. Μα ξέρουμε πως από μια τέτοια περίοδο αρχίζει να προετοιμάζεται ο ερχομός, η εμφάνιση και η δημόσια δράση του αντίχριστου. Για ένα τέτοιο λοιπόν πρόσωπο, που, ανεξάρτητα αν δε μας αρέσει, πρόκειται να παρουσιαστεί στο προσκήνιο της επικαιρότητας και να παίξει ένα σημαντικότατο ρόλο στη ζωή του κόσμου μας, θα ήτανε λάθος να αρνηθούμε να πληροφορηθούμε σχετικά και να κατατοπιστούμε βασισμένοι σ’ αυτά που η Αγία Γραφή μας αποκαλύπτει.

3. Σε όλες τις ζωντανές εκκλησίες στον κόσμο μας υπάρχει ο πόθος και η δυνατή προσδοκία της έλευσης του Κυρίου μας. Μα πριν από τη δεύτερη έλευση στη γη του Κυρίου μας, θα προηγηθεί κάποιος άλλος, που θα προσπαθήσει να Του υποκλέψει τη βασιλεία, και αυτός ο άλλος δεν είναι παρά ο αντίχριστος. Αυτός θα προηγηθεί και θα εγκαταστήσει το δικό του καθεστώς, που θα συντριβεί με την παρουσία του Κυρίου. Βλέπετε λοιπόν ότι τα δυο γεγονότα είναι τόσο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Πρέπει επομένως να είμαστε σε θέση να τον αναγνωρίσουμε όταν θα έρθει.

Ζούμε σε μια περίοδο, που από όλες τις πλευρές προετοιμάζεται η έλευση του αντίχριστου. Η προετοιμασία αυτή είναι ψυχολογική, ιδεολογική, πολιτική και επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Όταν ήρθε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αιώνες πριν ο Θεός προετοίμαζε το έδαφος μεταξύ τόσο του Ισραήλ όσο και των εθνών, για την υποδοχή του προσώπου Του και την επιτυχία του έργου Toυ. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Πολλά είναι τα σημεία, που γύρω μας αναπτύσσονται, που παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά αυτά.

Στην πραγματικότητα, μεταξύ των πιστών, η μεγάλη προσδοκία είναι για το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μα η παρουσία του αντίχριστου είναι στενά συνυφασμένη με τη δεύτερη έλευση του Κυρίου μας και μάλιστα προηγείται χρονικά. Αυτός θα προηγηθεί και θα προσπαθήσει να υποκαταστήσει τον Κύριο στο έργο Του και να υποκλέψει το ρόλο Του, που είναι από πολύ παλιά χαραγμένος. Θα προσπαθήσει να υποκλέψει τη δόξα Του, εγκαθιστώντας τη δική του βασιλεία. Τα σημεία αυτά προετοιμασίας σε παγκόσμια κλίμακα είναι τα εξής:

1.Απουσία ηγετικών μορφών σε όλο τον κόσμο

Είναι παρατηρημένο, και το διαβάζουμε συχνά στον Τύπο, πως ηγέτες με δυνατή ακτινοβολία και δυνατή προσωπικότητα δεν παρουσιάζονται πλέον. Ας θυμηθούμε από την περιοχή της Ιστορίας τέτοιες μορφές, που σε διάφορα μέρη του κόσμου παρουσιάστηκαν, που σκλάβωναν την καρδιά των νέων, μα και των μεγάλων, και που αμέτρητοι ήτανε εκείνοι, που για χάρη τους και τη ζωή τους ήτανε έτοιμοι να θυσιάσουν. Οι τελευταίοι αυτών των μεγάλων εξαφανίζονται στα σύνορα του τελευταίου πολέμου. Δεν παρουσιάζονται πια. Είναι ένα σημείο, που το έχουν προσέξει όλοι οι μεγάλοι κοινωνιολόγοι και δημοσιολόγοι. Σήμερα οι ηγέτες είναι μικροί, χωρίς ακτινοβολία, με πολλά μειονεκτήματα, βουτηγμένοι στο τέλμα της μετριότητας. Σε τίποτα δεν ξεχωρίζουν και δεν διαφέρουν από πολλούς άλλους. Ακριβώς αυτό το ψυχολογικό κλίμα της απουσίας ηγετικών μορφών εξυπηρετεί την υπόθεση του αντίχριστου, που σαν παρουσιαστεί στο προσκήνιο, λόγω διαφοράς αναστήματος, θα κλέψει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, σε παγκόσμια έκταση.

2.Η χρεοκοπία όλων των ιδεολογιών

Αυτό που συμβαίνει με τους ηγέτες, σε μεγαλύτερο βαθμό συμβαίνει με τις διάφορες ιδεολογίες, που άλλοτε ηλεκτρίζανε τα πλήθη. Άλλοτε για χατίρι τους στήνανε οδοφράγματα και σφάζονταν, χωρίς κανένα δισταγμό. Θυμηθείτε τις τόσες μεγάλες επαναστάσεις. Και σήμερα πότε-πότε γίνεται κάτι τέτοιο, μα δεν έχει κανένα ιδεολογικό περιεχόμενο. Είναι μια διαμαρτυρία άρνησης, γεμάτη από εικονοκλαστική διάθεση, χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόστρωμα. Σήμερα όλοι οι «-ισμοί» έχουν καταντήσει αξιοθρήνητα ράκη. Δεν συγκινούν πια. Δεν μαγεύουν. Έχουν πεθάνει προ πολλού και διατηρούνται σαν μούμιες. Απέτυχαν στην πραγμάτωση των επαγγελιών τους. Έχουν διαφθαρεί και έχουν παραμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν αναγνωρίζονται ούτε από τους πιο θερμούς από τους παλιούς οπαδούς τους. Και όχι σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Πολύ γρήγορα. Ούτε μέσα σε μισό αιώνα. Άλλοτε όμως, υπήρχε μια διαδοχή. Και ο διάδοχος ερχότανε πριν αποχωρήσει ο προηγούμενος. Και είχαμε συγκρούσεις. Μα σήμερα στον ορίζοντα τίποτα το καινούργιο δεν φαίνεται. Και όμως, αυτή η απουσία εγκυμονεί μια προσδοκία, που όλο και γιγαντώνεται, για κάτι το μεγάλο, το διαφορετικό, που από τώρα πολλοί είναι εκείνοι που έχουν τη διάθεση να το αγκαλιάσουν, απογοητευμένοι από τις διάφορες προηγούμενες ιδεολογικές τους στρατεύσεις.

3. Η παγκόσμια συσπείρωση

Όταν θα έρθει ο αντίχριστος, όπως θα δούμε παρακάτω, θα είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης. Κάτι τέτοιο όμως ποτέ δεν στάθηκε στην παγκόσμια Ιστορία, αν και καλλιεργήθηκε στην καρδιά πολλών. Σε όλους τους αιώνες υπήρχε η κατάτμηση σε έθνη αλληλοσυγκρουόμενα. Η τάση της συσπείρωσης παρουσιάστηκε πρώτα στο πνεύμα πολλών διανοούμενων και πνευματικών ανθρώπων σαν πόθος, σαν ευχή. Στα βιβλία, που διαβάζουμε, παλιά και καινούργια, συναντάμε αυτή τη λαχτάρα. Να σταματούσαν οι πόλεμοι, να σταματούσαν οι χωρισμοί και οι διαιρέσεις και όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να ζούσαν σαν αδελφοί.

Αυτός ο πόθος παίρνει στις μέρες μας σάρκα και οστά και γίνεται μια πραγματικότητα. Βλέπουμε να σχηματίζονται τεράστιοι συνασπισμοί εθνών, πάντοτε με διάθεση πιο στενής επικοινωνίας, συνεργασίας μεταξύ τους, έστω και αν ιδεολογικά, αυτό είναι το περίεργο, διαφέρουν βασικά. Έτσι βλέπουμε μια συνεργασία και συσπείρωση σε παγκόσμια έκταση. Το φαινόμενο αυτό του οικουμενισμού θα προχωρήσει ακόμα και θα απλώσει περισσότερο. Σε τρεις τομείς καλλιεργείται και θα προχωρήσει αυτό το οικουμενικό πνεύμα, α) στον εκπολιτιστικό τομέα, γράμματα και τέχνες χωρίς σύνορα, β) στον θρησκευτικό, που κάθε μέρα και περισσότερο απλώνεται και γ) στον οικονομικοπολιτικό τομέα.

Μετά από την παραπέρα ανάπτυξη αυτής της συσπείρωσης, θα υπάρχει μια ανθρωπότητα χωρίς ιδεολογικά, εθνικιστικά ή άλλα σύνορα, προετοιμασμένη να δεχτεί τον άρχοντά της, που με τόση λαχτάρα επιθυμεί και οραματίζεται, που φυσικά δεν θα είναι από το Θεό, αλλά κόντρα προς Αυτόν, με αποτέλεσμα την κορυφή ενός νέου πύργου σε παγκόσμια κλίμακα, ενός τεράστιου πύργου Βαβέλ, που θα σταθεί σαν πρόκληση, σαν αντιπαράθεση του ανθρώπου προς το Θεό.

Στο πέρασμα της Ιστορίας οι πιστοί και μελετητές της Αγίας Γραφής πολλές φορές παρασύρθηκαν και νόμισαν πως, στη μορφή κάποιου από τους μεγάλους, είδαν τον αντίχριστο. Ειδικότερα τον πρώτο αιώνα, που η εκκλησία περνούσε από τόσο μεγάλους διωγμούς, είδαν στο πρόσωπο μερικών Ρωμαίων αυτοκρατόρων τον αντίχριστο. Αυτής της μεγάλης «τιμής» φάνηκαν άξιοι, λόγω της σκληρότητάς τους και του μίσους τους εναντίον των χριστιανών, κυρίως ο Καλιγούλας και ο Νέρων. Αργότερα κατά τον Μεσαίωνα, και μάλιστα στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης, στο πρόσωπο διαφόρων παπών, εχθρών του Ευαγγελίου, είδαν οι διωκόμενοι ουγενότοι και άλλοι πιστοί τον αντίχριστο. Την εποχή που ο Κορσικανός Ναπολέων ξεκίνησε να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη και να την συνενώσει κάτω από τη δική του εξουσία, και περισσότερο ακριβώς για το στοιχείο αυτό, νόμισαν ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο αντίχριστος.

Στο πρόσφατο παρελθόν πάλι αρκετοί παρασύρθηκαν και πίστεψαν πως στο πρόσωπο του Μουσολίνι είχαν την παρουσίαση του αντίχριστου, και τούτο διότι είδαν στο πρόσωπό του μια προσπάθεια να θέλει να εγκολπωθεί τη δόξα της παλιάς Ρώμης, και μάλιστα στην εποχή της εκστρατείας της Αβησσυνίας, όπου τη δόξα του Νεγκούς, του βασιλιά των βασιλιάδων, την πήρε επάνω του.

Μα και παλιότερα, ακόμη πριν έρθει ο Χριστός, βάσει των προφητειών, κυρίως του Δανιήλ, είδαν στο πρόσωπο του Αντίοχου του Επιφανούς τον αντίχριστο, κατά το έτος 198 π.Χ. Αυτός ο Σύριος, όπως και να το πάρουμε, ήταν μια πολύ παραστατική μορφή του αντίχριστου. Κατέλαβε την Ιουδαία, βεβήλωσε το ναό, αφού πρόσφερε στο θυσιαστήριο του ναού θυσίες ακάθαρτων χοίρων, και γενικά η πολιτεία του ήταν τόσο αντίθετη με του Θεού το νόμο και την τάξη, που στο πρόσωπό του πάρα πολλοί είδαν καθαρά τον άνθρωπο της ανομίας, τον αντίχριστο.

Όλες αυτές οι μορφές που προηγήθηκαν, πρέπει να προσθέσουμε, πως αν και η κάθε μια είχε και κάποιο από τα χαρακτηριστικά του αντίχριστου, εν τούτοις πάρα πολύ απέχουν από του να υπήρξε κάποιος από αυτούς ο αντίχριστος. Ο αντίχριστος δεν ήρθε ακόμη. Προετοιμάζεται η έλευσή του. Έρχεται και δεν είναι μακριά.

Τα χαρακτηριστικά

Υπάρχουν πάρα πολλές, τελείως αντίθετες προς το πραγματικό του πρόσωπο αντιλήψεις, διάσπαρτες στη λαϊκή φαντασία, γύρω από το πρόσωπο του αντίχριστου, που δημιουργούν μεγάλη σύγχυση στο θέμα αυτό. Πιστεύω προσωπικά, πως αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά εξυπηρετεί άμεσα κάποιο σκοπό, που δεν είναι άλλος, από του να μη γίνει αντιληπτός και να μην αναγνωριστεί όταν θα κάνει την εμφάνισή του. Οι πολλοί τον περιμένουν όπως τον φαντάζονται, τρομερό, αποκρουστικό, αποτρόπαιο. Αντίθετα αυτός, και μάλιστα στο πρώτο του στάδιο, θα είναι τελείως διαφορετικός από ό,τι τον φαντάζονται. Ειδικότερα τα σημεία εκείνα που θα τον χαρακτηρίζουν είναι τα εξής:

1. Αποκρουστικός στην όψη, νομίζουν οι πολλοί, που θα εμπνέει το φόβο και τον πανικό. Αντίθετα από την αντίληψη αυτή, θα είναι θελκτικός, σαγηνευτικός, και θα προκαλεί τον αμέριστο και ανεπιφύλακτο θαυμασμό των ανθρώπων, που θα βλέπουν στο πρόσωπό του ένα ον προικισμένο με πολλά χαρίσματα και με τις καλύτερες προθέσεις.

2. Αντίθετα από τη σφαλερή κοινή αντίληψη, που δεν μπορεί να διακρίνει τι είδους ον θα είναι ο αντίχριστος, φαίνεται τελείως καθαρά, πως θα είναι άνθρωπος. Μερικοί τον συγχέουν με το σατανά. Ασφαλώς έχει μεγάλη σχέση και εξάρτηση από αυτόν, θα κατευθύνεται από αυτόν και με τη δική του δύναμη θα κινείται. Μα θα είναι ον ξεχωριστό, άνθρωπος, γιατί ο σκοπός του θα είναι να παγιδεύσει τους ανθρώπους, να τους συσπειρώσει γύρω από το πρόσωπό του και να τους χρησιμοποιήσει, στο σύνολό τους, για τα δικά του σχέδια. Έτσι, για να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, πρέπει να είναι και αυτός άνθρωπος.

3. Τα μέσα και τα συστήματα που θα χρησιμοποιήσει δεν θα πρέπει υποχρεωτικά να ανάγονται όλα στην περιοχή ταυ υπερφυσικού. Θα έχει οπωσδήποτε στη διάθεσή του υπερφυσικές ιδιότητες, όπως είχαν πολλά όργανα του διαβόλου στο παρελθόν, μα πάντα δεν είναι απαραίτητο αυτό. Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας παρέχουν σ’ αυτόν τόσες τρομερές δυνατότητες, που και στοχαστές και μελετητές έξω από τη Βίβλο βλέπουν τη δυνατότητα, με μόνα τα μέσα αυτά, σε έναν άνθρωπο και σε μια ομάδα ανθρώπων, να καθυποτάξουν όλο τον κόσμο και να τον ελέγχουν αποφασιστικά. Κάτω από τη δύναμη της τεχνολογίας, που ίσως και με τη δική του συμβολή θα παρουσιάσει νέες επιτεύξεις, που θα του δίνουν αυτή τη δύναμη και την ικανότητα να ελέγχει και να επηρεάζει τα πάντα, θα δράσει και θα επικρατήσει. 

Διάφοροι συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας, όπως ο Όργουελ, ο Χάξλεϋ και ο Μπράντμπερυ, στο σημείο αυτό συναντιούνται απόλυτα και έτσι βλέπουν ή οραματίζονται τη μελλοντική παγκόσμια κοινωνία. Μόνο που δεν ξέρουν να δώσουν το σωστό όνομα στο «μεγάλο αρχηγό». Το περίγραμμα που προσφέρουν είναι όμως πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Και μόνο μια συστηματική εκμετάλλευση, με μια επιστημονική βάση ψυχολογίας, των μέσων μαζικής επικοινωνίας, Τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ίντερνετ, είναι αρκετή για να πλάσει, σύμφωνα με τη δική του θέληση, τη θέληση όλων των ανθρώπων και να την κατευθύνει κατά τα σχέδιά του.