Αναζητώντας την αλήθεια - 044

Α. ΜΙΛΟΥΝ ΟΛΟΙ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ;

Έχουμε ήδη διαβάσει όταν όλοι οι απόστολοι μαζί με τη μητέρα του Ιησού και 127 ανθρώπους έλαβαν το Α.Π. με το ορατό χαρακτηριστικό της ομιλίας σε ξένες γλώσσες. Στις Πράξεις, στο όγδοο κεφάλαιο διαβάζουμε πως ο Φίλιππος κήρυξε στους Σαμαρείτες, αλλά μόνο όταν ο Πέτρος ήρθε έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Τώρα ο Πέτρος ξεκλειδώνει την πόρτα για τους Σαμαρείτες να μπουν στη βασιλεία του Θεού (Πράξεις η:14-24).

Οι γραφές δεν λένε ότι μίλησαν με άλλες γλώσσες, αλλά το υπονοεί γιατί ο Σίμων ήθελε να αγοράσει αυτό το χάρισμα. Εάν είχαν μείνει σιωπηλοί και ακούνητοι μόλις ο Πέτρος επέθεσε τα χέρια του επάνω τους και έλαβαν το Α.Π. γιατί ο Σίμων να ήθελε να πληρώσει λεφτά για κάτι τέτοιο;

Πράξεις ι:44-48. Τώρα ο Πέτρος ανοίγει την πόρτα στους εθνικούς. Ο Κορνήλιος ήταν ένας καλός άνθρωπος. Προσευχόταν, νήστευε και έδινε βοήθεια στους ανθρώπους. Ήταν πολύ θρήσκος και φοβόταν το Θεό αυτός και όλη η οικία του. Στην πραγματικότητα ο Κορνήλιος έκανε περισσότερα από αυτά που ο μέσος όρος της εκκλησίας κάνει σήμερα, αλλά ακόμα χρειαζόταν περισσότερα. Μια μέρα οι προσευχές του κατέβασαν έναν άγγελο που του έδωσε ένα μήνυμα να στείλει κάποιον για να φέρει το Σίμωνα Πέτρο και θα του ειπωθεί τι θα έπρεπε να κάνει. Πολλοί άνθρωποι θα πίστευαν ότι ο Κορνήλιος ήταν πολύ καλά έτσι όπως ήταν, αλλά αυτό δεν η γνώμη του Θεού. Ο Θεός είδε μια τίμια, ειλικρινή καρδιά που ήθελε από το Θεό όσα περισσότερα μπορούσε να πάρει. Ο Θεός ποτέ δεν απορρίπτει μια πεινασμένη καρδιά. Ενώ ο Πέτρος ακόμα τους μιλούσε το Α.Π. έπεσε σε αυτούς που άκουγαν το λόγο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες μεγαλύνοντας το Θεό. Το γεγονός ότι ο Πέτρος ήξερε ότι είχαν λάβει το Α.Π. ήταν επειδή τους άκουγε να μιλούν σε γλώσσες όπως και ο ίδιος την ημέρα της Πεντηκοστής.

Στις Πράξεις ιθ:1-6 είναι η ιστορία των εθνικών στην Έφεσο  που είχαν βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη και δεν είχαν ακούσει για το βάπτισμα στο Α.Π. Τι τους είπε ο Παύλος να κάνουν πρώτα; (τι τους διέταξε;) Να βαπτιστούν στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Μετά τι έγινε; Μίλησαν με άλλες γλώσσες και προφήτευαν όταν ο Παύλος επέθεσε τα χέρια του πάνω τους.

Θυμηθείτε τώρα, αυτοί ήταν άνθρωποι που είχαν μετανοήσει και βαπτιστεί, αλλά ο Παύλος τους δίνει την εντολή να αναβαπτιστούν στο όνομα του Ιησού. Και αυτό δεν ήταν ακόμα αρκετό, χρειάζονταν το Πνεύμα το Άγιο.

Ο ίδιος ο Παύλος έλαβε το Α.Π. Πραξ.θ:17-19. Αυτή η ιστορία δεν λέει ότι μίλησε σε γλώσσες, αλλά το γνωρίζουμε ότι μίλησε γιατί στην Α’ Κορ.ιδ:18 λέει στους Κορίνθιους ότι μιλάει σε γλώσσες περισσότερο απ’ όλους. (Σημείωση: Αν υπάρχουν ερωτήσεις για το χάρισμα των γλωσσών, αυτό το θέμα θα καλυφθεί στο επόμενο μάθημα. Το 14ο κεφάλαιο της  Α’ Κορ. έχει γραφτεί σε μια εκκλησία που έχει ήδη λάβει το Α.Π. και ο Παύλος τους εξηγεί τις ενέργειες των χαρισμάτων στην Εκκλησία. Δεν αναφέρεται στο αρχικό χαρακτηριστικό της ομιλίας ξένων γλωσσών).

Β. Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ.

Γιατί ο Θεός διάλεξε την ομιλία με άλλες γλώσσες σαν την εξωτερική, φυσική απόδειξη της λήψης του Α.Π.;

·      Ο Θεός είναι άπειρος. Μπορεί να επιλέξει όπως Αυτός θέλει χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, αλλά μόνο τον εαυτό Του. Γιατί διάλεξε το αίμα σαν μέσο εξιλέωσης; Δεν είναι στην κρίση μας για να πούμε.

·      Οι γλώσσες είναι ένα εξωτερικό σημάδι κάποιας κατάστασης που έχει συμβεί στην καρδιά. Κάθε τομέας της εργασίας του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά εκδηλώνεται εξωτερικά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Η ειλικρινής αγάπη θα εκδηλωθεί με ένα πρακτικό τρόπο, η πίστη παράγει έργα κ.λ.π. Μια θαυμάσια εμπειρία όπως αυτή απαιτεί μια εξίσου θαυμάσια εκδήλωση.

·   Είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορές στο ταμπεραμέντο και στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, έτσι ώστε να προκαλεί διαφορετικές αντιδράσεις το χάρισμα του Α.Π. Κάποιοι είναι από φυσικού τους ντροπαλοί και δειλοί, ενώ άλλοι είναι θορυβώδεις, ευκολοσυγκίνητοι και ορμητικοί, αλλά η ομιλία σε άλλες γλώσσες είναι το στάνταρτ σημείο ότι κάποιος έχει λάβει το Α.Π. Γι’ αυτό ο Πέτρος ήταν τόσο θετικός για την γνησιότητα της εμπειρίας των εθνικών όταν τους άκουσε να μιλούν σε άλλες γλώσσες.

·      Είναι το σημείο του ολοκληρωτικού ελέγχου του Α.Π. πάνω σε ένα άτομο. Η γλώσσα απεικονίζει την άγρια και ατίθαση (ανήμερη) φύση του ανθρώπου. Όχι μόνο είναι η γλώσσα το τελευταίο πράγμα που υποκύπτει στην εξουσία του ανθρώπου, αλλά είναι και το τελευταίο σημείο που ενδίδει στο Α.Π. Η γλώσσα είναι ένας ακριβής μετρητής του βαθμού του οποίου ο πιστός έχει παραχωρήσει τον εαυτό του στον έλεγχο του Πνεύματος.

Εάν η ομιλία σε άλλες γλώσσες είναι απ’ το Θεό, τότε πρέπει να έχουν αξία οι γλώσσες αυτές. Σε οτιδήποτε ο Θεός έχει θέσει αξία, κρατάει το ίδιο καλά ακόμα και σήμερα. Οι Προτεστάντες χρησιμοποίησαν τρία κλισέ για να αντιμετωπίσουν το θέμα του πνεύματος και της ομιλίας σε γλώσσες.

·     Πρώτα έλεγαν: Δεν το καταλαβαίνουμε (δεν καταλαβαίνουμε τι λέει) κι έτσι το αποφεύγουμε.

·     Δεύτερο, η πιο αγαπητή θεωρία: αγνόησέ το και δεν θα μας καταλογιστεί εάν δεν γνωρίζουμε γι’ αυτό.

·     Τρίτο, τι καλό έχει να προσφέρει; Τι έχει να προσφέρει η ομιλία σε ξένες γλώσσες στη χριστιανική μας εμπειρία;

Οι άνθρωποι έχουν φανατιστεί πολύ με το Α.Π., γι’ αυτό είναι επικίνδυνο. ΑΣΤΟ ΗΣΥΧΟ!!! Αυτός ο λόγος είναι το ίδιο παράλογος μ’ αυτό που λένε: Σ’ αυτό το κρεβάτι έχει πεθάνει κάποιος, γι’ αυτό είναι επικίνδυνο να ξαπλώνουμε.

Μερικοί λένε ότι εάν η ομιλία σε άλλες γλώσσες είναι για μας σήμερα, γιατί δεν έχουμε επίσης τις γλώσσες φωτιάς ή τον βιαίως φερόμενο άνεμο να συνοδεύει την εμπειρία μας; Το 19^ο κεφάλαιο του βιβλίου της Εξόδου μας λέει τι ακριβώς συνέβαινε όταν δόθηκε ο νόμος. Το όρος  Σινά γέμισε με ένα παχύ σύννεφο, έγιναν αστραπές και βροντές, ο καπνός από το όρος ανυψώθηκε σαν ένας καπνός από κάμινο και ολόκληρο το βουνό σείστηκε πολύ. Υπήρχε μια μεγαλειώδης επίδειξη θείας δύναμης στην αρχική παρουσίαση του Νόμου, αλλά αυτό δεν ξανάγινε ποτέ, παρόλο που ο Νόμος διαβαζόταν εκατοντάδες φορές μετά.

Πολλοί προσπάθησαν να υποτιμήσουν την σημασία της δωρεάς του Α.Π. λέγοντας ότι γνώριζαν ανθρώπους που έζησαν αφιερωμένα και δίκαια μπροστά στο Θεό, αλλά ποτέ δεν μίλησαν σε γλώσσες. Γιατί ο Θεός δεν έδωσε το Α.Π. σ’ αυτούς αφού το έδωσε σε μας σήμερα; Δεν μπορούμε να κρίνουμε, δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά ξέρουμε αυτό - ότι πρέπει να αναγεννηθούμε και ότι όλοι μιλούσαν σε γλώσσες στην πρώτη Εκκλησία. Δεν μπορούμε να κρίνουμε ανθρώπινα τη Βίβλο, μπορούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους με τη Βίβλο. Είναι για μας σήμερα, αν το δεχτούμε.