Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (13)

Εβρ.δ:13 «Αφανές» είναι κάτι που δεν φαίνεται. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν το βλέπει ο Θεός. Αλλά όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Τετραχηλίζω σημαίνει αποκόπτω τον τράχηλο. Όλα δηλαδή είναι διαλυμένα μπροστά στο Θεό. Εσύ μπορείς να βλέπεις έναν άνθρωπο σαν σωστό και εντάξει, αλλά μπροστά στο Θεό είναι γυμνός και διαλυμένος κομμάτι- κομμάτι. Έτσι ο Θεός ξέρει το κάθε τι από μάς. Αφού λοιπόν όλα είναι φανερά, ακόμα και αυτές οι ενδόμυχες σκέψεις σου, γι' αυτό καλά είναι τώρα που έχουμε χρόνο, να αγωνιστούμε και να καθαριστούμε.


Εβρ.δ:14 Ένα απ’ τα κύρια θέματα αυτής της επιστολής είναι η σύγκριση του Χριστού με το Λευιτικό ιερατείο. Αυτοί ήταν απ’ τη φυλή Λευί, ο Ιησούς ήταν απ’ τη φυλή Ιούδα. Αυτοί πρόσφεραν θυσίες ζώων, Αυτός πρόσφερε τον Εαυτό Του. Αυτοί πέθαναν, Αυτός ζει!

Ο Παύλος έδειξε ότι ο Ιησούς πληρούσε τις προϋποθέσεις για τη θέση του ιερέα. Πήρε αυτό το αξίωμα κατευθείαν απ’ το Θεό. Ακόμα μπορούσε να μας συμπαθήσει και να μας σπλαχνιστεί. Η ανθρώπινη φύση Του ήταν κατά πολύ ανώτερη των Ιουδαίων αρχιερέων. Ήταν αναμάρτητος. Ο Εβραίος αρχιερέας ήταν κατά την τάξη Ααρών. Ο Ιησούς ανήκε σε μια υψηλότερη τάξη, στην τάξη Μελχισεδέκ. Από κάθε άποψη ήταν ανώτερος της Λευιτικής ιεροσύνης.

Είπε ακόμα στους Εβραίους ότι αν και είχαν ακούσει τόσα πολλά, ήταν ακόμα  πνευματικά νήπια. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτές τις αλήθειες.

Αφού ο Αρχιερέας μας πειράστηκε κατά πάντα, όπως εμείς, μπορεί να μας καταλάβει και να μας σπλαχνιστεί. Ωστόσο, εμείς, μπορούμε με παρρησία να πλησιάζουμε το θρόνο Του και να βρίσκουμε χάρη κάθε φορά που τη χρειαζόμαστε (δ:15,16).

Έχουμε ένα μεγάλο αρχιερέα (Εβρ.θ:24). Αυτός είναι ο μέγας αρχιερέας, που δεν θυσίασε κάποιο ζώο για να σε εξιλεώσει αλλά τον εαυτό Του. Πρέπει να γεμίσουμε με αυτό το μεγαλείο της θυσίας και της αγάπης του Χριστού. Έδωσε τον εαυτό Του για μας. Ο Ιησούς δεν είναι μόνο Σωτήρας αλλά και Κύριος.

Εβρ.δ:15 Αντιμετώπισε σαν άνθρωπος τα προβλήματα της ζωής που αντιμετωπίζουμε κι εμείς, τους ίδιους πειρασμούς, τον ίδιο Σατανά. Αλλά η καρδιά Του ήταν συνεχώς σε τέλεια επαφή με το Θεό, και έτσι αντιμετώπιζε το κάθε τι με τη δύναμη του Πατέρα. Ο πειρασμός θα έρθει. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον πειρασμό. Αλλά πρέπει να μάθουμε να τον αντικρούουμε. Αυτό έκανε ο Χριστός.

Εβρ.δ:16 Να πλησιάζουμε με θάρρος στο θρόνο της χάρης. Ο κόσμος λέει: Μα μπορώ εγώ να προσευχηθώ κατευθείαν στο Χριστό; Μήπως είναι καλλίτερα να πω ό, τι έχω στον απόστολο Πέτρο, και αυτός να τα πει στη μητέρα του Χριστού και μετά εκείνη, που μας πονάει και μας καταλαβαίνει να τα πει στο Χριστό;

Ο απόστολος Πέτρος δεν καταλαβαίνει κάθε τι που περνάς ούτε η μητέρα του Χριστού παρόλο που ήταν άγια και ευλογημένη γυναίκα.

Όπως ο βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο του και γύρω-γύρω του στέκονται ο πρωθυπουργός, οι σύμβουλοι, οι στρατηγοί, οι φρουροί και κανένας δεν τολμάει να μπει αν δεν αναγγελθεί. Έτσι όμως δέχεται ο βασιλιάς το μικρό του γιό, ή μπαίνει μέσα δίχως αναγγελίες και πάει και κάθεται στην αγκαλιά του πατέρα του; Έχει θάρρος, ξέρει ότι η αγκαλιά αυτή του ανήκει.

Ο Χριστός λέει: Εγώ σας λέω φίλους. Αλλού μας λέει αδελφούς. Κληρονόμοι Του, γιοί και θυγατέρες Του, η αγαπημένη Του νύμφη. Τι άλλο θα μπορούσε να μας πει για να καταλάβουμε ότι μας αγαπά, ότι μας θέλει και ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε.

Εφες.γ:12 Μιλάει εδώ ο Παύλος πάλι για το Χριστό. Δεν λέει πουθενά να πλησιάζουμε σήμερα το Θεό διά του ιερέως. Δεν λέει πουθενά να έχεις κάποιον μεσίτη που θα μεσιτεύει στο μεσίτη. Έχουμε ένα μεσίτη που μας δέχεται πάντοτε με την αγκαλιά του ανοιχτή.

Στο κεφάλαιο που εξετάζουμε, είδαμε ότι η κατάπαυση που λέει ο λόγος του Θεού είναι η βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα, τότε αναπαύεται η ψυχή του ανθρώπου μέσα στη χάρη του Θεού και ο Θεός αναπαύεται μέσα στον άνθρωπο. Το δ:10 είναι το κλειδί του κεφαλαίου.

Από το δ:14 μας μιλάει για τον Ιησού Χριστό σαν αρχιερέα. Αρχίζει να διευκρινίζει την αρχιερατική θέση του Ιησού Χριστού.

Μας έδειξε πρώτα ότι ο Χριστός δεν είναι άγγελος. Μετά, ότι εξομοιώθηκε με τους ανθρώπους, και ότι έχει μεγαλύτερη θέση από το Μωυσή. Μας έδειξε ότι δι' Αυτού θα πάρουμε την κατάπαυση και μας δείχνει τώρα ότι είναι αρχιερέας.