Τι σημαίνει να είσαι καρποφόρος Χριστιανός;

Η Βίβλος χρησιμοποιεί συχνά τους καρπούς για να περιγράψει τις εκβάσεις της ζωής μας.

Οι καρποί μπορεί να είναι είτε καλοί είτε κακοί:

Ματθ.ζ:18 Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς (Λουκ.ς:43).

Ρωμ.ζ:5 Διότι ότε ήμεθα εν τη σαρκί, τα πάθη των αμαρτιών τα διά του νόμου ενηργούντο εν τοις μέλεσιν ημών, διά να καρποφορήσωμεν εις τον θάνατον·

Ο σπόρος που σπέρνουμε

Ο Κύριος δίδαξε σπουδαίες αλήθειες, χρησιμοποιώντας παραβολές. Κοινά, γνωστά πράγματα τα χρησιμοποιούσε αλληγορικά.

Μάρκ.δ:3-8 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη. Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό. Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης, και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε· και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.

Τούτο το έτος

ΧΡΟΝΟΣ- ΧΩΡΟΣ: δημιουργήματα του Θεού.

Αυτός δεν δεσμεύεται απ’ αυτά.

Εμείς κινούμαστε περιοριστικά.

Δεν είμαστε άναρχοι, και… 

Εβρ.θ:27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις,

Καρπός που να μένει

Στον κήπο του πατρικού σπιτιού είχαμε μια ροδακινιά. Παράξενο και ασυνήθιστο δέντρο για την περιοχή. Όλοι όσοι περνούσαν μπρος από το σπίτι το κοιτούσαν απορημένοι. Συχνά μας ρωτούσαν να μάθουν τί είδους δέντρο ήταν. Όταν όμως, κατά το καλοκαίρι, έβγαζε τους καρπούς του, κανένας δεν ρωτούσε πιά. Όλοι βλέποντας τους καρπούς το αναγνώριζαν και το θαύμαζαν χαμογελώντας.

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Η άπατη του έργου

Αδελφέ μου, φοβούμαι πως πέσαμε θύματα απάτης. Μάς ξεγέλασε ο εσωτερικός εχθρός μας, η καρδιά μας.

Η σκέψη μας είναι, διαρκώς να κάνουμε έργο. Να κάνουμε έργο εμείς. Για τον Κύριο. Και να σώσουμε, εμείς ψυχές. Και να χαρίσουμε, εμείς, τον Χριστό στους άλλους.

Το πρώτο μας μεγάλο λάθος είναι που η Κ.Δ. μιλάει για καρποφορία και όχι για έργο. Ο καρπός βγαίνει φυσιολογικά, χωρίς προσπάθεια, από την ένωσή μας, την ταύτισή μας με τον Κύριο. Ποτέ, κανένα κλίμα δεν κάθισε να σκεφτεί, να λογαριάσει, να σχεδιάσει τί θα κάνει. Οργάνωση δεν ξέρει τι θα πει. Αποφάσεις δεν λαμβάνει. Απλούστατα ζει ενωμένο με τον κορμό. Και ο καρπός έρχεται στον καιρό του.

Καρποφορία

Ιωάν.ιε:2 Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν.

Μαλ.γ:2,3 Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού και ως σμίγμα γναφέων. Και θέλει καθήσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων το αργύριον, και θέλει καθαρίσει τους υιούς του Λευΐ και θέλει στραγγίσει αυτούς ως το χρυσίον και το αργύριον, και θέλουσι προσφέρει εις τον Κύριον προσφοράν εν δικαιοσύνη.

Καρποφόρος χριστιανός

Ιωάν.ιε:1-2 Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν.

Ένα αμπέλι φυτεύεται αποκλειστικά και μόνο για τον καρπό του. Υπάρχουν πολλά είδη αμπελιών, το καθένα με διαφορετικό είδος σταφύλια. Όταν ο αμπελουργός φυτεύει ένα αμπελώνα, επιλέγει τον τύπο που παράγει, τους επιδιωκόμενους καρπούς. Ο καρπός φανερώνει το σκοπό του αμπελώνα. Όταν ο Θεός φύτεψε το ουράνιο αμπέλι, το έκανε με σκοπό ο καρπός του να δώσει ζωή και δύναμη στους νεκρούς ανθρώπους. Τη ζωή του Θεού, που ο άνθρωπος έχασε με την πτώση, θα την επανακτούσε από τον Χριστό. Ο Χριστός ήταν να γίνει για μας το αληθινό δέντρο της ζωής. Σ’ Αυτόν, τον αληθινό, το ουράνιο αμπέλι, με τον λόγο Του και το έργο Του, τη ζωή και το θάνατο, η ζωή του Θεού θα επέστρεφε στους ανθρώπους. Όποιος έτρωγε τον καρπό αυτού του αμπελιού θα ζούσε αιώνια.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (4)

Εκατονταπλάσια καρποφορία

Όργωσε όλη τη «γη» και όργωσέ την καλά. Μην εμποδίζεσαι. Μην αρνείσαι να προχωρήσεις εξαιτίας μερικών δυσκολιών. Βάλε βαθιά το αλέτρι μέσα στη «γη» της καρδιάς σου. Βάλε το βαθιά και όργωσε τη «γη» ώστε να γίνει όλη μαλακή και αφράτη. Και μόνο τότε, θα είναι έτοιμη να δεχτεί το «σπόρο» και να καρποφορήσει εκατονταπλάσια.

Η άμπελος και τα κλήματα

Ιωάν.ιε:1-11

Ήρθε η σειρά τώρα, να κάνουμε μερικές σκέψεις, για την καρποφορία που πρέπει να έχουμε στην χριστιανική ζωή. Αλήθεια, πώς θα μπορέσω να έχω τους καρπούς που ο Θεός θέλει στη ζωή μου; Προσπαθώντας; Αντιγράφοντας; Διαθέτοντας σκέψη ή χρήματα; Όχι. Όλο το μυστικό της χριστιανικής καρποφορίας είναι κρυμμένο μέσα σε δυο προσκλήσεις του Χριστού.

Χριστιανική ζωή

Κεφάλαιο 7

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Ο Ιησούς, κάποτε, είπε μία παραβολή για έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε μια συκιά που  δεν του έδινε καρπό για τρία χρόνια (Λουκ.ιγ:6-9). Αυτός ο άνθρωπος ζήτησε απ’ τον αμπελουργό να κόψει τη συκιά, λέγοντάς του: «δια τι καταργεί και την γην;». Ο αμπελουργός, όμως,  του ζήτησε να δώσει στο δέντρο άλλη μια ευκαιρία. Υποσχέθηκε να σκάψει γύρω απ’ αυτό και να βάλει κοπριά κι αν παρ’ όλα αυτά και τον επόμενο χρόνο δεν έφερνε καρπό θα την έκοβε. Ο Ιησούς δίδαξε μ’ αυτή την παραβολή ότι ο λαός Του πρέπει να φέρει καρπό. Αυτός παρέχει στους αγίους Του πνευματική δύναμη κι ικανότητα να φέρουν τον καρπό του Πνεύματος, αλλά οι άγιοι πρέπει να προσφέρουν τη θέληση και την προσπάθειά τους.

 

ει δε μη...

Σκέψεις στην αλλαγή του χρόνου

Κύριε, αξίωσέ με και του χρόνου, εάν δεν έχεις έρθει με τη δόξα Σου, να σου πω πάλι `'Εβεν-Έζερ και να Σε περιμένω.
 
Ένα χρόνο μετά, με βαθιά ευγνωμοσύνη στον Κύριο, στέκομαι στην ίδια πάλι θέση, βλέποντας τη χρονιά που φεύγει, αναλογιζόμενος την καρποφορία που έπρεπε να φέρω και δεν έφερα, και την μακροθυμία Του να με περιμένει ακόμη. Σαν τη συκιά εγώ της παραβολής στ’ αμπέλι του Θεού, πιάνω τον τόπο Του και φαντάζομαι το διάλογο (Λουκ.ιγ:6-9):  

Ποιο είναι το όραμά σου;

Εβρ.ια:9-10
«Διά πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός»

Το εδάφιο 10 μας δίνει το όραμα που είχε ο Αβραάμ, αυτό στο οποίο προσέβλεπε. Πριν ασχοληθούμε όμως μ' αυτό, ας δούμε τι είναι όραμα.