Στον κήπο του πατρικού σπιτιού είχαμε μια ροδακινιά.
Παράξενο και ασυνήθιστο δέντρο για την περιοχή. Όλοι όσοι περνούσαν μπρος από
το σπίτι το κοιτούσαν απορημένοι. Συχνά μας ρωτούσαν να μάθουν τί είδους δέντρο
ήταν. Όταν όμως, κατά το καλοκαίρι, έβγαζε τους καρπούς του, κανένας δεν
ρωτούσε πιά. Όλοι βλέποντας τους καρπούς το αναγνώριζαν και το θαύμαζαν
χαμογελώντας.
Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το
προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν
έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο.
Λάθος τραγικό.
Ο καρπός είναι σημάδι ζωής. Απόδειξη ζωής. Καρπός χωρίς ζωή
δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως και το αντίθετο. Και επειδή η ζωή πηγάζει μέσα από
τον θάνατο, καρπός πνευματικός που να μένει θα έρθει μόνο όταν πεθάνουμε ως
προς τον κόσμο, τις επιθυμίες μας, τα πάθη μας.
Ο λόγος του Θεού όταν μιλάει για καρπό χρησιμοποιεί νούμερα.
Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως οι αριθμοί έχουν τη δική τους σκληρή και ,απόλυτη
γλώσσα. Δεν χωράνε γνώμες συζητήσεις.
Ο καρπός δεν είναι αποτέλεσμα προσπάθειας, δράσης, αγώνα
ξεχωριστού. Αντίθετα είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα των χυμών της ζωής, που
κυλούν μέσα μας. Και είναι κάτι που δεν κρύβεται όταν υπάρχει. Ο ζωντανός
Ιησούς μέσα μας είναι η δύναμη της καρποφορίας. Όλα τα υπόλοιπα, όπως ο ζήλος
για το έργο, το τρέξιμο, οι εξορμήσεις, τα οργανωτικά σχήματα, είναι φτηνά
υποκατάστατα, θνησιγενή και ετοιμόρροπα. Δεν προσφέρουν σοβαρά και σπουδαία
πράγματα.
Αυτούς που φέρνουν καρπό το μάτι του Θεού τους ξεχωρίζει. Θα
νόμιζε κανείς πως τους χαϊδεύει ή τους ετοιμάζει βραβεία και στεφάνια. Λάθος
όμως. Δεν ξέρουμε τί ετοιμάζει για τον καθένα μας εκεί πάνω. Εδώ κάτω έχει
κλάδεμα. Γιατί μόνο ο καρπός μετράει στο έμπειρο μάτι του γεωργού.
Βλέπει τα περιττά, τα ζημιογόνα κλαδιά, και τα κόβει. Ο
καρπός ενδιαφέρει, ο καρπός μετράει.
Ο καρπός στη ζωή του χριστιανού έχει διπλό αποτέλεσμα.
Μαρτυρία δυνατή στους γύρω, χαρά και αγαλλίαση μέσα μας. Και μάλιστα η χαρά της
καρποφορίας είναι «πλήρης». Αν προσέχαμε το λόγο του Θεού θα ξέραμε πολύ καλά
γιατί η χαρά μας δεν είναι πλήρης.
Αν δεν υπάρχει καρπός στη ζωή μας, θα πρέπει να σταματήσουμε
αμέσως εκεί που είμαστε. Να ελέγξουμε μια - μια τις περιοχές μετάνοιας,
καθαρισμός, γνησιότητα καρδιάς, πιστότητα, θάνατος. Εκεί θα βρούμε την απάντηση
και την αιτία που εμποδίζει τους νόμους του Θεού να λειτουργήσουν.
Είμαστε βιαστικοί και επιπόλαιοι. Ας χρησιμοποιούμε με
προχειρότητα τις λέξεις καρπός, καρποφορία για περιστατικά αμφίβολα, για
ιστορίες θαμπές, για κάποια αβέβαια σημάδια. Ο καρπός ο γνήσιος που ο Κύριος
αναγνωρίζει και προσδοκά είναι ο καρπός που μένει. Η εμφάνισή του γεμίζει χαρά
και τον Ουρανό και τη Γη. Αυτόν βραβεύει ο Κύριος.
Τέλος ο καρπός πρέπει να έχει τα γνωρίσματα της ζωής.
Ανάγλυφη, δυνατή η παρουσία της. Ο καρπός που ζητά και αναγνωρίζει ο Κύριος δεν
έχει σχέση με ακροατήρια, με αριθμό καθημένων και όρθιων. . . Έχει όμως σχέση
με την φωτιά, με τα δάκρυα μετάνοιας, με τον αγιασμό, με την αφιέρωση.
Κάποιος εργάτης, μετά από χρόνια διακονίας του σε μια
εκκλησία είδε το ακροατήριο να μεγαλώνει σε αριθμό. Περισσότερα πρόσωπα να
κινούνται σε δραστηριότητες και υπηρεσίες. Ένιωθε χαρά για τις ευλογίες του
Κυρίου και κάποια ικανοποίηση για την καρποφορία του, μέχρις ότου κάποια μέρα
πέρασε μπροστά από κάποιο παλιό νεκροταφείο και πρόσεξε πως κι αυτό είχε
μεγαλώσει σε αριθμό, είχε αυξηθεί με νέους τάφους που είχαν προστεθεί στους
παλιούς.
Πόσο εύκολα είναι όλα στην επιπολαιότητά μας. Χρειάζεται να
σκύψουμε και να επιμείνουμε στον ζωντανό λόγο του Θεού και να εναρμονίσουμε τη
ζωή μας με το θέλημά Του, για να πορευτούμε με ασφάλεια και να μη βρεθούμε
χιλιόμετρα μακριά.
