Γραφές και παραδόσεις (23)

Η Λυδία λίθος που δοκιμάζει τη Χριστιανική αλήθεια είναι οι Γραφές. Οι Γραφές πρέπει ν’ αποδεικνύουν το κύρος των προφορικών παραδόσεων. Το Ευαγγέλιο που οι απόστολοι κήρυξαν προφορικά δεν είναι διαφορετικό από εκείνο που έγραψαν.

Ο μακρύς χρόνος δέκα εννέα αιώνων που μας χωρίζει από την αποστολική εποχή, οι οξείς και φανατισμένες διαμάχες που έγιναν διά μέσου των δέκα - εννέα αυτών αιώνων γύρω από το Χριστιανικό δόγμα, ακόμα και μεταξύ αναγνωρισμένων θεολόγων της Εκκλησίας- οι συγκρούσεις πολλών εκκλησιαστικών Συνόδων ακόμα και σε ουσιώδη θέματα πίστης, τα σχίσματα των εκκλησιών καθώς και η δημιουργία και η εξάπλωση κάθε λογής αιρέσεων, όλ' αυτά είναι παράγοντες που σε κάθε λογικό Χριστιανό είναι επόμενο να γεννήσουν δικαιολογημένη υποψία και δυσπιστία απέναντι στο κύρος των προφορικών παραδόσεων. Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά, έρχεται και η ιστορία για να μας ομολογήσει τις αλλοιώσεις και πλαστογραφίες των Πατερικών έργων πάνω στα όποια στηρίζεται κατά μεγάλο μέρος η Παράδοση, προσθέτοντας έτσι στη σύγχυση και αβεβαιότητα ακόμα περισσότερη σύγχυση και αβεβαιότητα.

Ιδού τί γράφει ο ιστορικός του Χριστιανικού δόγματος Άντολφ Χάρνακ σχετικά με τις αλλοιώσεις και τις πλαστογραφίες των Πατερικών έργων και αρχείων διά μέσου των αιώνων:

«Καταλόγισαν (μερικοί πατέρες) ψεύδος ακόμα και στον Θεό, ως προς τις σχέσεις που είχε με τον εχθρό Του, τον Σατανά, όπως μαρτυρούν οι γνώμες του Ωριγένη, του Γρηγορίου Νύσσης και πολλών άλλων μεταγενεστέρων Πατέρων, στο θέμα της λύτρωσης από την εξουσία του Σατανά. Εφόσον λοιπόν ο ίδιος ο Θεός εξαπάτησε τον εχθρό Του με τεχνάσματα, Pia Fraus, στην περίπτωση αυτή επιτρέπεται να κάνουν το ίδιο και οι άνθρωποι. Σε τέτοιες περιστάσεις δεν είναι διόλου παράδοξο γιατί οι πλαστογραφίες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Και τέτοια ακριβώς ήταν η περίπτωση. Όπως μαθαίνουμε, αλλοιώσεις και προσθήκες κάθε μορφής, γίνονταν από τον δεύτερον αιώνα στα Έργα ακόμα ζώντων συγγραφέων μπροστά στα μάτια τους ... Η ίδια τακτική επικράτησε στην Εκκλησία και κατά τον 5^ο και 6^ο αιώνα. Στην εποχή εκείνη κανείς δεν έτρεφε εμπιστοσύνη στη γνησιότητα κειμένων ή αρχείων ή πρωτοκόλλων. Οι επιστολές των επισκόπων της εποχής εκείνης είναι πλήρεις με παράπονα εξαιτίας των παραποιήσεων. Σχεδόν πάντοτε, η ηττημένη παράταξη κάθε Συνόδου κατηγορούσε πως οι πράξεις των Συνόδων είχαν αλλοιωθεί. Ο Κύριλλος και άλλοι Πατέρες διατυπώνουν παράπονα επειδή οι επιστολές τους κυκλοφορούσαν σε παραεφθαρμένη απόδοση. Οι επιστολές Πατέρων που είχαν πεθάνει, αλλοιώθηκαν με ξένες προσθήκες. Ο Γρηγόριος Α' (Ερ. VI. 14) υπενθυμίζει ότι σε μία περίπτωση πλαστογραφήθηκαν οι πράξεις της Συνόδου στην Έφεσο. . . Οι αβεβαιότητες που εξακολουθούν να γεννιούνται στη μελέτη των σπουδαιότερων παραποιήσεων στην Ιστορία του δόγματος και της Εκκλησίας της Βυζαντινής περιόδου, μας αφήνουν ολότελα αβοήθητους μπροστά στη συστηματική φθορά που έχει υποστεί η Παράδοση».