Α’ Κορ.ιβ:12-27
ιβ:19 Εάν όμως πάντα
ήσαν εν μέλος, που το σώμα;
Αν συμβαίνει αυτό, τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι
φυσιολογικό, είναι ανωμαλία λειτουργίας.
Σαν μέλη της εκκλησίας πρέπει να υπηρετούμε και όχι να
υπηρετούμαστε.
Κήρυγμα – διδασκαλία – οικονομικά – οργανωτικά – μουσική –
ιστοσελίδα – ευαγγελισμός ….
Όταν λέω «οργανωτικά», εννοώ ότι μπορεί κάποιος/οι να δώσουν
κάποιες ιδέες που θα μπορούν να κουβεντιαστούν για την καλύτερη οργάνωση.
Δεν χρειαζόμαστε «ειδικούς» να μας πούνε τι να κάνουμε:
Υπάρχουν ποιμένες που συμβουλεύονται «εμπειρογνώμονες
αύξησης εκκλησιών» και οι οποίοι προτείνουν ότι αν θέλουν να προσελκύσουν κόσμο
στην εκκλησία τους, πρέπει να μαλακώσουν το κήρυγμά τους αναφορικά με την
αμαρτία, να χαλαρώσουν τις πεποιθήσεις τους για το αίμα του Ιησού Χριστού και
να αλλάξουν τη μουσική τους έτσι ώστε να μοιάζει με τη μουσική του κόσμου.
Ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν μόνο παραφρασμένες εκδόσεις της Βίβλου και να
κρατήσουν τα «κηρύγματά» τους σύντομα, επειδή η σημερινή γενιά δεν αντέχει
μεγάλες διαλέξεις.
Α’ Κορ.ιβ:7 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του
Πνεύματος προς το συμφέρον.
Τα χαρίσματα του Πνεύματος πρέπει να λειτουργούν για το
συμφέρον του σώματος.
Όταν δουλεύει ένας μόνο, οι υπόλοιποι αδρανοποιούνται.
Ρωμ.ις:1-27 &
Κολ.δ:7-23
Η Φοίβη ήταν «διάκονος
της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς»!
Όλοι αυτοί, δεν ήταν απόστολοι, προφήτες ή δάσκαλοι….
Βέβαια, υπάρχουν οι ξεχωρισμένοι για το ευαγγέλιο, αυτοί που
ο Θεός έχει καλέσει για να είναι προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και δάσκαλοι προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το
έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.
Αλλά το έργο του Θεού δεν είναι ευθύνη μόνο του ποιμένα.
Στην εκκλησία δεν υπάρχουν κερκίδες και στίβος.
Ο Επαφράς και ο Ονήσιμος λέει ότι ήταν παρηγορητές. Ο
Επαφράς προσευχόταν.
Τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, ο Παύλος τους ονομάζει
συνεργάτες του, είχαν κατ’ οίκον εκκλησία, εξέθεσαν στον Απολλώ ακριβέστερα την
οδόν του Κυρίου…
Η Μαριάμ, ήτις πολλά
εκοπίασε δι' ημάς, λέει ο Παύλος.
Η Τριφαίνα η Τρυφώσα και η Περσίδα, αίτινες κοπιάζουσιν εν Κυρίω
Απλές διακονίες, αλλά είναι αντάξιοι των αγίων, είναι
σύνδουλοι και συνεργάτες!
Μπορεί να σου έχει δείξει κάτι ο Θεός, έλα και πες το.
Μπορεί να διάβασες κάτι που σε ευλόγησε, έλα και πες το.
Μπορεί κάτι να μην καταλαβαίνεις, έλα και ρώτα.
Μπορεί να μίλησες σε κάποιον, ή να βοηθάς, να υπηρετείς, να
επισκέπτεσαι κάποιον, μοιράσου τις εμπειρίες σου.
Βέβαια, θα αποδώσουμε λόγο για ό, τι διδάξαμε, γι’ αυτό
χρειάζεται προσοχή. Όταν μιλάμε τα πράγματα του Θεού δεν βγάζουμε απωθημένα!
Χρειαζόμαστε ένα καλό πνεύμα συνεργασίας.
Η Εκκλησία καλείται να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Ιησού
Χριστού
Σαν υπηρέτης της Εκκλησίας, με εντολή του Ιησού Χριστού, το
έργο που ανατέθηκε στον απ. Παύλο ήταν: «...να
εκπληρώσω το κήρυγμα του λόγου του Θεού» (Κολ.α:25)
Κολ.α:28 τον οποίον [Χριστόν] ημείς κηρύττομεν, νουθετούντες πάντα
άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, διά να παραστήσωμεν
πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού·
Ο απ. Παύλος επαναλαμβάνει εδώ το παράδειγμα του Κυρίου, που
όταν οι μαθητές Τον αναζήτησαν και Του είπαν να επιστρέψει στην Καπερναούμ
διότι είχε μαζευτεί πολύς λαός εξαιτίας των θαυμάτων που έκανε το προηγούμενο
βράδυ, απάντησε «Ας υπάγωμεν εις τας
πλησίον κωμοπόλεις, διά να κηρύξω και εκεί· επειδή διά τούτο εξήλθον» (Μάρκ.α:38).
Ο απ. Παύλος θεωρούσε ότι το κάλεσμα του ήταν να κηρύξει το
ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
