Η εκκλησία

   · Δεν είναι το θεμέλιο

   · Δεν είναι η οικοδομή

•     Είναι το «συνοικοδομείσθε»!

Α’ Πέτρ.β:1-5 Απορρίψαντες λοιπόν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς, επιποθήσατε ως νεογέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα, διά να αυξηθήτε δι' αυτού, επειδή εγεύθητε ότι αγαθός ο Κύριος. Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού·

Εφεσ.β:19-22 Άρα λοιπόν δεν είσθε πλέον ξένοι και πάροικοι αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού, εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος.

Η εκκλησία έχει την αρχή της στην πρόθεση του Θεού:

Εφεσ.α:3-6 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού, με την οποίαν εχαρίτωσεν ημάς διά του ηγαπημένου αυτού,

Στο ταξίδι από την Αίγυπτο στη Χαναάν, η εκκλησία ήταν στην έρημο, έχουμε κοινά προβλήματα αλλά και κοινό σκοπό!

Έρημος: Ουρλιαχτά και ερήμωση.

Όμως, τι θαυμαστό θέαμα παρουσιάζει το στρατόπεδο του Ισραήλ για το Θεό και τους αγγέλους Του, μέσα σ’ αυτή την έρημο!

· Το βλέμμα του Θεού αναπαυόταν εκεί.

· Η παρουσία Του ήταν εκεί.

· Κατοικούσε ανάμεσα στο λαό Του.

Δεν μπορούσε να κατοικεί στην λαμπρότητα και την πολυτέλεια της Αιγύπτου, Ασσυρίας, Βαβυλώνας, Ελλάδας.

Αυτές οι χώρες (ο κόσμος) είχαν πολλά να προσφέρουν στη σάρκα (τέχνες, επιστήμες…).

Όμως ο Γιάχβε δεν ήταν γνωστός σ’ αυτούς όπως δεν είναι γνωστός ο Ιησούς σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν κατοικούσε ανάμεσά τους.

Μαρτυρούσε τον εαυτό Του και τους φρόντιζε, αλλά δεν Τον γνώριζαν, δεν ήξεραν το όνομά Του, ούτε Τον ζητούσαν.

Κανένα από αυτά τα έθνη δεν μπορούσε να πει: «Ο Κύριος είναι η δύναμίς μου και το άσμά μου, και εστάθη η σωτηρία μου· αυτός είναι Θεός μου και θέλω δοξάσει αυτόν· Θεός του πατρός μου, και θέλω υψώσει αυτόν» (Έξοδ.ιε:2).

Ο Γιάχβε είχε διαλέξει να κατοικεί ανάμεσα στον εξαγορασμένο λαό Του και πουθενά αλλού.

Ήταν 3,5-4 εκατομμύρια κόσμος και δεν υπήρχε τροφή, νερό, ρούχα, ιατρική περίθαλψη, τίποτα.

• Πως θα τρεφόταν;

• Πως θα διατηρείτο η τάξη;

• Πως θα εύρισκαν το δρόμο;

Η απάντηση είναι μία: Μόνο με την πίστη ότι ο Θεός ήταν μαζί τους.

Η παρουσία Του εγγυάτο τα πάντα.

Μόνο η πίστη λοιπόν θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα.

Ο Θεός βρισκόταν ανάμεσα στο λαό Του, με όλο το πλήρωμα της χάρης και του ελέους Του.

Εφεσ.δ:13 εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού,

Θαυμαστή υπόσχεση, αυτός είναι ο στόχος μας – ανθρωπίνως αδύνατον ή πολύ μακροχρόνιο!

Όμως ο Χριστός αγαπά την εκκλησία του:

Εφεσ.ε:25 Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,

Πράξ.κ:28 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος.

Είναι άγια και καθαρή:

Α’ Κορ.ς:11 Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών.

Τα μέλη πρέπει να έχουν συνείδηση του ανοίκειν!

Συνεργαζόμενοι – συναγωνιζόμενοι – συμπάσχοντες – συγχαίροντες….

Φιλ.α:27 Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, διά να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις εν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μιά ψυχή διά την πίστιν του ευαγγελίου,

Κανένας δεν μπορεί να ζήσει αποκομμένος: Α’ Κορ.ιβ:14-26

Χριστιανικές αρετές όπως αγάπη, υπηρεσία, υπομονή, μακροθυμία, δεν μπορούν να λειτουργήσουν και να αναπτυχθούν.

Ας πάμε πάλι πίσω, στην έρημο:

Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν. (Α’ Κορ.ι:11).

Δεν είναι ιστοριούλες και παραμύθια για να περνάει η ώρα, είναι μαθήματα που πρέπει να μάθουμε εμείς!

   · Γόγγυξαν

   · Έγιναν επιθυμητές κακών

   · Πόρνευσαν

   · Λάτρεψαν είδωλα

   · Επαναστάτησαν κατά του Μωυσή

Στην έρημο φανερώνονται οι καρδιές!

Όλα αυτά, οι καρδιές τους,  φανερώθηκαν στην πορεία του δρόμου που τους οδήγησε ο Θεός. Αν πήγαιναν από τον σύντομο δρόμο….;

Μπορεί να ξέρεις το λόγο του Θεού, αλλά να μην ξέρεις τίνος πνεύματος είσαι.

Η γνώση χρειάζεται σοφία.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκκλησίας είναι η αναγέννηση έτσι όπως την εννοεί ο λόγος του Θεού, όχι όπως την κατάντησαν οι άνθρωποι.

Όχι σιδέρωμα άπλυτων ρούχων, αλλά καθαρή άγια ζωή, πνευματική λατρεία, προσκόλληση στη διδαχή των αποστόλων.

Είναι αλήθεια ότι είχαν:

δοκιμασίες	αγώνες	πειρασμούς	κόπους	φιλονικίες
αντιρρήσεις	δυσκολίες	ταραχές

Όμως ο Θεός πάντοτε μέσα από τη διακονία του προφήτη και του ιερέα που Αυτός είχε χρίσει, βοηθούσε το λαό Του.

Η εκκλησία όπως την βλέπει ο Θεός είναι τελείως αποχωρισμένη απ’ τον κόσμο, όπως ο Ισραήλ στην έρημο που δεν είχε να του προσφέρει τίποτα.

Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε σήμερα την ύπαρξη της εκκλησίας στη γη.

Την ύπαρξη του σώματος στο οποίο ο Θεός αναπαύεται και το οποίο έχει κεφαλή το Χριστό.

Αυτό δεν είναι ζήτημα προσωπικής γνώμης, (εσύ τι λες…) είναι γεγονός!

διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν (Α’ Κορ.ιβ:13)

διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ' εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν (Εφεσ.ε:29)

Βέβαια, δεν λείπουν οι γογγυστές που επειδή δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, ασχολούνται με τα αλλότρια, με κρίσεις επικρίσεις και κατακρίσεις:

   · Τα πράγματα σήμερα δεν είναι σαν τις μέρες των αποστόλων.

       · Η εκκλησία έχει πέσει

       · Τα χαρίσματα δεν ενεργούνται

       · Είστε χωρισμένοι σε χιλιάδες δόγματα

Η απάντησε σε κάθε τέτοιου είδους «διαπίστωση» είναι: Μήπως απέτυχε ο Θεός; Η κεφαλή του σώματος απέτυχε;

Αφού ούτε ένα γιοδ ή μία κεραία δεν θα εκπέσει μέχρι να γίνουν όλα.

Το στερεό θεμέλιο της πίστης μας είναι:

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. (Εβρ.ιγ:8)

Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής (Ματθ.ις:18).

Το μεγαλείο της πρόνοιας του Θεού:

1. Μέσα σε 3.500.000 κόσμο δεν υπήρχε άρρωστος.

2. Ο Θεός έπρεπε καθημερινά να παρέχει σ’ αυτό το λαό:

• τόνους μάνα (1 Κιλό κατ’ άτομο)

• 14.000.000 λίτρα νερό (4 λίτρα κατ’ άτομο)

• 7.000.000 ορτύκια (2 ορτύκια κατ’ άτομο)

Ο Θεός έκανε όλα αυτά τα μεγαλεία για το λαό που αγάπησε και ο οποίος αποφάσισε να Τον ακολουθήσει. Αν κάποιος νομίζει ότι ο Θεός έχασε τη δύναμή Του, ότι έπαψε να αγαπάει το λαό Του ή ότι δεν έχει δικό Του λαό, κάνει μεγάλο λάθος (Φιλιπ.δ:17).