Το τι ακριβώς έχει μέσα του ένας άνθρωπος και φυσικά, ένας
χριστιανός, θα το δεις καθαρά, την ώρα που θα τον προσβάλουν, θα τον αδικήσουν,
θα τον λασπώσουν, θα του πάρουν κάτι δικό του. Ο λαός το λέει αυτό, «όταν του
πατήσουν τον κάλο.
Υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο κάποια στοιχεία, τα λεγόμενα
φυσικά αντανακλαστικά. Αυτά δουλεύουν και χωρίς την συμμετοχή της σκέψης, του
λογικού. Με ένα τρόπο αυθόρμητο και ανεξέλεγκτο βγαίνουν στο προσκήνιο και
κάνουν τη ζημιά.
Πολλές φορές παρακολούθησα μικρά παιδιά να μαλώνουν.
Είναι
κάτι πολύ διασκεδαστικό. Κύριο χαρακτηριστικό είναι στη διαμάχη τους να
ανταποδίδουν τα ίσα. Το ένα βγάζει τη γλώσσα, τη βγάζει και το άλλο. Φτύνει το
ένα, φτύνει και το άλλο. Κοροϊδεύει το ένα κοροϊδεύει και το άλλο.
Και οι μεγάλοι δεν πάνε πίσω. Μα ο Κύριος μας δεν είχε
τέτοια αντανακλαστικά. Δεν έπεφτε στην παγίδα του «αντε...» «λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει...».
Προσευχόμουνα γι' αυτό. Πάρα πολύ. Το αίτημά μου ήτανε.
«Κύριε φύλαξέ με από σαρκικά αντανακλαστικά». Την ώρα που η σάρκα φουντώνει.
Την ώρα που κοντεύεις να χάσεις τον έλεγχο. Τότε, αν μέσα σου έχεις τον Κύριο,
αφέντη και καπετάνιο, σκας ένα χαμόγελο, βάζεις ένα τσιρότο στο στόμα σου, και
πας λίγο παρακάτω.
Αν πέσεις κάτω από τον άλλον, και ενώ θα μπορούσες ν'
αντιδράσεις, δεν το κάνεις, μα αφήνεσαι κάτω από την πίεση, την αρπακτική
διάθεση, τη λασπωτική πρωτοβουλία του άλλου, του όποιου άλλου και αυτό το
κάνεις, μόνο και μόνο για τον Κύριο, τότε... τότε κέρδισες μια νίκη. Μπορεί να
σε πουν δειλό και λιποτάκτη. Δεν πειράζει. Κέρδισες μια νίκη στο μεγάλο οχυρό
τής βασιλείας Του, της αγάπης Του.
Και κάτι άλλο. Ποτέ, μετά από μια νίκη ή ήττα δεν μπορείς να
είσαι πια, εκείνος που ήσουν πριν. Ανέβηκες ένα σκαλοπάτι. Πήρε μια στροφή, μια
νέα γραμμή ο χαρακτήρας σου, γραμμή Χριστού, γραμμή, που θα μείνει για πάντα.
Και σ' αυτήν μετά από μια καινούργια νίκη, θα προστεθεί μια καινούρια γραμμή
και θα κάνεις ένα βήμα στην κλίμακα «από
δόξης εις δόξαν».
Προσοχή λοιπόν. Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο της μάχης. Το
σκυμμένο κεφάλι. Η παρακατιανή, τελευταία θέση. Το απομένον κτήμα, μετά το
διάλεγμα των άλλων. Το χαμόγελο μετά από το φτύσιμο στο πρόσωπο. Η ευχαριστία
στον άρπαγα για την αρπαγή των δικαιωμάτων σου.
Αυτό είναι δυναμίτης. Είναι νιτρογλυκερίνη. Πετά στον αέρα
τα οχυρά της απιστίας. Εκεί φαίνεται η δύναμη και το μεγαλείο της χριστιανικής
πίστης. Βέβαια, δεν το κάνουμε για να εντυπωσιάσουμε τον κόσμο. Όχι αυτό. Γιατί
το θέλει και αρέσει στον Κύριο. Γιατί το έκανε εκείνος. Και γιατί αυτό είναι το
αγαθό μας.
Και είναι αρκετό αυτό.
