Αδελφέ μου, φοβούμαι πως πέσαμε θύματα απάτης. Μάς ξεγέλασε
ο εσωτερικός εχθρός μας, η καρδιά μας.
Η σκέψη μας είναι, διαρκώς να κάνουμε έργο. Να κάνουμε έργο
εμείς. Για τον Κύριο. Και να σώσουμε, εμείς ψυχές. Και να χαρίσουμε, εμείς, τον
Χριστό στους άλλους.
Το πρώτο μας μεγάλο λάθος είναι που η Κ.Δ. μιλάει για
καρποφορία και όχι για έργο. Ο καρπός βγαίνει φυσιολογικά, χωρίς προσπάθεια,
από την ένωσή μας, την ταύτισή μας με τον Κύριο. Ποτέ, κανένα κλίμα δεν κάθισε
να σκεφτεί, να λογαριάσει, να σχεδιάσει τί θα κάνει. Οργάνωση δεν ξέρει τι θα
πει. Αποφάσεις δεν λαμβάνει. Απλούστατα ζει ενωμένο με τον κορμό. Και ο καρπός
έρχεται στον καιρό του.
Ακόμα, ο λόγος του Θεού λέει «εαυτούς εξετάζετε, εαυτούς
δοκιμάζετε αν είσθε εν τη πίστει. . .» Αλήθεια, πονάμε για τις ψυχές που πάμε
να ευαγγελιστούμε; Προηγουμένως, μουσκέψαμε το έδαφος με τα δάκρυά μας; Ζήσαμε,
έστω και για λίγο την κόλαση που ζουν μακριά από τον Χριστό;
Πόσο λαθέψαμε νομίζοντας πως σώζονται οι ψυχές με τους
λόγους που τους πετάμε, με ένα ψυχρό τρόπο, όπως πετούν στον σκύλο τα κόκκαλα.
Μπορεί τα λόγια αυτά, να είναι αλήθειες. Μα, ο τρόπος, δεν είναι ο κατάλληλος
και φυσικά δεν εξαρτάται από εμάς και από την καλή μας διάθεση.
Ο λόγος του Θεού μας λέει πως «ο σπείρων μετά δακρύων εν αγαλλιάσει θέλει θερίσει».
Όταν, πάνω στον άμβωνα, οι σημειώσεις του κήρυκα θα
υγραίνονται από τα δάκρυά του, καθώς θα μιλά για τον Χριστό, για τον σταυρό
του, για την αγάπη του.
Όταν, μιλάς σε κάποια ψυχή στο δρόμο, να σου κόβεται ή λαλιά
από τον πόνο, από τα αναφιλητά από την αγωνία της ψυχής.
Όταν, πριν από κάθε σου μαρτυρία όταν μιλούσες με τον Κύριό
σου, έκλαψες για τον εαυτό σου και για τους άλλους.
Κίνδυνος μεγάλος, το περίφημο αυτό «έργο» μπορεί να γίνει
μια παγίδα, που να μη σε αφήσει να δεις την πραγματική σου κατάσταση, την
πραγματική διάθεση της καρδιάς σου, που κάθε άλλο παρά κατάλληλη είναι για να
γίνει «σκεύος ελέους» στα χέρια του Θεού.
Καρπό ζητά και περιμένει ο Κύριος. Μα ο καρπός είναι
αποτέλεσμα της δικής Του ανεμπόδιστης, από μέρους μας, δύναμης και χάρης.
Καρπό πολύ επαγγέλλεται ο Κύριος, και τον καρπό αυτό θα τον
γνωρίσουμε και εμείς και οι γύρω μας, σαν είμαστε σταυρωμένοι, σαν δεν έχουμε
δικό μας θέλημα, όνειρα, προγραμματισμούς, μα είμαστε αφημένοι στα χέρια Του,
στην αγάπη Του, στη σοφία Του.
Μην κοιτάζεις γύρω σου τί κάνουν οι άλλοι και θέλεις να τους
αντιγράφεις. Κοίταζε και προσευχήσου να δεις, να σου φανερώσει ο Κύριος που σε
έχει τάξει μέσα στα αιώνια σχέδιά Του.
Πρόσμενε τον Κύριο καθαρίζοντας την καρδιά σου. Δε θα σε
αφήσει ο Κύριος άνεργο και στείρο. Μόνο, που θα σε χρησιμοποιήσει όταν και όπου
Αυτός κρίνει να σε εξαποστείλει.
Φυλάγου από την παγίδα που λέγεται έργο.
Ζήτα από τον Κύριο να σου δώσει καρποφορία γνήσια, αιώνια,
δική Του.
