Αδελφέ μου, φοβούμαι πως πέσαμε θύματα απάτης. Μάς ξεγέλασε
ο εσωτερικός εχθρός μας, η καρδιά μας.
Η σκέψη μας είναι, διαρκώς να κάνουμε έργο. Να κάνουμε έργο
εμείς. Για τον Κύριο. Και να σώσουμε, εμείς ψυχές. Και να χαρίσουμε, εμείς, τον
Χριστό στους άλλους.
Το πρώτο μας μεγάλο λάθος είναι που η Κ.Δ. μιλάει για
καρποφορία και όχι για έργο. Ο καρπός βγαίνει φυσιολογικά, χωρίς προσπάθεια,
από την ένωσή μας, την ταύτισή μας με τον Κύριο. Ποτέ, κανένα κλίμα δεν κάθισε
να σκεφτεί, να λογαριάσει, να σχεδιάσει τί θα κάνει. Οργάνωση δεν ξέρει τι θα
πει. Αποφάσεις δεν λαμβάνει. Απλούστατα ζει ενωμένο με τον κορμό. Και ο καρπός
έρχεται στον καιρό του.
