Γραφές και παραδόσεις (29)

Οι καρποί της εν Χριστώ πίστεως

Η πραγματική πίστη στον Χριστό δεν είναι ούτε συναίσθημα, ούτε γνώση, αλλά μία ζωντανή δύναμη διά της οποίας, καθώς είδαμε, ο δικαιωμένος σταυρώνει τον παλαιό του άνθρωπο και ανασταίνεται «είς νέα ζωή» νεκρώνει τη «σάρκα» και ζει «κατά Πνεύμα». Αυτή η ηθική μεταμόρφωση του πιστού στηρίζεται στον προσωπικό του σύνδεσμο με τον επουράνιο Χριστό και φανερώνεται με τα έργα του Πνεύματος.

Ιωάν.ιε:5 ἐγὼ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν αὐτῷ οὕτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.

Όσο λοιπόν η καρποφορία των κλημάτων εξαρτάται από την οργανική ενότητά τους με την άμπελο, άλλο τόσο και η πνευματική καρποφορία του πιστού είναι το φυσικό αποτέλεσμα της σταθερής και τέλειας επαφής του με την πηγή της ζωής, που είναι ο αναστημένος Κύριος. Η έλλειψη αυτής της διαρκούς και σταθερής επαφής προξενεί στην πνευματική ζωή του πιστού στειρότητα και σιγά — σιγά επιφέρει τον πνευματικό θάνατο, επειδή,

Ιωάν.ιε:6 ἐὰν μή τις μένη ἐν ἐμοὶ ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσιν καὶ καίεται.

Στην ερώτηση, ποιοι πρέπει να είναι οι καρποί της εν Χριστώ ζωής, ο απόστολος Παύλος απαντά παρουσιάζοντας ένα κατάλογο με τις κατά σειρά αρετές που πρέπει να εκδηλώνονται από την καρδιά του αναγεννημένου πιστού.

Ιδού οι αρετές του Πνεύματος:

«... αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια » (Γαλ.ε:22).

Και πρώτα, η αγάπη, είναι η κατεξοχήν θεία αρετή που το Άγιο Πνεύμα ακτινοβολεί από την καρδιά του πιστού. Έχει τη δύναμη αυτή η αγάπη να παραμερίσει τον εγωισμό και την φιλαυτία, να διαλύει τους φόβους, να εξοντώνει τα μίση, τις ζήλειες και όλα τα άλλα γεννήματα της αμαρτωλής φύσης μας. Αυτή η ποιότητα της αγάπης δεν κατασκευάζεται από την ατομική ηθική μας, είναι «η αγάπη του Θεού η οποία εκκέχυται είς τάς καρδίας ήμών διά πνεύματος αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμ.ε:5).

Η χαρά. Είναι ο καρπός του Πνεύματος που γεννιέται στην καρδιά του πιστού εξαιτίας της βεβαιότητας της σωτηρίας του και της απαλλαγής του από τη θεία καταδίκη. Ο πιστός «χαίρει πάντοτε εν Κυρίω» διότι εμπιστεύεται στις αληθινές υποσχέσεις του Θεού και συμμετέχει στο αιώνιο και ένδοξο σχέδιο της εν Χριστώ χάρης. Είναι αυτή η χαρά του Πνεύματος, η δύναμη που υποκινεί τον πιστό σε πνευματική επιμέλεια και δραστηριότητα, είναι η φλόγα που τον θερμαίνει για να εξαγγείλει στους αμαρτωλούς την ανεκδιήγητη δωρεά του Θεού. Η χαρά του πιστού αυξάνεται διαρκώς υπό την έμπνευση μεγαλύτερης και πιο καρποφόρας δράσης στον αγρό του Κυρίου.

Η Ειρήνη. Ιδού η αρετή της ηρεμίας και της γαλήνης που βασιλεύει στην καρδιά του πιστού και φρουρεί τα νοήματά του. Είναι η ευλογητή κατάσταση της τέλειας αρμονίας που συνέχει την εσωτερική ζωή του, το δυνατό συναίσθημα της ασφάλειας που τον κυριαρχεί ενόσω ζει στην εν Χριστώ χάρη.

Ενώ οι τρεις παραπάνω αρετές χαρακτηρίζουν την σχέση του πιστού με τον Θεό, οι αμέσως επόμενες τρεις, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, χαρακτηρίζουν τη σχέση του πιστού με τον «πλησίον» του και τους εν Χριστώ αδελφούς του. Η αρετή της μακροθυμίας γεννά στην καρδιά του πιστού καρτερικότητα και επιείκεια για τις αδικίες και τα σφάλματα που διαπράττονται εις βάρος του. Η χρηστότης, εμπνέει τον αναγεννημένο χριστιανό με προθυμία για να φανεί χρήσιμος, κατά το δυνατόν, στις υλικές η στις πνευματικές ανάγκες των αδελφών τουενώ με την αγαθωσύνη, ο πιστός φανερώνει μεγαλοκαρδία και καλοσύνη, αρετές που σκεπάζουν και παραβλέπουν τις πνευματικές αδυναμίες των εν Χριστώ αδελφών του.

Τέλος, η πίστις, (πιστότητα), πραότης και εγκράτεια, είναι οι τρεις τελευταίες αρετές του Πνεύματος που χαρακτηρίζουν τη σχέση του πιστού με τον εαυτό του.