ΕΡΩΤΗΣΗ:
Είμαι ένας νεαρός, στα
πρώτα μου βήματα σαν ποιμένας. Η εκκλησία είναι πολύ μικρή. Ένας από τους
αδελφούς σχεδιάζει να μετακινηθεί σε μια μεγαλύτερη εκκλησία, γιατί, λέει,
έχουν τα χαρίσματα του πνεύματος που εμείς δεν έχουμε. Είναι αλήθεια ότι τους
επισκέπτονται κήρυκες που φαίνεται να έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα, αλλά εμείς δεν
έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Λαχταρώ να χρησιμοποιηθώ όπως αυτοί οι άνδρες και
έχω προσευχηθεί πολύ γι’ αυτό, αλλά ο Θεός δεν με έχει προικίσει όπως αυτούς.
Έτσι τι μπορώ να κάνω; Πρέπει οι αδελφοί πάντα να πηγαίνουν αλλού για να
βιώσουν τα χαρίσματα του Πνεύματος εν ενεργεία; Πρέπει να έχω πάντα μια
διακονία δεύτερης κατηγορίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Μην πεις ποτέ ξανά ότι η διακονία σου είναι δεύτερης
κατηγορίας. Κηρύττεις το μόνο μήνυμα που μπορεί να ελευθερώσει τους ανθρώπους
από την εξουσία του Σατανά, έχεις
καλεστεί από το μόνο όνομα κάτω από τον ουρανό, με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν
να σωθούν, έχεις την υψηλότερη και ιερότερη κλήση που μπορεί να δοθεί σε ένα
θνητό πάνω στη γη, όταν ο Ιησούς σε κάλεσε στην υπηρεσία Του. Δεν είσαι
δεύτερης κατηγορίας!
Επιπλέον, ο Θεός έχει ορίσει το κήρυγμα του λόγου, σαν το
μέσο με το οποίο σώζονται οι ψυχές.
Ρωμ.ι:14 Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις
τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του
οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;
Α’ Κορ.α:21 Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος
δεν εγνώρισε τον Θεόν διά της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του
κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.
Τα χαρίσματα του Πνεύματος είναι για να μας βοηθήσουν στη
διακονία μας του κηρύγματος του λόγου, δεν είναι για να πάρουν τη θέση του
λόγου. Δεν μπορώ να τα τονίσω πάρα πολύ. Το κήρυγμα του λόγου είναι η κύρια
γραμμή, τα χαρίσματα είναι δευτερεύοντα. Αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα στο Α’ Κορ.ιβ:28:
Και άλλους μεν έθεσεν
ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους,
έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών.
Η αποστολική σειρά είναι ότι ο λόγος πρέπει να κηρυχτεί και
στη συνέχεια ο Θεός θέλει να επιβεβαιώσει το λόγο με σημεία που ακολουθούν [υπερφυσικές
λειτουργίες του Πνεύματος] (Μάρκ.ις:20).
Να θυμάσαι πάντα ότι τα σημεία ακολουθούν αυτούς που
πιστεύουν τον λόγο όταν κηρύττεται (Μάρκ.ις:15-17). Ο αγαπητός αδελφός στην
εκκλησία σου που σχεδιάζει να μετακινηθεί σε μια άλλη εκκλησία όπου ενεργούνται
τα χαρίσματα, το κάνει ανάποδα. Αυτός ακολουθεί τα χαρίσματα, δεν τον
ακολουθούν τα χαρίσματα!
Δεν υπάρχει κανένα λάθος με σένα και την εκκλησία, να
προσεύχεστε στον Θεό να επιβεβαιώνει το λόγο Του με υπερφυσικά σημεία. Οι
πιστοί έκαναν το ίδιο στις Πράξ.δ:29-30: «και
τώρα, Κύριε, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να
λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας, εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν
και γινομένων σημείων και τεραστίων διά του ονόματος του αγίου Παιδός σου Ιησού».
Είναι σωστό να πιστεύεις ότι ο Θεός θα επιβεβαιώσει το
κήρυγμα του λόγου με υπερφυσικά σημεία και τέρατα. Αυτό περιλαμβάνει την κίνηση
του Πνεύματος με τέτοιο τρόπο, ώστε τα πνευματικά χαρίσματα να λειτουργούν.
Τώρα, επίτρεψέ μου να σου πω κάτι σχετικά με πνευματικά
χαρίσματα:
Τα χαρίσματα του Πνεύματος δεν είναι του καθένα, αλλά του Αγίου
Πνεύματος. ... Είναι άσοφο να διεκδικείς
οποιοδήποτε χάρισμα. Το μόνο δώρο που επιζητώ είναι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα έχει όλα τα χαρίσματα και λειτουργούν από εμένα ανάλογα με τις
ανάγκες που προκύπτουν. Αλλά, δεν είναι δικά μου. Το χάρισμα της διάκρισης
πνευμάτων ή οποιοδήποτε άλλο χάρισμα που δεν είναι δικό σου. Ανήκει στο Άγιο
Πνεύμα, και Αυτό λειτουργεί τα χαρίσματα μέσα από αυτόν/η που έχει καλέσει να
εκπληρώσει το χάρισμα την στιγμή που είναι απαραίτητο. Τα χαρίσματα δεν δίδονται
στα άτομα για να τα λειτουργούν όπως θέλουν.
Μεγάλο κακό έχει γίνει σε εκκλησίες που κάποιοι ισχυρίζονται
ότι κατέχουν συγκεκριμένα χαρίσματα. Θα προτιμούσα να είμαι κάτω από ένα εργάτη
που ο Θεός έχει καλέσει, ο οποίος εποπτεύει τη χρήση των χαρισμάτων με φόβο Κυρίου
παρά να αξιώνω ότι έχω κάποιο χάρισμα και να προσπαθώ να το λειτουργήσω από
δικού μου.
Η τάση μας, σαν άνθρωποι, είναι να ζητάμε την δόξα αν
νομίζουμε ότι ο Θεός μας έχει δώσει κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα. Σκεφτόμαστε ότι
είναι δικό μας και ότι μπορούμε να το λειτουργούμε όπως θέλουμε. Το αποτέλεσμα
είναι να υψώνονται άνθρωποι αντί του Θεού. Δεν είμαστε όμως τίποτα άλλο παρά
σάρκα και μας συμφέρει να μείνουμε ταπεινά στα πόδια Του.
Στην πραγματικότητα, δεν κατέχουμε τα χαρίσματα και δεν
υπάρχει τίποτα που μπορούμε να καυχηθούμε. Η θεμελιώδης αρχή προκειμένου να μας
χρησιμοποιήσει ο Θεός είναι «διά να μη
καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.. ... Ο καυχώμενος εν Κυρίω ας καυχάται»
(Α’ Κορ.α:29, 31). Ο Θεός πρέπει να πάρει όλη τη δόξα κατά τη λειτουργία των
χαρισμάτων.
Είναι ανόητο να εξυψώνονται συγκεκριμένα άτομα. Ένας σωστός
άνθρωπος του Θεού ποτέ δεν θα δεχτεί τη δόξα που ανήκει στο Θεό (Πράξ.ιδ:11-15).
Η λειτουργία των χαρισμάτων του Πνεύματος υπόκειται στην εξουσία του λόγου του
Θεού. Ελέγχονται και διακρίνονται από την Αγία Γραφή (Α΄Κορ.ιδ:29, Α’ Θες.ε:20-21).
Αν κάποιος προσβάλλεται όταν κρίνεται, προφανώς νομίζει ότι το χάρισμα είναι
δικό του, ενώ ανήκει στον Θεό που επιτρέπει στους ανθρώπους να το χρησιμοποιούν
και παίρνει τη δόξα που ανήκει μόνο στον Θεό, για τον εαυτό του. Τα πάντα
ανακρίνονται με το λόγο του Θεού. Στην πραγματικότητα, δεν θα γνωρίζαμε τίποτα
σχετικά με τα χαρίσματα του Πνεύματος, αν οι Γραφές δεν μας μιλούσαν γι’ αυτά και
μας δίδασκαν πώς λειτουργούν και μας έδιναν κατευθυντήριες γραμμές της χρήσης
τους. Είναι ανόητο και καταστροφικό να μην λειτουργούν τα χαρίσματα σύμφωνα με
το λόγο του Θεού.
Στις Βιβλικές μέρες, ούτε ο Ιησούς ούτε κανένας απόστολος
δεν μοίραζε φυλλάδια, ούτε τοιχοκολλούσε αφίσες ότι θα επισκεπτόταν κάποια πόλη
για να θεραπεύσει τους αρρώστους, με επιδεικτικό τρόπο. Θεράπευαν τους
ανθρώπους που πήγαιναν σ’ αυτούς. Τα χαρίσματα δεν δίνονται στους ανθρώπους για
να τα εκμεταλλεύονται κατά βούληση. Δίνονται όταν προκύψει κάποια ανάγκη, όχι
για επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμό. Ο Ιησούς ποτέ δεν δήλωσε ότι ήρθε με
σκοπό την επίδειξη θαυμάτων ή για να θεραπεύσει αρρώστους. Είπε,
Λουκ.ιθ:10 Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήση και
να σώση το απολωλός.
Για να είμαστε πραγματικά σαν την πρώτη εκκλησία, η
μεγαλύτερη έμφαση πρέπει να είναι στη σωτηρία των ψυχών, με θαύματα, υπερφυσικά
σημεία και θεραπείες σαν επιβεβαιωτικά σημάδια που ακολουθούν εκείνους που
πιστεύουν στο λόγο του Θεού.
Θα κλείσω με δυο λόγια για εσένα και τη διακονία σου. Έχεις
κάθε δικαίωμα, όσο και οποιοσδήποτε άλλος, να ακολουθούν τη διακονία σου υπερφυσικά
σημεία. Ούτε εσύ, ούτε τα άτομα της εκκλησίας πρέπει να ψάχνετε συγκεκριμένους «ταλαντούχους»
άνδρες για τη λειτουργία των χαρισμάτων του Πνεύματος. Αυτά τα χαρίσματα είναι του
Αγίου Πνεύματος, που έχετε λάβει. Πίστεψε ότι καθώς εσύ διακονείς πιστά τον Θεό
και κηρύττεις το λόγο, όταν παραστεί
ανάγκη, το υπερφυσικό χάρισμα του Θεού θα λειτουργήσει μέσα από εσένα για να
καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων.
Μην προσπαθείς να το πιέσεις, ούτε να προσπαθείς να βρεις
κάποιον που ισχυρίζεται ότι έχει το χάρισμα να θεραπεύει ή να ευλογεί τους
ανθρώπους. Απλά συνέχισε να κηρύττεις, να προσεύχεσαι, να ψάλεις και να
υπηρετείς. Όταν κάποιοι έρθουν ζητώντας υπερφυσική ενέργεια του Θεού που θα ικανοποιήσει
τις ανάγκες τους, πίστεψε ότι ο Θεός θα σε χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που
χρειάζεται εκείνη τη στιγμή. Όταν εσύ ειδικεύεσαι στο κήρυγμα του λόγου, ο Θεός
θα επιβεβαιώνει το λόγο Του με σημεία. Έτσι, κανείς δεν θα χρειάζεται να αφήσει
τη μικρή ομάδα σας για να πάρει την ευλογία που χρειάζεται!
