24 Φλεβάρη 303 - Ο Γαλέριος εκδίδει διάταγμα με το οποίο ξεκινά το
διωγμό εναντίον των χριστιανών στις υπό τον δικό του έλεγχο επαρχίες της
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σε µεταγενέστερα κείµενα που έχουν βρεθεί στην Θεσσαλονίκη, αναφέρεται ως διώκτης των χριστιανών µαρτύρων της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη λειτούργησε ως
αυτοκρατορική έδρα του Γαλερίου. Την εποχή εκείνη ίσχυε ακόμα το σύστημα που είχε ιδρύσει ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός, η επονομαζόμενη Τετραρχία.
Υπήρχαν δηλαδή τέσσερις ηγεμόνες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δύο στην ανατολή και δύο στη δύση. Οι δύο ονομάζονταν "Αύγουστοι" και οι άλλοι δύο "Καίσαρες".
Ο Γαλέριος πέθανε µετά από βαριά αρρώστια το 311 µ.Χ. Η τελευταία πολιτική πράξη του αυτοκράτορα λίγο πριν
πεθάνει, ήταν η έκδοση, στις 30 Απριλίου του 311 µ.Χ., του διατάγµατος για την
ανοχή της χριστιανικής θρησκείας.
Αυτό αποκαλύπτει ότι δεν ήταν εμπνευστής της ανεξιθρησκείας και της παύσης των
διωγµών ο "μέγας" Κωνσταντίνος, όπως έχει επικρατήσει, αφού το
διάταγµα των Μεδιολάνων υπογράφτηκε μετά δύο χρόνια, το 313 µ.Χ.
Στην πραγματικότητα διαφαίνεται ότι το ρωμαικό καθεστώς γενικότερα άρχισε να επενδύει στο "χριστιανικό" στοιχείο, αφού δύο μερίδες που είχαν αποστατήσει, οι ουνιταριανοί (αρειανιστές) και οι τρινιταριανοί (αθανασιαδικοί), δεν έκρυβαν την επιδίωξή τους για κοσμική επικράτηση με την συνδρομή της κρατικής και οικονομικής εξουσίας.