Η βλάσφημη ἐπινόησί τους εἶναι τοῦ IΕ΄ αἰῶνος καὶ ἀποκλειστικῶς παπική. Εμφανίστηκαν πρῶτα στὶς εἰκαστικὲς τέχνες κι ἔπειτα στὴ γραμματεία, καὶ εἶναι μετεξέλιξι τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐρωτιδέων. συναντῶνται γιὰ πρώτη φορὰ στὸ πάνθεο τῶν παπῶν τῆς Ῥώμης ἢ παποστάσιο τὸ λεγόμενο "ναὸς τοῦ ἁγίου Πέτρου" στὸ Βατικανὸ τῆς Ῥώμης.
Εἶναι ἄλλοτε γλυπτὰ κι ἄλλοτε χρωστικὰ ἢ χαρακτικά, παριστάνονται πάντοτε σὰν ὁλόγυμνα ἀγοράκια 8 ‑ 12 ἐτῶν ποὺ δείχνουν στὸ θεατὴ συνηθέστερα τὰ ὀπίσθια τους, καὶ προφανέστατα εἶναι προϊόντα τῶν παρὰ φύσιν σοδομιτικῶν ὀρέξεων ὁρμῶν καὶ φαντασιώσεων τῶν παπῶν τῆς Ῥώμης καὶ τοῦ λοιποῦ παπικοῦ ἱερατείου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, κατὰ τὴν ὁποία πρυτάνευε τὸ ἀκάθαρτο παγανιστικὸ πορνικὸ καὶ σοδομιτικὸ πνεῦμα τῆς λεγομένης ἀναγεννήσεως.
Περάστηκαν ὅμως τ’ ἀγγελούδια ἀνεπαίσθητα καὶ στοὺς προτεστάντες, ὅπως λ.χ. κι ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους περάστηκε στοὺς προτεστάντες ἡ ψαλτικὴ συνήθεια νὰ λέγεται τὸ Πάτερ ἡμῶν κολοβό, μέχρι τὸ …ἀπὸ τοῦ πονηροῦ, ἐπειδὴ τὸ ὑπόλοιπο ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία… εἰς τοὺς αἰῶνας τὸ συμπληρώνει ὁ παπᾶς, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ ξαναπάρῃ τὸ λόγο ὁ ψάλτης. νομίζω ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε ἀποδοχὴ ἢ χρῆσι τοῦ ὅρου "ἀγγελούδια" καὶ τῆς σχετικῆς ἐννοίας ἀποτελεῖ βλασφημία κατὰ τῶν ἀγγέλων (Β΄ Πε 2,10˙ Ἰδ,8).
ΠΗΓΗ : http://www.philologus.gr/
