ΤΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Iωάν. ιγ:35, ιζ:26

Ιωάν. ιγ:33 “Τεκνία, έτι ολίγον είμαι μεθ’ υμών...όπου υπάγω εγώ, σεις δεν δύνασθε να έλθητε...”

Όταν ο Κύριος πληροφόρησε τους μαθητές Του ότι θα πάει σ’ ένα τόπο όπου δεν μπορούσαν, προς το παρόν, να Τον ακολουθήσουν, οι καρδιές τους ράγισαν. Για να τους ενθαρρύνει, τους έδωσε αυτό το αποχαιρετιστήριο μήνυμα, το οποίο τελείωσε με την προσευχή Του.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα δόθηκε αμέσως μετά την αναχώρηση του Ιούδα. Όπως φαίνεται, οι υποσχέσεις που δόθηκαν δεν αφορούσαν τον Ιούδα, αλλά απευθύνονταν στους πιστούς μαθητές Του μόνο. Δεν ξέρουμε πόσο διάρκεσε αυτή η γλυκιά, τρυφερή επικοινωνία με τους μαθητές Του, αλλά ξέρουμε ότι ήταν απ’ τις ιερότερες στιγμές που πέρασε διδάσκοντας τους. Άνοιξε την καρδιά Του στην μικρή συντροφιά και τους είπε κάποιες ξεχωριστές, πολύτιμες αλήθειες που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ακριβώς, μέχρι που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι απευθύνθηκε στους μαθητές Του, λέγοντάς τους “τεκνία”. Αυτό το μήνυμα περιλαμβάνει μερικά απ’ τα πιο γνωστά κι αγαπητά εδάφια της Γραφής.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ «ΕΑΝ»

Ιωάν.ιδ:25-31

Από τις μεγάλες και ευλογημένες ομιλίες του Κυρίου μας, αυτή στο ανώγειο, ξεχωρίζει για τον αποχαιρετιστήριο και παραινετικό της τόνο. Είναι ο γλυκύς Κύριος που - υπόσχεται, παρηγοράει, προτρέπει. Την κατήφεια που σκυθρώπασε το πρόσωπό τους για την επικείμενη αναχώρησή Του, θέλει να την αφαιρέσει και να τους κάμει χαρούμενους.

Ναι, Αυτός θα φύγει. Όμως οι μαθητές δεν θα μείνουν ορφανοί (εδ.18). Θα έλθει και θα μείνει κοντά τους για πάντα, σαν «Παράκλητος». Μάλιστα «τους συμφέρει» αυτό (ις:7).

περί μονοθεισμού και πεντηκοστής

Πρόκειται για άρθρο στο περιοδικό «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», τεύχος 47 σχετικά με τους μονοθειστές που εξήλθαν από τους κόλπους του καθολικού (τριαδικού) πεντηκοστιανισμού στις αρχές του 20ου αιώνα και προσέγγισαν τις θέσεις της αποστολικής εκκλησίας. Παραθέτουμε τα επιχειρήματα (με τις αντίστοιχες δικές μας επισημάνσεις): 

" ... Οι αντιτριαδικοί Πεντηκοστιανοί είναι ένας κλάδος της παγκόσμιας πεντηκοστιανής κίνησης, όπου το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ΑΠΟΡΡΙΨΗ του Μυστηρίου της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος..."

• Να θυμήσουμε οτι οι τρινιταριανοί όταν λένε "ομοούσιος" εννοούν "ομοιοούσιος" (ημι αρειανική ομολογία πίστης). Δηλαδή δεν πιστεύουν σε μία ουσία του Θεού, αλλά τρείς μεταξύ τους όμοιες. Την παραπλανητική αυτή διδασκαλία τους ονομάζουν "μυστήριο". 

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ

Όταν ο Ιησούς ήξερε ότι σύντομα θα έπρεπε να σταυρωθεί και να πεθάνει, ήθελε να παρηγορήσει τους μαθητές Του. Αν και θα αναστηνόταν, μπορούσε να παραμείνει μαζί τους όπως πριν, μόνο για λίγο. Οι μαθητές Του χρειαζόταν τώρα ιδιαίτερη βοήθεια.

Ο Ιησούς τους είπε για τα πολλά οικήματα που υπάρχουν στο σπίτι του Πατέρα Του. Τους υποσχέθηκε ακόμα ότι θα πάει για να τους ετοιμάσει τόπο εκεί, καθώς και ότι θα επιστρέψει για να τους παραλάβει στον Εαυτό Του (Ιωαν.ιδ:1-3).

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (3) - Το Άγιο Πνεύμα

Τα εδάφια που αναφέρονται στον Παράκλητο που είναι το Άγιο Πνεύμα, έχουν μια θαυμαστή αρμονία, χάρη στην όμορφη αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός και άνθρωπος.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ομολόγησε ότι ο Ιησούς θα βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο (Ματθ.γ:11).

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (3)

Οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο

Όταν ο Παύλος συνάντησε περίπου 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή στην Έφεσο, τους ρώτησε: «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» (Πράξ.ιθ:2) κι αυτοί απάντησαν «Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν».

Πιθανώς, αυτοί οι μαθητές να μην είχαν ακούσει ποτέ τον Ιωάννη να κηρύττει για το βάπτισμα του Πνεύματος, ή το πιο πιθανό, να μην ήξεραν ότι η ώρα της εκπλήρωσης της υπόσχεσης έχει ήδη έρθει. Η επόμενη ερώτηση του Παύλου ήταν: «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (ιθ:3).

Όταν κατάλαβε ότι είχαν βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη, τους βάπτισε στο όνομα του Ιησού. Μετά επίθεσε τα χέρια του πάνω τους, προσευχήθηκε γι’ αυτούς, και βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα, άρχισαν να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν (Πράξ.ιθ:6).

Είναι διαφωτιστικό, να προσέξουμε την προσέγγιση του Παύλου σ’ αυτούς τους «πιστους». Δεν ήταν ικανοποιημένος μέχρι να τους κάνει δύο σημαντικές ερωτήσεις (1) «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» και (2) «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Τους δίδαξε και έμεινε μαζί τους μέχρι που βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού και να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς. 

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (2)

Καινούρια εμπειρία για την καινούρια εκκλησία

Το βάπτισμα στο 'Αγιο Πνεύμα είναι μια καινούρια εμπειρία που δόθηκε στην εκκλησία της Καινούριας Διαθήκης, μετά το θάνατο, την ανάσταση και ανάληψη του Ιησού (Ιωάν.ζ:39, ις:7). Λίγο πριν την ανάληψή Του υποσχέθηκε το 'Αγιο Πνεύμα σαν μια καινούρια μελλοντική εμπειρία που θα είχαν οι μαθητές Του ενώ θα παρέμεναν στην Ιερουσαλήμ (Λουκ.κδ:47-49, Πράξ.α:4-8). Αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε τη μέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:1-4, 33). 

Το Άγιο Πνεύμα

Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούν ότι ο Θεός είναι πνεύμα. Αφού λοιπόν ο Θεός είναι πνεύμα και είναι ΕΙΣ στη φύση Του, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει ένα Πνεύμα και όχι πολλά.

Δυστυχώς όμως, αν ρωτήσει κανείς αυτούς που υποστηρίζουν τη θεωρία της τριάδας, μπορεί να πάρει και την απάντηση ότι υπάρχουν τρία πνεύματα.

Β΄Κορ.γ:17 «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία».

Ο ένας Κύριος που υπάρχει, ο Πατέρας, Αυτός είναι το Πνεύμα και όχι άλλο πρόσωπο. Είτε πούμε «το Πνεύμα του Θεού», είτε «το Πνεύμα του Κυρίου» είτε «το Πνεύμα το Άγιο του Θεού» ή «το Πνεύμα του Ιησού», αναφερόμαστε πάντα στο πρόσωπο του Πατέρα Θεού.

Άγιο πνεύμα: ο παράκλητος

Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο κεφάλαια 14 έως 16, βρίσκουμε τον Ιησού, λίγο πριν την σύλληψη Του από τους Ιουδαίους, να δίνει ενθάρρυνση και οδηγίες της τελευταίας στιγμής στους μαθητές Του. Δεν θα ήταν πια άλλο μαζί τους. Θα τον έβλεπαν βεβαίως και πάλι μετά την ανάσταση, όμως μόνο προσωρινά, μέχρι την ανάληψη. Το γεγονός ότι ο Ιησούς θα πήγαινε στον Πατέρα Του και επομένως δεν θα ήταν πλέον σωματικά παρών θα σήμαινε κανονικά ότι θα τους άφηνε μόνους. Εκτός και αν έστελνε αντικαταστάτη, κάποιον δηλαδή που θα τον αναπλήρωνε. Εκτός δηλαδή αν κατά κάποιο τρόπο επέστρεφε σ’ αυτούς με κάποια «άλλη μορφή».

Ο πιστός Θεός

«Γνώρισον λοιπόν, ότι Κύριος ο Θεός σου αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς» (Δευτ.ζ:9)