Τα εδάφια που αναφέρονται στον Παράκλητο που είναι το Άγιο Πνεύμα, έχουν μια θαυμαστή αρμονία, χάρη στην όμορφη αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός και άνθρωπος.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ομολόγησε ότι ο Ιησούς θα βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο (Ματθ.γ:11).
Όμως ο Χριστός σαν Υιός είπε: «Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, δια να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό. Σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ’ υμών, και εν υμίν θέλει είσθαι» (Ιωαν.ιδ:16,17). Και πρόσθεσε: «Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς, έρχομαι προς εσάς.... Εν εκείνη τη ημέρα σείς θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου και σείς εν εμοί, και εγώ εν υμίν» (18,20). Εξαιτίας της διπλής Του φύσης μπορούσε να λέει: «Ο Πατέρας θα σας δώσει άλλο Παράκλητο» (Ιωαν.ιδ:16), και «Εγώ θα τον στείλω (τον Παράκλητο) προς εσάς» (Ιωαν.ις:7).
Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη» (Ιωαν.ζ:39).
Μετά, αφού ο Χριστός δοξάστηκε έχοντας σταυρωθεί, εγκαταλειφθεί απ’ τον Πατέρα και ταφεί, ο Πέτρος έγραψε: «...θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του Πνεύματος» (Α’ Πετρ.γ:18).
«Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς ήμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο το οποίον εσείς τώρα βλέπετε και ακούετε» (Πραξ.β:32,33).
Όταν κατανοήσουμε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρά η θεότητα του Ιησού, ο ίδιος ο Πατέρας, μετά καταλαβαίνουμε πώς ο Πέτρος έγραφε ότι ήταν το Πνεύμα του Χριστού που μαρτυρούσε στους προφήτες (Α’ Πετρ.α:11). Σε μια άλλη περίπτωση λέει ότι ήταν το Άγιο Πνεύμα που τους κινούσε να γράφουν (Β’ Πετρ.α:21).
Σε τέλεια αρμονία μ’ όλα αυτά, ο Παύλος γράφει ότι ήταν ο Θεός που μίλησε μέσα απ’ τους προφήτες (Εβρ.α:1). Μια πολύ κοινή έκφραση μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, είναι: «Τάδε λέγει ο ΓΙΑΧΒΕ». Έτσι λοιπόν, το Πνεύμα του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα και ο ΓΙΑΧΒΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ! Ήταν το Πνεύμα του Υιού που ήρθε στις καρδιές των πιστών κι έκραζαν «Αββά ο Πατήρ» (Γαλ.δ:6).
Έχουμε δει ότι ο Θεός είναι πανταχού Παρών και αόρατος, ακριβώς επειδή είναι Πνεύμα. Για να μη συγχέουμε αυτό το Πνεύμα με κάποιο άλλο, ο Παύλος γράφει: «Ο δε Κύριος είναι το πνεύμα» (Β’Κορ.γ:17).
Ας δούμε τώρα ότι ήταν Κύριος ο Θεός, το ίδιο Πνεύμα, ο Πατέρας του Υιού.
«Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτω ήτο. αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματθ.α:18). «...το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου» (α:20). Ο Ιωάννης λέει ότι αυτό το θαύμα ήταν το ότι «ο λόγος έγεινε σάρξ» (Ιωαν.α:14). Παρακάτω αναφέρει ότι ο Μονογενής Υιός είναι στον κόλπο του Πατέρα (α:18).
Ο άγγελος είπε στη Μαρία: «Πνεύμα Αγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού» (Λουκ.α:35). Σίγουρα δεν χρειαζόμαστε άλλη απόδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο Πατέρας του Ιησού.
Έχουμε ήδη αποδείξει ότι ήταν ο Θεός αυτός που είπε: «Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν» (Ιωαν.β:19).
Η θεότητα του Ιησού δεν μπορούσε να πεθάνει, πέθανε όμως ο Υιός. Η θεότητα, ο Πατέρας εγκατέλειψε τον άνθρωπο Ιησού, την ανθρώπινη φύση. Κανείς άνθρωπος δεν μπορούσε να του πάρει τη ζωή. Αυτός την έβαλε οικειοθελώς (Ιωαν.ι:18).
Μετά από τρεις μέρες ο Θεός ανάστησε τον Υιό απ’ τους νεκρούς κι ο Πέτρος γράφει ότι αυτό έγινε απ’ το Άγιο Πνεύμα. Αυτό επιβεβαιώνεται απ’ τον Παύλο στην Ρωμ.η:11. Πρόσφερε τον εαυτό Του δια του αιωνίου Πνεύματος (Εβρ.θ:14) και δια του ίδιου Πνεύματος αναστήθηκε.
Στην Αποκ.γ:21 λέει ότι ο Υιός του Θεού νίκησε και κάθισε μαζί με τον Πατέρα Του στο θρόνο Του. Μη ξεχνάμε ότι υπάρχει ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΘΡΟΝΟΣ. Ο Ιωάννης είδε το Αρνίο το εσφαγμένο εν μέσω του θρόνου (Αποκ.ε:6).
Στις Πραξ.γ:21 διαβάζουμε ότι ο ουρανός πρέπει να Τον δεχτεί μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων. Οι μαθητές Τον είδαν αφού αναστήθηκε και τελευταίος ο Παύλος σαν πρόωρα γεννημένο μωρό ή εξάμβλωμα (Α’ Κορ.ιε:8).
Τώρα η θέση του Υιού είναι στον ουρανό μέχρι να έρθει «επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ.κδ:30). Όμως, την ίδια στιγμή, επειδή ο Χριστός είναι ο Θεός και άνθρωπος, η θεότητα του Ιησού μπορεί να είναι μαζί μας κι ακόμα καλλίτερα, μέσα μας.
Ας είναι ευλογημένο το όνομά Του! Να γιατί ο Υιός μπορεί να είναι στον ουρανό, και την ίδια στιγμή να εκχέει το Πνεύμα Του στους πιστούς. Το Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας είναι «ο Χριστός εν ημίν η ελπίς της δόξης» (Κολ.α:27 Β’Κορ.ιγ:5).
Πόσο αντιφατικό είναι να διδάσκεις ότι ο Υιός είναι Θεός κι είναι πανταχού Παρών κι απ’ την άλλη να λες ότι είναι στον ουρανό κι εμφανίζεται μόνο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως στην Α’ Κορ.ιε:5,8. Απ’ την άλλη μεριά, πόσο όμορφο κι ευλογημένο είναι όταν κάποιος μπορεί να πει έχοντας καταλάβει, ότι «Ο Χριστός που είναι μέσα μου, είναι η ελπίδα της δόξας» ενώ, την ίδια στιγμή περιμένει τον Υιό του Θεού που είναι στον ουρανό να έρθει ξανά για να μας μεταμορφώσει και να μας δώσει ένα αθάνατο, άφθαρτο σώμα, όπως το δικό Του!
Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι και θέλετε ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως, και ερχόμενον μετά των νεφελών του ουρανού» (Μαρκ.ιδ:62).
Αυτό το εδάφιο αντικρούει τη θεωρία ότι ο όρος «εκ δεξιών της δυνάμεως» αναφέρεται σε μια κυριολεκτική, φυσική θέση, γιατί απ’ ότι βλέπουμε, ενώ ακόμα κάθεται εκ δεξιών του Θεού, την ίδια στιγμή έρχεται μετά των νεφελών. Είναι λοιπόν θέση δύναμης. Το ίδιο πράγμα λέει και στο Ματθ.κς:64.
Ο Παύλος ήξερε ότι ο Ιησούς μπορεί να κάθεται και να έρχεται την ίδια στιγμή και γι’ αυτό έγραψε: “προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού” (Τιτ.β:13). Ο Ιησούς είναι ο μεγάλος Θεός μας κι ο Σωτήρας μας.
Δεν υπάρχει εδάφιο που να μας διδάσκει ότι ο δοξασμένος άνθρωπος Χριστός κατοικεί μέσα στους πιστούς. Αντίθετα σε πάρα πολλά σημεία διαβάζουμε ότι είναι ο Πατέρας Θεός που κατοικεί σ’ αυτούς που είναι πληρωμένοι με το Άγιο Πνεύμα: Εφεσ.δ:6 Φιλιπ.β:13 Β’ Κορ.ς:16 Ιωαν.ιδ:20 Α’ Ιωαν.δ:12-13, 15-16.
Αυτά τα εδάφια μας διδάσκουν ότι είναι ο ΕΝΑΣ, πανταχού Παρών, αόρατος Θεός που κατοικεί μέσα στον πιστό κι ότι ο δοξασμένος Ιησούς, ο άνθρωπος, σαν μεσίτης, βρίσκεται στον ουρανό. Α’ Τιμ.β:5.
