Το Πάσχα είναι μια ημέρα που την τιμούν σχεδόν όλοι οι σύγχρονοι Χριστιανοί και υποτίθεται ότι γιορτάζουν την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Η γιορτή περιλαμβάνει την εβδομάδα των παθών, με ιδιαίτερη έμφαση στη Μεγάλη Παρασκευή, τον επιτάφιο, τα τσουρέκια, τα χρωματιστά αβγά, τα κουνελάκια, εκδρομή στην εξοχή, σουβλιστό αρνί, γλέντι, κρασί, τροχαία δυστυχήματα, κοκορέτσι, τζατζίκι και ύπνο.
Όμως, όσοι αγαπούν την αλήθεια αναρωτιούνται, και υπάρχουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με τις γιορτές του Πάσχα.
Είναι πραγματικά η μέρα που ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς; Από πού προέρχονται όλα αυτά τα παράξενα έθιμα που δεν έχουν καμία σχέση με την ανάσταση του Σωτήρα μας;
Σκοπός αυτού του πονήματος είναι να συμβάλει στην απάντηση αυτών των ερωτημάτων, και να βοηθήσει αυτούς που αναζητούν την αλήθεια για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί δεν είναι οι μόνοι που γιορτάζουν το Πάσχα.
«Πάσχα» (Ishtar – Easter) ήταν μια ημέρα που γιόρταζαν την ανάσταση ενός από τους θεούς τους, που ονομαζόταν «Θαμμούζ», ο οποίος πιστευόταν ότι είναι ο μονογενής Γιος της θεάς-φεγγάρι και του θεού-ήλιου.
Στην αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, υπήρξε ένας άνθρωπος που λεγόταν Νεμβρώδ, εγγονός ενός από τους γιούς του Νώε, του Χαμ.
Ο Χαμ είχε ένα γιο που ονομαζόταν Χους και παντρεύτηκε μια γυναίκα που την έλεγαν Σεμίραμις. Ο Χους και η Σεμίραμις απέκτησαν ένα γιο, το Νεμβρώδ.
Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Νεμβρώδ παντρεύτηκε τη μητέρα του κι έγινε ισχυρός βασιλιάς.
Η Αγία Γραφή μιλάει γι’ αυτό τον άνθρωπο, το Νεμβρώδ, στη Γένεση ι:8-10 ως εξής: «Και ο Χούς εγέννησε τον Νεβρώδ· ούτος ήρχισε να ήναι ισχυρός επί της γής· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Κυρίου· διά τούτο λέγεται, Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Κυρίου· και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών, και Ερέχ, και Αχάδ, και Χαλνέ, εν τη γη Σενναάρ».
Ο Νεμβρώδ έγινε ημίθεος για το λαό και η Σεμίραμις, η σύζυγος και μητέρα του, έγινε η ισχυρή βασίλισσα της αρχαίας Βαβυλώνας.
Τελικά, ο Νεμβρώδ σκοτώθηκε από έναν εχθρό, και το σώμα του κόπηκε σε κομμάτια και στάλθηκε σε διάφορα μέρη του βασιλείου του.
Η Σεμίραμις κατάφερε να συγκεντρώσει όλα τα μέρη του σώματος του Νεμβρώδ, εκτός από ένα που δεν μπόρεσε να βρει.
Το μέρος που δεν βρέθηκε ήταν το αναπαραγωγικό όργανό του. Η Σεμίραμις υποστήριξε ότι ο Νεμβρώδ δεν μπορούσε να έρθει πίσω στη ζωή χωρίς αυτό και είπε στους ανθρώπους της Βαβυλώνας ότι ο Νεμβρώδ αναστήθηκε και πήγε στον ήλιο και τώρα έπρεπε να τον αποκαλούν "Βάαλ", θεό ήλιο.
Η βασίλισσα Σεμίραμις, διακήρυξε ότι ο Βάαλ θα είναι πλέον παρών στη γη με τη μορφή φλόγας, είτε από κερί είτε από λάμπα, όταν αυτά χρησιμοποιούνται στη λατρεία του.
Η Σεμίραμις δημιούργησε μια μυστηριακή θρησκεία, και με τη βοήθεια του Σατανά, ανακηρύχτηκε η ίδια ως θεά.
Ισχυρίστηκε ότι έμεινε άψογα έγκυος και δίδαξε ότι το φεγγάρι ήταν θεά που πέρασε ένα κύκλο 28 ημερών και στην πανσέληνο έγινε η ωορρηξία.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι ήρθε κάτω στη γη από το φεγγάρι μέσα σ’ ένα τεράστιο αβγό που έπεσε στον Ευφράτη ποταμό.
Η Σεμίραμις έγινε γνωστή σαν «Ιστάρ» που προφέρεται «Ίστερ», και το αβγό που έπεσε από το φεγγάρι έγινε γνωστό σαν αβγό της Ιστάρ (Ίστερ) – αβγό του Πάσχα!
Η Ιστάρ έμεινε λοιπόν έγκυος και ισχυρίστηκε ότι ήταν οι ακτίνες του θεού – ήλιου, Βάαλ, που την έκαναν να συλλάβει.
Ο γιος που γέννησε ονομάστηκε Θαμμούζ.
Ο Θαμμούζ λάτρευε ιδιαίτερα τα κουνέλια, κι έτσι έγιναν ιερά ζώα στην αρχαία θρησκεία, γιατί πίστευαν ότι ο Θαμμούζ είναι γιος του θεού-ήλιου, Βάαλ. Ο Θαμμούζ, όπως ο υποτιθέμενος πατέρας του, έγινε κυνηγός.
Ήρθε η μέρα που ο Θαμμούζ σκοτώθηκε από ένα αγριογούρουνο.
Η βασίλισσα Ιστάρ είπε στους ανθρώπους ότι ο Θαμμούζ αναλήφθηκε στον πατέρα του, τον Βάαλ, και ότι τώρα οι δύο τους, μαζί με τους προσκυνητές, θα ήταν στην ιερή φλόγα του κεριού ή της λάμπας σαν Πατέρας, Υιός και Πνεύμα.
Η Ιστάρ, που τώρα λατρευόταν σαν η «Μητέρα του Θεού και Βασίλισσα των Ουρανών», συνέχισε να χτίζει τη μυστηριακή της θρησκεία.
Η βασίλισσα είπε στους πιστούς ότι όταν Θαμμούζ σκοτώθηκε από το αγριογούρουνο, λίγο από το αίμα του έπεσε στο κούτσουρο ενός αειθαλούς δέντρου, και το κούτσουρο μεγάλωσε κι έγινε ένα κανονικό καινούριο δέντρο σε μια νύχτα. Αυτό έκανε το αειθαλές δέντρο ιερό, από το αίμα του Θαμμούζ.
Ανακήρυξε επίσης μια χρονική περίοδο θλίψης σαράντα ημερών, κάθε χρόνο, πριν από την επέτειο του θανάτου του Θαμμούζ. Όλο αυτό το διάστημα των 40 ημερών δεν έπρεπε να καταναλωθεί κρέας.
Οι προσκυνητές έπρεπε να διαλογίζονται πάνω στα ιερά μυστήρια του Βάαλ και του Θαμμούζ, και να κάνουν το σήμα του σταυρού μπροστά από την καρδιά τους, καθώς λάτρευαν.
Έτρωγαν επίσης αγιασμένα ψωμιά με το σημείο του σταυρού στην κορυφή.
Κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, γιόρταζαν.
Ήταν η Κυριακή της Ιστάρ (Κυριακή του Πάσχα) και γιορταζόταν με κουνέλια και αβγά.
Η Ιστάρ είπε ακόμα ότι επειδή ο Θαμμούζ σκοτώθηκε από ένα γουρούνι, εκείνη την Κυριακή πρέπει να τρώνε χοίρο.
Μέχρι τώρα, θα πρέπει να έχετε καταλάβει ότι η ειδωλολατρία έχει διεισδύσει στις σύγχρονες «χριστιανικές» εκκλησίες. Η αλήθεια είναι ότι το Πάσχα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ξέρουμε ότι η Αγία Γραφή λέει στο Ιωάν.δ:24, «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι».
Η αλήθεια είναι ότι η Σαρακοστή, τα αβγά, τα κουνέλια, τα χριστόψωμα, τα τσουρέκια, το κοκορέτσι, το σουβλιστό αρνί, έχουν να κάνουν με την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία Μυστήριον Βαβυλών. («και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον· Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης» Αποκ.ιζ:5).
Όλες αυτές οι δραστηριότητες είναι του αντίχριστου!
Ο Σατανάς είναι ο πατέρας του ψεύδους και της πλάνης, έχει γεμίσει τη ζωή των καλοπροαίρετων, καθ’ ομολογία Χριστιανών με ειδωλολατρία.
Όμως, αυτά τα πράγματα φέρνουν την οργή του Θεού πάνω στους απειθείς, που προσπαθούν με παγανιστικές πρακτικές του Βάαλ να λειτουργήσουν Χριστιανικά!
Εσύ τι θα κάνεις, και τι θα διδάσκεις τα παιδιά σου;
Αυτά τα έθιμα του Πάσχα τιμούν τον Βάαλ, που είναι ο Σατανάς. Θα πας και φέτος στον επιτάφιο; Θα θρηνήσεις κι εσύ μαζί με τις γυναίκες που θρηνούσαν τον Θαμμούζ (Ιεζεκ.η:14);
Θα βάψεις πάλι χρωματιστά αβγά και θα διακοσμήσεις το σπίτι σου με κουνέλια, όπως έκαναν στην αρχαία Βαβυλώνα.
Αυτά τα πράγματα δεν είναι αστεία, ούτε η μέρα της Κρίσης είναι ένα αστείο.
Εύχομαι αυτά τα λόγια να σε αναγκάσουν να ψάξεις για περισσότερη αλήθεια.
Θα χαρούμε να σε βοηθήσουμε με περισσότερες πληροφορίες και με την προσευχή μας.
Αυτές είναι οι τελευταίες μέρες, είναι καιρός να μετανοήσουμε και να αποχωριστούμε απ’ όλα αυτά!
