Ελλάς-Ελλήνων-"Χριστιανών"

H Ελλάς του string και του Marlboro

"H σεμνή γυναίκα απολαμβάνει τιμή" (Παροιμίες ια:16)

«Πρώτοι σε θρησκευτικότητα και σε συχνότητα προσευχής έρχονται οι Έλληνες στην E.E.» Tο συμπέρασμα βγήκε μέσα από στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας, που αφορούν τη στάση της κοινής γνώμης σε ορισμένα κοινωνικά και άλλα ζητήματα, ανάμεσα σε 20 χώρες της Ευρώπης. (H KAΘHMEPINH 11.4.2004).

..Προσωπικά, δεν αμφιβάλλω για την θρησκευτικότητα του ελληνικού λαού, αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι τούτο: Σε ποιον Θεό πιστεύει ο λαός μας; Στον άγιο Θεό της Βίβλου; Στο θεό των καλόγερων; Στην Αγία Ζώνη; Στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου; Στην Ιερή Φλόγα της Ολυμπίας; Στο 'Αγιο Φως των Ιεροσολύμων; Στα ξύλα και στις πέτρες; Πού;

"Δεν θα πουλήσουμε τη θρησκεία μας, τα ιδανικά μας, τις παραδόσεις μας", βροντοφωνάζουν οι Έλληνες και οι πιο φανατικοί επικαλούνται το γνωστό "στήκετε και κρατείτε τις παραδόσεις". 

Οι προεκλογικές εκδηλώσεις του συντηρητικού κόμματος δονούνται από το σύνθημα-τραγούδι: "Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Θρησκεία, Ζήτω η Νέα Δημοκρατία"!.

Όμως τελικά, στ' αυτιά του λαού μας και στην πράξη, το "στήκετε και κρατείτε τις παραδόσεις" σημαίνει: Ξεσαλώστε, Eλληνίδες, όσο μπορείτε! Πιο κάτω και από τον αφαλό! Βγάλτε τα όλα! Σε λίγο κάντε και έρωτα στους δρόμους, όπως τα αδέσποτα σκυλιά. Αλλά, προσοχή, μη πουλήσετε τη θρησκεία, το έθνος, τα ιδανικά μας...

Μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας (και σε κάθε πόλη), θα σας πείσει ότι όσο πιο θρήσκοι γίνονται οι Έλληνες, τόσο αυξάνει και το ξεσάλωμα, μαζί με τη μοιχεία και την πορνεία, τις αμβλώσεις, τους μάγους, τους αστρολόγους, τις καρναβαλικές εκδηλώσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τόσο πιο πολύ κονταίνουν οι μπλούζες και τα παντελόνια των γυναικών. Τα στήθη είναι σε κοινή πλέον θέα. String (κορδόνια) φοράνε κάτω από τα διάφανα παντελόνια ως και οι παλιμπαιδίζουσες γραίες! Κανένας δεν ντρέπεται. Με τους γονείς να στέκονται απαθείς ή σύμφωνοι ή - ακόμα- να καθοδηγούν τα παιδιά τους στα νέα ήθη, από φόβο μήπως μείνουν στο κοινωνικό περιθώριο ή μήπως τα πιάσει κατάθλιψη και πέσουν στα ναρκωτικά...

H δε ηγεσία της Κρατικής και κρατικοδίαιτης Εκκλησίας υπερηφανεύεται για τον "ευλογημένο λαό της Ελλάδας" που ξέρει να κρατάει τις παραδόσεις του. Από ποια, όμως, ιερή παράδοση ανέκυψαν τα παντελόνια των Ελληνίδων; Τα κολλάν, τα σκουλαρίκια στα αυτιά, στις μύτες, στα μάτια, στο στόμα, στην κοιλιά; Και από πού τα γυμνά στήθη, τα string, οι αφαλοί και τα καπούλια; Όλα αυτά είναι προϊόντα της ελληνικής παράδοσης ή ενός ξέφρενου μοντερνισμού;

H Κρατική Εκκλησία (και όχι μόνο αυτή), δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα του ποιμνίου της, αλλά για τη διατήρηση μιας σταθερής πελατειακής σχέσης με αυτό. Είδατε ποτέ στην Ελλάδα την Ορθόδοξη Εκκλησία (στην Αγγλία την Αγγλικανική ή στην Ιταλία την Καθολική) να αποβάλει από μέλος της κάποιον ή κάποιους επειδή βίασαν ή σκότωσαν ή λήστεψαν; Επειδή είναι μάγοι ή αστρολόγοι ή πορνοστάρ; Όχι, βέβαια. Όλοι αυτοί είναι και παραμένουν "εν Χριστώ αδελφοί", μέλη του αυτού σώματος, της "αγιοτάτης του Χριστού Εκκλησίας"!...

Ποτέ το θρησκευτικό σύστημα, με τα μεγάλα κτίρια και την ιδρυματική του δομή, δεν είχε και δεν έχει απαιτήσεις άγιας ζωής από τα μέλη του, γιατί πάντοτε σε βλέπει σαν πελάτη. O Θεός, όμως, επειδή είναι άγιος, έχει σοβαρές και σημαντικές απαιτήσεις από τα παιδιά Tου, γι' αυτό καλεί τους πιστούς χριστιανούς να είναι άγιοι σε κάθε διαγωγή: "άγιοι να είστε, επειδή εγώ είμαι άγιος" (A΄ Πέτρου 1/16).

H κρατική εκκλησία, είναι και θα είναι ευχαριστημένη πάντοτε όσο ο λαός βαφτίζεται, παντρεύεται και κηδεύεται από το ορθόδοξο ιερατείο.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε με λύπη και τούτο: Πολλοί Έλληνες, ιδιαίτερα δημοσιογράφοι και λόγιοι, στρέφονται κατά καιρούς εναντίον του ιερατείου και της ηγεσίας του, όμως, οι ίδιοι παραμένουν μέχρι θανάτου...πιστοί πελάτες του εκκλησιαστικού συστήματος.

H ντροπή, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο μπορεί να εξέλιπε, αλλά η θρησκεία, ανάμεσα στο λαό, παραμένει αμείωτη, ανοδική, ακάθεκτη. H "εθνική υπερηφάνεια" για την Ορθοδοξία και το έθνος, με κάθε ευκαιρία, κυριαρχεί στις δημόσιες φιλοφρονήσεις, στα υποκριτικά χαμόγελα των πρωταγωνιστών του πολιτικού και θρησκευτικού κατεστημένου της χώρας.

H υποκρισία είναι το κύριο συστατικό της θρησκείας. Εκεί που δεν χωράει η υποκρισία είναι στις καρδιές εκείνες όπου βασιλεύει ο Ιησούς Χριστός. Εκεί όπου το 'Αγιο Πνεύμα του Θεού δεν αφήνει περιθώρια συμβιβασμού και υποκρισίας μεταξύ των πιστών, αυτών που τρέμουν το λόγο Tου και τον εκτελούν στη ζωή τους.

Βέβαια, ας μη νομίζει κανείς ότι με τη θρησκεία του, τους σταυρούς, τα κεριά και τα τάματα, θα ξεγελάσει το Θεό. O Θεός δεν εμπαίζεται: "Μη πλανιέστε· ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει· επειδή, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά· αλλ' εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή" (Καινή Διαθήκη-Γαλάτες ς:7-8).

Γράφει ο Xρήστος Γιανναράς σ' ένα πρόσφατο άρθρο του: "Έσχατος εξευτελισμός του επισκοπικού αξιώματος και της εκκλησιαστικής μαρτυρίας η παρουσία του αρχιεπισκόπου Αθηνών στο παναθηναϊκό στάδιο και η προσφώνησή του στους ποδοσφαιριστές, μέσα στο ξέφρενο πανηγύρι της υποδοχής τους. Κανένας αρχιεπίσκοπος έως τώρα δεν έφτασε ποτέ σε τέτοιον προκλητικό συμβιβασμό με τη λαϊκίστικη θρησκοληψία, παρέχοντας επευλογίες για ποδοσφαιρικές νίκες με τη βοήθεια του Θεού, προκειμένου να απολαύσει τη μέθη της αγόρευσης μπροστά σε μέγα πλήθος και ενώ οι κερκίδες απαντούσαν ρυθμικά με συνθήματα σεξουαλικής συμβολικής όπως απαιτεί το άθλημα"!... (Xρήστος Γιανναράς, H KAΘHMEPINH THΣ KYPIAKHΣ 25.7.2004 - το άρθρο αφορά την εκδήλωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο για την επιτυχία της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου στο Euro 2004).

Στην αντίπερα όχθη το "σεπτόν Oικουμενικόν Πατριαρχείον" ανταγωνίζεται τον καλόν αγώνα της πίστεως για τα ιδανικά της φυλής: O Παναγιώτατος Πατριάρχης σπεύδει να ευλογήσει προκαταβολικά τον ... Σάκη Pουβά, λίγο πριν τη μάχη της "Γιουροβίζιον"!...

Αυτό θα πει ποίμανση και ποιμαντική; Έτσι οι θρησκευτικοί ηγέτες εξυπηρετούν το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας και ικανοποιούν τις θρησκευτικές του ανάγκες;

Και οι Χριστιανοί, αυτοί που έχουν την αλήθεια σαν πιστεύω τους (τον άγιο γραπτό λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή), αυτοί, αν και είναι ελαχιστότατη μειοψηφία στην πατρίδα μας, θα περίμενε κανείς να είναι "το φως και το αλάτι της γης". Αλλά, αλίμονο. H ζωή και η όψη της Εκκλησίας δεν συμβαδίζει με την πίστη της. Σήμερα, στην Eκκλησία, η αγιότητα δεν πουλάει. Ούτε εμπνέει πια η προσήλωση στο Θεό, καθώς είναι γνωστό ότι μειώνει τις καρέκλες (τα ακροατήρια). Το "άλλο ευαγγέλιο" δεν άφησε τίποτα όρθιο στην πατρίδα μας. H άλλοτε άγια Εκκλησία έχει μετατραπεί σήμερα σε ένα άψυχο και νεκρό εκκλησιαστικό σύστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι εξαιρέσεις, ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Μέχρι και εκκλησιαστικά beach parties και ιδιαίτερες εκδηλώσεις την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου οργανώνονται από συναθροίσεις, χωρίς κανένας να ντρέπεται, χωρίς κανένας να αντιδρά δημόσια. Mάλιστα, μερικοί έχουν βαλθεί συστηματικά να υπηρετούν την ωραιοποίηση και συγκάλυψη της σαπίλας!

Θρήσκοι οι Έλληνες, λοιπόν, (επανερχόμαστε στο θέμα μας), αλλά η γύμνια στα ύψη. Έτσι, το ξεσάλωμα αποδεικνύεται ανάλογο της θρησκευτικότητας.

Σφόδρα αντιαμερικανοί οι Έλληνες, αλλά όλοι σχεδον φοράνε τζιν, πίνουν coca-cola και καπνίζουν Marlbοro! Όσο αυξάνεται ο αντιαμερικανισμός τόσο μεγαλώνει και η αμερικανοποίηση των Ελλήνων στη μουσική, στο ντύσιμο, στο κάπνισμα, στη συμπεριφορά.

Ούτε ηθικά ούτε λογικά φαντάζουν όλα τούτα που συμβαίνουν γύρω μας. Την εξήγηση θα τη βρούμε μέσα στο λόγο του Θεού: "H καρδιά (του ανθρώπου) είναι απατηλή περισσότερo από όλα, και υπερβoλικά διεφθαρμένη· πoιoς μπoρεί να τη γνωρίσει; Eγώ o Kύριoς εξετάζω την καρδιά, δoκιμάζω τα νεφρά, για να δώσω στoν κάθε έναν σύμφωνα με τoυς δρόμoυς τoυ, σύμφωνα με τoν καρπό των έργων τoυ" (Iερεμίας ιζ:9-10)

Συμπέρασμα: Όλα έχουν καταρρεύσει. Όλα έχουν μολυνθεί. Τίποτα δε στέκεται όρθιο πια. Μοναδική ζωντανή αξία παραμένει ο Ιησούς Χριστός και ο άγιος λόγος Tου, η Αγία Γραφή. H θρησκεία, ανθρώπινο δημιούργημα και ανθρώπινη επινόηση, ούτε έχει ούτε μπορεί να δώσει ζωή στην ψυχή μας.

Επιτακτική ανάγκη, σήμερα: O απεγκλωβισμός από τη θρησκεία και τα εκκλησιαστικά συστήματα, όποια κι αν είναι αυτά (μεγάλα ή μικρά), και η αποδοχή της πνευματικής κυριαρχίας του Ιησού Χριστού στην καρδιά μας και στη ζωή μας. Με ταπείνωση και ειλικρινή μετάνοια για το αμαρτωλό μας παρελθόν, ας αποδεχτούμε τη θυσία του Χριστού και την προσφορά Tου πάνω στο σταυρό του Γολγοθά και ας ζήσουμε τη νέα αναστημένη ζωή που Εκείνος μονάχα ξέρει να δίνει. Αμήν.

(παλιότερο, αλλά πάντα επίκαιρο άρθρο του Σωτήρη Ιωάννου-believe.gr)