ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (13) - Βάπτισμα στο νερό

Ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου ασήμαντο ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα στη μελέτη μας αυτή, γιατί το να έχει βαπτιστεί κάποιος σωστά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι σίγουρα η ειλικρινής κι ένθερμη επιθυμία κάθε πραγματικού μαθητή του Χριστού. Σχετικά με τον τρόπο, ευχαριστούμε το Θεό γιατί έχουμε καταλάβει ότι ο μόνος σωστός τρόπος σύμφωνα με το λόγο Του είναι με καταβύθιση. Θ’ ασχοληθούμε όμως εδώ με το τυπικό, ακριβώς γιατί είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα της θεότητας που εξετάζουμε.

Θα ξεκινήσουμε με την εντολή που ο Κύριός μας έδωσε στους μαθητές Του, αφού αναστήθηκε, πριν ακόμα βαπτιστούν με το Άγιο Πνεύμα. Θα εξετάσουμε το ΟΝΟΜΑ που αναφέρεται σ’ αυτό το εδάφιο, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Άγίου Πνεύματος» (Ματθ.κη:19). 

Υπάρχουν εδώ διάφορες απόψεις σχετικά με το πώς αυτή η εντολή πρέπει να εκτελεστεί. Η πιο πλατιά αποδεκτή διδασκαλία είναι ότι πρέπει να βαπτίζεται κανείς επαναλαμβάνοντας τα τελευταία λόγια αυτού του εδαφίου. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι για να εκτελεστεί σωστά η εντολή, πρέπει να βυθίσουν τρεις φορές τον βαπτιζόμενο, λέγοντας κάθε φορά: «Σε βαπτίζω στο όνομα του Πατρός, σε βαπτίζω στο όνομα του Υιού, σε βαπτίζω στο όνομα του Αγίου Πνεύματος». 

Είναι σημαντικό το γεγονός  ότι αυτοί που εξηγούν έτσι το εδάφιο που εξετάζουμε, το κάνουν σαν να μην υπάρχουν άλλα εδάφια πάνω σ’ αυτό το θέμα που πρέπει να εναρμονίζονται με την ερμηνεία τους. Ο απόστολος Πέτρος μας λέει ότι «ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως» (Β’Πετρ.α:20). 

Άρα, λοιπόν, δεν πρέπει να ορίζεται καμία διδασκαλία από ένα μόνο εδάφιο. Μόνο όταν όλα τα εδάφια συμφωνούν πάνω στο θέμα, μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς ότι η διδασκαλία είναι εδραιωμένη, γιατί η Γραφή ερμηνεύεται απ’ τον εαυτό της.

Ας σημειώσουμε ότι η λέξη «όνομα» στο παραπάνω εδάφιο είναι στον ενικό αριθμό κι όχι στον πληθυντικό. Αφού λοιπόν η λέξη «όνομα» είναι στον ενικό, σημαίνει ότι υπάρχει μόνο ένα όνομα για τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Αν τώρα και οι τρεις έχουν το ίδιο όνομα, αν μάθουμε το όνομα του ενός θα ξέρουμε και των άλλων δύο. Ξέρουμε ότι το όνομα του Υιού είναι Ιησούς (Ματθ.α:21). 

Άρα, Ιησούς είναι το όνομα του Πατέρα και του Αγίου Πνεύματος. Η Γραφή πολύ καθαρά διδάσκει ότι ο Θεός, ο Πατέρας του Υιού, είναι το Πνεύμα. Όποιος λοιπόν θέλει να εκτελέσει την εντολή δεν έχει παρά να βαπτίσει στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό βλέπουμε να κάνουν οι απόστολοι, γιατί σε τέσσερα σημεία όπου βρίσκουμε ν’ αναφέρεται όνομα σε σχέση με το βάπτισμα στο νερό, αυτό είναι πάντοτε το όνομα του Ιησού.  Πραξ.β:38   Πραξ.η:16   Πραξ.ι:48   Πραξ.ιθ:5.

Όλοι ξέρουμε ότι το όνομα του Υιού του Θεού δεν είναι «Υιός», γιατί ο άγγελος είπε ότι το όνομά του θα είναι ΙΗΣΟΥΣ (Ματθ.α:21). Με απλή σκέψη, θα καταλάβουμε ότι αν το όνομα του Υιού δεν είναι «Υιός», κατά τον ίδιο τρόπο το όνομα του Πατέρα δεν είναι «Πατέρας». Και οι δύο όροι «Πατέρας» και «Υιός» είναι τίτλοι συγγένειας. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου» (Ιωαν.ε:43). 

Αυτή και μόνο η δήλωση θα ήταν αρκετή να εδραιωθεί η διδασκαλία ότι το όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι Ιησούς. Ακόμα κι ένα παιδάκι που πάει σχολείο, έχει ξεκαθαρίσει μέσα του, ότι αν και είναι γιος του πατέρα του, το όνομα του μπαμπά του δεν είναι «μπαμπάς»! Ακόμα ξέρει ότι αν το στείλουν κάπου να κάνει μια δουλειά στο όνομα του πατέρα του, δεν θα χρησιμοποιήσει σαν όνομα τον όρο «μπαμπάς», αλλά ΤΟ ΟΝΟΜΑ του πατέρα του. Βέβαια, αν κάποιος ξέρει το όνομα (επίθετο) του παιδιού, τότε θα ξέρει και το όνομα του πατέρα γιατί το παιδί παίρνει κληρονομικά το επίθετο του πατέρα. Το ίδιο κι ο Υιός του Θεού κληρονόμησε το θαυμαστό όνομα που έχει (Εβρ.α:4). Κλείνοντας, θέλουμε να ξαναπούμε ότι οι μαθητές όταν βάπτιζαν στο όνομα του Ιησού, απλά εκπλήρωναν την εντολή που είχαν πάρει στο Ματθ.κη:19, γιατί το όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι Ιησούς!

Γι’ αυτούς που λένε ότι προτιμούν ν’ ακολουθήσουν τα λόγια του Ιησού παρά του Πέτρου (άνθρωπος ήταν κι αυτός κι έκανε λάθη!), θα τους προτρέπαμε ν’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού στον Ιωαν.ιζ:20, «Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών». Ο Ιησούς λοιπόν μας λέει να πιστέψουμε σ’ Αυτόν μέσα απ’ τα λόγια των αποστόλων.

Στους Εβρ.η:5 μας υπενθυμίζεται ότι ο Θεός είπε στο Μωυσή να κάνει τα πάντα κατά τον τύπο που του είχε υποδειχτεί στο όρος. Το μοναδικό παράδειγμα που έχουμε για το πώς πρέπει να γίνεται το βάπτισμα στο νερό, είναι αυτό της πρώτης εκκλησίας, γι’ αυτό διαβάζουμε στον Ιουδ.3 ότι πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε «διά την πίστην, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους». Οι απόστολοι είναι αυτοί που παρέδωσαν την πίστη στους αγίους.

Στους Εφεσ.β:20 λέει ότι είμαστε «εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού». Ο Κύριος θέσπισε το κήρυγμα των αποστόλων να είναι ένα μέρος του θεμέλιου πάνω στο οποίο πατάμε και κτίζουμε και ο Κύριος σίγουρα δεν θα μας πρόσφερε ένα θεμέλιο που δεν θα ήταν αξιόπιστο!

Ας ακούσουμε ξανά τα λόγια του Ιησού προς τους μαθητές Του: «Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν» (Ιωαν.ι:20). Δεν ήταν λοιπόν στην πραγματικότητα ο Πέτρος που μιλούσε την ημέρα της Πεντηκοστής, αλλά το Πνεύμα το Άγιο από μέσα του.

Σήμερα, μέσα στον κόσμο υπάρχουν διάφορες πτυχές της αλήθειας που πρόβαλλε μέσα απ’ τους Σκοτεινούς Αιώνες, η οποία για ένα διάστημα είχε σχεδόν χαθεί. Ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι για την αλήθεια, είναι να πάμε πιο πίσω απ’ τους Σκοτεινούς Αιώνες και να πάρουμε το Ευαγγέλιο κατευθείαν απ’ τους αποστόλους, πριν μολυνθεί.

Γι’ αυτούς που λένε ότι ο Ματθαίος αντιτάχθηκε στους υπόλοιπους αποστόλους υποστηρίζοντας τα λόγια του Χριστού, θέλουμε να θυμίσουμε ότι την ημέρα της Πεντηκοστής, «Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα....»!  ο Ματθαίος ήταν κι αυτός εκεί δίπλα του όταν πρότρεψε το πλήθος που πίστεψε να βαπτιστεί στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και δεν αντιτάχθηκε σ’ αυτό. Αντίθετα, ο Πέτρος χρειάστηκε τη βοήθειά του καθώς και των άλλων 10 για να βαπτίσει αυτές τις 3.000 νέες ψυχές. Είμαστε λοιπόν σίγουροι ότι ο Ματθαίος θα είχε διορθώσει τον Πέτρο σ’ αυτό το σημείο, αν υποθετικά είχε κάνει λάθος.