Ήταν μέρα ή νύχτα, πρωί ή απόγευμα, κάποια
στιγμή τέλος πάντων, που πήρε την ευλογημένη απόφαση ν’ ακολουθήσει το Χριστό.
Χαρά και ειρήνη πλημμύρισαν την καρδιά της και την εμπειρία της αυτή λαχτάρησε
να τη μοιραστεί με κάποιον. Ο πιο κοντινός βέβαια ήταν ο σύντροφός της ζωής
της, ο σύζυγός της. Χαρές και λύπες, δυσκολίες, αγαθά ή στερήσεις, μαζί τ’ αντιμετώπιζαν
τόσα χρόνια. Τι πιο φυσικό παρά να τρέξει και να του πει τι βρήκε στη συνάντησή
της με το Χριστό.
Ύστερα του πρότεινε να γευθεί κι εκείνος
την αγαθότητα του Κυρίου. Και από τότε
έλεγε κι έλεγε και δεν τελείωνε. Και ξαναπροσπάθησε και την άλλη μέρα και την
παράλλη και τον επόμενο χρόνο. Αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε. Όχι μόνο αλλά και
αδιαφόρησε και την ειρωνεύτηκε κι ακόμα εξαγριώθηκε και στράφηκε εναντίον της
με φωνές και απειλές και άλλα που μόνο εκείνη γνωρίζει.
Τώρα προσεύχεται, πολλές φορές τη μέρα, ο
Κύριος να του ανοίξει τα μάτια του νου, να δει και να καταλάβει. Να γίνει μέσα
του έργο μετάνοιας και ν’ αλλάξει η ζωή τους. Να έρθει επιτέλους στο σπίτι
ειρήνη και ομόνοια. Όμως δε βλέπει να γίνεται τίποτα. Καμιά βελτίωση της κατάστασης μάλλον τα
πράγματα χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα.
Γνωστή η εικόνα και αρκετά συνηθισμένη. Δεν
συμβαίνει μόνο στην Κρήτη ή τη Μακεδονία. Δεν περιορίζεται σε μια ειδική
κατηγορία ανθρώπων. Σε κάθε τόπο και κοινωνική τάξη και σε μορφωμένους και σε
αμόρφωτους. Πλήθος σπίτια ζουν κάτω από τούτη τη σκιά. Αλλά δεν υπάρχει
γιατρειά; Θυμάμαι που πριν πολλά χρόνια είχα ακούσει από ξανθόμαλλο αγοράκι το
παρακάτω ποιηματάκι:
«Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι»
Αργότερα, στην προσωπική μου μελέτη από το λόγο του Θεού, πρόσεξα σ’ ένα εδάφιο του Πέτρου τρεις λεξούλες που μου έκαναν
ιδιαίτερη εντύπωση: «άνευ του λόγου». Είναι τρεις λέξεις που υπάρχουν σ’ ένα εδάφιο
που απευθύνεται συγκεκριμένα στις γυναίκες εκείνες που τυχαίνει να έχουν
συζύγους μακριά από τη χάρη του Χριστού. Ολοκληρωμένο το εδάφιο λέει: «Ομοίως
αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις
τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσιν
την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας.» Α΄ Πετρ.γ:1-2.
Να λοιπόν μια πρωτότυπη μέθοδος
ευαγγελισμού, που μας τη συστήνει ο ίδιος ο Θεός δια του Λόγου Του. Δε
χρειάζεται ευγλωττία, ούτε θεολογικές γνώσεις και αδιάσειστα επιχειρήματα. Δε
χρειάζονται καθόλου λόγια.
Βέβαια δεν είναι εύκολο να κρατάει κανείς το
στόμα κλειστό, ιδιαίτερα εκεί που γνωρίζει ότι έχει δίκιο. Φαίνεται όμως πως το
άλλο μέσο που μας προτείνει το Πνεύμα του Θεού, «η μετά φόβου καθαρά διαγωγή» είναι περισσότερο αποτελεσματική.
Αλλά και σε άλλο σημείο η Βίβλος συνιστά
στα πιστά παιδιά του Θεού «... και φανερόνεσθε
ότι είσθε επιστολή Χριστού ...» Β΄Κορ.γ:3.
Ο Θεός μας έχει δώσει μια σπουδαία
αποστολή. Να ελέγχουμε κάθε μέρα τη διαγωγή μας - να είναι μια καθαρή και
ευανάγνωστη επιστολή του Χριστού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν προηγηθεί ταπείνωση
μπροστά στο Θεό με προσευχή.
Κύριέ μου, εγώ μέχρι τώρα έλεγα πολλά,
νομίζοντας πως έτσι θα πείσω τον άντρα μου να μετανοήσει. Τώρα αλλάζω τακτική.
Θέλω να μιλήσει η διαγωγή μου. Δος μου
τη δύναμη να ζήσω όπως εσύ με θέλεις. Δίδαξέ μου τη σιωπή, την πραότητα, την
ταπείνωση. Θέλω ο άντρας μου να σωθεί γιατί είναι μια πολύτιμη ψυχή. Εσύ μου
χάρισες γι’ αυτόν αγάπη και δε θέλω να φτάσει στην απώλεια. Ως τώρα σου ζητούσα
να τον κάνεις να μην οργίζεται και να μη φωνάζει. Τώρα σε παρακαλώ να βοηθήσεις
εμένα να μη του δίνω αφορμές.»
Μια τέτοια προσευχή και ανάλογος τρόπος
ζωής αυξάνει πολύ τις πιθανότητες και τις ελπίδες για τη σωτηρία των άπιστων
συζύγων. «Διότι τι εξεύρεις, γύναι, αν μέλλης να σώσης τον άνδρα;»
Α΄Κορ.ζ:16.
Ο λόγος του Θεού μας δίνει έδαφος να
πιστεύουμε πως υπάρχει μια ιδιαίτερη χάρη για τους συζύγους των πιστών γυναικών
«Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη δια της
γυναικός» γράφει ο απόστολος Παύλος.
(Α΄Κορ.ζ:14). Το «ηγιάσθη» δε σημαίνει βέβαια ότι
αυτόματα αναγεννήθηκε, επειδή ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, μα ότι έχει
ξεχωριστεί, βρίσκεται σε μια διαφορετική θέση που του εξασφαλίζει πλεονεκτήματα
χάρη της πιστής του συζύγου. Η χάρη του Θεού τον πολιορκεί, οι ευλογίες Του τον
κυκλώνουν. Έχει το προνόμιο ν’ «ακούει» και να «βλέπει» το Ευαγγέλιο ζωντανό
μέσα στο σπίτι του με την «άνευ του λόγου
και μετά φόβου καθαράν διαγωγή» της συζύγου του.
Είναι μεγάλη υπόθεση η σωτηρία μιας ψυχής.
Προσευχές, αγώνες δάκρυα, θυσίες. Μα όλα αυτά τ’ αξίζει, επειδή, κατά το Λόγο
του Θεού, μια ψυχή είναι περισσότερο πολύτιμη απ’ όλον τον κόσμο.
Πόθος μας κι ευχή μας είναι να δούμε
σύντομα τις επιστροφές όλων των αγαπητών μας προσώπων στη σωτήρια χάρη του
Χριστού μας, ώστε κι αυτοί να γευθούν και να γιορτάσουν από τη χαρά του Κυρίου
μέσα σε μια ευλογημένη οικογενειακή ζωή, όπου ο Μεγάλος μας Κύριος θα
λατρεύεται «ευαρέστως, με σέβας και ευλάβεια»
Εβρ.ιβ:28.
