Προς όφελος του
καθένα που θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η διδασκαλία της μονότητας του Θεού είναι
μπερδεμένη, πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει σ’ αυτό το σημείο να δώσουμε τη
«Διδασκαλία της Τριάδας» που πρωτοκυκλοφόρησε σαν «Δόγμα του Αθανάσιου». Το
μόνο πράγμα που άλλαξαν οι Διαμαρτυρόμενοι Τριαδικοί είναι τα σημεία που
αναφέρονται στην Καθολική εκκλησία.
Η ιστορία μας λέει
ότι ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος προσκάλεσε όλους τους επισκόπους της
εκκλησίας για ένα γενικό συνέδριο στη Νίκαια το 325 μ.Χ. Το κύριο έργο αυτής
της συνόδου ήταν να επιλύσει μια μεγάλη αντιλογία που είχε ξεσπάσει σχετικά με
τη φύση του Χριστού. Ο Αθανάσιος της Αλεξάνδρειας πρότεινε την τριαδική θεώρηση
του θέματος, η οποία έγινε δεκτή απ’ τη σύνοδο κι έτσι δημιουργήθηκε το
«σύμβολο της Νίκαιας».
Στο τέλος του τέταρτου αιώνα, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος,
έκανε τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία του κράτους κι η εκκλησία αυτή
ονομάστηκε «Καθολική». Αργότερα, εξαιτίας διαφορών πάνω στο ίδιο θέμα, χωρίστηκε
σε Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και Δυτική Καθολική Εκκλησία. Η ανατολική
θεολογία έβαζε σαν βάση τα τρία πρόσωπα της «Αγίας Τριάδας» και προσπαθούσε να
εννοήσει την ενότητά τους, ενώ η δυτική θεολογία έβαζε σαν βάση την ενότητα του
Θεού και προσπαθούσε να καταλάβει το τρισυπόστατο Αυτού. Μέχρι σήμερα και οι
δύο αυτές «εκκλησίες» αποδέχονται το «Δόγμα της Τριάδας» όπως αναφέρεται παρακάτω.
Αν και μερικές
προτεσταντικές εκκλησίες απορρίπτουν όλα τα πιστεύω σαν δεσμευτικά, στην ουσία
όλες υιοθετούν τη θεωρία της Τριάδας του Αθανάσιου. Επειδή λοιπόν οι περισσότεροι
Τριαδικοί αποδέχονται τη διδασκαλία της Τριάδας, όπως αναφέρεται στο δόγμα του
Αθανάσιου, το παίρνουμε σαν τον σταθερό ορισμό αυτού του δόγματος. Ακόμα, αυτοί
που αποδέχονται αυτό το δόγμα σαν αρχή της πίστης τους, αριθμητικά υπερέχουν
απ’ αυτούς που δεν το δέχονται, ανάμεσα στους Τριαδικούς.
«Το
δόγμα του Αθανάσιου»
1. Κανείς
δεν μπορεί να σωθεί, παρά μόνο αν έχει την πίστη της Καθολικής εκκλησίας.
2. Οποιαδήποτε
πίστη επιτρέπει να ζει κανείς, χωρίς να είναι τέλειος και αμόλυντος, χωρίς
αμφιβολία θα τιμωρηθεί αιώνια.
3. Η
Καθολική πίστη είναι η εξής: Λατρεύουμε ένα Θεό σαν τριάδα και την τριάδα σαν ενότητα.
4. Δεν
συγχέουμε τα πρόσωπα, ούτε διαιρούμε την υπόσταση.
5. Επειδή
υπάρχει ένα πρόσωπο του Πατέρα, ένα άλλο πρόσωπο του Υιού κι ένα άλλο του Αγίου
Πνεύματος.
6. Αλλά
η θεότητα του Πατέρα, του Υιού και του Άγίου Πνεύματος είναι μία: η δόξα τους
ίση και η μεγαλοπρέπεια συν-αιώνια.
7. Όπως
είναι ο Πατέρας, έτσι είναι ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
8. Ο
Πατέρας είναι αδημιούργητος, ο Υιός είναι αδημιούργητος και το Πνεύμα το Άγιο είναι
αδημιούργητο.
9. Ο
Πατέρας είναι άπειρος, ο Υιός είναι άπειρος, το Πνεύμα το Άγιο είναι άπειρο.
10.
Ο Πατέρας είναι αιώνιος, ο Υιός είναι
αιώνιος, το Άγιο Πνεύμα είναι αιώνιο.
11.
Όμως δεν είναι τρεις αιώνιοι, αλλά ένας.
12.
Επίσης δεν είναι τρεις αδημιούργητοι, ούτε
τρεις άπειροι, αλλά ένας αδημιούργητος κι ένας άπειρος.
13.
Έτσι, κατά τον ίδιο τρόπο, ο Πατέρας είναι
παντοδύναμος, ο Υιός είναι παντοδύναμος και το Άγιο Πνεύμα είναι παντοδύναμο.
14.
Κι όμως δεν είναι τρεις παντοδύναμοι, αλλά
ένας παντοδύναμος.
15.
Έτσι λοιπόν, ο Πατέρας είναι Θεός, ο Υιός
είναι Θεός, το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός.
16.
Ωστόσο δεν είναι τρεις Θεοί, αλλά ένας Θεός.
17.
Ο Πατέρας είναι Κύριος, ο Υιός είναι Κύριος,
το Άγιο Πνεύμα είναι Κύριος.
18.
Δεν είναι τρεις Κύριοι, αλλά ένας κύριος.
19.
Έτσι, είμαστε αναγκασμένοι απ’ την
Χριστιανική αλήθεια ν’ αναγνωρίζουμε κάθε πρόσωπο χωριστά σαν Θεό και Κύριο.
20.
Απαγορεύεται απ’ την Καθολική θρησκεία να
λέμε ότι υπάρχουν τρεις Θεοί ή τρεις Κύριοι.
21.
Ο Πατέρας είναι άναρχος, δεν δημιουργήθηκε,
ούτε γεννήθηκε.
22.
Ο Υιός είναι αποκλειστικά απ’ τον Πατέρα, δεν
κατασκευάστηκε, δεν δημιουργήθηκε, αλλά γεννήθηκε.
23.
Το Άγιο Πνεύμα είναι απ’ τον Πατέρα και τον
Υιό, δεν κατασκευάστηκε ούτε δημιουργήθηκε, αλλά ενεργεί.
24.
Συνεπώς υπάρχει ένας Πατέρας, όχι τρεις
Πατέρες, ένας Υιός, όχι τρεις Υιοί, ένα Άγιο Πνεύμα κι όχι τρία Άγια Πνεύματα.
25.
Σ’ αυτή την τριάδα, κανείς δεν είναι
προγενέστερος ή μεταγενέστερος, κανείς δεν είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος.
26.
Αλλά και τα τρία πρόσωπα είναι συναιώνια και
ίσα μεταξύ τους.
27.
Έτσι, σε κάθε περίπτωση, όπως είπαμε και
προηγουμένως, η τριάδα πρέπει να λατρεύεται σαν ενότητα κι η ενότητα σαν
τριάδα.
28.
Τελικά αυτός που θέλει να σωθεί, πρέπει να
σκέφτεται τριαδικά!
Φυσικά μια τέτοια
διδασκαλία δεν είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή. Ο λόγος που κάποια ειλικρινή
άτομα την ασπάζονται ακόμα, είναι γιατί δεν ξέρουν τι ακριβώς λέει και κατά
συνέπεια δεν ξέρουν τι πιστεύουν, ή γιατί δεν ξέρουν πώς να πάρουν κάτι περισσότερο
μέσα απ’ το λόγο του Θεού.
Είναι άξιο προσοχής
ότι αυτή η διδασκαλία δεν αντιφάσκει μόνο με το λόγο του Θεού, αλλά και με τον
εαυτό της.
Υπάρχει μόνο ένας
αληθινός Θεός, κι αν υπήρχε περίπτωση ο Υιός να είναι αυτός ο Θεός, τότε θα
ήταν ο Πατέρας Του γιατί ο Θεός είναι ο Πατέρας (Α’ Κορ.η:6 Εφεσ.δ:6). Εμείς,
ευχαριστούμε το Θεό, γιατί μπορούμε να πιστεύουμε στη θεότητα του Χριστού κι
επίσης στον Πατέρα και τον Υιό, χωρίς να χρειάζεται να δεχτούμε τις
αντιξοότητες και τις αντιφάσεις που προήλθαν απ’ το «ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ, ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ, Η ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΩΝ
ΤΗΣ ΓΗΣ» (Αποκ.ιζ:5).
Ο Υιός δεν
είναι αιώνιος, αλλά γεννήθηκε απ’ το Άγιο Πνεύμα και η Μαριάμ είναι η μητέρα
Του (Ματθ.α:20). Ο Πατέρας και ο
Υιός δεν είναι ξεχωριστά πρόσωπα, αλλά στο πρόσωπο του Χριστού έχουμε τον Θεό
και τον άνθρωπο, τον Πατέρα και τον Υιό (Ιωαν.ι:30).
Ο Πατέρας και ο Υιός δεν είναι ίσοι, γιατί δεν μπορεί η ανθρώπινη φύση να είναι
ίση με τη θεία.
