Αναζητώντας την αλήθεια - 021

Α. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ

Το Θυσιαστήριο του θυμιάματος είναι τύπος της προσευχής και της δοξολογίας μας στο Θεό, καθώς βυθιζόμαστε μέσα σ’ Αυτόν δια του Πνεύματος.

Η προσευχή είναι αυτή που μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό από οτιδήποτε άλλο που μπορούμε να κάνουμε. Τη στιγμή της προσφοράς του θυμιάματος στο θυσιαστήριο, ο ιερέας ήταν πιο κοντά στο Θεό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, γιατί αυτή ήταν η τελευταία ενέργεια που γινόταν πριν να περάσει το καταπέτασμα. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ που να μας θυμίζει τον κόσμο. Η χρυσή λυχνία ακτινοβολεί γύρω το φως της κι αν πεινάμε υπάρχει η Τράπεζα της προθέσεως. Αυτό είναι το μέρος στο οποίο είμαστε «κλεισμένοι με το Θεό». Διάβ: Ματθ.ς:6. Πολλές φορές δεν ξέρουμε τι να προσευχηθούμε, αλλά το Πνεύμα μεσιτεύει για μας. Οι προσευχές μας δεν είναι για να τις ακούσουν οι άνθρωποι όπως οι Φαρισαίοι στην εποχή του Ιησού, αλλά να γίνονται εν κρυπτώ.

Β. ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ.

Τη φωτιά πάνω στην οποία καιγόταν το θυμίαμα, την έφερναν από το χάλκινο θυσιαστήριο. Δεν μπορούμε να έχουμε επικοινωνία με το Θεό στα Άγια με προσευχή, αν δεν έχουμε μια συνεχόμενη θυσία επάνω στο χάλκινο θυσιαστήριο με τη φωτιά να την καταναλώνει. Οι γιοι του Ααρών πρόσφεραν κάποτε μια διαφορετική φωτιά στον Κύριο, από κάποιο άλλο μέρος αντί του χάλκινου θυσιαστηρίου, και αμέσως καταβροχθίστηκαν από τη φωτιά του Θεού.

Αυτό μας δείχνει ότι πρέπει να προσέχουμε ώστε οι προσευχές μας να συνοδεύονται από θυσία, ή μετάνοια μπροστά στον Κύριο.

Οι προσευχές μας απαντώνται όταν κρατάμε τα διατάγματά Του και κάνουμε αυτά τα οποία είναι ευάρεστα σ’ Αυτόν. Διάβασε: Ιωάν.ιε:7, Α’ Ιωάν.γ:22.

Γ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ.

Όπως ακριβώς ο ιερέας προσέφερε θυμίαμα καθημερινά στο χρυσό θυσιαστήριο πρέπει κι εμείς να προσευχόμαστε αδιαλείπτως. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε συνέχεια στα γόνατα προσευχόμενοι, αλλά ότι δεν πρέπει να σταματάμε ποτέ να προσευχόμαστε. Θα πρέπει ν’ αναπτύξουμε μια ζωή καθημερινής προσευχής και μετά να διατηρήσουμε αυτή την ώρα προσευχής. Καθώς θα δουλεύουμε, μπορούμε να έχουμε μια προσευχή μέσα στις καρδιές μας και μια συνεχή δοξολογία σ’ Αυτόν για την καλοσύνη Του. Αν προσευχόμαστε, δεν θα εξασθενήσουμε ή δεν θ’ αδυνατίσουμε ώστε να γίνουμε νωθροί. Διάβασε: Λουκάς ιη:1, Α’ Χρονικών ις:11.

Δ. ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΦΩΤΙΑΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ.

Αν θυμάστε, έχουμε δει τρεις τύπους φωτιάς. Η φωτιά στο χάλκινο θυσιαστήριο ήταν μια φωτιά καταστροφής. Η φωτιά στη χρυσή λυχνία ήταν για εκπαίδευση -διδασκαλία, και η φωτιά στο θυσιαστήριο του θυμιάματος ήταν ένα φραστικό κατασκεύασμα. Οι αμαρτίες μας καταστρέφονται ή καταναλώνονται στο θυσιαστήριο, μετά παίρνουμε οδηγίες, εκπαιδευόμαστε καθώς το φως του Θεού φωτίζει το λόγο Του για να μας διδάξει τους τρόπους Του.

Μέσω της προσευχής αρχίζουμε να δημιουργούμε μια πνευματική ζωή σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού. Είμαστε το σπίτι του Θεού, και τίποτα δεν χτίζεται αν δεν γίνει πρώτα καταστροφή. Τα δέντρα πρέπει να κοπούν για τη ξυλεία και να χρησιμοποιηθούν στο κτίριο. Κανένα κτίριο δεν χτίζεται χωρίς προσχέδιο που να οδηγεί τον κατασκευαστή. Αφού τα υλικά συγκεντρωθούν, το προσχέδιο ή οι οδηγίες διαβάζονται, μετά είναι η ώρα ν’ αρχίσει να κατασκευάζεται το σπίτι. Πολλοί προσπάθησαν να χτίσουν ένα σπίτι για το Θεό ακολουθώντας τους δικούς τους τρόπους: πιθανόν σε μια συνεχόμενη κατάσταση μετάνοιας, ή μη έχοντας ποτέ πλήρως μετανοήσει, Τον ακολουθούν με το να διαβάζουν το λόγο Του, αλλά πρέπει να κάνουμε περισσότερο από το να διαβάζουμε απλά και να αποστηθίζουμε τη Βίβλο.

Άλλοι έχουν μια ζωή προσευχής, αλλά δεν έχουν κανένα άλλο θεμέλιο γνώσης πέρα από τη ζωή της προσευχής τους.

Αν έχουμε αρχίσει το έργο της σωτηρίας μας με τη φωτιά από το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, έχουμε πλυθεί, έχουμε πάρει τη φωτιά από το χάλκινο θυσιαστήριο και έχουμε ανάψει τα φυτίλια της χρυσής λυχνίας, καθώς περνάμε την τράπεζα της προθέσεως προς το θυσιαστήριο του θυμιάματος κι εκεί χρησιμοποιούμε την ίδια φωτιά για να οικοδομήσουμε το έργο της μετάνοιας και της γνώσης του λόγου Του, έχοντας διδαχθεί από το Άγιο Πνεύμα, μπορούμε τότε να είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε μέσα στο καταπέτασμα, στον ερχομό του Ιησού, ή στην αρπαγή της Εκκλησίας.