ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (14)

ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ

Εξαιτίας του θανάτου, της ταφής και της ανάστασης του Χριστού, (θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, χάλκινος νιπτήρας και κιβωτός της Διαθήκης), ο Χριστός έγινε σ’ εμάς (1) φως, (2) μεσίτης και (3) τροφή της ψυχής (λυχνία, θυσιαστήριο θυμιάματος, τράπεζα των άρτων). Πρόσεξε ότι τα τρία πρώτα είναι σε οριζόντια γραμμή και τα τρία τελευταία κάθετα, σύμφωνα με το σχήμα που έχουμε δει σχετικά με τη σκιά του σταυρού.

Το θυσιαστήριο του θυμιάματος ήταν από ξύλο, καλυμμένο με χρυσό. Υπήρχαν τέσσερα κέρατα στις τέσσερις γωνίες του. Είχε κι αυτό ένα χρυσό στεφάνι στην κορυφή και μεταφερόταν με δύο μοχλούς (κοντάρια). Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το κατάπέτασμα στα Άγια (Έξ.λ:1-10).

Αναζητώντας την αλήθεια - 021

Α. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ

Το Θυσιαστήριο του θυμιάματος είναι τύπος της προσευχής και της δοξολογίας μας στο Θεό, καθώς βυθιζόμαστε μέσα σ’ Αυτόν δια του Πνεύματος.

Η προσευχή είναι αυτή που μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό από οτιδήποτε άλλο που μπορούμε να κάνουμε. Τη στιγμή της προσφοράς του θυμιάματος στο θυσιαστήριο, ο ιερέας ήταν πιο κοντά στο Θεό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, γιατί αυτή ήταν η τελευταία ενέργεια που γινόταν πριν να περάσει το καταπέτασμα. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ που να μας θυμίζει τον κόσμο. Η χρυσή λυχνία ακτινοβολεί γύρω το φως της κι αν πεινάμε υπάρχει η Τράπεζα της προθέσεως. Αυτό είναι το μέρος στο οποίο είμαστε «κλεισμένοι με το Θεό». Διάβ: Ματθ.ς:6. Πολλές φορές δεν ξέρουμε τι να προσευχηθούμε, αλλά το Πνεύμα μεσιτεύει για μας. Οι προσευχές μας δεν είναι για να τις ακούσουν οι άνθρωποι όπως οι Φαρισαίοι στην εποχή του Ιησού, αλλά να γίνονται εν κρυπτώ.