ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ
ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ
Εξαιτίας του θανάτου, της ταφής και της
ανάστασης του Χριστού, (θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, χάλκινος νιπτήρας και
κιβωτός της Διαθήκης), ο Χριστός έγινε σ’ εμάς (1) φως, (2) μεσίτης και (3)
τροφή της ψυχής (λυχνία, θυσιαστήριο θυμιάματος, τράπεζα των άρτων). Πρόσεξε
ότι τα τρία πρώτα είναι σε οριζόντια γραμμή και τα τρία τελευταία κάθετα,
σύμφωνα με το σχήμα που έχουμε δει σχετικά με τη σκιά του σταυρού.
Το θυσιαστήριο του θυμιάματος ήταν από
ξύλο, καλυμμένο με χρυσό. Υπήρχαν τέσσερα κέρατα στις τέσσερις γωνίες του. Είχε
κι αυτό ένα χρυσό στεφάνι στην κορυφή και μεταφερόταν με δύο μοχλούς
(κοντάρια). Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το κατάπέτασμα στα Άγια (Έξ.λ:1-10).
Το θυσιαστήριο του θυμιάματος είναι σύμβολο
του Χριστού σαν Μεσίτη μας (Εβρ.ζ:25
Ρωμ.η:34). Το θυμίαμα είναι καθαρός τύπος της προσευχής (Ψαλμ.ρμα:2). Το
θυμίαμα προσφερόταν από τον αρχιερέα κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Με τον ίδιο
τόπο, ο Ιησούς ο Αρχιερέας μας, μεσιτεύει για μας (Έξ.λ:7-8 Ιωάν.ιζ:9
Λουκ.κβ:32).
Μια φορά το χρόνο, αίμα από το θυσιαστήριο
του ολοκαυτώματος τοποθετείτο στα κέρατα του θυσιαστήριου του θυμιάματος
(Έξ.λ:10). Ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να μεσιτεύσει για μας σαν Αρχιερέας, αν
πρώτα δεν είχε προσφέρει το αίμα Του.
Στην εκκλησία, το θυμίαμα συμβολίζει τις
προσευχές των αγίων (Αποκ.ε:8 η:3-4 Λουκ.α:10.13). Η εκκλησία στέκεται ανάμεσα
στο Θεό και τον αμαρτωλό άνθρωπο, ικετεύοντας για συνδιαλλαγή (Β’ Κορ.ε:20). Αν
δεν υπήρχαν οι προσευχές των αγίων, τίποτα δεν θα εμπόδιζε το Σατανά να έχει
τον πλήρη έλεγχο πάνω στη γη (Β’ Θες.β:6-8
Ιεζ.θ:4 Αποκ.ζ:3). Εφόσον τα
κέρατα σημαίνουν δύναμη, η συχνή προσευχή είναι που μας δίνει δύναμη με το Θεό.
Ο λόγος που το άρωμα του θυμιάματος ανέβαινε προς τα πάνω, είναι ότι το θυμίαμα
έπεφτε πάνω στα κατακόκκινα πυρωμένα κάρβουνα. Οι ιερείς μπορεί να έριχνα
ποσότητες θυμιάματος πάνω στο θυσιαστήριο, αλλά ούτε ένα συννεφάκι δεν θ’
ανέβαινε προς τα πάνω αν δεν έπεφτε πάνω στη φωτιά. Αυτό μας δείχνει τη διαφορά
ανάμεσα στο να λες απλά μια προσευχή και να προσεύχεσαι ένθερμα (Γέν.
λβ:28 Ιάκ.ε:17,18 Λουκ.ια:5-13
Ιωάν.ιε:7 Ματθ.κα:21,22).
Το θυσιαστήριο
του θυμιάματος έπρεπε να μεταφέρεται με κοντάρια. Οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε
στο ταξίδι μας στην έρημο, πρέπει πάντα να έχουμε μαζί μας το ισχυρό όπλο της
προσευχής. Το θυμίαμα ήταν κομμένο σε μικρά κομμάτια, γιατί ο Θεός απαντά την
και την πιο μικρή προσευχή. Έπρεπε να γίνεται συνέχεια (Έξ.λ:8 Λουκ.ιη:1 Α’ Θες.ε:17).
