Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Οικοδομώντας μια σχέση

Βιβλική άποψη του θέματος

           

Αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται ξαφνικά, αλλά παίρνει κόπο και χρόνο.

Γέν.α:27  Ας παρατηρήσουμε ότι λέει: Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον και παρακάτω: κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν και μετά διευκρινίζει: άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Η έννοια αυτού του εδαφίου είναι ότι ο Θεός δημιούργησε ΕΝΑ. 

Η πρόθεσή Του για το άρσεν και το θήλυ ήταν να είναι ΕΝΑ. Μπορεί να είναι διαφορετικά σώματα και διαφορετικές προσωπικότητες ή χαρακτήρες, αλλά ο Θεός είπε ότι ποίησε ΕΝΑ. Γι’ αυτό στο Γέν.β:24 λέει: Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.   

Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης βλέπουμε όλες τις μέρες της δημιουργίας. Κάθε φορά που ο Θεός τελείωνε κάτι  έβλεπε ότι ήτο καλόν. Μόνο μία φορά ο Θεός δεν είπε ότι κάτι ήταν καλό κι αυτό όταν δημιούργησε τον άνθρωπο (Γέν.β:18). Αυτός που δημιουργήθηκε κατά την εικόνα του Θεού, αυτός που ήταν η κορωνίδα της δημιουργίας έχοντας εξουσία πάνω σε κάθε τι, ήταν μόνος. Και ο Θεός όταν κοίταξε τον Αδάμ είπε: Δεν είναι καλόν..... και γι’ αυτό αποφάσισε να τακτοποιήσει το θέμα. Είναι άξιο προσοχής ότι δεν παραπονέθηκε ο άνθρωπος για την έλλειψη συντρόφου, αλλά ο Θεός παρατήρησε ότι δεν ήταν καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος.

Οι γυναίκες είναι η τακτοποίηση του Θεού! Ο Θεός έλυσε το πρόβλημα δίνοντας κάτι όμορφο! Ο Θεός δημιούργησε τις γυναίκες γιατί τις χρειαζόμαστε. Δεν είναι καλό για τον άνδρα να είναι χωρίς γυναίκα. (Πέστε στη γυναίκα σας: Δεν είναι καλό να είμαι χωρίς εσένα, είσαι το δώρο του Θεού για μένα, ο Θεός ήξερε ότι σε χρειαζόμουν).

Το θέμα των δύο πρώτων κεφαλαίων της Γένεσης - που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο - είναι ότι ο σύζυγος και η σύζυγος πρέπει να είναι ΕΝΑ. Όταν ο Θεός θέλησε να δημιουργήσει τη γυναίκα δεν ξαναπήρε χώμα να το μορφώσει και να του φυσήξει πνοή ζωής όπως έκανε με τον άνδρα, αλλά πήρε τη γυναίκα μέσα απ’ τον άνδρα (Α’ Τιμ.β:13). Ο σκοπός και πάλι είναι να δώσει έμφαση στην ενότητα μέσα στη σχέση του γάμου. Ο Αδάμ αναγνώρισε ότι η Εύα ήταν οστούν εκ των οστέων του και σάρξ εκ της σαρκός του, άρα ΕΝΑ. Μετά τη σχέση μας με το Θεό, η δεύτερη ισχυρή σχέση είναι αυτή του άνδρα και της γυναίκας. Ο Θεός λοιπόν μέσα στο λόγο Του μας δίνει το σωστό πρότυπο του γάμου.

­Η Γραφή δεν είναι επηρεασμένη από τα ήθη και τα έθιμα κάποιας φυλής ή έθνους. Είναι για όλο τον κόσμο. Αυτό λοιπόν που η Γραφή λέει για το γάμο, είναι καλό για κάθε έθνος και για κάθε φυλή.

ΓΑΜΟΣ: είναι μια σχέση που όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα μπαίνουν αρχίζουν ν’ αναπτύσσουν το χαρακτήρα τους και να ωριμάζουν, αλλά και που συμπληρώνουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Είναι δηλαδή μια σχέση που έχει σχεδιαστεί ν’ ανταποκριθεί σε ανάγκες. Ο σύζυγος πρέπει να πληρώσει τις ανάγκες της συζύγου, η σύζυγος τις ανάγκες του συζύγου και οι δύο μαζί σαν γονείς τις ανάγκες των παιδιών. Αν δεν είναι κανείς τόσο ευαίσθητος ώστε να πληρώνει τις ανάγκες του άλλου, δε ζει το βιβλικό γάμο. Μπορεί να είναι παντρεμένος, αλλά δεν εκπληρώνει αυτό που ο Θεός θέλει στο γάμο του.

Η σχέση του γάμου διαρκεί ολόκληρη τη ζωή γιατί πραγματικά χρειάζεται μια ζωή για να μπορέσεις να αναπτύξεις αυτή τη σχέση, να γνωρίσει ο ένας τον άλλο και να γίνουν ΕΝΑ. Είναι μια συνεχής φροντίδα η διατήρηση αυτής της ενότητας και το δυνάμωμα της σχέσης του γάμου.

Ένας όμορφος γάμος δεν είναι κάτι που συμβαίνει.... έτσι. Εμείς τον κάνουμε όμορφο δουλεύοντας πάνω σ’ αυτό σ’ όλη μας τη ζωή. Είναι θέμα εκλογής, όπως και η αγάπη. Η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα αν και επιδρά στα συναισθήματα. Η αγάπη είναι επιλογή. Μερικοί όταν μιλάνε για αγάπη και έρωτα το βλέπουν σαν μεταδοτική ασθένεια. Ο Θεός δε μας αγάπησε επειδή είμαστε όμορφοι, καθαροί, καλοί, επιθυμητοί, αλλά γιατί μας εξέλεξε όταν εμείς είμαστε ακόμα μέσα στις αμαρτίες μας. Μετά έψαξε και μας βρήκε κι άρχισε να μας ελκύει στον Εαυτό Του. Τελικά ανταποκριθήκαμε και αναπτύχθηκε αυτή η σχέση που έχουμε σήμερα. Ο γάμος λοιπόν είναι ο πρώτος θεσμός. Σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε απ’ τον Παντοδύναμο Θεό.

Χριστιανικός γάμος: είναι η ένωση δύο προσωπικοτήτων σ’ ένα σώμα χωρίς κανείς να χάνει την ταυτότητά του. Ο Θεός λέει ότι δύο είδη πηλού μπορούν ν’ αναμειχθούν και να δημιουργήσουν ένα αντικείμενο στο οποίο όμως μπορεί κανείς να διακρίνει τους δύο πηλούς που ίσως έχουν διαφορετικό χρώμα. Διατηρούν την ταυτότητά τους, αλλά είναι ένα. Ότι κάνουν το κάνουν για το καλό του συνόλου. Η έμφαση λοιπόν δίνεται στην οικογένεια. Δυστυχώς οι άνθρωποι σήμερα παντρεύονται ενώ είναι λίγο ή καθόλου προετοιμασμένοι γι’ αυτό.