Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ
ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ι. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (Έξοδος κε:10-16).
Η κιβωτός ήταν ένα κουτί από αδιάφθορο
ξύλο, καλυμμένο από καθαρό χρυσάφι, εσωτερικά και εξωτερικά. Γύρω – γύρω στο
πάνω μέρος υπήρχε ένα χρυσό στεφάνι. Ακόμα υπήρχαν δύο κρίκοι σε κάθε πλευρά
για τη μεταφορά της. Το ιλαστήριο, το σκέπασμα της κιβωτού ήταν από συμπαγές
χρυσάφι. Από κάθε άκρη ήταν σφυρηλατημένο ένα Χερούβ σε μια στάση ελαφριάς
υπόκλισης, έτσι ώστε τα φτερά τους ακουμπούσαν. Ανάμεσα στα Χερουβείμ έλαμπε η
στήλη φωτιάς της παρουσίας του Θεού. Μέσα στην κιβωτό βρισκόταν οι πλάκες του
Νόμου, μια χρυσή στάμνα με μάνα και η ράβδος του Ααρών που άνθισε.
ΙΙ. ΤΥΠΟΙ
Ακολουθήσαμε τα ίχνη του Χριστού από το
σταυρό μέχρι τον τάφο, και τώρα στη δόξα που επισκίαζε το ιλαστήριο, θα Τον
δούμε σε όλη τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη της ανάστασης. Η κιβωτός οδηγούσε
πάντοτε το λαό, αφού οι ιερείς έπρεπε να προπορεύονται μεταφέροντάς την στους
ώμους. Ο αναστημένος Ιησούς οδηγεί το λαό Του. Όποιος είναι πρόθυμος να Τον
ακολουθήσει, θα οδηγηθεί στη δόξα. Κάποτε ο Θεός είπε στο Μωυσή: Πάρε την κιβωτό
και φέρε την μπροστά στο στρατό και θα τους οδηγήσει. Έψαχναν να βρουν τόπο
ανάπαυσης τότε. Ο μόνος ασφαλής τρόπος να φτάσουμε στον ουρανό, τον τόπο όπου
θ΄ αναπαυθούμε, είναι ν’ ακολουθούμε το Αρνίο όπου αν υπάγη (Αποκ.ιδ:4).
Το ότι η κιβωτός συμβολίζει τον αναστημένο
Ιησού Χριστό, προβάλλεται από τη ράβδο που βλάστησε. Ήταν η ράβδος που
χρησιμοποιούσε ο Ααρών. Ένα κομμάτι νεκρό ξύλο, που πάνω του βρισκόταν ζωντανά
άνθη. Ζωή μέσα από το θάνατο, η δύναμη της ανάστασης του Χριστού. Το χρυσό
στεφάνι γύρω από το πάνω μέρος της κιβωτού που ήταν σαν διάδημα, φανερώνει ότι
ο Χριστός αναστήθηκε για να γίνει Βασιλιάς βασιλιάδων πάνω σ’ όλη τη γη
(Ψαλμ.β:6 Αποκ.ιθ:16).
Μόνο ο αρχιερέας μπορούσε να μπει μέσα στα
Άγια των Αγίων, κι αυτό μόνο μια φορά το χρόνο. Ο ιερέας έπαιρνε από το αίμα
που χυνόταν στο χάλκινο θυσιαστήριο, πήγαινε μέχρι το καταπέτασμα και ράντιζε
το αίμα πάνω στο ιλαστήριο. «εις δέ τήν δευτέραν άπαξ τού ενιαυτού
εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί χωρίς αίματος, τό οποίον προσφέρει υπέρ
έαυτού καί τών εξ αγνοίας αμαρτημάτων τού λαού, καί τούτο εδηλοποίει τό Πνεύμα
τό Αγιον, ότι δέν ήτο πεφανερωμένη η εις
τά άγια οδός, επειδή η πρώτη σκηνή ίστατο έτι·» (Εβρ.θ:7-8). Το ιλαστήριο
ήταν ο θρόνος του Θεού για τον Ισραήλ. Το ράντισμα του αίματος άλλαζε το θρόνο
του Θεού από θρόνο κρίσης σε θρόνο χάρης (Εβρ.δ:14-16). Τώρα, μπορούμε να
πλησιάζωμεν μετά παρρησίας εις τόν θρόνον τής χάριτος, διά νά λάβωμεν έλεος καί
νά εύρωμεν χάριν πρός βοήθειαν εν καιρώ χρείας. Ο Ιησούς, ο δικός μας
αρχιερέας, ράντισε το θρόνο του Θεού στον ουρανό με το αίμα Του. Η Γραφή
διαβεβαιώνει ότι το ιλαστήριο ήταν καθαρός τύπος του Ιησού. Στους Ρωμ.γ:25
(κείμενο) διαβάζουμε: «όν προέθετο ο Θεός ιλαστήριον δια πίστεως εν τω αυτού
αίματι…».
Η λέξη ιλαστήριο στα Εβραϊκά σημαίνει κατά
λέξη: «κάλυμμα αίματος». Το ιλαστήριο κάλυπτε και τις πλάκες του Νόμου που
καταδίκαζαν κάθε άνθρωπο, γιατί κάθε ψυχή έχει παραβιάσει με κάποιο τρόπο το
νόμο του Θεού. Εκεί βρίσκονταν οι αμαρτίες του Ισραήλ και ο Θεός τις έβλεπε
όταν κοίταζε προς τα κάτω. Πόσο ελεήμων είναι ο Θεός, ώστε να διατάξει το
ραντισμένο με αίμα χρυσό καπάκι, να τοποθετηθεί πάνω απ’ αυτό το στοιχείο που
τους καταδίκαζε! Γι’ αυτό ο Βαλαάμ μπορούσε να πει: «Δέν εθεώρησεν ανομίαν
εις τόν Ιακώβ, ουδέ είδε διαστροφήν εις
τόν Ισραήλ· Κύριος ο Θεός αυτού είναι
μετ' αυτού, καί αλαλαγμός βασιλέως είναι μεταξύ αυτών» (Αριθ.κγ:21). Ήταν
ανυπάκουοι και πεισματάρηδες, αλλά ο Κύριος προμήθευσε κάλυμμα για όλες τις
αμαρτίες τους.
Είδαμε μέχρι τώρα, πως μπορούμε ν’
ακολουθήσουμε τα ίχνη του Χριστού υπακούοντας στο Ευαγγέλιο. Μετανοούμε,
βαπτιζόμαστε στο νερό σαν απόδειξη του εσωτερικού καθαρισμού και τώρα βρίσκουμε
το τρίτο μέρος του Ευαγγελίου, την ανάσταση, που εκπληρώνεται στην εκκλησία με
τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, είναι η δύναμη της ανάστασης
που πρέπει να προσδοκούμε να λάβουμε αφού έχουμε θαφτεί με το Χριστό στο
βάπτισμα (Ρωμ.η:11 ς:4-5 Πράξ.α:8
β:38-39).
Όπως ο αναστημένος Χριστός αναλήφθηκε στο
θρόνο, το Άγιο Πνεύμα έχει δοθεί για να προετοιμάσει τους αγορασμένους με το
αίμα Του αγίους ώστε να βασιλέψουν μαζί Του στο θρόνο (Αποκ.γ:21 Λουκ.κδ:49
Β’ Τιμ.α:14).
Όταν πέθανε ο Χριστός, το καταπέτασμα στο
ναό που απέκλειε τους ανθρώπους να πλησιάσουν τα Άγια των Αγίων, σχίσθηκε από
πάνω μέχρι κάτω (Μάρκ.ιε:37-38). Εφόσον το σχίσιμο ξεκίνησε από πάνω, δεν έγινε
από άνθρωπο, αλλά από τον ίδιο το Θεό. Τώρα, τα Άγια των Αγίων είναι ανοικτά
για όποιον θέλει να μπει. Έτσι, και το Πνεύμα το Άγιο, η δύναμη της ανάστασης,
είναι για τον καθένα που θα μπει από το δρόμο του βαμμένου με αίμα θυσιαστηρίου.
