ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Προς Εβραίους (3)

Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

ζ:1-28

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ; Στις Γραφές αναφέρεται σε τρία σημεία: Γεν.ιδ, Ψαλμ.ρι, κι εδώ στην επιστολή προς Εβραίους.

Η τάξη της ιεροσύνης του Μελχισεδέκ δεν εξαρτιόταν από ανθρώπινη γενεαλογία, αλλά από την αιώνια ιεροσύνη που ήταν ανώτερη της Ααρωνικής. Ωστόσο η ιεροσύνη του Ιησού Χριστού ήταν κατά πολύ ανώτερη αυτής των Λευιτών. Εξαιτίας αυτού έχουμε Αρχιερέα που μπορεί να σώζει εντελώς (εδ.25), ζών πάντοτε για να μεσιτεύει για μας. Είναι άγιος, άκακος, αμίαντος, ξεχωρισμένος απ’ τους αμαρτωλούς. Επειδή ήταν αναμάρτητος, δεν πρόσφερε θυσίες για δικές Του αμαρτίες, αλλά μάλλον πρόσφερε μία θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου όταν πρόσφερε τον ίδιο Του τον Εαυτό (εδ.27).

Β. ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

η:1-13

Σ΄ αυτό το κεφάλαιο διαβάζουμε για μια καλλίτερη διαθήκη, επειδή είναι οικοδομημένη πάνω σε καλλίτερες επαγγελίες (εδ.6). Διαθήκη είναι συμφωνία ανάμεσα σε δύο μέρη. Το ένα μέρος υπόσχεται να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, όταν το άλλο μέρος κάνει απ’ τη μεριά του συγκεκριμένα πράγματα. Στο όρος Σινά ο Θεός έδωσε συγκεκριμένες λεπτομερείς οδηγίες στο Μωϋσή κι ένα πρότυπο της σκηνής που θα έχτιζε. Η Σκηνή του Μαρτυρίου σχεδιάστηκε να είναι τύπος αιώνιων πραγμάτων και των αρχών της απολύτρωσης. Η διαθήκη που έγινε με το Μωϋσή είναι γνωστή σαν Παλαιά Διαθήκη. Ήταν πλημμελής επειδή δεν ήταν πλήρης. Μάλλον προετοίμαζε το δρόμο για το Ευαγγέλιο. Ήταν ακόμα πλημμελής γιατί δεν έδινε στον άνθρωπο τη δύναμη να κάνει το μέρος του απέναντι σ’ αυτή τη διαθήκη.

Η Καινή Διαθήκη έχει καλλίτερες επαγγελίες. Οι επαγγελίες της Π. Δ. είχαν να κάνουν κυρίως μ’ αυτή τη ζωή, αντίθετα μ’ αυτές της Κ. Δ. που αναφέρονται στη μέλλουσα ζωή. Στην Παλαιά Διαθήκη οι επαγγελίες εξαρτιόταν απ’ το Λόγο του Θεού «θέλω». Έξι φορές σ’ αυτή τη γραφή βρίσκουμε την υπόσχεση «θέλω». Στην Καινή Διαθήκη η λέξη «αν» δεν συναντάται. Η Κ. Δ. εξαρτάται απ’ το τί κάνει ο Θεός, όχι από ανθρώπινα έργα.

1.     Θέλω κάμει διαθήκην καινήν προς τον οίκον Ισραήλ

2.     Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών.

3.     Θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός

4.     Θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας αυτών

5.     Τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον

Όταν ο Ιησούς συγχωρεί αμαρτίες, τις ξεχνάει κιόλας. Στην Καινή Διαθήκη οι αμαρτίες του λαού του Θεού έχουν εξαφανιστεί, είναι σαν να μην έγιναν ποτέ. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει έλεος και συμπάθεια. Η καινούρια διαθήκη είναι η διαθήκη της χάρης.

Γ. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

θ:1-28

Συγκρίνει τη Σκηνή του Μαρτυρίου με την αληθινή σκηνή του Θεού που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια. Περιγράφει ο απόστολος Παύλος τη Σκηνή του Μαρτυρίου γιατί ο καθένας που θέλει να μελετήσει τη Βίβλο πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το σχέδιο της σκηνής.

Ο Αρχιερέας έμπαινε μέσα στα Αγια των Αγίων μια φορά το χρόνο για να ζητήσει την ετήσια απολύτρωση του λαού. Ο Ιησούς εισήλθε μία φορά για να πετύχει αιώνια απολύτρωση. Ο Αρχιερέας πρόσφερε αίμα ζώων, ο Ιησούς πρόσφερε το ίδιο Του το αίμα.

Η καινούρια συμφωνία που έγινε ονομάζεται «Καινή Διαθήκη» (εδ.15). Διαθήκη είναι κάποια επιθυμία που ισχύει μετά το θάνατο του διαθέτη. Η Καινή Διαθήκη ισχύει μετά το θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν μερικά εδάφια που είναι πολύ σημαντικά:

Εδάφιο 22  Η έκχυση του αίματος είναι απαραίτητη για την άφεση των αμαρτιών. Θρησκείες που δεν περιλαμβάνουν το αίμα δεν σώζουν.

Εδάφιο 27  Κανείς δεν μπορεί ν’ αποφύγει το θάνατο. Όλοι πρέπει να πεθάνουν κι αμέσως μετά ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση του Θεού. Η μόνο εξαίρεση θα είναι η εκκλησία, η νύμφη που θα αρπάξει ο Κύριος.

Εδάφιο 28  Ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών. Αυτό ακυρώνει τις συνεχόμενες τελετές θυσίας του Χριστού που γίνονται απ’ την Ορθόδοξη και Καθολική εκκλησία.

Αναφέρεται τρεις φορές ότι:

1.     Ο Χριστός φανερώθηκε σαν θυσία περί αμαρτίας (εδ.26)

2.     Εμφανίσθηκε σαν Αρχιερέας (εδ.24)

3.     Θα φανεί δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία για σωτηρία (εδ.28)

Δ. ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

ι:1-18

Το γεγονός ότι οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά, αποδεικνύει ότι δεν εκπλήρωναν το σκοπό της θυσίας, ν’ απομακρύνουν την αμαρτία. Σ’ αυτό το εδάφιο ο απόστολος Παύλος δίνει έμφαση στην πληρότητα και την επάρκεια της θυσίας του Χριστού. Προσέξτε την έμφαση στις τρεις εκφράσεις: Μία θυσία (εδ.12), μία προσφορά εδ.14), διαπαντός (εδ.12,14). Αφού πρόσφερε αυτή τη μοναδική θυσία περί αμαρτίας, μετά κάθισε στη θέση της δόξας και της δύναμης. Η έκφραση «εκάθισε» δηλώνει ότι το έργο της απολύτρωσης τελείωσε για όλη την αιωνιότητα.

Ε. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ

ι:19-37

Το τελευταίο μέρος αυτού του κεφαλαίου είναι μια προτροπή για σταθερότητα που μπορούμε να τη μελετήσουμε σε τρία μέρη:

1. Τα προνόμιά μας μαζί με τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μας (εδ.19-25)

Αφού ο Ιησούς, ο Αρχιερέας μας, κυβερνά τον οίκο του Θεού και το καταπέτασμα του Ναού που συμβολίζει το σώμα Του πάνω στο σταυρό σχίσθηκε, έχουμε το προνόμιο να μπαίνουμε μέσα στα Αγια των Αγίων, αυτή καθ’ αυτή την παρουσία του Θεού. Έχουμε αυτό το δικαίωμα, επειδή οι καρδιές μας έχουν καθαριστεί με το αίμα του Χριστού κι επειδή έχουμε βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού. Δεν υπάρχει πλέον τόπος για αμφιβολίες και ερωτηματικά σχετικά με τη σωτηρία μας γιατί ο Ιησούς είναι πιστός σε ό,τι λέει.

Ανταποκρινόμενοι σ’ αυτό, ας γίνουμε εύσπλαχνοι κι ευγενικοί ο ένας προς τον άλλο. Ας μην αμελούμε τις συναθροίσεις της εκκλησίας. Ας προτρέπουμε ο ένας τον άλλο, ιδιαίτερα τώρα που η παρουσία του Κυρίου είναι τόσο κοντά. Είναι απαραίτητο ο κάθε Χριστιανός να έχει την εκκλησία που παρακολουθεί και βοηθά.

2.  Αυστηρή προειδοποίηση (εδ.26-31)

Ο Παύλος περιγράφει πόσο σοβαρό είναι ν’ αρνηθεί κανείς το Σωτήρα εκ προθέσεως και θεληματικά, μετά την εμπειρία της σωτηρίας. Υπάρχουν δύο ακραίες διδασκαλίες πάνω σ’ αυτό το εδάφιο, που είναι και οι δύο λάθος. Κάποιοι διδάσκουν ότι κανείς αποστάτης δεν μπορεί ν’ αποκατασταθεί ξανά. Άλλοι πάνε στο άλλο άκρο και λένε ότι αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται στους αποστάτες, αλλά σ’ αυτούς που άκουσαν το ευαγγέλιο και απέρριψαν το Χριστό.

Οι αποστάτες μπορούν ν’ αποκατασταθούν. Υπάρχει όμως πολύ σοβαρός κίνδυνος να μην μπορεί να γίνει αυτό, αν κάποιος εκ προθέσεως επιστρέψει στον κόσμο. Αυτό το εδάφιο ασχολείται με αποστάτες που έχουν περιφρονήσει ό,τι ο Θεός έκανε γι’ αυτούς. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία, αν κάποιος περιφρονήσει το αίμα του Ιησού Χριστού και το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτόματα είναι αιώνια χαμένος και θ’ αντιμετωπίσει το Θεό σαν πύρ καταναλίσκον.

3.  Παρηγορία (εδ.32-38)

Λέει στους Εβραίους Χριστιανούς να θυμούνται τη θαυμαστή μέρα που πίστεψαν. Υπέφεραν, έγιναν θέατρο, διώχτηκαν κι έτσι έγιναν κοινωνοί όλων αυτών που περνάνε τις ίδιες καταστάσεις. Δέχτηκαν με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων τους, ξέροντας ότι έχουν καλλίτερη περιουσία που τους περιμένει στον ουρανό.

Ας μην αφήσουμε αυτή την όμορφη εμπιστοσύνη προς τον Κύριο. Ας κρατήσουμε υπομονετικά μέχρι τέλους, κάνοντας πάντοτε το θέλημα του Θεού, γιατί ο Κύριος δεν θ’ αργήσει να επιστρέψει!

Ζ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ