Το έργο του
Θεού θέλει κόπο και υπομονή πολύ. Ορισμένοι, πολλές φορές ανυπομονούν γιατί
κάτι αργεί, ίσως γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι σ’ όλη μας τη ζωή θα εργαζόμαστε
για τον Κύριο. Το έργο του Θεού δεν είναι κάτι που τελειώνει σε 2, 3 μέρες και
μετά ησυχάζεις. Δεν είμαστε εμείς που θα τελειώσουμε, το δικό μας το μέρος
είναι να μας βρει ο Κύριος όταν έρθει εργαζόμενους!!
Α. Ο Ιησούς
συνεχίζει και αναφέρεται στην κατάσταση της εκκλησίας που καθώς την μελετούμε,
θα βρούμε πλήθος από θαυμάσιες αρχές και αλήθειες που πρόκειται να μας στηρίξουν
και να μας προφυλάξουν.
1) Πρώτα απ’ όλα
δείχνει ότι ψευδαπόστολοι προσπάθησαν ήδη απ’ την αρχή να εξαπατήσουν και να
καταστρέψουν το θεμέλιο της εκκλησίας, που ο ίδιος ο Ιησούς είχε θέσει.
Βλέπουμε λοιπόν ειδωλολατρικές και κοσμικές φιλοσοφίες από όλα τα έθνη και
ιδιαίτερα Ελληνικές, που υπήρχαν εκατοντάδες χρόνια πριν, να διαβρώνουν την
εκκλησία και να αναμειγνύονται με την αγνή διδασκαλία του Ιησού.
2) Η φιλοσοφία
που άρχισε να εισέρχεται ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ. Ήταν Ελληνική φιλοσοφία μιας
ανώτερης μορφής γνώσης που γέμιζε τον άνθρωπο με εγωισμό και υπερηφάνεια.
Μπορούσε δηλαδή κάποιος να κατακτήσει μια πραγματικά υψηλή πνευματική θέση
εξαιτίας αυτής της μυστηριώδους γνώσης. Δεν ήταν κάτι που ταπεινώνει, αλλά
αντίθετα μια θεωρία που ύψωνε το «εγώ» του ανθρώπου ενώ συγχρόνως τον άφηνε στη
μιζέρια της αμαρτίας και της διαφθοράς του.
3) Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ
ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Μια άλλη θεωρία που άρχισε στην Αλεξάνδρεια και είχε σκοπό τη
διαστρέβλωση της διδασκαλίας της φύσης του Θεού.
4) Οι
ΙΟΥΔΑΙΖΟΝΤΕΣ ήταν άνθρωποι που προσπαθούσαν να φέρουν τους Χριστιανούς πίσω και
κάτω από το Νόμο του Μωυσή, όπως στην Γαλατία, και να τους υποτάξουν σε ζυγό
από τον οποίο ο Θεός τους είχε ελευθερώσει. Αυτό ήταν μια απόπειρα καταστροφής
της χάρης του Θεού προς τους αγίους.
5) Επίσης
υπήρχαν πολλοί εργάτες οι οποίοι ήθελαν να είναι ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ και να
υψώσουν τους εαυτούς τους σαν απόλυτους κυρίαρχους πάνω στην εκκλησία αντί να
είναι οι υπηρέτες της.
Οι πληροφορίες
που λαβαίνουμε από αυτό το μήνυμα, προς τον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου,
είναι σαφείς:
1. Δεν μπορούσε να ανεχθεί τους ΚΑΚΟΥΣ.
(Καταλαβαίνεις
πως όποιος τους ανέχεται δεν είναι αρεστός στον Κύριο;)
2. Αυτοί οι ΚΑΚΟΙ ήταν άνθρωποι που
ισχυρίζονταν για τον εαυτό τους ότι ήταν «απόστολοι».
(Πόσους
τέτοιους ξέρεις/αντιλαμβάνεσαι να κινούνται γύρω σου; Μήπως πρέπει να κοιτάζεις
καλύτερα;)
3. Απέναντι σ' αυτό τον ισχυρισμό τους, τους
δοκίμασε.
(Εσύ
ενδιαφέρεσαι να αφαιρέσεις το ένδυμα προβάτου από τους λύκους που
παρουσιάζονται ως πρόβατα;)
4. Η δοκιμή απέδειξε ότι δεν ήταν αληθινοί
«απόστολοι» αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ.
(Έχεις κάνει
το χρέος σου απέναντι σε τέτοιους ζωντανούς κινδύνους στην εκκλησία σου;)
Πώς
αντιμετώπισε αυτή τη διαδικασία ο Κύριος; Μήπως μάλωσε τον δούλο Του γι' αυτό που
έκανε; Όχι μόνο δεν τον μάλωσε, αλλά αντίθετα τον επαίνεσε!
Και τον
επαίνεσε για τους εξής δύο λόγους:
(α) Επειδή
ακριβώς έκανε τον αναγκαίο έλεγχο για να δοκιμάσει, δηλαδή να ελέγξει και να
αποδείξει τη γνησιότητα ή μη, όλων εκείνων που έλεγαν ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, και
(β) Επειδή
διερεύνησε, ανακάλυψε και αποκάλυψε την πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν ήταν
αληθινοί απόστολοι αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ.
Στη σημερινή
εποχή όλοι εκείνοι που ακολουθούν τα βήματα αυτού του δούλου του Θεού, δηλαδή
ελέγχουν και διακρίνουν τα λεγόμενα και τα έργα καθενός που στέκεται μέσα στην
εκκλησία και λέει ότι είναι "απόστολος" ή "χαρισματούχος" ή
"πνευματικός" (Α΄ Κορ.ιδ:29), συνήθως
κατηγορούνται και παραμερίζονται, επειδή τάχα δεν είναι διακριτικοί,
ευγενείς και καλόπιστοι αλλά μάλλον καχύποπτοι, σκληροί, απότομοι, θρασείς…
Όμως αυτοί δεν
κάνουν άλλο παρά εκείνο που πρόσταξε ο Παύλος στον Τίτο και όλους τους
υπεύθυνους για την υγεία της εκκλησίας, που είναι «έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει»
(Τίτ.α:13-14).
Αλλά συμβαίνει, δυστυχώς
όχι σπάνια, αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι από το απλό εκκλησίασμα, αλλά να
έχουν καταφέρει να αναρριχηθούν σε διάφορα αξιώματα, είτε επειδή κάποιοι τους
προώθησαν είτε επειδή το κατάφεραν με στοχευμένες τους προσπάθειες.
Πώς μπορεί
όμως να είναι κάποιος ασφαλής όταν χρειαστεί να «ελέγξει» άλλους, κατά πόσον
είναι γνήσιοι υπηρέτες του Χριστού; Δεν είναι επικίνδυνο να πέσει σε κατάκριση,
σε αδικία, σε καταφρόνηση του σώματος του Κυρίου;
Βεβαίως και
υπάρχει τέτοιος κίνδυνος για κάποιον νήπιο ή ακατάρτιστο πιστό, γι' αυτό και ο
Ιάκωβος συνιστά «Μη γίνεσθε πολλοί
διδάσκαλοι, αδελφοί μου, εξεύροντες ότι μεγαλητέραν κατάκρισιν θέλομεν λάβει»
(Ιακ.γ:1). Αυτός ο λόγος όμως, δεν είναι ικανός να ανατρέψει την πραγματικότητα
ότι «αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους,
άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους»
(Εφεσ.δ:11).
Δεν θα έδινε
ποτέ ο Θεός στην εκκλησία Του κάτι που θα την έβλαπτε. Ασφαλώς όχι! Το πρόβλημα
γεννιέται όταν ο καθένας από μόνος του ανακηρύσσεται δάσκαλος ή απόστολος κ.λπ.
Και είναι ακριβώς σ' αυτό που αναφέρεται η επιστολή στον άγγελο της εκκλησίας
της Εφέσου, που εξετάζουμε εδώ.
Μιλάμε για
όλους εκείνους που ξαφνικά εμφανίζονται στη χώρα μας προερχόμενοι συνήθως εκ
του εξωτερικού, ως δήθεν χαρισματούχοι, δήθεν θαυματουργοί, δήθεν θεραπευτές,
δήθεν “μεγάλοι δάσκαλοι”, και εισβάλλουν στα εκκλησιάσματα, ενσπείροντας
“καινά δαιμόνια” –αλλά όχι “κενά”–,
υποσχόμενοι όλα όσα μέχρι σήμερα ο λαός του Θεού τάχα δεν γνώριζε και δεν
διδάχθηκε, και μάλιστα με την αναίδεια πως μόλις τώρα αποκαλύπτεται η “αλήθεια”
στους Έλληνες, που είχαν παραμείνει επί αιώνες στο σκοτάδι της “άγνοιας” επειδή
μόνο τούτοι οι εισβολείς έχουν τη “γνώση”...
Και τι να
πούμε για τις ατέλειωτες διασπάσεις –ιδιαίτερα στο χώρο των Πεντηκοστιανών και
των Παλαιοημερολογιτών– όπου ο πάσα ένας νομίζει πως είναι χαρισματούχος και
εντεταλμένος για “μεγαλόσχημες” αποστολές και διακονίες;;;
Ας θυμηθούμε
απλά εκείνο που ο Παύλος επεσήμανε στον Τιμόθεο: «Την παρακαταθήκην φύλαξον, αποστρεφόμενος τας βεβήλους ματαιολογίας και
τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως, την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι
επλανήθησαν κατά την πίστιν» (Α΄ Τιμ.ς:20-21).
Β. Σύντομη
περιγραφή και ιστορία της πόλης της ΕΦΕΣΟΥ.
Ήταν περίπου
96 χλμ. μακριά από την Πάτμο όπου ο Ιωάννης πήρε την Αποκάλυψη από τον Κύριο.
Ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ασίας, το κυριότερο λιμάνι στη Δυτική ακτή της
σημερινής Τουρκίας και τόπος διαμονής του Ρωμαίου ανθυπάτου της επαρχίας
Εφέσου. Πλούσια εμπορική πόλη γνωστή σαν «αγορά της Ασίας». Ήταν ένα
σταυροδρόμι με το λιμάνι γεμάτο από πλοία και κίνηση όλο τον καιρό. Μέσα στην
Έφεσο υπήρχε ένας από τους ωραιότερους ναούς της εποχής εκείνης, ο ναός της
Αρτέμιδος που την ονόμαζαν «το φως της Ασίας». Ο ναός αυτός αναφέρεται σαν ένα
από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν 7 φορές μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα
των Αθηνών και υποτίθεται ότι είχε 88 κολόνες των 18,20 μέτρων γύρω-γύρω και
στο εσωτερικό του. Η Έφεσος είχε επίσης ένα στάδιο 50.000 θέσεων, καθώς και την
πιο ασφαλή τράπεζα της Ασίας που ήταν τοποθετημένη πίσω από το άγαλμα της
Αρτέμιδος σ’ ένα λόφο. Η ασφάλεια της τράπεζας ήταν ότι είχε το ίδιο όνομα με
την Άρτεμη και ο κόσμος φοβόταν να κλέψει, γιατί η «θεά» θα έπαιρνε εκδίκηση. Η
πόλη ήταν γεμάτη από ειδωλολατρία, μαγικές τέχνες, φακιρικά και παράξενες
εσωτερικές φιλοσοφίες.
Ο Παύλος
κήρυξε εκεί για 3 χρόνια, ήταν ο μεγαλύτερος ιεραποστολικός σταθμός του, μετά
τη Ρώμη. Ο Τιμόθεος και ο Ιωάννης έμειναν εκεί σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Στην Α’ Τιμ. βλέπουμε ότι ο Τιμόθεος για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ήταν
ποιμένας όλης της εκκλησίας της Εφέσου.
Όταν ο κόσμος
άκουσε το κήρυγμα του Παύλου, έβγαλε στην πλατεία όλα τα μαγικά βιβλία και τα
έκαψαν (Πραξ.ιθ:19).
Εδώ έγινε ένα
τρομερό ξεσήκωμα εναντίον του Παύλου επειδή πλήθη πίστεψαν από το κήρυγμά του.
Ο ναός της Άρτεμης άρχισε να χάνει προσκυνητές γιατί πολλοί γίνανε Χριστιανοί,
κι όλοι αυτοί που πουλούσαν αγάλματα και φυλακτά της Άρτεμης άρχισαν να χάνουν
τη δουλειά τους.
Αυτή είναι η
πόλη στην εκκλησία της οποίας γράφτηκε η επιστολή του Παύλου προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ το
61 μ.Χ., αν και η εκκλησία είχε θεμελιωθεί από τον ίδιο περίπου το 52 μ.Χ.
Φυσικά η χρονική περίοδος της εκκλησίας της Εφέσου άρχισε πολύ νωρίτερα, πριν
ακόμα η εκκλησία της Εφέσου εδραιωθεί.
Η πόλη
επανειλημμένα λεηλατήθηκε μέχρι την τελική πια καταστροφή της από τους Τούρκους
και τους Μογγόλους το 1300 μ.Χ. Σήμερα η πόλη είναι ερείπια, κανείς δεν ζει πια
εκεί.
Γ. Οίδα τα έργα σου και τον κόπον
Εδώ φαίνεται η
κατάσταση της εκκλησίας, ότι δηλαδή κοπίαζε και εργαζόταν για τον Κύριο. Κόπος
σημαίνει σκληρή ενεργητική εργασία. Υπέφεραν διωγμό, παρόλα αυτά όμως ήταν
πιστοί και κήρυτταν το λόγο κι έτσι η εκκλησία εξαπλωνόταν. Δεν είχαν αποκάμει
αλλά συνεχώς προσπαθούσαν, κι αυτό το αναγνωρίζει εδώ ο Κύριος.
Α’ Κορ.ιε:10 λέει ότι κοπίασε περισσότερο
από όλους τους αποστόλους.
Πραξ.ιθ:11-12,19 Οι πρώτοι Εφέσιοι Χριστιανοί αγωνίστηκαν ν’ απαλλαγούν απ’ τα ψέματα
του Σατανά και τα βδελύγματα με τα οποία ήταν μπλεγμένοι πριν, μέσα σε μια πόλη
γεμάτη από ψεύτικες φιλοσοφίες και ειδωλολατρίες. Ο λαός του Θεού αγωνίστηκε να
βαδίσει πιστά, χωριστά από τον κόσμο παρά την αντίδραση και την σύγχυση που αντιμετώπιζαν.
Δ. Οίδα....και την υπομονήν σου
Η υπομονή
φανερώνει θαρραλέα αντίσταση και επιμονή. Υπέμειναν πιστά κάτω από το βάρος του ζυγού που είχαν.
Ε. Και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς
1) Δεν μπορείς
να βλέπεις τους κακούς να έρχονται μέσα στην εκκλησία και να τη διαβρώνουν.
Βλέπουμε ότι οι κακοί και διεστραμμένοι αποξενώνονταν ανάμεσά τους. Αν κάποιος
έφερνε ψευδή διδασκαλία μέσα στην εκκλησία την εξέταζαν και όταν έβλεπαν ότι
ήταν λάθος έπαιρναν τα μέτρα τους, και μάλιστα δραστικά.
Τιτ.γ:10 «αιρετικόν άνθρωπον μετά μιαν
και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» έλεγε ο απόστολος Παύλος και φανερώνει το
χώρισμα που πρέπει να γίνεται για να κρατηθεί η εκκλησία του Χριστού καθαρή.
2)
Ψευδοδιδάσκαλοι είχαν εισχωρήσει μέσα στην εκκλησία της Εφέσου κι ο Παύλος
προειδοποιεί τους πρεσβυτέρους στην Έφεσο ακριβώς γι’ αυτό στις Πραξ.κ, την
τελευταία φορά που τους είδε στο λιμάνι της Μιλήτου για να τους αποχαιρετήσει.
3)
Πραξ.κ:17,28-31 Η κύρια ψευδοδιδασκαλία
που μπήκε μέσα στην εκκλησία τους πρώτους ακόμα αιώνες ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ που
έλεγε ότι ο Χριστός δεν ήρθε εν σαρκί όπως έλεγε η Γραφή, ότι δεν ήταν άνθρωπος
με σάρκα και οστά όπως όλοι μας. Αιτία ήταν η φιλοσοφία του Πλάτωνα που έλεγε
ότι η ύλη είναι πονηρή, κακή, και κατά συνέπεια ο Χριστός που ήταν τέλειος και
αγαθός δεν μπορούσε να είχε σάρκα, άρα
ήταν πνεύμα ή φάντασμα που πήρε ανθρώπινη μορφή. Έλεγαν ακόμα ότι ο Θεός της
Π.Δ. ήταν πονηρός και κακός (ο ΙΕΧΩΒΑ) γιατί δημιούργησε την ύλη και ότι ο
Χριστός ήταν πάνω απ’ Αυτόν γιατί ήταν αγαθός.
Ολοκληρωτική
διαστρέβλωση του λόγου του Θεού. Ο Ιωάννης αντέκρουσε αυτή τη φιλοσοφία στην Α’
Ιωαν.δ:2 Το ίδιο και ο Παύλος με ατράνταχτες
αποδείξεις κατέρριψε αυτή την θεωρία (Κολ.β:8,9) λέγοντας ότι ο Χριστός
πράγματι είχε σώμα που δεν ήταν πονηρό ή κακό γιατί η ύλη δεν είναι αφ’ εαυτής
πονηρή. Η χαμηλή φύση της αμαρτίας που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο είναι πονηρή
και όχι η ύλη.
4) Έτσι, 40
χρόνια μετά που ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη αυτά τα λόγια στην Αποκ.β:2 βλέπει
ότι οι Εφέσιοι κράτησαν την πίστη, δοκίμασαν τους ψευδείς και τους απέκοψαν,
που σημαίνει ότι ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι πήραν την προειδοποίηση και την
τήρησαν.
5) Εδάφια που δείχνουν αυτή την ιδιότητα της πρώτης εκκλησίας:
Β’
Ιωαν.7,8 Γ’ Ιωαν.9-11 μιλά για τους ψευδάδελφούς γενικά.
Α’ Τιμ.α:3 Ο
Παύλος λέει στον Τιμόθεο να παραγγείλει σε ορισμένους να μην ετεροδιδάσκουν.
Α’ Τιμ.ς:20,21
Αντίσταση στην ψευδώνυμη γνώση.
Τιτ.α:10-12 Β’ Τιμ.:17-19
αποκαλύπτει τους ψευδείς μέσα στην εκκλησία. Αποκ.β:3 και υπομονήν έχεις, και
εβάστασας δια το όνομά μου, και ου κεκοπίακες. Η ίδια παρατήρηση όπως και στο
β:2
