Η Βίβλος είναι μία βιβλιοθήκη 66 βιβλίων,
τα οποία έχουν τοποθετηθεί σε μία σειρά ανάλογα με το περιεχόμενό τους.
1. Νόμος Πεντάτευχος
2. Ιστορία Ιησούς
του Ναυή - Εσθήρ
3. Ποιητικά Ιώβ
- Άσμα Ασμάτων.
4. Προφητικά
βιβλία Ησαΐας
- Μαλαχίας
5. Βιογραφίες Ματθαίος
- Πράξεις
6. Επιστολές Προς
Ρωμαίους - Αποκάλυψη.
Μας δόθηκε για να γνωρίσει ο άνθρωπος τί
πρέπει να κάνει ώστε να επιστρέψει στο Θεό και την αλήθεια Του και να κερδίσει
την αιώνια σωτηρία της ψυχής του. H μελέτη του λόγου του Θεού κι η αποκάλυψη
του Πνεύματος είναι που δίνει ζωή στον άνθρωπο.
Ψαλμ.ριγ:5-6 Ο Θεός
συγκαταβαίνει να κοιτάζει στη γη, πόσο μάλλον να μας μιλάει σε μια γλώσσα που
να μπορούμε να Τον καταλάβουμε. Ακριβώς επειδή ο λόγος Του απευθύνεται στους
ανθρώπους πρέπει να είναι γραμμένος έτσι ώστε να γίνεται κατανοητός, με τη
βοήθεια κάποιων απλών κανόνων γι’ αυτό
το σκοπό. Αν ο Θεός μας μιλούσε απ’ το δικό Του επίπεδο, ποιος θα
μπορούσε να καταλάβει; Η Αγία Γραφή δεν είναι ένα νομικό έγγραφο. Έχει πεζό και
μεταφορικό νόημα. Μιλάει για πραγματικά πρόσωπα, τόπους και γεγονότα. Δεν είναι
ένα βιβλίο μυστικιστικό, αφηρημένο και φιλοσοφικό, είναι Το Μοναδικό Βιβλίο.
Ησ.λε:8 Ο λόγος του Θεού είναι τόσο απλός
ώστε κι ένας μωρός να μην πλανάται όταν υπάρχει η δύναμη του Πνεύματος. Τα
μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν πολλά πράγματα μέσα απ’ τη Γραφή, αλλά το
ίδιο μπορεί να ικανοποιηθεί κι αυτός που είναι
άντρας πνευματικά. Πρέπει να σεβόμαστε τη Γραφή σαν “το λόγο του Θεού”.
Α’ Κορ.β:1-16 Ο λόγος του Θεού
ανακρίνεται πνευματικά. Ο νους του φυσικού ανθρώπου δεν μπορεί να καταλάβει τα
βάθη Του χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Η Βίβλος είναι αλάνθαστη. Κάθε λέξη και
κάθε τόνος είναι θεόπνευστα. Στο Ματθ.ε:18 ο Κύριος μίλησε για την πλήρη
θεοπνευστία της Γραφής. Το “ιώτα” στα Εβραϊκά είναι το “γιώδ”, μια μικρή
γωνίτσα που μπαίνει δίπλα ή ανάμεσα στα γράμματα ενώ η “κεραία” είναι μικρές
γραμμούλες που όταν προεξέχουν από κάποιο γράμμα το αλλάζουν σε κάποιο άλλο.
Μέσα σε κάθε βιβλίο της Αγίας Γραφής
μπορούμε να διακρίνουμε την προσωπικότητα του συγγραφέα απ’ τις λέξεις που μόνο
αυτός χρησιμοποιεί, π.χ.
Ιούδας
|
σε 1 κεφάλαιο
|
Υπάρχουν 15 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Ιάκωβος
|
σε 5 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 63 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Μάρκος
|
σε 16 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 83 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Ματθαίος
|
σε 28 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 114 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Πέτρος
|
σε 8 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 116 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Ιωάννης
|
σε 50 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 258 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Λουκάς
|
σε 52 κεφάλαια
|
Υπάρχουν 728 λέξεις
|
που κανένας άλλος δεν χρησιμοποιεί
|
Αυτό συμβαίνει γιατί ο καθένας τους είχε
διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, επάγγελμα και τόπο καταγωγής. Ο Θεός διάλεξε τις
λέξεις που ήθελε απ’ το λεξιλόγιο του καθένα και θα μπορούσαμε να πούμε ότι
περιόρισε την έκφραση σε ανθρώπινα πλαίσια, ακριβώς για να μπορούμε, σαν άνθρωποι,
να καταλάβουμε τί θέλει να μας πει.
Πραξ.β:4
Ρωμ.η:26,27 Β’ Τιμ.γ:16
Ησ.κη:9-13 Ματθ.ια:25 Μαρκ.ι:15 Α’ Κορ.α:21 Αμώς ζ:7,8 Ιωαν.ιβ:48 Δευτ.η:3 Ιώβ κγ:12
Α’ Πετρ.β:2 Ρωμ.ιε:14 Α’ Κορ.ι:11 ιγ:11-12 Δαν.ιβ:4,8,9 Α’ Κορ.ιδ:21 Πραξ.β:4 Πραξ.η:30-31
Ιωαν.ιδ:26 ις:13 Ματθ.κβ:29 Β’ Κορ.γ:6 Ιωαν.η:11-12 Εφεσ.ε:18 Γαλ.ε:16 Β’Τιμ.β:15
Δευτ.ιζ:19 Πραξ.ιζ:11 Ιησ.Ν.α:8
Ησ.λδ:16
Τα ερμηνευτικά, λοιπόν, είναι αρχές, οι
οποίες είναι, όμως, “αναμεμειγμένες” με την καρδιά του Θεού και το Πνεύμα Του.
