Ότι ο Θεός κάνει θαύματα, αυτό το γνωρίζει ο καθ’ ένας. Όμως, δεν γνωρίζει ο καθ’ ένας ότι κι ο διάβολος κάνει θαύματα!!!
Ο λόγος του Θεού μας διδάσκει ότι γίνονται θαύματα που δεν προέρχονται απ’ το Θεό αλλά είναι θαύματα ψεύδους.
Το περιστατικό π.χ. που εξιστορείται στην Π.Δ. (Εξ. ζ:11) δείχνει, πως οι μάγοι του Φαραώ σαν όργανα του Σατανά, ενεργούσαν τα ίδια ακριβώς θαυματουργικά έργα, που ενεργούσαν ο Μωυσής κι ο Ααρών σαν όργανα του Θεού. (Μέχρις ενός σημείου βέβαια)
Στις Πράξεις η:9 διαβάζουμε: Άνθρωπος δε τις Σίμων ονομαζόμενος προϋπήρχεν εν τη πόλει κάμνων μαγείας, και εκπλήτων τον λαόν της Σαμαρείας... εις τον οποίον έδιδον προσοχή πάντες από μικρού έως μεγάλου, λέγοντες, ούτος είναι η δύναμις του Θεού η μεγάλη.
Σχετικά με τα Σατανικά θαύματα ο Ιησούς Χριστός προειδοποιεί:
Διότι θέλουσι εγερθεί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς (Ματθ.κδ:24)
Επίσης ο απόστολος Παύλος γράφει: Και ουδέν θαυμαστόν διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. (Β’ Κορ.ια:14)
Ο λόγος του Θεού όταν μας μιλάει για τον Αντίχριστο ο οποίος πρόκειται να έλθει λέει: .....όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους, και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων διότι δεν εδέχθησαν την αγάπη της αληθείας δια να σωθώσι. (Β’ Θεσ. β:9,10)
Ο Αντίχριστος θα έρθει για να πλανήσει αυτούς που δεν δέχτηκαν την αγάπη της αληθείας δια να σωθώσι. Ο Χριστός είπε: “Εγώ είμαι η αλήθεια”. Ακόμα είπε: “Μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες”. Αυτό σημαίνει: Αλίμονο σ’ αυτούς που έχουν μάθει στα θαύματα, που τους αρέσει να βλέπουν θαύματα, που εντυπωσιάζονται από θαύματα, που πιστεύουν αφού δουν θαύματα... και μακάριοι είναι αυτοί που πίστεψαν σ’ Αυτόν Τον Οποίο ο Θεός απέστειλε, και στους λόγους Του.
Η Βίβλος δεν μας προειδοποιεί άδικα, να μην έχουμε επικοινωνία με προγνώστες των καιρών, οιωνοσκόπους, μάγους, ανταποκριτές δαιμονίων (Δευτ. ιη:10-15). Κι επίσης μας προτρέπει: Αγαπητοί, μην πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού. (Α’ Ιωάν. δ:1)
Ζούμε σ’ ένα καιρό, όπου ο Σατανάς κυριαρχεί μέσω των απειθούντων ανθρώπων στην υγιή διδασκαλία του λόγου του Θεού (Εφεσ. β:2) επειδή εξακολουθεί να είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου. Αλλά ξέρουμε πως η κυριαρχία του έχει κάποιο τέλος, επειδή είναι νικημένος. Ξέρουμε ακόμα ότι σ’ αυτό τον κόσμο ο Ιησούς ενεργεί μέσω εκείνων που Τον εμπιστεύονται. Αυτή η ενέργεια είναι ακόμα ασαφής, η ενέργεια όμως του Σατανά είναι φανερή. Ξέρουμε ότι ο Ιησούς διακήρυξε την κυριαρχία Του και θα την αναλάβει φανερά, όταν έρθει η δική Του ώρα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ
Εφ’ όσον ο Σατανάς έχει την εξουσία να κάνει πραγματικά θαύματα, πως θα διακρίνουμε τα θαύματα του Θεού από τα θαύματα του διαβόλου; Ποια είναι τα κριτήρια που ξεχωρίζουν το θαύμα της αληθείας απ’ το θαύμα του ψεύδους;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Αρκεί να προσέξουμε ποιο πρόσωπο δοξάζεται εξ αιτίας του θαύματος καθώς και ποια αλήθεια κηρύσσεται δια μέσου του θαύματος. Επειδή το κάθε θαύμα της αλήθειας κηρύττει πάντοτε την αλήθεια της σωτηρίας του Χριστού. Εξυψώνει αποκλειστικά το πρόσωπο του Χριστού και ποτέ πρόσωπα δημιουργημάτων, άσχετα πόσο άγια θεωρούνται αυτά τα πρόσωπα.
Όταν ο απόστολος Πέτρος θεράπευσε στα Ιεροσόλυμα το χωλό άνθρωπο κήρυξε: Τι ατενίζετε εις ημάς, ως εάν εκάμομεν από ιδίας ημών δυνάμεως η ευσεβείας να περιπατεί αυτός;... δια της εις το όνομα αυτού (του Χριστού) πίστεως, τούτον τον οποίον θεωρείτε και γνωρίζετε, το όνομα αυτού εστερέωσε. (Πραξ.γ:12-16)
Επίσης, όταν ο απόστολος Παύλος θεράπευσε τον εκ γενετής χωλό στα Λύστρα οι κάτοικοι θεοποίησαν τον Παύλο και το Βαρνάβα φωνάζοντας: Οι Θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβησαν προς ημάς (Πραξ.ιδ:11).
Στο άκουσμα αυτών των επαίνων, οι απόστολοι ξέσκισαν τα ρούχα τους λέγοντας: Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς, να επιστρέψητε προς τον Θεόν τον ζώντα. (Πραξ.ιδ:15) Βλέπουμε ότι οι απόστολοι συνιστούν τη δόξα του Χριστού και όχι του εαυτού τους.
Εκτός από το κήρυγμα που ακούγεται, και το πρόσωπο που δοξάζεται, ένα τρίτο κριτήριο που ξεχωρίζει το αληθινό θαύμα από το παραπλανητικό, είναι και η ανάμειξη χρήματος και προσωπικού συμφέροντος. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί ο άνθρωπος να αγοράσει, να πουλήσει, ή να εκμεταλλευτεί τις υπερφυσικές ενέργειες του Θεού, χωρίς ο υπαίτιος να γίνει ανάθεμα. Ένα διαφωτιστικό παράδειγμα είναι το περιστατικό του Σίμωνα του μάγου.
Ο άνθρωπος αυτός, χρησιμοποιώντας Σατανική δύναμη, έκανε θαύματα τόσο καταπληκτικά ώστε αυτοί που τα έβλεπαν τον ονόμασαν: Η δύναμις του Θεού η μεγάλη (Πραξ. η:9). Σε μια στιγμή, κινούμενος από πονηριά, πρόσφερε στον Πέτρο και τον Ιωάννη χρήματα, για να αγοράσει το προνόμιο να δίνει κι αυτός στους ανθρώπους Πνεύμα Άγιο δια της επιθέσεως των χειρών όπως έκαναν οι απόστολοι. Η απάντηση του Πέτρου ήταν καθαρή και αυστηρή: Το αργύριόν σου ας είναι μετά σου εις απώλειαν, διότι ενόμισας ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται δια χρημάτων. (Πραξ.η:20)
Ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς διέταξε τους μαθητές Του: .... .δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε. (Ματθ.ι:8)
Η ανάμειξη χρήματος λοιπόν σε κάθε μορφής θαύμα, μαρτυρεί ότι στο θαύμα αυτό ο Θεός δεν έχει καμιά συμμετοχή. Και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, δια τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθεί. Και δια πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθεί με πλαστούς λόγους των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει. (Β’ Πετρ. β:2-3)
Μια άλλη πλευρά του ζητήματος είναι η χρήση της εξουσίας που κατέχει ο Σατανάς. Ο Κύριος Ιησούς τον ονομάζει “άρχοντα του αιώνος τούτου” (Ιωάν. ιβ:31) και ο απόστολος Παύλος τον θεωρεί σαν το “θεό του κόσμου τούτου” (Β’ Κορ. δ:4) του κόσμου που όπως είδαμε απειθεί στον καθαρό λόγο του Θεού και προτιμά να μένει στις παραδόσεις και τις επιθυμίες της σάρκας (Εφ.β:2). Μ’ αυτή την εξουσία λοιπόν που έχει ο Σατανάς, μπορεί ακόμα και αρρώστιες να επιβάλει στους ανθρώπους.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν η γυναίκα η οποία “είχε πνεύμα ασθενείας” δηλαδή την είχε δέσει ο Σατανάς να είναι 18 χρόνια συγκύπτουσα (Λουκ.ιγ:10). Αν λοιπόν ο Σατανάς έχει τη δύναμη να δένει με αρρώστια ένα άνθρωπο, αυτό που χρειάζεται να κάνει, είναι να ελευθερώσει ο ίδιος το θύμα του, στο μέρος, στο χρόνο και στις περιστάσεις που αυτός θέλει.
Ο λόγος του Θεού μας προσφέρει τέσσερα αναμφισβήτητα κριτήρια, τα οποία μαρτυρούν την προέλευση των θαυμάτων:
1) Τα θαύματα που ενεργεί ο διάβολος, σκεπάζουν το όνομα και τη δόξα του Ιησού Χριστού, για να ανυψωθούν και να δοξάσουν πρόσωπα δημιουργημάτων. Στις περιπτώσεις αυτές ο Σατανάς “μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός” και χρησιμοποιεί ονόματα αγίων ή το όνομα της παρθένου Μαρίας για να πετύχει τους πονηρούς σκοπούς του.
2) Στα θαύματα που κάνει ο διάβολος, διαφημίζει με τα όργανά του διδασκαλίες που είναι εντελώς ξένες προς το γνήσιο ευαγγέλιο της σωτηρίας του Χριστού. Μύθοι, παιδαριώδεις ιστορίες, φανταστικές οράσεις, καθώς και λογής-λογής δεισιδαιμονίες, πλαισιώνουν τα θαύματα του Σατανά.
3) Τα θαύματα του διαβόλου-αληθινά και ψεύτικα-δημιουργούν πηγές οικονομικών εσόδων, με συνεισφορές, με αφιερώματα, καθώς και με άλλα υλικά οφέλη, που προσφέρονται από τους αφελείς προσκυνητές.
4) Ελευθερώνοντας ο Σατανάς, σε ορισμένους θρησκευτικούς τόπους και σε ημέρες θρησκευτικών εορτών, κάποιον ή κάποιους τους οποίους είχε ο ίδιος δέσει με αρρώστια, (Λουκ, ιγ:10) κατορθώνει να εξαπατά τις καρδιές χιλιάδων άλλων ανθρώπων οι οποίοι εξ αιτίας της καμουφλαρισμένης Σατανικής θεραπείας, λατρεύουν, κι επαινούν πρόσωπα και ονόματα δημιουργημάτων, όχι του Χριστού.
Σχετικά μ’ αυτό ο λόγος του Θεού λέει: Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθεια του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας. (Ρωμ. α:25)
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ;
Ο Θεός αφήνει τον διάβολο να κάνει θαύματα, με σκοπό να δοκιμάζει τη χριστιανική μας ειλικρίνεια και την αφοσίωσή μας προς Αυτόν. Εάν εγερθεί εν μέσω σου προφήτης... και δώσει εις σε σημείον η τεράστιον και αληθεύσει το σημείον ή το τεράστιον, περί του οποίου ελάλησε εις σε, λέγων, Ας υπάγωμεν κατόπιν άλλων θεών.... και ας λατρεύσωμεν αυτούς, δεν θέλεις δώσει ακρόασιν εις τους λόγους του προφήτου εκείνου... διότι δοκιμάζει εσάς ο Κύριος ο Θεός σας δια να γνωρίσει εάν αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας... εις αυτόν θέλετε είσθαι προσκεκολλημένοι. (Δευτ. ιγ:1-4)
Ο απόστολος Παύλος αποκάλυψε πως τις ίδιες μεθόδους παραπλάνησης μεταχειρίζονται και τα όργανα του Διαβόλου, που δεν είναι μόνο τα πονηρά πνεύματα αλλά και άνθρωποι οι οποίοι προσφέρονται να εργαστούν γι’ αυτόν εκούσια ή ακούσια. Αναφερόμενος μάλιστα σε κάποιους που εκείνη την εποχή εισερχόμενοι στο χώρο της Εκκλησίας προσπάθησαν να αναλάβουν αξιώματα και να ποδηγετήσουν τους υπόλοιπους πιστούς, ο Παύλος έγραψε: «Οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού» (Β’ Κορ.ια:13). Δεν είναι πράγματι απόστολοι, όμως «μετασχηματίζονται» σε τέτοιους. Δεν τους όρισε ο Θεός αλλά προσπαθούν να αναδειχθούν μόνοι τους ή με την υποστήριξη άλλων ανθρώπων.
Τέτοιοι άνθρωποι, λέει ο Παύλος, δεν είναι καλοπροαίρετοι, που κινούνται ίσως από άγνοια ή υπερβολικό ζήλο, αλλά –τις πιο πολλές φορές– είναι «εργάται δόλιοι», δηλαδή άνθρωποι που χρησιμοποιούν «δόλο». (Σύμφωνα με τα λεξικά δόλιος είναι εκείνος που χρησιμοποιεί δόλωμα, πανουργία, εξαπάτηση, και μάλιστα ο κινούμενος εν γνώσει του αθέμιτου χαρακτήρα των πράξεών του).
Δεν είναι λοιπόν μόνον ο Διάβολος, που ενεργεί με τέτοιο τρόπο, αλλά τον μιμούνται και τα όργανά του: «Και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών», λέει ο Παύλος (Β’ Κορ.ια:13-15).
Ακολουθώντας το ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του αφέντη τους, τούτοι οι άνθρωποι του Διαβόλου εύκολα μεταχειρίζονται ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ για να ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΟΥΝ την Εκκλησία και τους πιστούς, συνήθως παρουσιαζόμενοι ως ΨΕΥΔΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, ΨΕΥΔΟΧΡΙΣΤΟΙ, ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΨΕΥΔΑΔΕΛΦΟΙ κ.λπ.
Σαν αποτέλεσμα βλέπουμε πάρα πολλές περιπτώσεις που συνάνθρωποί μας –και μάλιστα άνθρωποι των εκκλησιών– πέφτουν σε παρόμοιους πειρασμούς, καθώς χρησιμοποιούν την πίστη για υλιστικά οφέλη (θεραπείες, υλικά κέρδη) και προβολή μεταξύ των ανθρώπων (καριέρα, δημοσιότητα, θαυμασμό). Είναι αυτοί για τους οποίους η Βίβλος θα πει: «των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία» (Φιλ.γ:19).
Κανένας από αυτούς, βέβαια, δεν έρχεται να πει: «Προσέξτε, είμαι ΨΕΥΤΙΚΟΣ...». Αντίθετα προσποιούνται ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣ...
ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ
Είναι εξαιρετικά τραγικό ότι τέτοιοι άνθρωποι, εκτός από του να παραπλανούν τους άλλους, τελικά καταφέρνουν να παραπλανήσουν και τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι εκείνοι που θα φτάσουν μέχρι το βήμα του Χριστού ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ.
Γι’ αυτούς μιλούσε ο Κύριος όταν έλεγε, «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά;» (Ματθ.ζ:22).
Ποιος θα είχε το θράσος, γνωρίζοντας την ανορθόδοξη στάση του απέναντι στον Θεό, να παρουσιαστεί στο Χριστό και να απαιτήσει εύσημα και αμοιβές; Ασφαλώς κανένας. Εδώ όμως έχουμε ανθρώπους πρόθυμους να δείξουν τα “πεπραγμένα” τους («προεφητεύσαμεν, εξεβάλομεν δαιμόνια, εκάμομεν θαύματα»...) και μάλιστα να ζητήσουν πληρωμή γι’ αυτά...
Πώς θα απαντήσει σε όλους αυτούς ο Κύριος, το λέει ο ίδιος με το αψευδές στόμα Του: «Τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, Ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (εδ. 23).
Όλη τους η εξωτερική εμφάνιση ταιριάζει σε δούλους του Θεού. Τα έργα τους είναι από εκείνα που πολλοί σημερινοί χριστιανοί ζηλεύουν, μάλιστα μερικοί είναι πρόθυμοι και τρέχουν να φοιτήσουν σε Σεμινάρια ή «Σχολές Θαυμάτων» πληρώνοντας χρήματα για να μπορούν, όπως λένε, να “δοξάσουν” τον Θεό με τις πράξεις τους... Όμως η ετυμηγορία του Χριστού είναι συγκλονιστική: Εσείς ήσασταν «οι εργαζόμενοι την ανομίαν».
Δεν τους λέει πως ήταν ολιγόπιστοι, φίλαυτοι ή φιλάρεσκοι, δεν λέει ότι αγαπούσαν τον εαυτό τους και το καλό τους όνομα. Αλλά τους λέει κάτι αυστηρότερο: ΕΡΓΑΖΟΣΑΣΤΑΝ ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ ή, με άλλα λόγια, ΟΛΑ ΟΣΑ ΚΑΝΑΤΕ ΗΤΑΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ (=ανομία), ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Ο διάβολος λογίζεται σαν «ο άνομος».
Είναι δυνατό, λοιπόν, κάποιος να προφητεύει (=να μιλάει για λογαριασμό του Θεού), να κάνει θαύματα και να βγάζει δαιμόνια, και όμως αυτός ο άνθρωπος να ενεργεί ενάντια στο θέλημα του Θεού; Ο Κύριος λέει, ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ!
Προειδοποίηση γι’ αυτό τον κίνδυνο δίνει και σε άλλο σημείο ο λόγος του Θεού, αποκαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι αυτοί, που έχουν ΜΟΝΟ «μορφήν ευσεβείας» αλλά έχουν αρνηθεί τη δύναμή της να αλλάξει τους χαρακτήρες τους, δυστυχώς, υπάρχουν και κινούνται ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ..., γι’ αυτό και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο συμβουλεύει: «Τούτους φεύγε» (Β’ Τιμ.γ:5).
Παρόμοια και ο Χριστός είπε στους μαθητές Του –και δι’ αυτών σε μας– «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες» (Ματθ.ζ:15).
Και επλάνα τους κατοικούντας επί της γης διά τα σημεία, τα οποία εδόθησαν εις αυτό να κάμη ενώπιον του θηρίου, λέγον προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα εις το θηρίον, το οποίον έχει την πληγήν της μαχαίρας και έζησε. Αποκ.ιγ:14
και είπε προς αυτόν ο διάβολος εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν. Λουκ.δ:6
