Εάν λαλώ τας
γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή
κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω
πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να
μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου
διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν
ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η
αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα
εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν,
συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει,
πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα
όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει·
είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και
κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το
κατά μέρος θέλει καταργηθή. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος
ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ,
κατήργησα τα του νηπίου. Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου
αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς Πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε
θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην. Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς,
αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.
