Ιερείς

Α’ Πέτρ.β:9 «σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς»

Έξ.ιθ:3-6 «Ο δε Μωϋσής ανέβη προς τον Θεόν· και εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ του όρους, λέγων, Ούτω θέλεις ειπεί προς τον οίκον Ιακώβ, και αναγγείλει προς τους υιούς Ισραήλ. Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν· τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ»

Κόντρα στην πλανεμένη αντίληψη ότι η ιερατική ιδιότητα ήταν αποκλειστικό προνόμιο μιας ιδιαίτερης τάξης ανθρώπων μέσα στην εκκλησία, ο λόγος του Θεού έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Στην Π.Δ. μόνο μέσω του ιερέα μπορούσε ο άνθρωπος να πλησιάσει το Θεό.

Στην Κ.Δ. πουθενά δεν υπάρχει ο όρος ιερέας για το λειτουργό της εκκλησίας. Υπάρχουν οι όροι ποιμένας, επίσκοπος, πρεσβύτερος.

Μπορεί κανείς να καταλάβει το λόγο που αποκλείστηκε αυτός ο όρος:

Η φύση και ο σκοπός του ιερέα ήταν απόλυτα συνδεδεμένος με τη θυσία για τη συγχώρεση των αμαρτιών του λαού Ισραήλ.

Εβρ.ζ:26 «Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος»

Εβρ.ι:12,18 «αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού,……. Όπου δε είναι άφεσις τούτων, δεν είναι πλέον προσφορά περί αμαρτίας».

Με τη θυσία του Ιησού Χριστού, έπαψε η ανάγκη άλλων θυσιών για συγχώρεση αμαρτίας.

Εβρ.ι:14 «Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διά παντός τους αγιαζομένους».

Στη θυσία του Ιησού Χριστού υπάρχει οριστική και απόλυτη επάρκεια και πληρότητα ώστε κάθε άλλη θυσία να μην έχει αξία και θέση στη ζωή του πιστού.

Αν όμως έπαψαν να είναι αναγκαίες οι θυσίες, δεν χρειάζονται κι αυτοί που τις προσέφεραν!

Παρόλα αυτά, στην Κ.Δ. δεν καταργήθηκε το ιερατείο, αλλά εκπληρώθηκε. Εδώ αναφέρεται και ο Πέτρος όταν μιλάει για «βασίλειον ιεράτευμα», ιερείς του Βασιλιά!

Και δεν λέει ΕΜΕΙΣ οι απόστολοι, αλλά ΕΣΕΙΣ, οι πιστοί, όλοι οι πιστοί.

Αν όμως όλοι είμαστε ιερείς, θα πρέπει να μας ενδιαφέρει να μάθουμε, να εξετάσουμε με περισσότερη λεπτομέρεια το γεγονός:

1.     Πως γίνεται κάποιος ιερέας

2. Ποια υπηρεσία (σαν ιερείς) καλούμαστε να προσφέρουμε στο Θεό;

Αφού κάθε χριστιανός είναι ιερέας, η ερώτηση πως γίνεται κανείς ιερέας είναι ίδια με την ερώτηση πως γίνεται κανείς χριστιανός!

Στην Π.Δ. η καθιέρωση κάποιου σαν ιερέα περνούσε από τρία στάδια.

α) Το λουτρό.

Έξ.κθ:4 «Και τον Ααρών και τους υιούς αυτού θέλεις προσαγάγει εις την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου και θέλεις λούσει αυτούς εν ύδατι».

Αποκ.α:5,6 «και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γης. Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν».

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συναισθανθεί αυτός που θέλει να γίνει ιερέας Χριστού, είναι η κηλίδα της αμαρτίας που τον κάνει ακατάλληλο να υπηρετεί το Θεό.

Ιωάν.ιγ:8 «…Εάν δεν σε νίψω, δεν έχεις μέρος μετ' εμού».

Α’ Ιωάν.α:7 «…το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας».

Ο σταυρός του Χριστού δεν πρέπει να είναι ένα μυστήριο ή ένα σύμβολο, αλλά το μοναδικό μέσο του πνευματικού καθαρισμού μας.

Χωρίς λουτρό δεν υπήρχε ιερατείο, χωρίς το αίμα του Χριστού δεν υπάρχει νέα ζωή.

β) Η περιένδυση με τη λειτουργική στολή, ένα χιτώνα από λευκό λινό.

Αποκ.ιθ:8 «Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων».

Ψαλμ.ρλβ:9 «Οι ιερείς σου ας ενδυθώσι δικαιοσύνην, και οι όσιοί σου ας αγάλλωνται».

Στο Λευιτικό ιερατείο, οι λευκές στολές συμβόλιζαν τη δικαιοσύνη με την οποία έπρεπε να είναι ντυμένοι. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και σήμερα για όποιον θέλει να γίνει ιερέας του Βασιλιά.

Όμως, ποια δικαιοσύνη; Η δική μας είναι σαν βρώμικο ρούχο!

Ης.ξδ:6 «Πάντες τωόντι εγείναμεν ως ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον· διά τούτο επέσαμεν πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν ημάς ως ο άνεμος».

Γι’ αυτό:

Ρωμ.ιγ:14 «…ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν…»

Αυτή είναι η ιερατική στολή του Χριστιανού. Τίποτα λιγότερο από το πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού, αφού Αυτός έγινε η δικαιοσύνη μας:

Α’ Κορ.α:30 «Αλλά σεις είσθε εξ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις».

γ) Έξ.κθ:7 «Τότε θέλεις λάβει το έλαιον του χρίσματος και θέλεις χύσει εξ αυτού επί την κεφαλήν αυτού και θέλεις χρίσει αυτόν».

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι το έλαιον του χρίσματος συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.

Η χάρη και η δύναμη χωρίς την οποία δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε το Θεό.

Α’ Ιωάν.β:20,27 «Και σεις έχετε χρίσμα από του Αγίου και γνωρίζετε πάντα….. Και το χρίσμα, το οποίον υμείς ελάβετε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι και δεν είναι ψεύδος· και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ».

Ποια υπηρεσία καλούμαστε να προσφέρουμε;

Τρία ήταν τα καθήκοντα των Λευιτών:

α) Η επιμέλεια του Ναού (καθαριότητα, ευπρέπεια).

Αριθ.ιη:1,5,7 «Και είπε Κύριος προς τον Ααρών, Συ και οι υιοί σου και ο οίκος του πατρός σου μετά σου θέλετε βαστάζει την ανομίαν του αγιαστηρίου· και συ και οι υιοί σου μετά σου θέλετε βαστάζει την ανομίαν της ιερατείας σας….. Και θέλετε φυλάττει τας φυλακάς του αγιαστηρίου και τας φυλακάς του θυσιαστηρίου, και δεν θέλει είσθαι πλέον οργή εις τους υιούς Ισραήλ….. Συ δε και οι υιοί σου μετά σου θέλετε φυλάττει την ιερατείαν σας εις πάντα τα του θυσιαστηρίου και τα εντός του παραπετάσματος, και θέλετε κάμνει την υπηρεσίαν. Δώρον έδωκα την υπηρεσίαν της ιερατείας σας· και όστις ξένος πλησιάση, θέλει θανατόνεσθαι».

Α’ Κορ.γ:16 «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;»

Στη ζωή μας, στο σώμα μας, τίποτα να μην υπάρχει αμφιβόλου ηθικής. Τίποτα που μολύνει δεν πρέπει να βρίσκει είσοδο, αλλά να θανατώνεται. Είμαστε εμπιστευμένοι την καθαριότητα αυτού του ναού.

β) προσφορά θυσιών

Βέβαια, για θυσία που συγχωρεί αμαρτίες, ούτε λόγος…

Όμως δεν έχουμε στερηθεί το προνόμιο και το καθήκον να προσφέρουμε θυσίες:

Εβρ.ιγ:15-16 «Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός».

Θυσίες ενέσεως και καλών έργων! Ποτέ δεν πρέπει να σβήνει η φωτιά του θυσιαστηρίου στη ζωή μας.

γ) να ευλογεί το λαό

Αριθ.ς:23 «Λάλησον προς τον Ααρών και προς τους υιούς αυτού, λέγων, Ούτω θέλετε ευλογεί τους υιούς Ισραήλ, λέγοντες προς αυτους».

Με το κήρυγμα, όχι μόνο από τον άμβωνα.

Να φέρνει τους ανθρώπους σε επαφή με το λόγο του Θεού, το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

Αν μετά απ’ όλα αυτά δεν αισθάνεσαι ότι είσαι ιερέας, του Βασιλιά, ζήτα Του να σε κάνει. Αν το αισθάνεσαι, ζήσε άξια της πρόσκλησης και της αποστολής σου!