Οι πέντε βασιλείες:
ΒΑΒΥΛΩΝΑ (Το χρυσό βασίλειο 606 -
539 π.Χ.)
Η Βαβυλώνα, ήταν μια μεγάλη και δυνατή πόλη, πρωτεύουσα της
Βαβυλωνίας. Σ’ αυτή βρισκόταν το παλάτι του βασιλιά της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας.
Σαν πόλη, είχε απέραντο πλούτο και δύναμη. Ήταν πάρα πολύ καλά οχυρωμένη από
συμπαγή τείχη κι ένας δυνατός στρατός προστάτευε το έθνος από τις εχθρικές
επιβουλές.
Ο πλούτος της Βαβυλωνίας οφειλόταν και στα δύο ποτάμια, τον
Τίγρη και τον Ευφράτη, που πήγαζαν βόρια, απ’ τα βουνά της Αρμενίας. Θαυμάσιες
σοδειές από στάρι και κριθάρι ωρίμαζαν κάτω απ’ το ζεστό ήλιο. Ο ηλιόλουστος
ουρανός γέμιζε με χαρά τους κατοίκους την ημέρα και το βράδυ τα άστρα τους
ενέπνεαν. Η Βαβυλωνία είχε αφθονία αργιλώδους πηλού, απ’ τον οποίο είχαν κτιστεί
αρκετά παλάτια και ναοί. Δάση δεν υπήρχαν.
Ο βασιλιάς ήταν απόλυτος μονάρχης στη Βαβυλωνία. Μετά απ’
αυτόν ήταν ευγενείς και ιερείς, που συντηρούνταν απ’ τα έσοδα του κράτους. Η
μεσαία τάξη αποτελείτο από εμπόρους, επιδέξιους τεχνίτες, επαγγελματίες και
γαιοκτήμονες.
Μια μεγαλύτερη ομάδα από χαμηλόμισθους εργάτες δούλευε στα μαγαζιά
και στα χωράφια. Είχαν πάντοτε επιστάτες από πάνω τους που συχνά τους χτυπούσαν
με ραβδιά.
Οι δούλοι αποτελούσαν μια μεγάλη ομάδα που ήταν η κατώτερη
οικονομική και κοινωνική τάξη. Προερχόταν από κατακτημένους λαούς ή είχαν
πουληθεί λόγω χρεών. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα γι’ αυτούς. Δούλευαν σκληρά στις
τάφρους, έσκαβαν κανάλια, και κουβαλούσαν τα υλικά για το χτίσιμο των τεράστιων
ναών και παλατιών. Ήταν στιγματισμένοι για να μην μπορούν να δραπετεύσουν, και
η ποινή του θανάτου είχε οριστεί για όποιον τους βοηθούσε να το κάνουν.
Το εμπορικό και τραπεζικό σύστημα της Βαβυλώνας έμοιαζε πάρα
πολύ με το σημερινό. Χρήματα φυλαγόταν στις τράπεζες και τους ναούς σαν
καταθέσεις και δανειζόταν με τόκο. Οι τραπεζίτες είχαν υψηλές θέσεις και
επιρροή. Συναλλαγματικές χρησιμοποιούντο ελεύθερα. Το Βαβυλωνιακό νομισματικό
σύστημα υιοθετήθηκε απ’ την Ελλάδα, μετά τη Ρώμη κι απ’ τη Ρώμη στη σημερινή
κοινωνία. Είναι η αιτία για πολλά κακά των ημερών μας.
Οι Βαβυλώνιοι λάτρευσαν σαν θεούς τον ήλιο, το φεγγάρι, τα
άστρα και τη φύση. Οι ιερείς είχαν μεγάλη περιουσία γης, απ’ όπου κέρδιζαν πολλά
έσοδα. Ακόμα δάνειζαν χρήματα με τόκο. Είχαν την ευθύνη της μόρφωσης.
Απαιτούντο πολλά χρόνια υπομονετικής μελέτης για να μάθει κανείς το δύσκολο
γραφικό σύστημα της εποχής εκείνης. Οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αμόρφωτοι.
Ο Άβραμ καλέστηκε απ’ το Θεό, ν’ αφήσει τη χώρα του και το
λαό του, την Ουρ των Χαλδαίων (Βαβυλωνία) και να πάει σ’ ένα άλλο μέρος που ο
Θεός θα του έδειχνε. Άφησε τους Βαβυλώνιους ειδωλολάτρες κι έτσι απέκτησε
ελευθερία να λατρεύει τον ένα αληθινό Θεό. Έτσι έγινε ο πατέρας αυτών δια των
οποίων θα ευλογούνταν όλα τα έθνη (Γεν.ιβ:1-3).
Ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλωνίας, κυρίευσε την Ιερουσαλήμ
το 606 π.Χ. (Β’ Βασ.κδ:1-6). Πολλοί απ’ τους πιο πλούσιους και εξέχοντες
Εβραίους μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο Δανιήλ και οι
τρεις φίλοι του (Δαν.α:1-6). Οι Ιουδαίοι παρέμειναν στην αιχμαλωσία για 70
χρόνια (Ιερ.κε:11 Δαν.θ:2).
Ο Ναβουχοδονόσορ είδε ένα όνειρο, που όμως δεν το θυμόταν. Ο
Θεός έδωσε τη γνώση του ονείρου στον αιχμάλωτο Δανιήλ. Σ’ αυτό το όνειρο, ο
Ναβουχοδονόσορ είδε μια μεγάλη εικόνα. Η κεφαλή της εικόνας ήταν από χρυσάφι,
το στήθος και οι βραχίονες από ασήμι, η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό, οι
κνήμες από σίδερο και τα πόδια από σίδερο και πηλό. Στο όνειρο, μία πέτρα
χτύπησε την εικόνα στα πόδια και την έκανε πολύ λεπτά κομματάκια. Μετά, η πέτρα
έγινε ένα μεγάλο όρος και γέμισε όλη τη γη (Δαν.β:31-36).
Ο Θεός έδειξε στο Δανιήλ, ότι ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς
της Βαβυλώνας, ήταν το χρυσό κεφάλι. Μετά απ’ αυτόν ήρθε μια αργυρή βασιλεία
(Μηδο - περσία). Ακολούθησε η χάλκινη βασιλεία (Ελλάδα). Τέταρτη παγκόσμια
δύναμη ήταν η Ρώμη, η σιδερένια βασιλεία. Μετά, τελευταία απ’ όλες, θα υψωθεί
απ’ το Θεό του ουρανού η πέτρινη βασιλεία, η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί
(Δαν.β:37-45).
Αργότερα, τον καιρό του Βαλτάσαρ, ο Δανιήλ είδε σε όνειρο 4
μεγάλα θηρία που ήρθαν απ’ τη θάλασσα. Το πρώτο ήταν σαν λιοντάρι με φτερά αετού.
Τα φτερά αποσπάστηκαν και δόθηκε καρδιά ανθρώπου στο θηρίο. Αυτό προλέγει τη
βαριά τιμωρία που θα έπαιρνε η Βαβυλωνία από τους Μήδες και τους Πέρσες (Δαν.ζ:4).
Το δεύτερο θηρίο ήταν σαν αρκούδα που είχε στο στόμα της
τρεις πλευρές. Αυτή είναι η Μηδοπερσία με τρεις κατακτημένες επαρχίες
(Δαν.ζ:5).
Μετά ήρθε μια λεοπάρδαλη που είχε στην πλάτη τέσσερα φτερά
πτηνού και τέσσερα κεφάλια. Εδώ έχουμε την εικόνα της Ελλάδας και της ταχύτητας
που ενεργούσε ο στρατός της με τον Αλέξανδρο. Τα τέσσερα κεφάλια είναι οι
τέσσερις στρατηγοί που πήραν την Ελληνική αυτοκρατορία μετά το θάνατο του
Αλέξανδρου (Δαν.ζ:6).
Ένα τέταρτο θηρίο, το πιο τρομερό απ’ όλα, ακολούθησε. Είχε
μεγάλα σιδερένια δόντια, και δέκα κέρατα. Ένα μικρό κέρας άρχισε να βγαίνει και
τρία απ’ τα προηγούμενα κέρατα ξεριζώθηκαν μπροστά του. Αυτό το τέταρτο θηρίο
αντιπροσωπεύει τη Ρώμη και το αυταρχικό της σύστημα διακυβέρνησης (Δαν.ζ:7-8).
Τελικά, οι άγιοι του Υψίστου θα πάρουν τη βασιλεία και θα την έχουν στους
αιώνες των αιώνων (Δαν.ζ:7-27).
Ο Θεός, έστειλε βαριά κρίση πάνω στη Βαβυλώνα. Κατηγορήθηκε
για τις αμαρτίες της, για την υπερηφάνειά της που καλυπτόταν κάτω από την
προσποίηση της μόρφωσης και γιατί υποδούλωσε το λαό του Θεού. Και σήμερα, τα
διάφορα κράτη προσπαθούν να καλύψουν την υπερηφάνεια τους με την προσποίηση της
μόρφωσης και μερικά απ’ αυτά διώκουν το λαό του Θεού. Κανένα έθνος δεν μπορεί
να κάνει αυτό το πράγμα και να περιμένει να εκφύγει τη δίκαιη κρίση του Θεού.
Με τον καιρό, η Βαβυλώνα ερημώθηκε σε ερείπια, ακόμα κι οι βοσκοί δεν θέλανε να
στήσουν τις σκηνές τους εκεί. Μπορούν τα σημερινά κράτη να ωφεληθούν απ’ αυτό
το παράδειγμα; Ησ.ιγ:17-22 Ιερ.ν:9-16.
