Ρωμ.ε:20
Όπως ξέρουμε η νίκη μας δεν είναι σε κάποιο «ξερίζωμα» του παλαιού
ανθρώπου, αλλά στο γεγονός ότι Αυτός (ο Ιησούς) που είναι μέσα μας, είναι
ισχυρότερος απ’ αυτόν που είναι στον κόσμο (Α’ Ιωαν.δ:4). Έτσι μπορεί να περισσεύσει
η χάρη, με το να κατοικεί ο Ιησούς μέσα μας, κάνοντάς μας ναό Θεού (Β’
Κορ.ς:16).
Η χάρη λοιπόν περισσεύει σ’ αυτούς που είναι εν Χριστώ Ιησού και οι
οποίοι περιπατούν κατά το Πνεύμα και όχι κατά τη σάρκα (Ρωμ.η:1). Επειδή η
αμαρτία έχει καταδικαστεί στη σάρκα, έχει δηλαδή απαγγελθεί κατηγορία γι’ αυτή,
Αυτός που είναι τώρα Κύριος του οίκου Του, στο ναό του Θεού, έχει βάλει την
αμαρτία στη φυλακή μέχρι τον καιρό της εκτέλεσης της ποινής.
ΝΑΙ. Είναι χάρη απ’ το Θεό, που δεν αξίζαμε, να έχουμε κάποιον
τόσο άγιο και δυνατό να κατοικεί μέσα μας, μέσα σ’ εμάς που ήμασταν υπηρέτες
της αμαρτίας και καταδικασμένοι σε θάνατο,
ο οποίος πλήρωσε το χρέος παίρνοντας τις αμαρτίες μας πάνω στο σώμα Του,
στο σταυρό. Επειδή αναστήθηκε, μπορεί να κατοικεί μέσα μας και να νικάει για
μας κι ακριβώς επειδή ο Ιησούς κατοικεί (Ιωαν.ιδ:16) κι εμείς Τον αφήνουμε να
διοικεί τις ζωές μας, είμαστε διάκονοι δικαιοσύνης εις αγιασμό, με τελικό
αποτέλεσμα την αιώνια ζωή (Ρω.ς:16-22).
Πόσο απέχουν απ’ την αλήθεια αυτοί που διδάσκουν ότι κάποιος
μπορεί να έχει τη χάρη του Θεού και συγχρόνως να συνεχίζει ν’ αμαρτάνει, όταν
αυτή η χάρη που λαμβάνουμε είναι ένας δάσκαλος που μας διδάσκει να ζούμε άγια
στον παρόντα καιρό (Τιτ.β:11-12). Ωστόσο, το μυστικό της νικηφόρας ζωής, είναι
να διατηρούμε την κατοίκηση του Ιησού μέσα μας, φέρνοντας καρπό αγιασμού, γιατί
δεν μπορούμε να φέρουμε κανένα καρπό αν δεν είμαστε ενωμένοι με την άμπελο
(Ιωαν.ιε:4-6).
Αν κάνουμε κατάχρηση της χάρης του Θεού κι αμαρτάνουμε, ο Παύλος
μας λέει ότι πρέπει να προσέχουμε μήπως αποκοπούμε, όπως ένας κλάδος,
υπενθυμίζοντας μας ότι δεν κρατάμε εμείς τη ρίζα, αλλά η ρίζα εμάς (Ρωμ.ια:18).
Αφού τα σώματά μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και αγγεία που έχουν μέσα το
θησαυρό, η υπερβολή της δύναμης δεν είναι δική μας, αλλά του Θεού (Β’ Κορ.δ:7).
Αυτό το σώμα πρέπει να πεθάνει εξαιτίας της καταδίκης του θανάτου που είναι
πάνω του (Ρωμ.η:10), αν κι η Γραφή μας λέει ότι όταν ο Ιησούς επιστρέψει, θα
μεταμορφώσει αυτό το σώμα της ταπείνωσης και θα το κάνει όμοιο με το δικό Του
που είναι ένδοξο (Φιλιπ.γ:21).
Αυτή η αλλαγή του σώματός μας από φθαρτό σε άφθαρτο, είναι πάλι
εξαιτίας της χάρης που περισσεύει σ’ εμάς, χάρη στο Πνεύμα του Θεού που
κατοικεί μέσα μας (Ρωμ.η:11). Αν ο Ιησούς βράδυνε, το σώμα έπρεπε να πάει στον
τάφο εξαιτίας της καταδίκης του θανάτου που έχει απαγγελθεί, αλλά με τη χάρη
του Θεού, το κεντρί του θανάτου έχει απομακρυνθεί απ’ τις ζωές μας, έτσι που ο
θάνατος έχει χάσει τη νίκη του (Α’ Κορ.ιε:55,56). Αν είμαστε ζωντανοί όταν ο
Κύριος έλθει, θα μεταμορφωθούμε σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού και θα
αρπαχτούμε για να συναντήσουμε τον Ιησού στον αέρα κι έτσι θα είμαστε πάντοτε
μετά του Κυρίου. Α’ Κορ.ιε:51,52 & Α’ Θεσ.δ:13-18.
Β’ Κορ.δ:6
Μόνο εν Χριστώ μπορούμε να είμαστε μέτοχοι αυτής της δόξας που πρόκειται
ν’ αποκαλυφθεί, όπως λέει και ο απόστολος Πέτρος (Α’ Πετρ.ε:1).
Β’ Κορ.γ:18
Α’ Πετρ.α:8 Σ’ αυτά τα
εδάφια μπορούμε να δούμε ότι αν έχουμε αυτή τη δόξα, μπορούμε ν’ αναπαυόμαστε
στην ελπίδα της αλλαγής απ’ αυτή τη δόξα σ’ αυτή που πρόκειται ν’ αποκαλυφθεί.
Πόσο σημαντικό λοιπόν είναι να βλέπουμε την ανάγκη αυτής της χάρης και δόξας,
αν θέλουμε να συμμετέχουμε στην ερχόμενη.
Διαβάζουμε ότι αυτό είναι το μυστήριο
που αποκαλύφθηκε στους αγίους, το οποίο είναι ο Χριστός μέσα μας, η ελπίδα της
δόξας. Συγκρίνοντας το Κολ.α:27 με το Ρωμ.ε:2 βλέπουμε ότι αυτή η χάρη μπορεί
να μας δοθεί μόνο καθώς ο Χριστός κατοικεί μέσα μας και μας κάνει να χαιρόμαστε
στην ελπίδα της δόξας του Θεού. Άρα λοιπόν, ο Χριστός που είναι μέσα μας τώρα,
είναι η ελπίδα της δόξας που θα έρθει!
Αυτή η διδασκαλία υψώνει τον Ιησού σε κάθε περίπτωση, γιατί ότι
καλό και δίκαιο φαίνεται στη ζωή ενός χριστιανού, είναι αποτέλεσμα της χάρης
του Θεού που αφθονεί στην καρδιά του, κι έχει σαν αποτέλεσμα να φέρνει καρπό σε
αγιασμό. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν είμαστε καρποφόροι, αυτός ο καρπός δεν είναι ο
δικός μας, αλλά του Πνεύματος (Γαλ.ε:22).
Ούτε αυτός ο καρπός μας δίνει την
άδεια να αμαρτάνουμε, ή να μην προσέχουμε το χριστιανικό μας βάδισμα
(Ρωμ.ς:1-2). Μάλλον, αν η χάρη του Θεού στη ζωή μας είναι το Άγιο Πνεύμα που
κατοικεί μέσα μας κι αν αυτό το Πνεύμα το αφήσουμε να διοικήσει τη ζωή μας, θα
μας κάνει να περπατήσουμε μέσα στο φως του λόγου του Θεού. Αν συνεχίσουμε ν’
αμαρτάνουμε θα χάσουμε το Χριστό απ’ τη ζωή μας, και τότε και η χάρη του Θεού θα
μας αφήσει.
