Η Συγχώρηση

 

«Ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας»

Κάτι έχει πάει στραβά με τη συγχώρηση. Δε μπορώ να σας πω πόσο συχνά τον τελευταίο καιρό έχω προσπαθήσει να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο αυτό.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι λένε: «Έκανα λάθος. Λυπάμαι. Τώρα ας συνεχίσουμε τη ζωή. Είναι υποχρέωσή σου να με συγχωρήσεις. Είναι καιρός και για τους δυο μας να το προσπεράσουμε».

Συγχωρεί ή ξεχνά;

Όταν ο Θεός συγχωρεί, ξεχνάει. Αν πας πίσω την επόμενη μέρα και πεις, Θυμάσαι την αμαρτία που έκανα, Κύριε; Θα πει, Όχι.

Έχω ακούσει αυτή τη δήλωση αμέτρητες φορές και ίσως να την έχω πει κι εγώ κάποιες φορές. Αλλά, όπως πολλά δημοφιλή χριστιανικά συνθήματα, είναι άλλη μια παρεξήγηση επειδή απομονώνουμε εδάφια της Γραφής από το γενικό πνεύμα του λόγου του Θεού.

Όταν η Γραφή λέει ότι ο Θεός δεν θυμάται πλέον τις αμαρτίες μας (Εβρ.η:12), αυτό σημαίνει ότι δεν τις μετράει πλέον εναντίον μας και τις αντιμετωπίζει πάντα σαν συγχωρεμένες.

Δεν μπορείς να υπηρετήσεις τον Θεό αν αρνιέσαι....

Πριν επιχειρήσουμε να υπηρετήσουμε ή να ακολουθήσουμε τον Θεό, ο Ιησούς λέει ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με τον συνάνθρωπο μας. Θα δούμε γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε αυτή την εντολή.

Η συμφιλίωση είναι σημαντική.

Ματθ.ε:23,24 Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου.

Γραφές και παραδόσεις (20)

Αν ο Κύριος Ιησούς πράγματι συνέδεσε τη σωτηρία των ανθρώπων με τη συγχώρηση των αμαρτιών από άλλους ανθρώπους, παραμένει ανεξήγητο γιατί οι απόστολοι δεν εννόησαν έτσι το ζήτημα κι' άφησαν τους πιστούς δεμένους στις αμαρτίες τους, μολονότι είχαν την εξουσία να τους συγχωρήσουν.

Για ν' αποδειχτεί λοιπόν το κύρος του μυστηρίου της μετάνοιας, χρειάζεται πρώτα ν' αποδειχτούν τα εξής:

Συγχώρεση: Η βασική ουσία της πίστης μας

Ματθ.ς:14-15  «Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος· εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας».

Ο Ιωσήφ, ήταν η υπερηφάνεια και η χαρά του πατέρα του. Αν και ο Ιακώβ είχε άλλους δέκα γιους, ο Ιωσήφ ήταν ο ευνοούμενος, επειδή γεννήθηκε στα γηρατειά του. Ο Ιακώβ ποτέ δεν έκανε τον κόπο να κρύψει τα ιδιαίτερα αισθήματά του — ούτε καν από του άλλους γιους. Στην πραγματικότητα, εξέφρασε την εύνοιά του κατάφωρα και ορατά δίνοντας στον Ιωσήφ ένα ακριβό χιτώνα που φτιάχτηκε ειδικά γι’ αυτόν.

Εφτά φορές δεν είναι αρκετές;

Ματθ.ιη:21 Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε· Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;

Ήταν του Πέτρου η φωνή που ακούστηκε. Και ήταν ανάγκη ν’ ακουστεί. Τους είχε μιλήσει ο Χριστός για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Για το καθήκον μας απέναντι σ’ εκείνους που μας αδίκησαν, μας πλήγωσαν, μας πίκραναν. Καθώς μιλούσε ο Χριστός, τα μέτωπα ολόγυρά Του συνοφρυώθηκαν και οι καρδιές ταράχτηκαν. Χίλια ερωτήματα ανέβηκαν στο νου των μαθητών. Και όπως το συνήθιζε, ανέλαβε ο Πέτρος να τα μαζέψει αυτά τα ερωτήματα από τις καρδιές των συμμαθητών του και να τα παρουσιάσει στο Χριστό. Δεν ήταν δικό του μόνο το ερώτημα. Αν οι άλλοι δεν το διατύπωσαν με λόγια, δεν ήταν γιατί δεν είχαν νιώσει το βάρος του, αλλά ίσως γιατί από προηγούμενη πείρα τους ήξεραν ότι θ’ αναλάμβανε πάλι αυτός ο συμμαθητής τους να γίνει ο διερμηνέας των δικών τους αισθημάτων.

Πρόσκληση

Για χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής. Για χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος προσ­παθεί να βρει ειρήνη με το Θεό. Και για χιλιάδες χρόνια, η Αγία Γραφή διακηρύττει, «οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα μεταξύ εσάς και του Θεού, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρό­σωπο Αυτού από σας, για να μην ακού­ει» (Ησαΐας 59:2).

 Η αμαρτία είναι το εμπόδιο μεταξύ Θεού και ανθρώπου και αφαιρεί από τον άνθρωπο τη σχέση και επικοινω­νία με τον Άγιο Θεό. Κι αφού «όλοι αμάρτησαν και στερού­νται της δόξας του Θεού» (Ρωμ.γ:23), όλοι οι άνθρωποι είναι μακριά απ' το Θεό, κι όλοι έχουν την επεί­γουσα ανάγκη όσο ζουν σ' αυτή τη ζωή, να έρθουν κοντά Του.

Το συγχωρητικό πνεύμα

Δεν υπάρχει ούτε μία πιο  ενδιαφέρουσα και απελευθερωτική πράξη στην ανθρώπινη εμπειρία από αυτή την ιδιότητα.  Έχουν γραφτεί Βιβλία και βιβλία γι’ αυτή τη λυτρωτική πράξη. Αμέτρητες ψυχές έχουν ξεδιψάσει σ’ αυτή την πηγή εκτιμώντας πάρα πολύ το καλό που τους έγινε. Η έλλειψη αυτής της ιδιότητας, χωρίς αμφιβολία, είναι ο λόγος που πολλοί ζουν άδειες και θλιμμένες ζωές.

ένα πρόσωπο από το παρελθον

"Ευχαριστώ, όμως τον Θεό που μου χάρισε τη ζωή".

Στις 8 Ιουνίου του 1972, αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν σε κατοικημένη περιοχή στο Βιετνάμ κι έριξαν βόμβες ναπάλμ. Ο φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Associated Press Νικ Ουτ (Nick Ut) έτυχε εκείνη την ώρα να βρίσκεται έξω από το χωριό και να παίρνει φωτογραφίες, όταν είδε τα αεροπλάνα να προσεγγίζουν και να ρίχνουν τις βόμβες. Σε 5 λεπτά εμφανίστηκε κόσμος (άμαχοι ως επί το πλείστον) να τρέχουν και να φωνάζουν «βοήθεια». Ανάμεσα τους κι ένα εννιάχρονο κορίτσι που έτρεχε γυμνό κλαίγοντας γοερά. Τα ρούχα της είχαν καεί από τη βόμβα που έπεσε κοντά της (βλέπε την πάνω φωτογραφία). 

Η Συγχώρηση

Κάτι έχει πάει στραβά με τη συγχώρηση. Δε μπορώ να σας πω πόσο συχνά τον τελευταίο καιρό έχω προσπαθήσει να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο αυτό.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι λένε: «Έκανα λάθος, λυπάμαι, αλλά ας το ξεχάσουμε, ας συνεχίσουμε τη ζωή. Είναι υποχρέωσή σου να με συγχωρήσεις. Είναι καλλίτερα και για τους δυο μας να το προσπεράσουμε».

Με λίγες καλοδιαλεγμένες λέξεις, ανατρέπονται όλα. Όπως ένας παλαιστής που ξεφεύγει ένα χτύπημα και επιστρέφει, ο παραβάτης κερδίζει πάλι το πάνω χέρι. Τα θύματά του πρέπει να συγχωρήσουν και να ξεχάσουν. Μπορεί ακόμη ο ίδιος να τους θυμίζει ότι, σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού, εάν δεν συγχωρούμε τους άλλους, ο Ουράνιος Πατέρας δε θα συγχωρήσει εμάς (Ματθ.ς:14-15).

Αναμνήσεις

Οι επιστήμονες λένε ότι το ανθρώπινο μυαλό αποθηκεύει μέχρι και 60 αναμνήσεις το δευτερόλεπτο σε μια διάρκεια ζωής 75 χρόνων χωρίς να κουραστεί σχεδόν καθόλου. Αυτό μας κάνει ένα σύνολο 1,419,120,000,000 αναμνήσεων, κάθε μια από τις οποίες μπορεί ν’ ανακληθεί στη μνήμη σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. 

Εξομολόγηση

Ένας ποιμένας προσευχόταν πολλούς μήνες για την αφύπνιση της Εκκλησίας του. 

Όμως ή αδιαφορία των μελών συνεχιζόταν παρά τις προσπάθειας του, τις προσευχές και τις επισκέψεις του. 

Ένα βράδυ ο Θεός του έβαλε στην καρδιά να προσκαλέσει όλα τα μέλη της Εκκλησίας και να τους έκθεση την κατάσταση. Προς μεγάλη του χαρά βρήκε την Εκκλησιά γεμάτη και μίλησε ανοικτά. 

Συγχώρηση

Απαραίτητη προϋπόθεση

Ιωάννης κα

Η έννοια της φιλίας μοιάζει έτσι κι αλλιώς συχνά τόσο φευγαλέα και ρευστή, που το ξεχείλωμά της μέχρι πλήρους ακύρωσής της στις σελίδες του facebook ... γίνεται ως προσβλητική.

Κανείς δεν επικοινωνεί με φίλους του μέσω facebook απλά ψιλοσαχλαμαρίζει στην καλύτερη περίπτωση... και στη χειρότερη γίνεται μέλος για να κατασκοπεύει τους «φίλους» του» ή τα παιδιά του (Κοσμικό περιοδικό).

 

Δέσιμο και λύσιμο

Στο Ματθ.ις:19 ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών και ό,τι αν δέσης επί της γής, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς και ό,τι εάν λύσης επί της γής, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς».

Στο Ιωάν.κ:23 είπε στους μαθητές: «Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς. Αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι».

 

«Η Εκκλησία, μια κοινωνία θεραπείας και συγ­χώρησης».

Ο ρόλος της χριστιανικής Εκκλησίας στο σπουδαίο αυτό έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης των αμαρτιών.

Στην επιστολή του Ιακώβου (ε:16), ο λόγος του Θεού μας προτρέπει, «εξομολογείσθε εις αλλή­λους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων διά να ιατρευθήτε». Θα πρέπει να τονίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι η λέξη «Εκκλησία» στην Καινή Διαθήκη, δεν σημαίνει ένα σύνολο ιεραρχίας, ούτε μια ομάδα αν­θρώπων προικισμένων με ιδιαίτερα χαρίσματα και εξουσίες, αλλά συμπεριλαμβάνει όλους τους πι­στούς που αποτελούν μια τοπική Εκκλησία, το λαό του Θεού, το σώμα του Ιησού Χριστού. Αυτή η Εκ­κλησία έχει υψηλή αποστολή και διακονία στο έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης. Αυτό εννοεί ο λόγος του Θεού με τα λόγια «εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεστε υπέρ αλλή­λων διά να ιατρευθήτε». Η Εκκλησία λοιπόν είναι μια κοινωνία θεραπείας και συγχώρησης.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 17 - Η εξιλέωση (2)

Α. Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ

Η σημασία της λέξης «αποτελεσματικός» είναι «αυτός που παράγει ή είναι σίγουρο ότι παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.» Τι παράγει όμως η εξιλέωση;

1.  Συγχώρεση των παραβάσεων:

Μελέτησε τις παρακάτω αναφορές: Ιωάν.α:29    Εφεσ.α:7     Αποκ.α:5   Ιωάν.ε:24        Εβρ.θ:22-28

2.  Απελευθέρωση από την αμαρτία

Όχι μόνο ελεύθεροι απ' την ενοχή της αμαρτίας αλλά επίσης ελεύθεροι από τη δύναμη της αμαρτίας (Ρωμ.ς:14).

 

και αφες ημιν τα οφειληματα ημων

Ματθ.ς:12

Δεν παραδεχόμαστε πως κάνουμε κάτι λάθος, ακόμη και όταν είναι πασιφανές.

Η φυσική μας αντίδραση όταν κρινόμαστε για κάτι που κάναμε ή κάτι που είπαμε, είναι «να αμυνθούμε». Νοιώθουμε ότι απειλούμαστε και ζούμε με τον παραλογισμό πως «αξίζουμε, αν ποτέ δεν κάνουμε λάθη». Προσπαθούμε να αποδεικνύουμε, όταν μας κάνουν κριτική, πως «ποτέ δεν κάνουμε λάθη». 

Ο πιστός Θεός

«Γνώρισον λοιπόν, ότι Κύριος ο Θεός σου αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς» (Δευτ.ζ:9) 

Η συγχώρηση

Κάτι έχει πάει στραβά με τη συγχώρηση. Δε μπορώ να σας πω πόσο συχνά τον τελευταίο καιρό έχω προσπαθήσει να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο αυτό.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι λένε: «Έκανα λάθος, λυπάμαι, αλλά ας το ξεχάσουμε, ας συνεχίσουμε τη ζωή. Είναι υποχρέωσή σου να με συγχωρήσεις. Είναι καλλίτερα και για τους δυο μας να το προσπεράσουμε».