Στις 8 Ιουνίου του 1972, αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν σε κατοικημένη περιοχή στο Βιετνάμ κι έριξαν βόμβες ναπάλμ. Ο φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Associated Press Νικ Ουτ (Nick Ut) έτυχε εκείνη την ώρα να βρίσκεται έξω από το χωριό και να παίρνει φωτογραφίες, όταν είδε τα αεροπλάνα να προσεγγίζουν και να ρίχνουν τις βόμβες. Σε 5 λεπτά εμφανίστηκε κόσμος (άμαχοι ως επί το πλείστον) να τρέχουν και να φωνάζουν «βοήθεια». Ανάμεσα τους κι ένα εννιάχρονο κορίτσι που έτρεχε γυμνό κλαίγοντας γοερά. Τα ρούχα της είχαν καεί από τη βόμβα που έπεσε κοντά της (βλέπε την πάνω φωτογραφία).
Η Κιμ Φουκ Φαν Τι είναι το πρόσωπο πίσω από τη φωτογραφία - σύμβολο της φρίκης του πολέμου. Σήμερα ζει και έχει οικογένεια.
Μεταξύ άλλων θυμάται: ".. είδα το αεροπλάνο και τις τέσσερις βόμβες να προσγειώνονται..και ξαφνικά είδα τη φωτιά να με περικυκλώνει...Φοβήθηκα και τρομοκρατήθηκα. ..Θυμάμαι ακόμη τι σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. 'Θεέ μου, κάηκα. Δεν θα είμαι ποτέ ξανά φυσιολογική'. Συνέχισα να τρέχω. Δόξα τω Θεώ, τα πόδια μου δεν είχαν καεί..."
"..Αποφεύγω να κοιτάζω τη φωτογραφία μόνη μου διότι είμαι άνθρωπος. Αισθάνομαι ακόμη ότι καίγομαι. Ότι είμαι τρομοκρατημένη κι απελπισμένη. Ευχαριστώ, όμως, το Θεό που μου χάρισε τη ζωή.."
Ερώτηση: Μπορεί μια βόμβα ναπάλμ να κάψει την ψυχή κάποιου;".. Σε καμία περίπτωση. Μπορεί να μου έκαψαν το σώμα μου, αλλά όχι την ψυχή, το όνειρο, το μέλλον μου. Έχω μια καινούργια φωτογραφία να δείξω στον κόσμο. Είμαι ακόμη ζωντανή και κρατάω το όνειρό μου ζωντανό.."
Ερώτηση: Συγχωρήσατε τους ανθρώπους που σας το έκαναν αυτό, τους υπεύθυνους για τον πόλεμο του Βιετνάμ;".. Νόμιζα ότι μου ήταν αδύνατον να τους συγχωρήσω, διότι υπέφερα πολύ σωματικά και συναισθηματικά, αλλά διάβασα κι ακολούθησα τη διδασκαλία της Βίβλου: Πρέπει να αγαπάς τους εχθρούς σου. Κουβαλάω ακόμη τις ουλές και πολύ πόνο, αλλά η καρδιά μου έχει θεραπευτεί.."
