Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ, ΣΤΙΣ ΔΡΥΣ ΜΑΜΒΡΗ' (Γέν.ιη)

Λένε, σχετικά με τη φανέρωση του Κυρίου στον Αβραάμ στις δρυς Μαμβρή, ότι ήταν τα τρία πρόσωπα της τριάδας που φανερώθηκαν, γι' αυτό και ο Αβραάμ είδε τρεις άνδρες και όχι μόνο έναν. Έτσι επιπόλαια πάλι βγάζουν το συμπέρασμα ότι οι τρεις αυτοί άνδρες, είναι η φανέρωση της τριάδας.

Εμείς τώρα θα δούμε τι ακριβώς λέει ο λόγος του Θεού στο θέμα αυτό.

Πράγματι ο Αβραάμ, είδε τρεις άνδρες. Ο λόγος του Κυρίου καθαρά μας λέει ότι οι άνδρες αυτοί ήταν άγγελοι. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, όπου οι δυο άνδρες επισκέφτηκαν τα Σόδομα, μας λέει: «Ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας· και εκάθητο ο Λωτ παρά την πύλην των Σοδόμων· ιδών δε ο Λωτ, εσηκώθη εις συνάντησιν αυτών και προσεκύνησεν επί πρόσωπον έως εδάφους» (Γέν.ιθ:1). Οι δυο λοιπόν από τους τρείς ονομάζονται καθαρά άγγελοι.

Στην Εβρ.ιγ:2 ο Παύλος αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτή τη φιλοξενία του Αβραάμ και του Λωτ και λέει: «Την φιλοξενίαν μη λησμονείτε· επειδή διά ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες».

Δεν λέει μόνο για το Λωτ, αλλά και για τους δύο, γιατί λέει «τινές», που θα πει «ορισμένοι». Κατά συνέπεια, ο Αβραάμ είδε τρεις αγγέλους, οι οποίοι του παρουσιάστηκαν σαν άνδρες.

Όταν αργότερα ο Αβραάμ τους φιλοξένησε, βλέπουμε ότι έγινε ένας διάλογος μεταξύ των αγγέλων, του Κυρίου, του Αβραάμ και της Σάρας.

Στο ιη:5 βλέπουμε να ανταποκρίνονται και οι τρεις στη φιλοξενία του Αβραάμ και του απαντούν όλοι μαζί: «…οι δε είπον, Κάμε ούτω, καθώς είπας». Eδώ μιλούν και οι τρεις. Το ίδιο βλέπουμε και στο εδάφιο που λέει: «Είπον δε προς αυτόν, Που είναι Σάρρα η γυνή σου;» (ιη:9). Μέχρι εδώ μιλούν όλοι μαζί. Όταν όμως αρχίζει να μιλάει ο Κύριος στον Αβραάμ για να του αναγγείλει τα χαρμόσυνα γεγονότα της σύλληψης της Σάρας, δεν βλέπουμε να μιλούν και οι τρεις, αλλά μόνο ο ένας από του αγγέλους, και είναι ευνόητο ότι ήταν ο Κύριος που μιλούσε διά μέσου του αγγέλου Του. Όλη η συζήτηση που επακολουθεί από το 10o εδάφιο μέχρι και το 15o είναι από ένα πρόσωπο μόνο και όχι από τα τρία. Είναι ο άγγελος του Κυρίου που μιλά στον Αβραάμ, ενώ οι άλλοι δύο φαίνεται ότι δεν αναμιγνύονται καθόλου στη συζήτηση.

Ο Κύριος, ο Ένας και Μόνος, αναγγέλλει στο δούλο Του Αβραάμ τη γέννηση του Ισαάκ. Σ' όλα αυτά τα εδάφια, ό,τι είπε ο Κύριος, είναι σε ενικό αριθμό. Στο εδ.10 λέει: «Και ΕIΠΕΝ (ο Κύριος) εξάπαντος ΘΕΛΩ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν...». Στο 13o εδάφιο απαντά πάλι ο Κύριος «Και ΕΙΠΕ Κύριος προς τον Αβραάμ…».

Στο εδ.14 λέει: «είναι τι αδύνατον εις τον Κύριον; εν τω ωρισμένω καιρώ θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν του έτους, και η Σάρρα θέλει έχει υιόν».

Εδ.15 «Τότε η Σάρρα ηρνήθη λέγουσα, δεν εγέλασα· διότι εφοβήθη. Ο δε είπεν, Ουχί, αλλ' εγέλασας».

Επιπλέον απόδειξη, ότι μόνο ο ένας από τους τρεις αγγέλους είναι η φανέρωση του Κυρίου στον Αβραάμ, βρίσκεται στα εδάφια που ακολουθούν. Στο 16o εδάφιο λέει: «Σηκωθέντες δε εκείθεν οι άνδρες διευθύνθησαν προς τα Σόδομα· και ο Αβραάμ επορεύετο μετ' αυτών διά να συμπροπέμψη αυτούς».

Σηκώθηκαν λοιπόν και οι τρεις και πήγαν προς τα Σόδομα, μαζί τους και ο Αβραάμ. Από το 17o εδάφιο μέχρι και το 21o ακολουθεί ένας διάλογος μεταξύ Κυρίου και Αβραάμ, όπως ακριβώς και στα προηγούμενα εδάφια, πάντοτε χρησιμοποιώντας ρήματα ενικού αριθμού όπου φαίνεται καθαρά ότι ο Αβραάμ, μιλάει μόνο σε έναν από του αγγέλους.

Στο 22o εδάφιο είναι η απάντησή μας γιατί λέει: «Και αναχωρήσαντες εκείθεν οι άνδρες, υπήγον προς τα Σόδομα ο δε Αβραάμ ΙΣΤΑΤΟ ΕΤΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ».

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ οι δύο άγγελοι αναχώρησαν για τα Σόδομα (ιθ:1) ο Αβραάμ στεκόταν ακόμα μπροστά στον Κύριο, δηλ. ο Ένας από τους τρεις αγγέλους, που μιλούσε από την αρχή με τον Αβραάμ, έμεινε μαζί του, ενώ οι άλλοι δύο έφυγαν για τα Σόδομα. Αυτό τον άγγελο που έμεινε με τον Αβραάμ, η Γραφή Τον ονομάζει Κύριο. Με άλλα λόγια, δια μέσου αυτού του αγγέλου, μίλησε και φανερώθηκε ο Κύριος στον Αβραάμ. Ξέρουμε ότι το Θεό δεν Τον είδε ποτέ κανείς (Ιωάν.α:18).

Αλλού λέει ότι κανείς δεν μπορεί να δει το Θεό και να ζήσει. Ακόμη ο Μωυσής, που μας λέει ότι είδε τον Κύριο στο όρος Σινά, δεν είδε αυτή καθ’ αυτή την παρουσία του Κυρίου, αλλά τη φανέρωσή Του δια μέσου αγγέλων. Αυτή την πληροφορία μας τη δίνει ο Στέφανος στις Πράξ.ζ:53 όπου μιλώντας στο συνέδριο των Ιουδαίων λέει: «οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων και δεν εφυλάξατε». Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του Αβραάμ, η φανέρωση του Θεού ήταν φανέρωση διά μέσου ενός αγγέλου.

Στα επόμενα εδάφια του 18ου κεφαλαίου, βλέπουμε την πρόσωπο προς πρόσωπο συζήτηση του Αβραάμ με τον Κύριο. Ένα πρόσωπο ο Αβραάμ, ένα πρόσωπο ο Κύριος, διά μέσου του αγγέλου Του πάντοτε.

Δεν υπάρχει λοιπόν έδαφος για να στηριχθεί ο πολυθεϊσμός, ούτε τριαδικές φανερώσεις του Θεού στη Παλαιά Διαθήκη. Αν δεχτούμε ότι φανερώθηκε εδώ η τριάδα, τότε αναγκαστικά δεχόμαστε και τη φανέρωση του Υιού, σαν υποτιθέμενο μέλος της τριάδας που είναι. Όμως ο λόγος του Κυρίου στην Εβρ.α:1,2 μας λέει: Ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού·(εν υιώ).

Στην Α’ Πέτρ.α:20 ο Πέτρος μας λέει ότι ο Υιός δεν φανερώθηκε στον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά «προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς».

Ξέρουμε ότι οι έσχατοι καιροί ξεκίνησαν από τη γέννηση του Χριστού και μετά, όχι πριν. Άρα το να ισχυρίζεται κανείς ότι ο Υιός μίλησε ή φανερώθηκε κάποτε στο παρελθόν είναι λάθος και αντίκειται στην αλήθεια της Γραφής. Επομένως και στην περίπτωση της φανέρωσης του Θεού στον Αβραάμ, δεν φανερώθηκε ο Υιός, αλλά μόνο ο Πατέρας, διότι Αυτός είναι το μόνο πρόσωπο μέσα στη θεότητα. Έτσι μας δίδαξε ο Αβραάμ που Τον είδε, το ίδιο και ο Μωυσής και όλοι οι προφήτες. Ποιος λοιπόν είναι αυτός που τολμά να αμαυρώνει τη φωτεινή μαρτυρία αυτών των αγίων ανθρώπων;

Στο 19ο κεφάλαιο βλέπουμε την ιστορία να συνεχίζεται με τον ερχομό των δύο αγγέλων στα Σόδομα. Σαν δύο μάρτυρες που απαιτούνται για να επικυρωθεί κάθε λόγος, ο Κύριος που μίλησε με τον Αβραάμ, στέλνει τους δύο αγγέλους Του να «δουν» και να καταστρέψουν τις πόλεις αυτές. Ο Κύριος γνώριζε ακριβώς τι συνέβαινε στο Σόδομα και στα Γόμορρα, όμως έστειλε τους δύο αγγέλους Του αφ' ενός μεν σαν μαρτυρία για τον Αβραάμ, για να γνωρίζει ότι οι κρίσεις του Κυρίου γίνονται μετά από δίκαιη κρίση και σωστή γνώση των καταστάσεων και αφ' ετέρου για να σώσει το δίκαιο Λωτ από την καταστροφή. Ο Κύριος δια μέσου των αγγέλων Του μίλησε στο Λωτ και τον έσωσε. Όταν τον συνάντησαν, μεταξύ των άλλων του είπαν:

«ημείς καταστρέφομεν τον τόπον τούτον, επειδή η κραυγή αυτών εμεγάλυνεν ενώπιον του Κυρίου· και απέστειλεν ημάς ο Κύριος διά να καταστρέψωμεν αυτόν» (ιθ:13).

Οι άντρες αυτοί ομολογούν στο Λωτ ότι δεν είναι ο «υποτιθέμενος τριαδικός Κύριος», ή «δυο από τα τρία πρόσωπα της τριάδας», αλλά οι άγγελοι του ενός Κυρίου, ο Οποίος λίγο πριν μίλησε με τον Αβραάμ και ο Οποίος τους απέστειλε να καταστρέψουν τις πόλεις.

Αργότερα, ο Κύριος που είχε τελειώσει τη συζήτηση Του με τον Αβραάμ και τον άφησε, μιλάει πάλι δια μέσου των αγγέλων Του στο Λωτ. Δεν βλέπουμε να έρχεται κάποιος τρίτος άγγελος για να ολοκληρωθεί η παρουσία της τριάδας στο Λωτ, αλλά ο Κύριος όπως φανερώθηκε στον Αβραάμ με τον ένα από τους τρεις αγγέλους, εδώ φανερώνεται δια μέσου των άλλων δύο, διότι στο 17ο εδάφιο ο Λωτ απευθύνεται και στους δυο και λέει προς αυτούς: «...μη παρακαλώ Κύριε..». Αυτό δεν είναι άτοπο, γιατί ο Θεός μπορεί ταυτόχρονα να φανερώνεται δια μέσου πολλών αγγέλων Του, όπως ακριβώς ο ίδιος Κύριος φανερώνεται ταυτόχρονα διά μέσου όλων των παιδιών Του.

Ένα άλλο στοιχείο που η θεωρία της τριάδας προσπαθεί να διαστρεβλώσει για να απόδειξη την ύπαρξη της μέσα στο λόγο του Θεού, είναι αυτά που λέει το Γέν.ιθ:24: «Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού». Λέει λοιπόν η θεωρία ότι «έβρεξεν ο Κύριος πυρ.... παρά Κυρίου..». Να λοιπόν τα δύο πρόσωπα της τριάδας. Ο ένας Κύριος βρέχει φωτιά και θειάφι από τον άλλο Κύριο. Εάν όμως είναι έτσι, τότε καθαρά έχουμε δύο Κυρίους και ένας που λείπει τρεις Κύριοι, πράγμα που δικαιώνει τους ισχυρισμούς μας ότι η θεωρία της τριάδας διδάσκει καθαρό πολυθεϊσμό και δεν έχει καμιά σχέση με το μονοθεϊσμό της Γραφής.

Φυσικά, η ερμηνεία του εδαφίου δεν είναι αυτή που δίνουν. Εδώ είναι μια διπλή έμφαση στο πρόσωπο του Κυρίου, ότι η φωτιά που έπεσε είναι από τον Γιάχβε και μόνον από Αυτόν. Είναι μια διπλή αναφορά στο ίδιο πρόσωπο. Δεν σημαίνει ότι τη μια φορά που χρησιμοποιείται η λέξη Κύριος, αναφέρεται σε ένα πρόσωπο και την άλλη σε άλλο. Τότε καταλήγουμε με χιλιάδες Κυρίους.

Την ίδια επανάληψη έχουμε στο Γέν.ιη:13,14 όπου ο Κύριος μιλάει στον Αβραάμ και λέει: «Και είπε Κύριος προς τον Αβραάμ, Διά τι εγέλασεν η Σάρρα, λέγουσα, Αφού εγώ εγήρασα, θέλω τωόντι γεννήσει; είναι τι αδύνατον εις τον Κύριον;».

Ο ίδιος ο Κύριος μιλάει για τον Εαυτό Του σαν να ήταν κάποιο άλλο πρόσωπο, ενώ γνωρίζουμε ότι είναι ο Ίδιος που μιλάει στον Αβραάμ.