Η
ευθύνη του χριστιανού απέναντι στο γάμο.
Ένας χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να μπαίνει σε μια σχέση ή κατάσταση
χωρίς πολύ προσευχή και τέλεια παράδοση της ζωής του στο θέλημα του Θεού. Πρώτα
απ’ όλα, όταν θέλει να παντρευτεί, αυτός/αυτή θα πρέπει πάντα να σκέφτεται ένα
χριστιανό σύζυγο. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει να βρει επικοινωνία, αρμονία ή
ευτυχία μ’ έναν άπιστο (Β’ Κορ.ς:14-16, Α’ Κορ.ζ:39).
Ωστόσο αν κάποιος είναι
παντρεμένος πριν γίνει χριστιανός, αυτός/αυτή πρέπει να παραμείνει με τον/την
σύζυγό του προσπαθώντας να τον/την κερδίσει στο Χριστό (Α’ Κορ.ζ:7-16). Τα νεαρά
άτομα που βάζουν το θέλημα του Θεού πάνω από καθετί άλλο στη ζωή τους, θα
οδηγηθούν απ’ το Πνεύμα Του σ’ ό,τι είναι σωστό και καλό κι εκεί θα βρουν
ευτυχία και ευλογία. Οι νεαροί χριστιανοί
πρέπει να απαρνηθούν τελείως τα χαλαρά ήθη της σημερινής ανεκτικής
κοινωνίας, τα οποία ο Κύριος καταδικάζει.
Η
ευθύνη του άνδρα προς τη γυναίκα του.
Ένας σύζυγος πρέπει ν’ αγαπάει τη γυναίκα του, να την φροντίζει και να
την προστατεύει σαν σκεύος ασθενέστερο (Α’ Πέτρ.γ:7, Εφεσ.ε:25-33, Κολ.γ:19,
Α’ Κορ.ζ:3). Ο Θεός όρισε ότι η
σύζυγος θα είναι βοηθός στον σύζυγο (Γέν.β:20-24) κι ότι θα ζουν και θα
εργάζονται σαν ομάδα με τον σύζυγο επικεφαλής.
Ζώντας έτσι, κάτω απ’ τους
κανόνες και το σχέδιο του Θεού, η ζωή του ενός
συμπληρώνει την ζωή του άλλου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια
μοναχική ζωή είναι ατελής.
Η
ευθύνη της γυναίκας προς τον άνδρα της. Ο
Κύριος όρισε ότι ο σύζυγος είναι η
κεφαλή της οικογένειας κι ότι η σύζυγος πρέπει να υποτάσσεται στην εξουσία του.
Ωστόσο, σαν ομάδα θα πρέπει να κουβεντιάζουν μαζί και να συμβουλεύονται ο ένας
τον άλλο για τις οικογενειακές υποθέσεις
και για σοβαρές αποφάσεις. Η γυναίκα διατάσσεται να τιμά και να σέβεται
τον άνδρα της (Εφεσ.ε:22-24, Α’ Κορ.ζ:3
& 13-16, Α’ Πέτρ.γ:1-6). Είναι
ευθύνη του συζύγου να προμηθεύει στην οικογένειά του τα απαραίτητα κι είναι ευθύνη
της γυναίκας να κάνει το σπίτι όσο το δυνατόν περισσότερο άνετο κι ελκυστικό.
Όταν ένας σύζυγος και μια σύζυγος αγαπούν τον Κύριο κι ο ένας τον άλλο, η ζωή
τους και η διακονία τους θα είναι αρμονική κι όμορφη.
Ευθύνη
των γονέων προς τα παιδιά. Οι γονείς δεν
είναι μόνο υπεύθυνοι να προμηθεύουν στα παιδιά τους τις καθημερινές ανάγκες,
αλλά είναι υπεύθυνοι και για τις πνευματικές τους ανάγκες. Όλα τα παιδιά
χρειάζονται πειθαρχία, όμως, οι γονείς δεν πρέπει να προκαλούν την οργή των
παιδιών αλλά να τα εκτρέφουν με την παιδεία και την νουθεσία του Κυρίου (Εφεσ.ς:4).
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να υπακούν και να τιμούν τους γονείς τους γιατί αυτή
είναι η πρώτη εντολή με επαγγελία (Εφεσ.ς:1-3, Εξ.κ:12). Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά
να διδαχθούν το λόγο του Θεού από νεαρή ηλικία. Ο Θεός διέταξε τον Μωϋσή
κι αυτός με την σειρά του τον λαό του Θεού: «Και
ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη
καρδία σου και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών
θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και
πλαγιάζων, και εγειρόμενος» (Δευτ.ς:6-7).
Οι χριστιανοί γονείς πρέπει να διδάξουν τα
παιδιά τους το λόγο του Θεού με την ίδια επιμέλεια και ζήλο που ο Μωϋσής
δίδαξε. Ο λόγος του Θεού δεν παλιώνει κι οι Γραφές είναι πολύ σύγχρονες και
σήμερα. Αν οι περισσότεροι μοντέρνοι γονείς δίδασκαν έτσι τα παιδιά τους, ίσως
να μην υπήρχαν όλα αυτά τα προβλήματα της νεολαίας στη σημερινή κοινωνία. Η χριστιανική μόρφωση των παιδιών
πρέπει ν’ αρχίσει απ’ το σπίτι. Η αγάπη των θεοσεβών γονέων, η οικογενειακή
προσευχή και η χριστιανική ατμόσφαιρα στο σπίτι μπορεί να δημιουργήσει ένα
διαφορετικό πρότυπο για τους νέους που αργότερα θα αφήσουν το σπίτι τους για να
δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια.
Η
ευθύνη του χριστιανού απέναντι στην εκκλησία. Ας ξεκινήσουμε με τα λόγια του
Ιησού: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες
ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην πρός αλλήλους» (Ιωάν.ιγ:35). Οι
πληρωμένοι με Πνεύμα Άγιο άνθρωποι του Θεού είναι όλοι μέλη του σώματος του
Χριστού που είναι η εκκλησία (Κολ.α:18, 24) κι όλοι ανήκουν στην ίδια
οικογένεια (Α’ Κορ.ιβ:12-27). Πρέπει να
αγαπάμε ο ένας τον άλλον με την αγάπη του Θεού εν Πνεύματι Αγίω. Πρέπει να
συμπαθούμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο σε περιόδους θλίψης, ακαταστασιών και
προβλημάτων και να χαιρόμαστε ο ένας για τον άλλο σε περιόδους ευλογιών και
τιμών (Εφεσ.δ:32, Γαλ.ς:10). Με τον ίδιο
τρόπο ο Ιησούς έδωσε οδηγίες πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται παραβάσεις και σφάλματα
μεταξύ των αγίων του Θεού (Λουκ.ιζ:3, 4).
Στην επιστολή προς Ρωμ.ιβ:3-13 ο Παύλος
δίδαξε τις υποχρεώσεις των χριστιανών στις διακονίες της εκκλησίας. Πρέπει να
εργάζονται όλοι μαζί με αγάπη και αρμονία κι ο καθένας να πληρώνει τη θέση που
του ανήκει στη συνάθροισή του. Κανείς δεν πρέπει να είναι οκνηρός, αλλά αντίθετα
πρέπει να υπάρχει ζήλος για την υπηρεσία του Κυρίου, πιστότητα στην προσευχή και να μην αμελείται
η φιλοξενία. Φυσικά, οι άγιοι πρέπει να τιμούν και να υπακούν τον ποιμένα τους
όσο αυτός αποδεικνύει τον εαυτό του άνθρωπο του Θεού (Εβρ.ιγ:7,17 ι:25).
Οι χριστιανοί είναι οικονόμοι του
ευαγγελίου και της πολυειδούς χάριτος του Θεού (Α’ Πέτρ.δ:10, 11).
Το να δίνει κανείς προσφορές για την
υποστήριξη του έργου του ευαγγελίου είναι μια διακονία της εκκλησίας
(Ρωμ.ιβ:8). Πρέπει να γίνεται με απλότητα και ιλαρότητα από καρδιά αγάπης (Β’
Κορ.θ:6, 7). Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι όλα όσα έχουμε και δίνουμε μας δόθηκαν απ’ το Θεό (Α’
Τιμ.ς:17-19, Α’ Χρον.κθ:14).
Υποχρεώσεις
των χριστιανών σχετικά με την εμφάνισή τους. Η σωτηρία ξεκινάει απ’ την καρδιά.
Όταν, όμως, η καρδιά καθαρίζεται και αλλάζει, αλλάζει επίσης κι η εξωτερική εμφάνιση.
Ο Θεός έκανε σαφές στην Παλαιά Διαθήκη,
στο Νόμο που έδωσε στο Μωϋσή, ότι ο
τρόπος ντυσίματος είναι σημαντικός, λέγοντας: «Η γυνή δεν θέλει φορέσει το ανήκον εις άνδρα, ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθή
στολήν γυναικός επειδή πάντες οι πράττοντες ούτως, είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτ.κβ:5).
Ο Θεός καταδίκασε τις γυναίκες του Ισραήλ
για την αλαζονεία, το αγέρωχο ύφος και την υπερηφάνειά τους, επειδή ντύνονταν
με τα καλύτερα ρούχα και φορούσαν κοσμήματα, στολίδια χρυσαφικά και καλλυντικά
(Ησ.γ:16-26).
Η Καινή Διαθήκη διδάσκει ότι οι πληρωμένες
με Πνεύμα Άγιο χριστιανές γυναίκες πρέπει να στολίζουν τους εαυτούς τους με θεοσέβεια
και με πράο κι ησύχιο πνεύμα (Α’
Τιμ.β:9, 10 ). Ακόμη ο απόστολος Πέτρος λέει: «Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των
τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός
άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου
πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον» (Α’ Πέτρ.γ:3, 4).
Δεν είναι λάθος να ντυνόμαστε με την μόδα
της εποχής, όσο αυτό το ντύσιμο είναι σεμνό και αντανακλά ένα χριστιανικό
πνεύμα. Το ντύσιμο και το κόψιμο των μαλλιών μιας χριστιανής δεν πρέπει να
είναι ανδρικά και το ίδιο ισχύει, αντίστοιχα,
για ένα χριστιανό. Ο Θεός βέβαια κρίνει απ’ την καρδιά, αλλά οι άνθρωποι
κρίνουν μόνο απ’ την εξωτερική εμφάνιση. Η εξωτερική εμφάνιση του χριστιανού
πρέπει να αντανακλά ένα χριστιανικό χαρακτήρα.
Οι
υποχρεώσεις του χριστιανού απέναντι στην κυβέρνηση κάτω απ’ την οποία ζει. Ο Θεός έχει καθορίσει τους νόμους και τις
κυβερνήσεις για το καλό όλων των ανθρώπων. Οι χριστιανοί πρέπει να είναι καλοί
πολίτες της χώρας στην οποία ζουν. Πρέπει να είναι υπάκουοι στους νόμους του κράτους
(Ρωμ.ιγ:1-7), όχι από φόβο να μη τιμωρηθούν αλλά με την συνείδηση ότι έτσι
ευχαριστούν το Θεό κάνοντας πάντοτε το καλό κάτω από οποιεσδήποτε καταστάσεις.
Οι χριστιανοί ακόμη πρέπει να πληρώνουν τους καθορισμένους φόρους στο κράτος. Ο
Ιησούς είπε: “Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα...”, Μάρκ.ιβ:17. Οι
χριστιανοί, όπως όλοι οι άλλοι πολίτες, μπορούν να απολαμβάνουν την προστασία
των νόμων και τις υπηρεσίες που τους προσφέρει η κυβέρνηση και πρέπει να κάνουν το μέρος τους για να
προστατεύουν αυτά τα δικαιώματα που τους δίνονται.
Ο Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο: «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε
δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ
βασιλέων, και πάντων των όντων εν αξιώμασι, δια να διάγωμεν βίον ατάραχον και
ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. Διότι τούτο είναι καλόν και
ευπρόσδεκτον ενώπιον του Σωτήρος ημών Θεού» (A’ Τιμ.β:1-4). Υπάρχει μόνο
μια περίπτωση, κάτω απ’ την οποία οι χριστιανοί δικαιολογούνται να παρακούσουν
τους νόμους της χώρας τους κι αυτή είναι
μόνο όταν ένας νόμος έρχεται σε αντίθεση με το νόμο του Θεού. Αυτό έγινε στην περίπτωση των αποστόλων, όταν δήλωσαν
ότι πρέπει να υπακούμε το Θεό μάλλον παρά τους ανθρώπους (Πράξ.δ:18-20
& ε:27-29). Είναι ακόμα μέσα στο
θέλημα του Θεού να προσευχόμαστε για τους προέδρους, τους κυβερνήτες, τους
νομοθέτες κι όλους τους ανθρώπους που είναι σε υπεύθυνες θέσεις. Είναι οι
προσευχές κι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα στους πιστούς σήμερα που
συγκρατεί το ολοκαύτωμα που πρόκειται να ξεσπάσει σ’ αυτή τη διεφθαρμένη γενιά.
