Περί θεότητας

Παρακαλώ καταλάβετε ότι οι απόστολοι ποτέ δεν δίδαξαν, ούτε οι Γραφές υπονοούν σε καμία περίπτωση, ότι υπάρχουν τρία χωριστά πρόσωπα στη θεότητα. Κανένα κεφάλαιο ή εδάφιο δεν υπήρξε, ούτε θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, που να συνηγορεί σ’ αυτή την άποψη.

Οι απόστολοι ήταν μονοθεϊστές Εβραίοι που δεν σκέφτηκαν ποτέ ν’ ασχοληθούν με μια δραματικά νέα αποκάλυψη πολλαπλότητας στη θεότητα. Ούτε οι συγγραφείς ούτε οι αναγνώστες σκεφτόταν με τριαδική ορολογία. Αυτή η έννοια «της Χριστιανικής Τριάδας» ήταν ξένη σ’ αυτούς, επειδή δεν υπήρχε σαν έννοια ή ορολογία ακόμα. Αν και η ιδέα της τριάδας δεν δημιουργήθηκε με το χριστιανισμό, ήταν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών και φιλοσοφιών πριν από τη χριστιανική εποχή.

Ο τριαδικός μελετητής, Αλέξανδρος Χίσλοπ, βεβαιώνει ότι οι Βαβυλώνιοι λάτρευαν έναν Θεό σε τρία πρόσωπα και χρησιμοποίησαν το ισόπλευρο τρίγωνο σαν σύμβολο αυτής της τριάδας. Η θεωρία της τριάδας δεν πέτυχε τη σημερινή μορφή της μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα, και τα οριστικά δόγματά της δεν πήραν την τελική μορφή τους μέχρι τον πέμπτο αιώνα. Η Γραφή διδάσκει ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί σωματικά σ’ ένα άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό (Κολ.β:9).

Τα προβλήματα γίνονται αξεπέραστα όταν υποτίθεται ότι η θεότητα αποτελείται από τρία ξεχωριστά πρόσωπα. Κάθε πρόσωπο είναι είτε πλήρης Θεός, οπότε έχουμε τρεις Θεούς, είτε κάθε πρόσωπο είναι το 1/3 του Θεού. Ποια είναι η δική σου γνώμη;

(1) Η Βίβλος διδάσκει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Ο Θεός είναι απόλυτα και αδιαίρετα ένας χωρίς διάκριση προσώπων. Πολλές φορές οι Γραφές ονομάζουν το Θεό «ο Άγιος» (Ψαλμ.οα:22, οη:41 Ησ.α:4, ε:19, 24), αλλά ποτέ «οι Άγιοι».

(2) Η Βίβλος πουθενά δεν απεικονίζει τη θεότητα αποτελούμενη από τρία πρόσωπα. Πώς τρία πρόσωπα που συνυπάρχουν στη θεότητα, κάθε ένα από αυτά είναι Θεός, και κάθε ένα είναι ξεχωριστό και διαφορετικό από το άλλο, θα μπορούσε λογικά να αναφερθούν σαν ένας και όχι τρεις Θεοί;

 (3) Είναι σαφές ότι οι όροι Πατέρας, Γιος, και Άγιο Πνεύμα δεν υπονοούν τρία χωριστά πρόσωπα, προσωπικότητες, θέλω ή όντα. Μπορούν μόνο να δείξουν τους πολλαπλάσιους ρόλους, τις εκδηλώσεις, τους τίτλους και τα έργα του ενός Θεού.

 (4) Ο Θεός είναι θεία ύπαρξη με μια προσωπικότητα, ένα θέλω και ένα νου. Έχει ένα ορατό σώμα - το δοξασμένο ανθρώπινο σώμα του Ιησού Χριστού.

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ

Το θέμα μας δεν είναι ο πληθυντικός, αλλά πληθυντικός ως προς τι; Το ζήτημα δεν είναι στο «εμείς» ή το «μας». Δεχόμαστε τον πληθυντικό αυτών των όρων και  πιστεύουμε σε μια πολλαπλότητα των ιδιοτήτων και των εκδηλώσεων του Θεού. Ακόμα το Ελοχίμ, όπως οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν, δείχνει το μεγαλείο του Θεού και τις πολλές Του ιδιότητες και όχι πλήθος προσώπων στη θεότητα.

Η ίδια η Βίβλος αποκαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε το «Ελοχίμ» είναι ότι εκφράζει τη μεγαλειότητα του Θεού και όχι πλειονότητα προσώπων μέσα στη θεότητα. Και το κάνει αυτό με την επιμονή της σε έναν Θεό και με τη χρήση του «Ελοχίμ» σε καταστάσεις που σίγουρα απεικονίζουν μόνο ένα πρόσωπο. Για παράδειγμα, μόνο ένας ονομάζεται «Ελοχίμ» στην πάλη με τον Ιακώβ (Γέν.λβ:30), και μόνο ένας χρυσός μόσχος ονομάστηκε «Ελοχίμ» (Έξοδ.λβ:1-35). Η Βίβλος ακόμη εφαρμόζει τον όρο «Ελοχίμ» στον Ιησού Χριστό (Ψαλμ.με:6, Ζαχ.ιβ:8-10, ιδ:5). Σίγουρα, κανένας δεν θα έλεγε ότι υπάρχουν περισσότερα από ένα πρόσωπα στον Ιησού!

Η Παλιά Διαθήκη αναφέρεται στις ιδιότητες του Θεού, αλλά όταν το θέμα είναι αν υπάρχει άλλο πρόσωπο αντάξιο του ονόματος «Θεός» η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «ΟΧΙ».

Δευτ.λβ:39, μιλώντας για πρόσωπα, για άλλους, για ξεχωριστά άτομα αποκαλούμενα θεοί (Ελοχίμ) δηλώνει «δεν είναι Θεός πλην εμού». Ιδιότητες, ναι! Πρόσωπα, όχι! Η Παλιά Διαθήκη μιλά συχνά για τις ιδιότητες του Θεού. Στον Ψαλμ.ρλ:7 διαβάζουμε «παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ». Στον Ιώβ ιβ:13-16, λέει ότι «Μετ' αυτού είναι η δύναμις και η σοφία». Η τριάδα λέει ότι ο Θεός είναι ομάδα, η αλήθεια λέει ότι «δεν είναι Θεός πλην εμού».

Γέν.α:26 η αντωνυμία πληθυντικού αριθμού «ημών» και το ρήμα «κάμωμεν» πρέπει να εναρμονιστούν με τις αντωνυμίες ενικού αριθμού στη Γέν.α:27, β:7 και με την έκφραση «Και είπεν ο θεός». 

Δεδομένου ότι ο όρος «Ελοχίμ» σίγουρα δεν φανερώνει πλειονότητα προσώπων μέσα στη θεότητα, ούτε η χρήση των αντωνυμιών πληθυντικού αριθμού υπονοεί κάτι τέτοιο.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αποδεκτή μια πολυθεϊστική εναλλακτική λύση στη γραμματική από αυτή που εναρμονίζεται με τις Γραφές. Οποιαδήποτε ερμηνεία του Γέν.α:26 που υπαινίσσεται την ύπαρξη περισσότερων από ένα πρόσωπο του Θεού, βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.

Στο Ης.δ:24 λέει ότι «Εγώ είμαι ο Κύριος ο ποιήσας τα πάντα· ο μόνος εκτείνας τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ' εμαυτού».

Σύμφωνα με το Μαλαχ.β:10, υπάρχει μόνο ένας δημιουργός. Η αλήθεια λέει «εγώ, εγώ είμαι, και δεν είναι Θεός πλην εμού» (Δευτ.λβ:39). Ποιος ήταν μαζί Του; Είναι δυνατό να είσαι μόνος και συγχρόνως μαζί με κάποιον; Είναι λογικό να πεις, «πήγα στην πόλη μόνος, με το Γιάννη;».

Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ο Θεός δεν σκόπευε ποτέ να γνωστοποιήσει κατά τη στιγμή της βάπτισης μια τόσο σημαντική νέα αποκάλυψη, ότι η θεότητα αποτελείται από τρία πρόσωπα. Απόδειξη αυτού είναι ότι χρησιμοποίησε ένα περιστέρι. Είναι ένα πουλί πρόσωπο; Είναι σαν να μας λείπει πρόσωπο για το Άγιο Πνεύμα και βάζουμε ένα πουλί στη θέση του.

Για να έχουμε μια βιβλική κατανόηση αυτής της σκηνής, πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών (Α΄Βας.η:27,  Ψαλμ.ρλθ:7-13, Ιερεμ.κγ:24). Ο Ιησούς είναι ο Θεός και ήταν ο Θεός ενώ φανερωνόταν εν σαρκί, εδώ στη γη. Και βέβαια, το φυσικό σώμα του Ιησού δεν ήταν πανταχού παρόν, αλλά ο πατέρας ή το αιώνιο πνεύμα που κατοικούσε μέσα Του, ήταν.

Το Ματθ.ιη:20 διδάσκει ότι ο Ιησούς είναι πανταχού παρών, όχι σαν ο γιος του Θεού, αλλά σαν ο Πατέρας. Γι’ αυτό σύμφωνα με Ιωάν.γ:13, ο Ιησούς θα μπορούσε να είναι στη γη και στον ουρανό ταυτόχρονα. Έτσι εξηγείται πως θα μπορούσε να είναι με δύο ή τρεις από τους αποστόλους του συγχρόνως ενώ αυτοί είναι σε διαφορετικούς τόπους. Ο ίδιος Θεός που ήταν στον ουρανό και μιλούσε ήταν και μέσα σ’ εκείνο το σώμα που στεκόταν στο νερό.

Ας το καταλάβουμε πολύ καλά αυτό! Ο Ιησούς που βαφτίστηκε εκείνη τη μέρα στο ποτάμι, ήταν πανταχού παρών. Εάν αρνούμαστε ότι, ως προς τη θεότητά Του, ήταν Αυτός που μίλησε και ακούστηκε η φωνή, τότε του αρνούμαστε ουσιαστικά τις ιδιότητες της πανταχού παρουσίας.

Έχοντας κατά νου την πανταχού παρουσία του Θεού, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τη βάπτιση του Ιησού.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο για το Άγιο Πνεύμα του Ιησού να μιλήσει από τον ουρανό προς όφελος των ανθρώπων όπως στο Ιωάν.ιβ:28-30.

Ούτε ήταν δύσκολο να παρουσιάσει μια φανέρωση του πνεύματός Του με τη μορφή ενός περιστεριού, το οποίο σύμφωνα με το Ιωάν.α:32-33 ήταν για τον Ιωάννη, έστω και αν το ανθρώπινο σώμα Του ήταν μέσα στο νερό.

Με τη φωνή ο Θεός  σύστησε τυπικά τον Ιησού στον Ισραήλ σαν Γιο Του ενώ το περιστέρι ήταν ένα ειδικό ορατό σημάδι για τον Ιωάννη. Για να καταλάβει ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιάχβε και ο Χριστός (ο μεσσίας).

Η φωνή και το περιστέρι δεν αντιπροσωπεύουν δύο χωριστά πρόσωπα, όπως στις Πράξ.β:14: Το Άγιο πνεύμα ήρθε (1) σαν βίαια φερόμενος άνεμος, (2) την ίδια στιγμή φάνηκαν γλώσσες φωτιάς, (3) και δόθηκε το αποφθέγγεσθαι στους παρευρισκόμενους.

Σίγουρα το Άγιο Πνεύμα δεν αποτελείται από τρία ξεχωριστά πρόσωπα!

Όταν βλέπεις ένα αυτοκίνητο στο δρόμο και μπορείς ν’ ακούσεις το θόρυβο από τη μηχανή και να δεις τον καπνό από την εξάτμιση, θα ήταν λογικό να σκεφτείς ότι υπάρχουν δύο μηχανές σ’ αυτό τ’ αμάξι; Μία για να κάνει θόρυβο και μία για να βγάζει καπνό; Ή καταλαβαίνεις ότι και ο θόρυβος και ο καπνός προέρχονται από την ίδια μηχανή;

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι και η βάπτιση του Χριστού δεν μας διδάσκει ότι ο Θεός είναι τρία πρόσωπα αλλά μόνο αποκαλύπτει την πανταχού παρουσία Του και την ανθρώπινη φύση του Γιου του Θεού.

Το εδάφιο Ιωάν.ιδ:10 διευθετεί το ζήτημα. Ο Ιησούς υποστήριξε ότι όλες οι θαυμαστές ενέργειές που μπορούσε κανείς να δει στη διακονία Του (και αυτό περιλαμβάνει τη φωνή και το σημείο του περιστεριού) αποδίδονται σε Αυτόν που κατοικούσε μέσα Του: «ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα».

ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ

Ο μονοθεϊσμός υποστηρίζει ότι υπάρχουν διακρίσεις στη θεότητα, αλλά όχι τέτοιες που να υποδηλώνουν χωριστά πρόσωπα. Η Βίβλος μιλά για τον Πατέρα, το Γιο, και το Άγιο Πνεύμα σαν διαφορετικές εκδηλώσεις, τίτλους ρόλους, ή σχέσεις με τον άνθρωπο, μέσω των οποίων ο ένας Θεός λειτουργεί και αποκαλύπτεται.

Οι διακρίσεις είναι ανάμεσα στους όρους, Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν υπονοεί τρία ξεχωριστά πρόσωπα, προσωπικότητες, θέλω, ή Θεούς.

Έτσι, στις Πράξ.ε:3-4, όταν λέει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο Θεός, το πιστεύουμε. Ο Θεός είναι πνεύμα (Ιωάν.β:24), και υπάρχει μόνο ένα πνεύμα (Εφες.δ:4). Στην Α’ Πέτρ.α:16 η Βίβλος μας διδάσκει ότι ο Θεός είναι άγιος. Στην πραγματικότητα, είναι ο μόνος Άγιος. Επομένως το «Άγιο Πνεύμα» είναι ένας άλλος όρος για τον έναν Θεό. Υπογραμμίζει ότι Αυτός που είναι Άγιος, πανταχού παρών και αόρατο πνεύμα, εργάζεται ενεργά στις ζωές και τις υποθέσεις των ανθρώπων. Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι χωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα όπως ένας άνθρωπος δεν είναι χωριστό πρόσωπο από το πνεύμα του.

Στο Ιωάν.ιδ:26 το γεγονός ότι το Άγιο Πνεύμα αποστέλλεται, δεν σημαίνει ότι είναι χωριστό πρόσωπο από το Θεό, όπως όταν στέλνει το φως Του, την αλήθεια Του, το έλεος Του, τη φωνή Του, ή το λόγο Του (Ψαλμ.μγ:3, νζ:3, ξη:33, ρζ:20) δεν σημαίνει ότι αυτά είναι χωριστά πρόσωπα απ’ Αυτόν. Είναι η φωνή σου ή ο λόγος σου ξεχωριστό πρόσωπο από σένα; Οι τίτλοι Πατέρας και Άγιο Πνεύμα περιγράφουν το ίδιο όν, υπογραμμίζοντας όμως τους διαφορετικούς ρόλους που κατέχει.

Ο ένας Θεός πληροί ταυτόχρονα και τους δύο ρόλους του Πατέρα και του Αγίου Πνεύματος. Οι Γραφές αυτό φανερώνουν. Οι τριαδικοί λένε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ο Πατέρας, αλλά η Γραφή διδάσκει ότι είναι.

Συγκρίνετε τα εξής:

(1) Ποιος είναι ο πατέρας του Ιησού Χριστού; Ο πατέρας Θεός (Ιωάν.γ:16, ε:1718) ή το Άγιο Πνεύμα (Ματθ.α:18 – 20, Λουκ.α:35). Ή ο Πατέρας Θεός που είναι Άγιο Πνεύμα, ήταν ο πατέρας του γιου του Θεού ή ο Ιησούς είχε δύο πατέρες.

(2) Στον Ιωήλ β:27-29 λέει ο Γιάχβε: «θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα», όμως στις Πράξ.β:1-4 & 16-18, ο Πέτρος το ονόμασε Άγιο Πνεύμα. Κι αυτό επειδή το Άγιο Πνεύμα είναι το ένα Πνεύμα του Θεού.

(3) Ποιος ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς; Ο Πατέρας Θεός (Πράξ.β:24, Εφες.α:17-20) ή το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ.η:η11); Σίγουρα δεν σκέφτεστε ότι δύο ανέστησαν τον Ιησού από τους νεκρούς.

(4) Στο Ματθ.ι:20, ο Πατέρας θα μας δώσει λόγια να πούμε σε περιόδους διωγμού, αλλά σύμφωνα με το Μάρκ.ιγ:11 το Άγιο Πνεύμα θα κάνει το ίδιο.

Δεν πιστεύουμε ότι ο Πατέρας είναι ο Υιός, αλλά πιστεύουμε ότι ο Πατέρας είναι «εν» Υιώ! (Ιωάν.ιδ:10). Το θείο πνεύμα του Ιησού είναι ο Πατέρας, και όχι το πνεύμα του δεύτερου προσώπου της τριάδας. Μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι ο Πατέρας ήταν μέσα στον Υιό; Αν ο Πατέρας είναι ο Υιός, τότε ο Πατέρας υπέφερε και πέθανε πάνω στο σταυρό. Αυτό πίστευαν οι πατροπασχίτες, αλλά είναι καθαρά  κάτι αδύνατον.

Η διδασκαλία του μονοθεϊσμού απορρίπτει την αντιβιβλική ιδέα του θανάτου της θεότητας και τον «τριαδικό πατροπασχιτισμό». Οι τίτλοι Πατέρας και Υιός είναι εναλλακτικοί όροι.

Εδάφια που φαίνεται να δείχνουν τον Πατέρα και τον Υιό σαν ξεχωριστά πρόσωπα και χρησιμοποιούνται από τους τριαδικούς, απλά αναφέρονται στην ανθρώπινη και τη θεία φύση του Ιησού, είναι διάκριση ανάμεσα στη σάρκα και το πνεύμα και όχι πρόσωπα της θεότητας.