ο
έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις των νικώντι δώσω αυτώ
φαγείν εκ του ξύλου της ζωής ό εστίν εν τω παραδείσω του Θεού.
Α. ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις
εκκλησίαις
Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται σε κάθε μια
από τις 7 εκκλησίες. Το ρήμα «λέγει»,
είναι στον ενεστώτα χρόνο, στο παρών, που σημαίνει ότι το λέει για κάθε πιστό,
για κάθε εκκλησία.
Β. τω
νικώντι
Ο Ιησούς υπόσχεται αμοιβή σε κάθε νικητή
χωριστά. Σαν εκκλησία θα νικήσουμε μόνο όταν είμαστε εν Χριστώ, γιατί ο μόνος
που νίκησε είναι Αυτός και λέει: «θαρσείτε
Εγώ ενίκησα τον κόσμο». Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο με τη μάχαιρα του λόγου
και με το ίδιο όπλο κατατρόπωσε το διάβολο όταν Τον πείραξε στην έρημο. Όπως
Εκείνος νίκησε με τη ρομφαία του λόγου Του, έτσι κι εμείς αν πάρουμε το ίδιο
όπλο, δια του Πνεύματός Του θα νικήσουμε.
Ησ.μθ:1-3 μιλάει για τον Ιησού Χριστό ο
οποίος είναι ο δούλος του Κυρίου, ο Ισραήλ, ο νικητής και πρίγκιψ μετά του
Θεού. Μαζί Του είμαστε κι εμείς νικητές.
Γ. δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής
Η αμοιβή για τους πρώτους Χριστιανούς καθώς
βέβαια και για όλους τους πιστούς είναι ότι θα φάνε από το ξύλο της ζωής. Η
έννοια της αμοιβής είναι θαυμαστή.
Το ξύλο της ζωής το βλέπουμε στη Γεν.β:9
& γ:22-24. Ήταν η πηγή της αιώνιας ζωής από την οποία ο Αδάμ και η Εύα, αν
δεν τους χώριζε η αμαρτία, θα μπορούσαν να μεταλαμβάνουν. Τώρα όμως, ο Θεός
λέει ότι η αμαρτία δεν μπορεί πλέον να Τον χωρίσει απ’ το λαό Του, που έχει
αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το εμποδίσει αυτό.
Αποκ.κβ:2-4 διαβάζουμε για το
ξύλο της ζωής που θα υπάρχει και από τις δύο πλευρές του ποταμού και θα κάνει
καρπούς και φύλλα για τροφή του λαού του Θεού. Το δέντρο της ζωής μετά από την
Εδέμ χάθηκε, ξαναβρίσκεται όμως τώρα στον ουρανό και ο λαός του Θεού το απολαμβάνει.
· Το
όνομά Του θα είναι στο μέτωπό τους πράγμα που σημαίνει κτίση και κυριότητα.
·
Κανείς
δεν θα μπορεί πλέον να μας πάρει από την παρουσία του Θεού.
· Είναι
σύμβολο αιώνιας ζωής. Το να τρώγει κανείς από το δέντρο της ζωής σημαίνει ότι
μεταλαμβάνει την αιώνια ζωή, γίνεται κοινωνός και κάτοχος αυτής.
Δ. ο εστιν εν τω παραδείσω του Θεού
1) Η λέξη
«παράδεισος» μας μεταφέρει στη Γένεση και στον κήπο της Εδέμ. Ήταν ο τόπος όπου
ο άνθρωπος είχε πλήρη επαφή και κοινωνία με το Θεό, ευτυχισμένος και πλήρης,
χωρίς αμαρτία και ψεύδος, μακάριος και ένδοξος γιατί κάθε μέρα απολάμβανε την
παρουσία του Θεού. Έτσι αυτός που θα νικήσει τώρα μαζί με το Χριστό, θ’
απολαύσει αυτό που απολάμβανε ο Αδάμ και η Εύα πριν αμαρτήσει.
2) Ο κήπος αυτός
είναι σύμβολο της παρουσίας του Θεού. Εκεί ο Αδάμ απολάμβανε απερίσπαστα την
γλυκιά, αγνή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα παρουσία του Κυρίου. Υπήρχε μια
αδιάσπαστη κοινωνία με το Θεό κάθε στιγμή.
3) Ο κήπος αυτός είναι
ο λαός του Θεού.
α) Ασμ.Ασμ.δ:12-16
ε:1 ο Ιησούς
απαντά. Ο λαός του Θεού, η νύμφη Του είναι ο κήπος Του με κάθε είδους λουλούδι
που συμβολίζει τους διάφορους αγίους του Κυρίου σε διάφορες φάσεις της
ωραιότητάς τους.
β) Λουκ.κγ:43 βλέπουμε ότι μας δίδεται η παρουσία του
Κυρίου στον ουρανό.
γ) Β’ Κορ.ιβ:24 Ο Παύλος μιλά για την εμπειρία του στον παράδεισο.
Ε. Ποια είναι τα
κύρια μαθήματα από την εκκλησία της Εφέσου που πρέπει να γνωρίζει κάθε εκκλησία
και κάθε πιστός;
1) Στο β:2 βλέπουμε
ότι οι πρώτοι πιστοί ήταν εξαιρετικοί στον αγώνα και στην υπομονή, παρόλο που
δεν είχαν όλη την Αγία Γραφή (τους έλειπε η Αποκάλυψη). Είναι παράδειγμα για
μας σήμερα, να κοπιάζουμε υπομονετικά στον αγρό του Κυρίου.
2) Δεν μπορούσαν ν’
ανεχτούν τους κακούς που είχαν ψεύτικες διδασκαλίες και μαρτυρίες.
α) Πολλοί προκειμένου ν’ ανήκουν στους πολλούς,
συμβιβάζουν τον ασυμβίβαστο λόγο του Θεού. Πρέπει να κρατήσουμε την αλήθεια
ό,τι κι αν κοστίσει χωρίς προσωποληψία (Α’ Τιμ.ε:20 ) και να είμαστε ζηλωτές
εναντίον του κακού.
β) Υπάρχει καιρός που το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί
ανοικτά για το καλό και την ασφάλεια της εκκλησίας. Είναι ευθύνη του επιτόπιου
ποιμένα και των πρεσβυτέρων να φανερώσουν και να ανατρέψουν τις
ψευδοδιδασκαλίες που προσβάλουν το ποίμνιο.
3) Ένα άλλο μάθημα στα
εδ.4,5 είναι να μην αφήσουμε την πρώτη μας αγάπη, όπως οι Εφέσιοι, αλλά να
συνεχίσουμε να πράττουμε τα ίδια έργα που κάναμε πριν με τα σωστά κίνητρα που
είναι η αγάπη και η λατρεία προς τον Κύριο.
