Ρωμ.θ:5 0 απ. Παύλος μιλώντας για τους Ισραηλίτες λέει: «των οποίων είναι οι πατέρες, και εκ των
οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός
ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν».
Βλέπουμε καθαρά πώς ο απόστολος Παύλος έβλεπε, πίστευε και
κήρυττε το Χριστό. Τον έβλεπε σαν άνθρωπο (το κατά σάρκα) που γεννήθηκε από
τους πατέρες, τον Αβραάμ και τον Δαυίδ. Αυτή είναι η ανθρώπινή Του φύση.
Όμως δεν σταματά εκεί, αλλά συνεχίζει και λέει: Ο ΩΝ ΕΠΙ
ΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ… που σημαίνει ότι Τον ταυτίζει με τον ένα και μόνο Θεό, γιατί δεν
έχουμε πολλούς θεούς που να είναι επί πάντων. Τη θεϊκή Του φύση θα την
εξετάσουμε με λεπτομέρεια στο επόμενο κεφάλαιο. Προς το παρόν μας αρκεί να
δούμε ότι ο Χριστός όσο αφορά στη θεϊκή Του φύση, ονομάζεται Ο ΩΝ. Άρα ο Κύριος
μας έχει δυο φύσεις, η μια ανθρωπινή και η άλλη θεϊκή.
Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, μαρτυρεί για τον Εαυτό Του στην Αποκ.κβ:16
«... Εγώ είμαι η ρίζα και το
γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός».
Το γένος του Δαβίδ,
ξέρουμε ότι αναφέρεται στην ανθρωπινή φύση του Κυρίου μας, γιατί αυτό είδαμε
και στο Ρωμ.θ:5, ότι από τους πατέρες είναι ο Χριστός το κατά σάρκα, όπως βλέπουμε
και στη γενεαλογία που δίνει τόσο ο Ματθαίος (α:1-25), όσο και ο Λουκάς.(γ:23-38).
Η ρίζα του Δαβίδ
όμως αναφέρεται στον γεννήτορα του Δαυίδ. Αν ακολουθήσουμε τη γενεαλογία που
δίνει ο Λουκάς, βλέπουμε ότι ο γεννήτορας τόσο του κατά σάρκα Ιησού Χρίστου,
όσο και του Δαβίδ, είναι ο ίδιος ο Θεός (Λουκ.γ:23-38).
Να λοιπόν πάλι η ταύτιση της θεότητας του Χρίστου, με αυτή
του Πατέρα.
Ης.θ:6 «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη
εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού
θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος,
Άρχων ειρήνης».
Οι λέξεις παιδίον,
υιός και εγεννήθη, αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση του Κυρίου Ιησού Χριστού,
Του οποίου τη γέννηση προλέγει το Πνεύμα του Θεού με το στόμα του προφήτη Ησαΐα.
Ο Θεός δεν γίνεται παιδί, ούτε γιος κάποιου άλλου, δεν γεννιέται από κανέναν.
Αυτός είναι Δημιουργός, γεννά και δεν γεννιέται, γι’ αυτό ονομάζεται Πατέρας ουράνιος.
Οι παραπάνω όροι λοιπόν, αναφέρονται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στο Χριστό το
κατά σάρκα.
Το Πνεύμα του Θεού όμως συνεχίζει και λέει ότι αυτό το παιδίον, ο υιός, θα ονομαστεί Θεός
ισχυρός, (ΕΛ ΓΚΙΜΠΟΡ) κι αυτός μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής είναι ο
Πατέρας, ο Θεός των πατέρων.
Ακόμα, το παιδίον,
λέει ο Ησαΐας, θα ονομαστεί Πατήρ του
μέλλοντος αιώνος. Εδώ θα θέλαμε να μείνουμε για λίγο και να τρέξουμε στο
Εβραϊκό κείμενο, το οποίο δεν λέει Πατήρ
του μέλλοντος αιώνος, αλλά ΑΒΙ ΑΔ
που θα πει: Αιώνιος Πατήρ.
Έτσι ακριβώς το έχει και η Αγγλική μετάφραση του βασιλιά
Ιακώβου. Το παιδίον λοιπόν, όσο αφορά
στη θεϊκή Του φύση εδώ μας λέει ότι είναι ο Αιώνιος
Πατέρας ο ένας και μόνος Θεός που υπάρχει.
Ένα άλλο εδάφιο που μιλάει για τη διπλή φύση του Κυρίου μας
είναι στην Αποκ.κβ:3-4. Μιλάει για το Θεό και το Αρνίο, δηλ τον Πατέρα και τον
Υιό και λέει: «Και ουδέν ανάθεμα θέλει
είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι
δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού, και
το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών».
Ο όρος Αρνίο
φυσικά αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση, στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, ο οποίος
σταυρώθηκε, (εσφάγη) για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
Όμως εδώ ο λόγος του Θεού κάνει μια θαυμαστή αποκάλυψη στο
θέμα που εξετάζουμε και βλέπουμε πόσο ωραία δένουν όλα όσα έχουμε πει μέχρι
αυτή τη στιγμή. Ενώ μιλάει για δύο ουσιαστικά, (Θεός, Αρνίο) και εννοούνται δύο
πρόσωπα, ένα του Πατέρα και ένα του Υιού, στις επόμενες λέξεις που ακολουθούν, βλέπουμε
την ταύτιση τους, γιατί αντί να πει: και οι δούλοι Αυτών, λέει και οι δούλοι Αυτού πράγμα που φανερώνει
κάτι το ιδιαίτερο, ότι δηλαδή τα παραπάνω πρόσωπα δεν είναι δύο αλλά ένα. Για
να μη αμφιβάλλει κανείς ότι είναι έτσι, συνεχίζει ο Ιωάννης και λέει: και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού.
Να λοιπόν, που ο λόγος του Θεού ταυτίζει τα δύο πρόσωπα σε
ένα. Αυτό βέβαια είναι πολύ απλό, αν θυμηθούμε τα λόγια του Ιησού: (Ιωάν.ιζ:22-23)
Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας
έδωκα εις αυτούς, διά να ήναι εν καθώς ημείς είμεθα εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν
εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με
απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας.
Έτσι το ένα πρόσωπο
(ο Πατέρας), κατοικεί και εκδηλώνεται τέλεια μέσα στον Υιό, και ο Υιός είναι το
κατοικητήριο του Πατέρα.
Κολ.α:19 ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι.
Κολ.β:9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς
θεότητος σωματικῶς,
Έτσι δένει ο λόγος του Θεού τελεία χωρίς να αφήνει
κανένα κενό.
Την ίδια αλήθεια της διπλής φύσης του Χριστού, βλέπουμε στα
εδάφια:
Α’ Τιμ.γ:16 ....ο θεός εφανερώθη εν σαρκί... (σάρκα =
ανθρώπινη φύση, Θεός = θεϊκή φύση).
Αποκ.α:17-18...Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζων και
έγινα νεκρός… (Πρώτος και έσχατος = θεϊκή φύση, έγινα νεκρός = ανθρώπινη
φύση).
Ιωάν.β:19
Χαλάσατε τον ΝΑΟΝ ΤΟΥΤΟΝ, και δια τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν… (ναός = σώμα,
ναός του σώματος του ανθρώπου Χριστού Ιησού = ανθρώπινη φύση, θέλω εγείρει= θεϊκή φύση).
Ξέρουμε όμως ότι ο Πατέρας ανάστησε τον Υιό, όπως βλέπουμε
στην Γαλ.α:1 ...και θεού Πατρός του αναστήσαντος
Αυτόν εκ νεκρών.
Ματθ.α:23 Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει
γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον
μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ' ημών ο Θεός. (γεννηθείς Υιός = ανθρώπινη φύση,
Μεθ' ημών ο Θεός = θεϊκή φύση).
Mιχαίας ε:2 Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι
μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος
εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ' αρχής, από ημερών αιώνος. (ανήρ = ανθρώπινη φύση, Ηγούμενος, αι έξοδοι είναι απ’ αρχής = θεϊκή φύση).
Ιωάν.α:1-14 Ἐν ἀρχῇ
ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος….. Καὶ ὁ λόγος σὰρξ
ἐγένετο…. (και θεός ήν ο λόγος =
θεϊκή φύση, και ο λόγος σαρξ εγένετο
= ανθρώπινη φύση).
Τέτοιες μαρτυρίες υπάρχουν πάρα πολλές, όμως πιστεύω ότι
αυτές που παραθέσαμε είναι υπέρ αρκετές για να εδραιωθεί η διδασκαλία της διπλής
φύσης του Κυρίου Ιησού Χριστού.
