Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Το γάμο ο Θεός τον έκανε ισόβιο

Αν το γάμο τον θέσπισε ο Θεός, γιατί συμβαίνουν τόσα πολλά διαζύγια σήμερα; Ο κυριότερος λόγος είναι, ότι πολλά από τα ζευγάρια δεν έχουν πάρει ποτέ μέσα στην καρδιά τους τη σταθερή απόφαση να διατηρήσουν το γάμο τους για όλη τη ζωή τους. Συχνά ακούμε, πως οι γάμοι διαλύονται εξαιτίας δυσκολιών που δημιουργούνται γύρω απ’ τα οικονομικά, το σεξ ή άλλα παρόμοια. Αλλά αυτά τα προβλήματα αποτελούν απλά τα συμπτώματα  της αποτυχίας κι όχι τη ρίζα του κακού.

Έχει παρατηρηθεί ότι συχνά τα ζευγάρια δεν συνειδητοποιούν και δεν αναλαμβάνουν μια ή περισσότερες από τις έξη κύριες δεσμεύσεις, που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις τους σαν αντρόγυνα. Έτσι, αργά ή γρήγορα, αρχίζουν να πληρώνουν το κόστος με τη δημιουργία προβλημάτων, που αλλιώς δεν θα υπήρχαν.

Είναι αναγκαίο οι άντρες και οι γυναίκες να κατανοούν ολοένα περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια τις δεσμεύσεις τους αυτές και η ανάγκη αυτή είναι ολοφάνερη, γιατί τα περισσότερα ζευγάρια δεν τις γνωρίζουν πριν απ’ το γάμο τους.

Αυτές οι δεσμεύσεις πρέπει να γίνουν αποδεκτές κι απ’ τους δύο μέσα απ’ την καρδιά τους γιατί εκεί έχουν την αρχή τους οι εκβάσεις της ζωής (Παρ.δ:23) και με σταθερή πίστη, μια και είναι ένας τρόπος να ευχαριστήσει κανείς το Θεό (Εβρ.ια:6).

Δέσμευση πρώτη:  Ως το τέλος της ζωής μου θα ζω με στόχο να κατανοώ ολοένα και περισσότερο το Χριστό.

Δυστυχώς δεν έχουν πάρει όλοι οι χριστιανοί την απόφαση να αυξάνουν στη γνώση και στη χάρη του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού (Β’ Πετρ.γ:18). Οι περισσότεροι νομίζουν ότι έχουν φτάσει στην ολοκλήρωση και δεν τους λείπει πια τίποτα. Όμως κανένας δεν έχει ωριμάσει αρκετά ώστε η παρούσα κατάσταση να μένει στάσιμη χωρίς ν’ αλλάζει. Θα πρέπει να επιδιώκουμε την αύξηση, τη βελτίωση και την πρόοδο. Στον τομέα του γάμου που απαιτείται συνεχώς αυξανόμενη ωριμότητα στο χαρακτήρα και τη σοφία, οι στάσιμοι και μη αυξανόμενοι χριστιανοί αποτυχαίνουν. Η κακώς νοούμενη υπερηφάνειά τους, δεν τους αφήνει να μαθαίνουν, να δέχονται διορθώσεις, παρατηρήσεις και ερωτήσεις που τις θεωρούν ταπεινωτικές γι’ αυτούς.

Δέσμευση δεύτερη: Θα μείνω απαρέγκλιτα πιστός ή πιστή στο σύντροφο της ζωής μου ισόβια και θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να λυθούν τα προβλήματα που θα προκύψουν.

Η δέσμευση αυτή εξασφαλίζει το στοιχείο της μονιμότητας στο γάμο μας και μας βοηθά να μη δημιουργούμε προβλήματα, ή να τα λύνουμε με τον καλύτερο τρόπο όταν δημιουργηθούν.

Δυστυχώς ακόμα και χριστιανοί στην εποχή μας φτάνουν κάποτε στο διαζύγιο, κάτι που ο Θεός βδελύσσεται (Μαλαχ.β:14 & 16). Μήπως αυτό κάνει σκλάβο το χριστιανό; Όχι βέβαια! Αντίθετα δίνει σιγουριά μέσα σ’ ένα κόσμο στον οποίο θα έχουμε θλίψη (Ιωάν.ις:33). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ζούμε με την πεποίθηση ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να μην έχει τη λύση του.

Δέσμευση τρίτη: Θα παραμείνω πιστός ή πιστή στο σύντροφό μου τόσο αισθηματικά όσο και στην πράξη.

Πράξεις απιστίας μπορούν ν’ αποτραπούν αν οι δύο σύζυγοι αποφασίσουν να σκέφτονται ρομαντικά μονάχα ο ένας για τον άλλο και αποκλείσουν κάθε τρίτο πρόσωπο. Μπορεί μερικοί “ειδικοί” σεξολόγοι να λένε πως δεν υπάρχει τίποτα το κακό στην ανάμειξη τρίτων για την τόνωση του σεξ, αλλά ο Κύριος λέει το αντίθετο (Ματθ.ε:28).

Δέσμευση τέταρτη:  Δεν θα διακόψω την επικοινωνία με το σύντροφό μου με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο.

Τα περισσότερα ζευγάρια συνηθίζουν να μην λένε πολλές απ’ τις σκέψεις και τα αισθήματά τους, γιατί είναι προσωπικά θέματα, ή επειδή κρίνονται αβασάνιστα απ’ τον άλλο. Αλλά, όπως ακριβώς τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει απ’ την αγάπη του Χριστού (Ρωμ.η:35-39), έτσι δεν θα πρέπει ν’ αφήσουμε τίποτα να σταθεί εμπόδιο στην επικοινωνία μας σαν αντρόγυνα. Ούτε σιωπές, ούτε αποσιωπήσεις, ούτε δάκρυα, ούτε ξεσπάσματα θυμού, ούτε πείσματα, ούτε περιφρονήσεις, ούτε αμυντικότητα, ούτε τα παιδιά (προσκόλληση), ούτε έλλειψη χρόνου.

Αυτή είναι μια δέσμευση που δεν περιορίζεται μόνο στα γεγονότα, στις πράξεις και τα επιτεύγματα, αλλά επεκτείνεται και στα αισθήματα, στις σκέψεις, στα προβλήματα, στις αποτυχίες και τα λάθη. Όλα, τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά θα πρέπει να τα εκφράζουμε και να τα συμμεριζόμαστε μεταξύ μας σαν αντρόγυνα.

Δέσμευση πέμπτη: Θα είμαι υπηρέτης του ή της συζύγου μου.

Ο Θεός δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα για να υπηρετούν Εκείνον, αλλά και μεταξύ τους ο ένας τον άλλο. Ο άντρας και η γυναίκα είναι ίσοι σε αξιοπρέπεια και τιμή, και εργάζονται μαζί σαν συγκληρονόμοι της χάρης της ζωής (Α’ Πετρ.γ:7), για την πραγματοποίηση κοινών σκοπών. Κι όμως, παίζουν διαφορετικούς ρόλους ο καθένας. Στον άντρα ανατέθηκε απ’ το Θεό η ευθύνη της αρχηγίας της οικογένειας (Α’ Κορ.ια:3), που όμως η επιτυχία αρχίζει και ολοκληρώνεται με μια διάθεση υπηρέτη.

Αν και οι δύο αναλάβουν τους ρόλους τους εμπνεόμενοι από πνεύμα αλληλοεξυπηρέτησης, θα τους οδηγήσει στη συναίσθηση της αμοιβαίας εξάρτησης και στην απαιτούμενη αλληλοεκτίμηση.

Δέσμευση έκτη: Σε κάθε περίπτωση θα θεωρώ ειλικρινείς και καλές τις προθέσεις του ή της συζύγου μου.

Όπως δεν δικαιούμαστε ν’ αποδίδουμε κακές προθέσεις στο Θεό (Ιακ.α:13), έτσι και στις συζυγικές μας σχέσεις θα πρέπει να σκεφτόμαστε το καλύτερο για τις προθέσεις του συντρόφου μας. Ίσως τ’ αποτελέσματα κάποιων ενεργειών του να μην είναι καλά, αλλά δεν πρέπει να θέσουμε σε αμφισβήτηση τις προθέσεις. Μπορεί ο ένας απ’ τους δύο να είναι κάπως ανώριμος και να ενεργεί από ζήλια ή για να ανταποδώσει τα ίσα, αλλά ακόμα και οι ενέργειες αυτές είναι στην πραγματικότητα κραυγές για βοήθεια. Με την αποφυγή κατηγοριών και με το να μη διαλογιζόμαστε το κακό (Α’ Κορ.ιγ:5), οι δύο που αποτελούν το αντρόγυνο, θα περιορίσουν στο ελάχιστο το έδαφος για αντεγκλήσεις, διαφωνίες και πικρίες μεταξύ τους.