Ένας παράγοντας προβλημάτων μέσα στο γάμο
είναι η ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ. Δεν υπάρχει τόπος σε μια σχέση γάμου για ανωριμότητες. Η
ηλικία δεν έχει να κάνει σ’ αυτό το θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι 50 χρονών που φέρονται
σαν μωρά, αλλά και 16άχρονα παιδιά που φέρονται σαν μεγάλοι. Οι μικρές
αλεπούδες καταστρέφουν τ’ αμπέλια. Τα μεγάλα προβλήματα λύνονται προσεκτικά,
αλλά τα μικρά, αν δεν προσεχτούν αμέσως μπορούν να καταστρέψουν το γάμο.
Οι ανώριμοι δεν μπορούν να αγαπήσουν όπως ο
Θεός θέλει, γιατί δεν μπορούν να δώσουν, θέλουν μόνο να παίρνουν. Είναι
ανίκανοι να είναι αφιλοκερδείς, να δώσουν δίχως να περιμένουν να πάρουν.
Κανένας γάμος δεν μπορεί να στεριώσει, αν έχει στηριχτεί στο: «δώσε μου». Ο Ιησούς
δεν ήρθε για να πάρει, αλλά για να δώσει, να υπηρετήσει.
Χαρακτηριστικά ανώριμου ανθρώπου:
·
Εξαρτάται
από άλλους
·
Χάνει
την ψυχραιμία του όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλει.
·
Λίγη
ή καθόλου συμπόνια για τα αισθήματα άλλου (δεν με νοιάζει τι θα πει).
·
Οικτίρει
τον εαυτό του (αυτολύπηση).
· Δεν
αντέχει στην κριτική (υπάρχει μόνο οικοδομητική κριτική, όχι για να πληγώσεις).
·
Θέλει
πάντα να τραβάει την προσοχή.
·
Εκφράζει
επιθετικότητα προς τους άλλους, δεν συγκρατεί τα αισθήματά του.
· Είναι
ανίκανος ν’ αγαπήσει άλλους επειδή η αγάπη είναι έκφραση μιας καρδιάς που δεν
ζητά τα εαυτής.
Χαρακτηριστικά ωριμότητας.
·
Αναλαμβάνει
τις ευθύνες του
· Δεν
κατηγορεί άλλους, ούτε είναι πάντα έτοιμος να επιρρίψει ευθύνες. Μπορεί να λέει
“εντάξει, φταίω”.
· Βασίζεται
στον εαυτό του κι όχι στους άλλους (Εσύ θα έπρεπε να το κάνεις). Υπάρχουν άτομα
και μέσα στις εκκλησίες που πάντα πιστεύουν ότι κάποιος άλλος πρέπει να το
κάνει κι έτσι ποτέ δεν κάνουν κάτι.
·
Μαθαίνει
να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες.
·
Είναι
ικανός να συνδιαλλάσσεται με διαφορετικούς χαρακτήρες.
·
Σέβεται
τα δικαιώματα και τα αισθήματα των άλλων
·
Δεν
κατηγορεί τους άλλους για τα λάθη τους (Εσύ φταις....όχι εσύ φταις....αν εσύ
δεν είχες....)
·
Είναι
ευγενικός και ανεκτικός
·
Δεν
χρειάζεται να τον κολακεύουν και να του κάνουν συνέχεια φιλοφρονήσεις. Υπάρχουν
άνθρωποι που θέλουν συνέχεια να τους λες πόσο καλοί είναι και πόσο καλά κάνουν
κάτι. Πρέπει να κάνουμε φιλοφρονήσεις, αλλά αν δεν μας κάνουν εμείς πρέπει να
κάνουμε αυτό που πρέπει.
·
Δεν
έχει ανάγκη να ελέγχει άλλους (η έλλειψη αυτού δημιουργεί προβλήματα στο γάμο
όταν ο καθένας προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στον άλλο.
·
Μπορεί
να δέχεται κριτική.
· Μπορεί
ν’ αντιμετωπίζει απογοητεύσεις και διάφορες δοκιμασίες. Ορισμένοι άνθρωποι όταν
περνάνε κάποια δοκιμασία πέφτουν σε κατάθλιψη. Όταν τα πράγματα δεν έρθουν όπως
τα θέλουν, δεν ξέρουν τί να κάνουν και ζητάνε γωνίες να κλαίνε.
·
Είναι
ευέλικτος, μπορεί ν’ αλλάζει.
·
Ξέρει
πώς να αγαπά τους άλλους.
Ποτέ δύο σύζυγοι δεν θα συμφωνήσουν απόλυτα
σ’ όλα τα θέματα. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν διαφωνίες. Θα συμβεί ο ένας να
πιστεύει αυτό.... ο άλλος να πιστεύει εκείνο και......
Αν τώρα αυτό δεν αντιμετωπιστεί σωστά, θα
δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα σε κάθε διαφωνία που μπορεί να υπάρχει κάθε μέρα.
Κι αυτό γιατί είμαστε διαφορετικά άτομα και δεν σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο.
Είναι πραγματικά απίστευτο κι όμως αληθινό
το φαινόμενο ζευγαριών που ενεργούν με τέτοιο τρόπο, σαν να θέλουν να
απομακρυνθούν ψυχικά ο ένας απ’ τον άλλο. Η βασικότερη αιτία σ’ αυτές τις
περιπτώσεις είναι ο εγωκεντρισμός που αφήνουν ν’ αναπτυχθεί μέσα τους.
Ο άντρας κουρασμένος απ’ τη δουλειά του
περιμένει την ώρα να φτάσει στο σπίτι για να ξαποστάσει και να ξεζαλιστεί. Η
γυναίκα, την ίδια στιγμή, αγανακτισμένη απ’ την ανυπακοή και τα προβλήματα των
παιδιών και κουρασμένη απ’ τις ατέλειωτες δουλειές και τις απρόοπτες δυσκολίες
του νοικοκυριού και γενικά του σπιτιού, περιμένει την ώρα να γυρίσει ο άντρας
της για να τη βοηθήσει. Ο άντρας έρχεται με τη σκέψη να ξεκουραστεί, ενώ η
γυναίκα του τον περιμένει για να κάνει κάτι. Και οι δύο τους έχουν μια ανάγκη
και θέλουν μια λύση ο καθένας για τον εαυτό του. Η έλλειψη υπομονής και
ψυχραιμίας δημιουργεί πρόβλημα. Η επικοινωνία και η αλληλοεξυπηρέτηση έχουν
εξαφανιστεί.
Αν ο σύζυγος μπορούσε λίγο να την
καθησυχάσει κι αν εκείνη είχε λίγη υπομονή και δεν του ζητούσε αμέσως να κάνει
κάτι, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Αν ο καθένας τους δεν σκεφτόταν τον εαυτό του
και το πρόβλημά του τόσο πολύ, αλλά λίγο και τον άλλο, τα πράγματα θα είχαν
εξελιχθεί διαφορετικά.
Όσο κάποιος περιστρέφεται γύρω απ’ τον
εαυτό του, τόσο περισσότερο απομονώνεται από το διπλανό του. Πικραίνεται εύκολα
όταν οι ενέργειες του άλλου δεν βοηθούν την εκπλήρωση των σκοπών του και αγανακτεί
για κάθε τι που θίγει το εγώ του. Όλα αυτά όμως απομακρύνουν ψυχικά τον άλλο
από κοντά του.
Λίγοι πιστοί άνθρωποι το σκέφτονται και
ελάχιστοι το συνειδητοποιούν όταν αποφασίζουν να παντρευτούν, ότι απαραίτητο
για να μπορέσουν να προσκολληθούν ο ένας στον άλλο είναι να αναπτυχθούν
πνευματικά. Πώς μπορεί να αισθάνονται κοντά όταν τόσο εύκολα δημιουργούνται
μεταξύ τους προστριβές, υψώνονται φωνές, και κατσουφιάζουν άγρια τα πρόσωπά
τους; Πώς μπορεί να μη δημιουργηθεί τείχος ψυχρότητας ανάμεσά τους όταν δεν
μπορεί να συγχωρέσει ο ένας τον άλλο για τις παραλείψεις και τα παραπτώματά του
και τα φυλάει ζωντανά για χρόνια μέσα στην καρδιά του; Αν θέλουν οι σύζυγοι να προχωρήσουν πιο κοντά
ο ένας στον άλλο, θα πρέπει ο καθένας για τον εαυτό του να φροντίσει “να
αποκτήσει καθαρή καρδιά και αγαθή συνείδηση” (Πραξ.κδ:16). Έτσι μόνο θα μπορεί
να βλέπει και τον άλλο καθαρά. Θα πρέπει ακόμα να ζητήσει απ’ το Θεό αληθινή
ταπείνωση. Τότε μόνο θα μπορεί να παραδεχτεί τα ελαττώματά του και τα σφάλματα
που έχει κάνει στη ζωή του και να τα εξομολογηθεί στο Θεό. Χρειάζεται ακόμα
υπομονή να μπορεί να σταθεί δίπλα στο σύντροφό του και να τον βοηθήσει. Τέλος,
χρειάζεται πολύ αγάπη για να μπορέσει να ανεχθεί και να μακροθυμήσει. Αγάπη
όμως πολύ βαθιά και πολύ πλατιά που να μην μπορούν οι καταστάσεις να την
εξαλείψουν.
Αυτή την αγάπη μπορεί να τη βρει κανείς
μόνο στο Θεό. Χρειάζεται και οι δύο να πλησιάσουν το Θεό περισσότερο και τότε
αυτόματα θα διαπιστώσουν ότι έχουν πλησιάσει κοντά ο ένας τον άλλο. Καθώς τα
μάτια τους θα είναι στραμμένα ψηλά, θα πάψουν να τους ενοχλούν τα χαμηλά, οι
μικρότητες και οι ασήμαντες παραλείψεις της καθημερινής ζωής.
Ορισμένοι νέοι και νέες έχουν
υπερβολικές προσδοκίες απ’ το γάμο.
Νομίζουν ότι μπορεί ή θα μπορέσει ο σύντροφός τους να τους προσφέρει τη χαρά
και την ικανοποίηση που τους λείπει από τη ζωή, την εκτίμηση ή την αναγνώριση
της αξίας τους που δεν την έχουν βρει μέχρι εκείνη τη στιγμή ή να τους λύσει τα
άλυτά τους ψυχολογικά προβλήματα ή τραύματα.
Όσοι κάνουν αυτό το λάθος διαπιστώνουν
μετά, μόλις η περίοδος του ενθουσιασμού ή του συναισθηματισμού υποχωρήσει, ότι
αυτά δεν τα βρήκαν στο γάμο τους, απογοητεύονται κι αρχίζουν να τα βάζουν με
τον ή τη σύντροφό τους. Ακόμα μπορεί να σκεφτούν να διαλύσουν το γάμο τους με
την ελπίδα ότι μπορούν να βρουν ένα σύντροφο που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
Ξεχνούν ότι η ευτυχία ενός γάμου είναι το άθροισμα ή η συνισταμένη της ευτυχίας
των δύο συζύγων.
Αν κάποιος δεν βρει αυτό που περιμένει στον
πρώτο γάμο, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το βρει ούτε στο δεύτερο. Γι’ αυτό και
τα διαζύγια είναι πιο συχνά στους δεύτερους γάμους παρά στους πρώτους.
Η χαρά και η ικανοποίηση δεν είναι κάτι που
έρχεται απ’ έξω, αλλά μια εσωτερική διάθεση, που έχει σχέση με ορισμένες
συνειδητές επιλογές και με τη λύση ή όχι μερικών βασικών υπαρξιακών προβλημάτων
μας και όχι τόσο με τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας.
Η χαρά και η πλήρης ικανοποίηση, μπορεί να
προέλθει μόνο απ’ το Θεό και τη σωστή σχέση μ’ Αυτόν. Ο Χριστός είπε: “Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν
υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να είναι πλήρης” (Ιωάν.ιε:11). Κάθε
άλλη σχέση μπορεί να προσφέρει μόνο παροδική και περιορισμένη χαρά και
ικανοποίηση. Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριός μας είπε στη Σαμαρείτισσα τα λόγια που
λέει στο Ιωάν.δ:13-14.
Κανένας γάμος δεν μπορεί να είναι
πραγματικά χριστιανικός αν και οι δύο σύζυγοι δεν υπακούν τη Βιβλική εντολή για
αμοιβαία αγάπη και σεβασμό.
Οι άντρες συχνά κάνουν δύσκολο για τις
γυναίκες τους να τους αγαπούν και να υποτάσσονται σ’ αυτούς. Ο Θεός έχει πει
ξεκάθαρα τις υποχρεώσεις των αντρών στις γυναίκες τους.
