Όταν ο Θεός συγχωρεί, ξεχνάει. Αν πας πίσω την επόμενη μέρα
και πεις, Θυμάσαι την αμαρτία που έκανα, Κύριε; Θα πει, Όχι.
Έχω ακούσει αυτή τη δήλωση αμέτρητες φορές και ίσως να την
έχω πει κι εγώ κάποιες φορές. Αλλά, όπως πολλά δημοφιλή χριστιανικά συνθήματα,
είναι άλλη μια παρεξήγηση επειδή απομονώνουμε εδάφια της Γραφής από το γενικό
πνεύμα του λόγου του Θεού.
Όταν η Γραφή λέει ότι ο Θεός δεν θυμάται πλέον τις αμαρτίες
μας (Εβρ.η:12), αυτό σημαίνει ότι δεν τις μετράει πλέον εναντίον μας και τις
αντιμετωπίζει πάντα σαν συγχωρεμένες.
Εβρ.η:12 διότι θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας
αυτών, και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.
Ωστόσο, αν ο Θεός κυριολεκτικά ξεχνούσε τις αμαρτίες μας, θα
έπαυε να είναι παντογνώστης. Δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει επαναλαμβανόμενα
μοτίβα αμαρτίας στη ζωή μας.
Η παντογνωσία του Θεού είναι μια μόνιμη πτυχή του χαρακτήρα
Του:
Α’ Χρον.κη:9 …ο Κύριος εξετάζει πάσας τας καρδίας
και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών· εάν εκζητής αυτόν, θέλει
ευρίσκεσθαι υπό σού· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός.
Ιερεμ.ις:17 Διότι οι οφθαλμοί μου είναι επί πάσας
τας οδούς αυτών· δεν είναι κεκρυμμέναι από του προσώπου μου ουδέ η ανομία αυτών
είναι κεκρυμμένη απ' έμπροσθεν των οφθαλμών μου.
Ψαλμ.ρλθ:3 Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το
πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις.
Α’ Ιωάν.γ:20 βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της
καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα.
Εβρ.δ:13 και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον
αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς
ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.
Ματθ.ιη:21-35 είναι μια παραβολή που εξηγεί τη
συγχώρεση του Θεού, και δείχνει τη διαφορά μεταξύ «συγχωρεί το χρέος μας» και «ξεχνά
το χρέος μας».
Ακριβώς όπως ένας καλός γονέας αναγνωρίζει ότι ένα παιδί που
λέει ψέματα μία φορά το μήνα έχει διαφορετικό πρόβλημα από αυτό που ψεύδεται αρκετές
φορές την ημέρα, ο Θεός ξέρει τι συμβαίνει με τις αμαρτίες μας.
«Ξεχνά» τις αμαρτίες μας σε σχέση με την αιώνια τιμωρία,
αλλά εξακολουθεί να θυμάται κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας -- παρελθόν, παρόν
και μέλλον (Εβρ.δ:12-13). Και γι' αυτό είναι ο πιο υπέροχος σύμβουλος.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Γραφή χρησιμοποιεί μερικές φορές
αλληγορική γλώσσα.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός δεν μπορεί να μας
κοιτάξει επειδή είμαστε αμαρτωλοί, αλλά αυτό είναι άλλη μια παρεξήγηση. Ο Θεός
δεν δέχεται αμαρτωλούς στην Βασιλεία Του, εκτός αν είναι «εν Χριστώ». Αλλά
γνωρίζει συνεχώς τις αμαρτίες μας (Εβρ.δ:12-13) και εμπλέκεται στενά στην ζωή
μας. Μας αγαπάει!
Αν ο Θεός δεν μπορούσε να κοιτάξει τους αμαρτωλούς, ο Ιησούς
δεν θα μπορούσε ποτέ να γεννηθεί και ο αναστημένος Ιησούς δεν θα μπορούσε να πει
στην Αποκ.γ:19: «Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής
και μετανόησον».
