Ματθ.κδ:9 Εβραϊκός προσανατολισμός

 

Ματθ.κδ:9 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

Αφού μίλησε για ένα παγκόσμιο σενάριο, ο Ιησούς στρέφεται τώρα σε προσωπικές συνέπειες που θα συμβούν κατά τη διάρκεια της 70^ης εβδομάδας του Δανιήλ, γνωστή σαν η Θλίψη. Στην πραγματικότητα, ο Χριστός χρησιμοποιεί τη λέξη «θλίψη» για πρώτη φορά στην ομιλία Του. Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που προκύπτουν από αυτό το απόσπασμα, καθώς σχετίζεται με τις διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις στο λόγο του Κυρίου μας.

ΕΒΡΑΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

Το εδ.9 μας δίνει έναν περαιτέρω λόγο για τον οποίο η Θλίψη προσανατολίζεται προς το εβραϊκό υπόλοιπο. Το χρονικό επίρρημα «τότε», συνδέει τον διωγμό, τους θανάτους και το μίσος με τους λιμούς, σεισμούς και πολέμους.

 

Ο Ματθαίος χρησιμοποιεί την λέξη «τότε» σε όλη την ομιλία (Ματθ.κδ:9, 10, 14, 16, 21, 23, 30, 40). Την χρησιμοποιεί 90 φορές στο ευαγγέλιό του, περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης μαζί. Η λέξη είναι δεικτικό χρονικό επίρρημα, που υποδηλώνει εκείνο τον καιρό. Η λέξη «τότε» στο εδ.9 σημαίνει ταυτόχρονα με τα γεγονότα που συμβαίνουν στο Ματθ.κδ:4-8. Ο Ματθαίος τοποθετεί τους διωγμούς στην αρχή των θλίψεων. Αυτό αποτελεί πρόβλημα για όσους πιστεύουν ότι η οικονομία της εκκλησίας χωρίζει το Ματθ.κδ:8 και το Ματθ.κδ:9. Βλέπουν το Ματθ.κδ:4-8 σαν ιστορικό, και το Ματθ.κδ:9 σαν μελλοντικό. Ωστόσο, η λέξη «τότε» δυσκολεύει την αποδοχή αυτής της άποψης. 

Η λέξη δεν σημαίνει μετά την αρχή των θλίψεων, αλλά ταυτόχρονα με την αρχή των θλίψεων. Έτσι, το Ματθ.κδ:9, δεν μπορεί να τοποθετηθεί στο δεύτερο μισό της Θλίψης. Δεν υπάρχει καμία ακολουθία εδώ, γιατί αυτοί οι διωγμοί θα συμβούν κατά τη διάρκεια ή ταυτόχρονα, με την αρχή των θλίψεων. Και όπως είδαμε, η αρχή των θλίψεων αναφέρεται στην πρώτη περίοδο της Θλίψης, και αντιστοιχεί στα γεγονότα της Αποκ.ς.

Δεδομένου ότι το επίκεντρο της επί του όρους ομιλίας είναι η Ιερουσαλήμ, πιθανότατα ο Ιησούς έχει κατά νου εβραϊκούς διωγμούς. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Χριστιανοί όλων των κατηγοριών θα δεχτούν παρόμοια σκληρή μεταχείριση κατά τη διάρκεια της Θλίψης. Τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται σε αυτό το κομμάτι, είναι, όπως υποθέτω, εβραίοι πιστοί στον Ιησού. Αυτή η πρόταση εμφανίζεται μόνο στην αναφορά του Ματθαίου στην επί του όρους ομιλία, ίσως λόγω του εβραϊκού προσανατολισμού του.

Το «θέλουσι σας παραδώσει» πρέπει να αναφέρεται σε αυτούς που περιγράφονται στο Ματθ.κδ:10: «καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους». Αυτοί είναι οι προδότες που προδίδουν τους αδελφούς τους και τους παραδίδουν μέχρι και σε θάνατο. Θα κριθούν για τις πράξεις τους στην κρίση των «αιγοπροβάτων» όπως καταγράφεται στο Ματθ.κε:31-46.

Η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει ότι η Θλίψη θα είναι καιρός μεγάλων διωγμών συγκεκριμένα προς τον εβραϊκό λαό (Ιερ.λ:7,11, 23-24, Ιεζ.κ:33-44, κβ:17-22, Δαν.ζ:25, ιβ:1-3, Ωσηέ ε:15, Σοφον.α:7-β:3). Η Καινή Διαθήκη απηχεί και αυτή την ίδια διδασκαλία (Ματθ.ι:17-22, κδ:9, 15-24, Μάρκ.ιγ:9-20, Λουκ.κα:12-19, Αποκ.ιγ:7^α, ιη:24).

ΘΛΙΨΗ

Ο χρόνος αυτού του εδαφίου είναι το πρώτο μισό της επταετούς θλίψης.

Ο Ματθαίος γράφει με ακριβή χρονολογική γλώσσα, έτσι ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε τον καιρό των γεγονότων που έχει πει .... Πρώτο, η εξέλιξη των όρων που χρησιμοποιούνται για να δείξει την κίνηση της σκέψης. Αυτή η εξέλιξη παρατηρείται στον όρο θλίψη. Παρατηρήστε ότι ο Ματθαίος κινείται από τη «θλίψη» (Ματθ.κδ:9), σε «μεγάλη θλίψη» (Ματθ.κδ:21), σε «μετά τη θλίψη» (Ματθ.κδ:29). Αυτή η εξέλιξη της σκέψης εμπίπτει φυσικά στις περιόδους της 70^ης εβδομάδας του Δανιήλ. Ο Δανιήλ είδε την εβδομάδα να χωρίζεται σε δύο ίσα μέρη. Ο διαχωριστικός παράγοντας είναι όταν ο Αντίχριστος σπάει τη διαθήκη με το Ισραήλ στα μέσα της εβδομάδας. Η ορολογία της ομιλίας δείχνει ότι ο Ιησούς χρησιμοποιούσε την προφητεία του Δανιήλ σαν σημείο αναφοράς για αυτή την ομιλία. Τόσο ο Δανιήλ όσο και ο Ιησούς χωρίζουν την εβδομάδα με το ίδιο γεγονός: το βδέλυγμα της ερήμωσης (Ματθ.κδ:15). Ο Ματθαίος αναφέρεται στο πρώτο μισό της εβδομάδας με τον όρο «θλίψη» (Ματθ.κδ:9-14), στο τελευταίο μισό της εβδομάδας με τον όρο «μεγάλη θλίψη» (Ματθ.κδ:15-28) και στη συνέχεια στα γεγονότα μετά την 70^η εβδομάδα με τη φράση «μετά την θλίψη» (Ματθ.κδ:29-31).

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Η διωγμοί που αναφέρει εδώ ο Ματθαίος, είναι μελλοντικοί που θα συμβούν στο πρώτο μισό της θλίψης. Το ρήμα, «παραδώσει» είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται στην προδοσία του Ιησού από τον Ιούδα (Ματθ.κς:15) και υποστηρίζει την ιδέα ότι αυτή η μελλοντική παράδοση εις θάνατον θα είναι μια παρόμοια προδοσία του λαού του Κυρίου.

«Παραδίδωμι» έχει τη βασική έννοια της παράδοσης και χρησιμοποιήθηκε συχνά σε μια τεχνική έννοια για τη σύλληψη από την αστυνομία ή το στρατό (Ματθ.δ:12).

Τα μαρτύρια που περιγράφονται σε αυτό το απόσπασμα και συμβαίνουν στο πρώτο μισό της θλίψης, πρέπει να θεωρηθούν παράλληλα  με την πέμπτη σφραγίδα στην Αποκ.ς:9-11.

Αποκ.ς:9 Καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν πέμπτην σφραγῖδα εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν ἣν εἶχον.

Στην πέμπτη σφραγίδα δεν βλέπουμε άλλο αναβάτη, αλλά ακούμε τις ψυχές κάτω από το θυσιαστήριο, που είχαν σκοτωθεί για τον λόγο του Θεού, και για τη μαρτυρία που έδωσαν, φωνάζοντας με δυνατή φωνή, λέγοντας, «Ἕως πότε» (Αποκ.ς:9-11). Ποιοι είναι αυτοί; Δεν είναι η εκκλησία... είναι οι άγιοι της θλίψης. Όλοι αυτοί που έχασαν την αρπαγή, αλλά τώρα μετάνιωσαν και πήραν την απόφαση του θανάτου για να σωθούν. Δεν δέχονται το χάραγμα και ο αντίχριστος τους σκοτώνει. Αποτελούνται κυρίως από άτομα διαφόρων ομολογιών που ήξεραν τα πράγματα του Θεού, αλλά δεν ήταν έτοιμοι, πιθανόν από άπιστους μέχρι τότε που βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν μετανοούν, και βέβαια από Εβραίους που άρχισαν να αξιολογούν σωστά τα γεγονότα. Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο Κύριός μας γι’ αυτούς: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου».

Αυτός ο παραλληλισμός συνεχίζει να υποστηρίζει την ιδέα ότι το Ματθ.κδ:4-14 είναι παράλληλο με τις σφραγίδες της Αποκ.ς. Ένας τέτοιος παραλληλισμός υποστηρίζει ότι τα εδ.4-14 περιγράφουν το πρώτο μισό της Θλίψης, που είναι επίσης γνωστή σαν η 70^η εβδομάδα του Δανιήλ. Έτσι, οι πόλεμοι, οι σεισμοί, οι λιμοί και οι διώξεις των πιστών στην εποχή μας δεν είναι σημάδια που σχετίζονται με τους έσχατους καιρούς. Αυτά τα προφητικά σημαντικά γεγονότα θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της επερχόμενης Θλίψης.